Boltasviptingar - stjörnuhrap meistaranna

Ekki vantaði sviptingarnar í boltanum í kvöld. Íslands- og bikarmeistarar Vals og FH úr leik í bikarnum - Breiðablik og Haukar komast í átta liða úrslitin en meistararnir ekki. Merkileg tíðindi og ekki beint í takt við spár. Meiri óvissa en ella yfir bikarnum.

Er viss um að sá hefði varla verið talinn mikill boltaspekúlant sem hefði spáð Haukum áfram sem fulltrúum Hafnfirðinga í átta liða úrslitin og þeir myndu komast lengra en margverðlaunaðir nágrannar þeirra í FH.

Blikarnir hafa verið að spila mjög gloppótt í sumar og tekst nú að sparka Völsurum út úr bikarnum. Allavega er þetta mómentið til að brillera fyrir þá í Kópavogi og bætir upp vonbrigði sumarsins.

Keflavík, Fjölnir og KR hljóta að telja vænlegust fyrirfram í bikarnum. Í fyrra tókst Fjölni að komast í úrslitaleikinn gegn FH. Þeir voru spútnikk-lið þess sumars og verða það kannski aftur núna. Keflavík hefur verið að standa sig vel í sumar og gætu tekið þetta.

Svo eru KR-ingar örugglega orðnir hungraðir í titil. Þeir hafa ekki unnið titil í hvað fimm ár að mig minnir. Hafa ekki unnið titil síðan Willum þjálfaði þá fyrr á þessum áratug og ekki unnið bikarinn síðan 1999.

Stjörnuhrapið í kvöld gerir bikarúrslitin vonandi bara ennþá meira spennandi. Lið sem fáir spáðu áfram geta svo líka haldið áfram að koma á óvart. Hver veit.

Bikarmeistaralið FH féll úr keppni í Keflavík

Óeðlileg meðferð á Ramses

Mér finnst meðferð stjórnvalda á máli Paul Ramses ekki til fyrirmyndar. Honum er vísað úr landi án þess að Útlendingastofnun taki umsókn hans um pólitískt hæli til umfjöllunar, hvað þá meira. Mér finnst eðlilegt að mál hans fari rétta leið og það hafi átt að fjalla um það áður en til aðgerða var gripið.

Hinsvegar er ekki rétta skrefið hjá vinum Ramses í þessari erfiðu stöðu að hlaupa út á flugbrautina, enda mjög alvarlegt mál og stórhættulegt. Þó skil ég vissulega að vinir mannsins sýni að þeir séu ósáttir við hvernig haldið hafi verið á málinu, en margar leiðir hefðu verið betri til þess þó.

Hef enn ekki séð rök fyrir því af hverju farið er svona með manninn. Ef hann hefði verið stórglæpamaður og hættulegur hefði ég kannski skilið það, en það vantar eitthvað inn í söguna svo að hún sé eiginlega skiljanleg, enda á maðurinn fjölskyldu hér og ekki hægt að sjá annað en hann hafi verið til fyrirmyndar að flestu leyti.

Hlupu út á flugbrautina á Keflavíkurflugvelli

Skemmdarverk og sóðaskapur fyrir náttúruna?

Frekar leitt er að skemmdarverk og sóðaskapur séu eftirmálinn á annars vel heppnaða Náttúrutónleika um síðustu helgi. Táknrænt var það eftir allan lofsönginn um náttúruna að allt væri vaðandi í drasli á svæðinu og einkum áldósir út um allt. Miðað við baráttuna gegn stóriðju er þetta skondið.

Held að sumir sem mættu á tónleikana hefðu átt að velta boðskap þeirra betur fyrir sér. Ekki er nóg bara að hafa náttúruvernd sem tískuboðskap og fylgja öðrum í því blint og hugsunarlaust heldur velta boðskap þeirra fyrir sér af alvöru og taka til hjá sjálfum sér áður en aðrir eru fordæmdir fyrir að fara illa með náttúruna.

Skemmdarverkin eru sér kapítuli. Leitt er ef satt er að þeir sem stóðu fyrir skemmdunum á fallturninum í fjölskyldugarðinum hafi ráðist að fólki og skemmt fyrir þeim sem voru á tónleikunum. Ekki hægt annað en velta því fyrir sér hvað þeir eru að hugsa sem þurfa að skemma leiktæki og ráðast að fólki. Er þetta bara hreinræktuð villimennska eða almenn heimska?

 

Gengu berserksgang í Laugardal

Kuldalegt augnablik á sjúkrahúsi í New York

Myndbandið sem sýnir lækna, hjúkrunarfólk, öryggisverði og sjúklinga láta konu afskiptalausa á biðstofu á sjúkrahúsi í Brooklyn í sólarhring allt þar til hún lést hefur eðlilega vakið heimsathygli. Ekki er hægt að segja annað en það sé beinlínis óhugnanlegt að starfsfólk með fagmenntun í lækningu og hjúkrun hafi ekki hugað að konunni.

Eins og sést í myndbandinu var það ekki fyrr en eftir um klukkutíma frá því að konan lést að öryggisvörður kom að henni og kallaði þá eftir aðstoð fyrir hana. Finnst þetta bæði óhugnanlegt og sorglegt að svona gerist á sjúkrahúsi, að enginn komi til bjargar eða aðstoðar og meira að segja fólk sem á að vera þjálfað í aðstæðum af þessu tagi gangi bara framhjá. Enda hefur þetta atvik leitt til uppstokkunar á þessu sjúkrahúsi.

Kannski er náungakærleikurinn hverfandi í nútímasamfélaginu eða fjarlægðin í samskiptum fólks orðin svo mikil að æ ólíklegra er að þeim sé komið til bjargar sem þurfa á aðstoð að halda. En að fólk sem er ráðið sérstaklega í umönnunarstörf taki ekki á aðstæðum sem þessum er óhugnanleg staðreynd sem hlýtur að fá alla til að hugsa sitt.

Látin kona lá afskiptalaus í klukkutíma á biðstofu

Fyrirsjáanleg hagræðing - Spron bjargað

Ekki kemur að óvörum að Kaupþing og Spron séu að sameinast. Þetta er aðeins fyrsti hlutinn af fyrirsjáanlegri hagræðingu á fjármálamarkaði í þeirri stöðu sem við blasir nú og eiginlega enn meira spennandi að fylgjast með atburðarásinni í kjölfarið. Hvaða hagræðing er næst á dagskrá?

Staða Spron við þessa sameiningu er sláandi miðað við það sem var að gerast fyrir ári. Þá voru viðskipti í gangi með bréfin í Spron á gengi um 20. Nú er Kaupþing að yfirtaka á gengi rétt um 4, 3,83. Þvílíkar sviptingar og ekki hægt að finna neitt orð til að lýsa þessari stöðu en björgunaraðgerðir. Staða Spron er ekki beysin er þessi samruni á sér stað og yfirtakan lítur út sem björgunarhringur.

Auðvitað er þetta bara byrjunin. Staða Sparisjóðanna er þannig að efast má um að þeir lifi af þessar breytingar. Sviptingar hafa verið innan þeirra að undanförnu og það er ekki búið enn. Varla verða margir eftir er árið líður í aldanna skaut. Hagræðing á fjármálamarkaði verður lykilorðið á næstunni og þetta aðeins fyrsta skrefið.

En mikið er þetta nú samt stórt skref og táknrænt um þá krepputíð sem verður sífellt augljósari. Stóra spurningin er svo bara hversu margir missi starfið hjá Spron. Hef heyrt töluna 200. Ekki er það fjarri lagi, spái ég.

Væntanlega er það bara byrjunin á hópuppsögnum í fjármálafyrirtækjum. Þó mikið hafi verið hagrætt nú þegar er það aðeins fyrsta skref í þessari tíð.

Kaupþing og SPRON sameinast

Obama hringir í Clinton og vill stuðning hans

Eftir margra mánaða kalt stríð og samskiptaleysi milli Bill Clinton og Barack Obama hefur sá síðarnefndi brotið ísinn og hringt í forsetann fyrrverandi og óskað eftir stuðningi hans í forsetakosningunum í nóvember. Mikla athygli hefur vakið í bandarísku pressunni að Clinton veitti þann stuðning ekki sjálfur og hafði ekki samband við Obama. Um fátt hefur verið meira rætt síðustu dagana en það að Clinton forseti hafði ekki tjáð sig um málið frá því Obama vann útnefninguna.

Frá því að Hillary tapaði forkosningaslagnum fyrir tæpum mánuði hefur Bill Clinton ekki tjáð sig nema í einnar línu svörum til fréttamanna um Barack Obama og forsetaframboð hans - reyndar aðeins á einum tímapunkti á blaðamannafundi sagst vera sammála stefnu Obama og það í umhverfismálum. Þótti það komment vera frekar fyndið og gefa til kynna að forsetinn væri aðeins sammála Obama í grunnmálum sem demókratar hefðu lagt megináherslu á og hann með því sett fram skilaboð um að Obama yrði sjálfur að eiga frumkvæðið að þátttöku hans í kosningabaráttu næstu mánaða.

Engum blandast hugur um að Bill Clinton vildi ekki eiga frumkvæðið að samskiptum við Barack Obama eftir forkosningar. Þeir tókust á harkalega og létu kuldaleg orð flakka hvor í annars garð. Mun Clinton ekki hafa fyrirgefið Obama orð hans um að Clinton léti stjórnast af kynþáttafordómum í sinn garð og hann hafi talað kuldalega til blökkumanna almennt í forkosningaslagnum. Þau ummæli hans eftir forkosningarnar í Suður-Karólínu gerðu Clinton algjörlega æfan og hafa þeir ekki talast við síðan það gerðist. Margar sögur hafa gengið, flestar þó óstaðfestar, af reiði Clintons forseta í garð Obama síðan þá.

Clinton lét þau ummæli flakka á síðasta kosningafundi sínum fyrir Hillary fyrir mánuði, tveim dögum áður en Obama náði útnefningunni, að það væri sennilega síðasta skiptið sem hann tæki þátt í slíkri baráttu. Nú þegar Obama og Hillary hafa samið frið, allavega á yfirborðinu, vill hann sættast við Bill Clinton. Enginn vafi leikur á því að hann þarf á þeim að halda til að sameina Demókrataflokkinn. Nýjustu kannanir sýna að munurinn milli Obama og McCain er að minnka eftir lok forkosningaslags demókrata og framundan er mjög jöfn kosningabarátta þar sem öll hin minnstu pólitísku smáatriði geta skipt máli.

Fjarvera Clintons forseta frá sáttafundi Obama og Hillary með fjárfestum til að afla peninga, sem er meginafl hverrar kosningabaráttu vestanhafs, og opinberum einingarfundi þeirra í Unity í New Hampshire var hróplega áberandi. Sjálfur valdi hann að fara frekar í Evrópureisu, t.d. til að hylla Nelson Mandela níræðan, en bakka upp Obama við hlið Hillary, sem voru mjög áberandi pólitísk skilaboð um að Clinton hefði ekki áhuga á að stíga fyrsta skrefið til Obama. Enda fór það svo að Obama varð sjálfur að hringja í forsetann fyrrverandi og óska eftir stuðningi hans í baráttu næstu mánaða.

Enginn vafi leikur á því að Bill Clinton skiptir enn miklu máli. Hann er aðeins annar tveggja núlifandi forseta sem demókratar eiga og er sigursælasti leiðtogi flokksins frá valdadögum Kennedys og Johnsons, enda vann hann tvær forsetakosningar og hefur ríkt lengst allra forseta flokksins í Hvíta húsinu frá því Franklin Delano Roosevelt var forseti Bandaríkjanna lengur en nokkur annar. Stuðningur hans skiptir því Obama mjög miklu máli og greinilegt að hann leggur lykkju á leið sína til að hafa Clinton-hjónin með sér og vill tryggja að flokkurinn fari sameinaður í þessar forsetakosningar.

Hann vill eflaust ekki lenda í því sama og Al Gore gerði fyrir átta árum. Samskiptaleysi Gore og Clinton í forsetakosningunum 2000, sem fólst í því að varaforsetinn Gore vildi ekki forsetann Clinton með sér á kosningaferðalagið, hafði mikil áhrif og flestir telja að Gore hefði sigrað kosningarnar ef hann hefði haft Clinton með sér. Gore klúðraði þeim kosningum fyrir sér alveg hjálparlaust, með því að hafa ekki Clinton með sér í suðrinu og tapa heimafylkinu sínu, Tennessee, en Flórída hefði ekki skipt máli ef Gore hefði unnið heima.

Fróðlegt væri að vita hvað Obama og Clinton ræddu um. Eflaust mun taka meira en eitt símtal til að færa þessa tvo menn saman og byggja undistöður þess að þeir ferðist saman um landið og tali heilsteypt saman um lykilmál eftir kuldalegar snerrur þeirra fyrr á þessu örlagaríka pólitíska ári vestanhafs.

Bill Clinton sættist við Obama

Hvað varð um Madeleine McCann?

Eftir fjórtán mánaða fjölmiðladrama og ævintýralega leit að Madeleine McCann hefur málinu verið lokað án þess að spurningunni hvað hafi orðið um hana, eftir að hún hvarf sporlaust í bænum Praia de Luz á Algarve í Portúgal, hafi verið svarað. Mikil dulúð hefur umlukið málið og foreldrar hennar leiddu leitina að henni með áberandi hætti og enduðu sjálf á tímapunkti sem sakborningar, en það var síðar dregið til baka.

Þetta mál er fjarri því einstakt, á meðan leitinni að Madeleine stóð var leitað að fjölda barna um allan heim, en þetta mál varð einhvern veginn langmest áberandi. Foreldrarnir hófu alheimsherferð til að reyna að finna Madeleine og hún varð ein þekktasta persóna sumarsins 2007 í fjölmiðlum, myndir af henni fóru um allan heim og foreldrarnir gerðu sér ferð til Rómar til að hitta Benedikt páfa til að vekja athygli á málinu.

Svo var reynt að ljúka málinu með hinu augljósasta í stöðunni, þau hefðu drepið hana. Portúgalska lögreglan hafði klúðrað rannsókn málsins og reyndi að komast út úr því pent og kaldrifjað með því að fá sakborninga sem þeir gætu klínt málinu á án þess að hafa miklar sannanir. Sannanirnar héldu ekki vatni og lögfræðingateymið á vegum McCann-hjónanna hnekkti málatilbúnaði portúgalanna og málið fór á upphafsreit.

Fjölmiðlar fjölluðu ótrúlega mikið um málið. Fyrsta hálfa árið var fókusinn hinn sami en síðan hefur áhuginn á því minnkað mjög hratt og varla heyrist talað um það lengur. Mál Madeleine virðist gleymt þó enn velti allir fyrir sér hvað varð um hana. Og nú hefur málinu verið lokað. Hverfandi líkur eru því á að spurningunni um örlög Madeleine McCann verði nokkru sinni svarað.

Rannsókn á máli Madeleine hætt

Hverja velja McCain og Obama á leiðarenda?

Brátt líður að því að John McCain og Barack Obama velji varaforsetaefni sín í forsetakosningunum í nóvember; þann sem mun standa þeim næst í baráttunni og verða ferðafélagar þeirra á leiðarenda í pólitískri rimmu, sem stefnir í að verða harðvítug og söguleg. Valið á varaforsetaefni getur verið mjög þýðingarmikið í svo jöfnum pólitískum slag.

Síðustu daga hef ég séð marga spekinga velta því fyrir sér hvort varaforsetaefnin skipti máli fyrir forsetaefnin. Tel það hiklaust. Þeir eru hluti framboðsins, veikleikar þeirra verða um leið veikleikar forsetaefnanna rétt eins og styrkleikar þeirra bæta upp forsetaefnið. Út frá þeim forsendum á að velja varaforsetaefni og eflaust munu bæði Obama og McCain finna sér frambjóðendur sem bæta stöðu þeirra, því báðir verða að hafa breiðari skírskotun en þeir hafa nú þegar og taka á þeim augljósu veikleikum sem einkennir þá báða.

Telja má öruggt að nálgun þessara tveggja forsetaframbjóðanda stóru flokkanna á valið á varaforsetefni verði mjög ólík. Þeir hafa mjög ólíka styrkleika og veikleika og því verða þeir báðir að finna frambjóðendur sem fylla upp í veikleikana. Á meðan Obama er ungur og reynslulítill í pólitísku starfi er McCain sjóaður stjórnmálamaður með áratugaferil að baki í stjórnmálum og í hernum. McCain er kominn á áttræðisaldur og hefur verið í pólitískri baráttu mjög lengi og því frekar fulltrúi kerfisins í Washington á meðan Obama er ungur og ferskur frambjóðandi sem boðar miklar breytingar.

Þess vegna má búast við að Obama velji eldri og reyndari frambjóðanda til að vega upp reynsluleysi sitt í pólitískri baráttu og einhvern sem hefur sterkan bakgrunn í utanríkis- og varnarmálum til að taka á McCain sem er stríðshetja og talar af mun meiri öryggi og krafti um þann málaflokk. Enda hefur Obama þegar skipað sérstakan hóp með reyndum fulltrúum flokksins til að byggja upp stöðu sína þar. Hann þarf þó að gera betur og því er nær öruggt að varaforsetaefni hans verður mjög sterkur í þeim málaflokki. Auk þess þarf hann sjóaðan pólitíkus með víðtæk tengsl til að taka lykilfylkin.

McCain þarf að velja yngri frambjóðanda sér við hlið til að yngja framboðið. Enda er þar mesti veikleiki hans. Verði McCain kjörinn forseti Bandaríkjanna verður hann elsti húsbóndinn í Hvíta húsinu frá upphafi, en hann verður 72 ára í sumar, þrem árum eldri en Ronald Reagan er hann var kjörinn forseti Bandaríkjanna árið 1980. Ekki aðeins þarf þó McCain að velja bara yngri og ferskari frambjóðanda sér við hlið. Varaforsetinn á forsetavakt McCain þarf að hafa styrk og stöðu í forsetastólinn á örlagastundu. Aldurinn skiptir því máli en líka að þar sé stjórnmálamaður með reynslu.

Ekki kemur mér að óvörum að Mitt Romney sé talinn líklegastur til að verða við hlið John McCain í baráttunni. Hann er ellefu árum yngri en McCain, er stjórnmálamaður með reynslu og pólitískan prófíl sem enginn deilir um að skiptir miklu máli. Hann er fulltrúi íhaldsarmanna í Repúblikanaflokknum, getur fært McCain fylgi sem hann ætti ella mun erfiðar með að ná, hefur sterk peningatengsl sem eru mjög mikilvæg og síðast en ekki síst getur fært McCain sigur í lykilfylki á borð við Michigan, hið gamla heimafylki hans, og auk þess t.d. Massachusetts þar sem Romney var ríkisstjóri.

Veikleikinn í valinu á honum er þó einn og augljós. Þeir börðust hatrammlega um útnefningu repúblikana í forsetakosningunum og áttu hörð orðaskipti þar sem Romney lét þau ummæli flakka að McCain ætti ekki séns í Obama þar sem hann hefði slegið út sterka stjórnmálamenn innan Demókrataflokksins, t.d. Hillary og Edwards. Hann fór þó úr forkosningaslagnum á hárréttum tímapunkti og studdi McCain á mikilvægri stund fyrir bæði sig og McCain pólitískt. Þó þeir hafi átt harðvítuga rimmu lauk því farsællega og snemma, svo þeir ættu að geta fylkt liði ef McCain vill hann með.

Vissulega er eðlilegt að McCain velti fyrir sér hvort að hann ætti að velja ungan og traustan starfandi ríkisstjóra með sér í baráttuna; frambjóðanda sem geti fært sér önnur tengsl en Romney hefur. Þar eru líklegastir þeir Charlie Crist, ríkisstjóri í Flórída, Bobby Jindal, ríkisstjóri í Louisiana, og Tim Pawlenty, ríkisstjóri í Minnesota. Allir eru þeir mun yngri en McCain og getur hann virkað ferskari en ella með þá við hlið sér. En John McCain vill ekki lenda í sömu ógöngum og George H. W. Bush er hann valdi Dan Quayle sér við hlið fyrir tveim áratugum. Hann var yngri en að sama skapi pólitískur klaufi.

Hjá demókrötum er mikið velt fyrir sér hvað Obama muni gera. Hillary Rodham Clinton hefur fylkt liði með honum og þau áttu flotta stund saman í einingarbæ demókrata, Unity í New Hampshire. Þau virkuðu bæði einlæg í stuðningi sínum við hvort annað og samstaðan virkaði heilsteypt á myndum. En samt var eitthvað við þetta augnablik sem virkaði falskt þrátt fyrir fögur bros og kammó-stemmningu. En enginn deilir um að sameinuð yrðu þau allt að því ósigrandi. En það er mikil vinna eftir til að þau nái saman umfram það að eiga dagpart saman á kosningafundi. Sárindin eru augljós.

Jim Webb, öldungadeildarþingmaður í Virginíu, virkar mjög vænlegur við hlið Barack Obama. Hann hefur víðtæka reynslu í öryggis- og varnarmálum, tengingar í herinn og talar trúverðugt um utanríkismál auk þess að vera frá lykilfylki sem Obama vill vinna. Bill Richardson kemur líka til greina af augljósum ástæðum, auk þess konur sem studdu Obama; ríkisstjórarnir Kathleen Sebelius og Janet Napolitano (frá heimafylki McCain) og þingmaðurinn Claire McCaskill. En getur Obama valið aðra konu en Hillary? Svo má auðvitað ekki gleyma John Edwards (þó hann hafi sagt nei) og Sam Nunn. 

Spennandi pólitískir tímar eru því framundan í sumar þó forkosningunum sé lokið og styttist í flokksþingin. Varaforsetavalið skiptir miklu máli fyrir báða frambjóðendur og það er mikilvægt fyrir þá að fara ekki með varaforsetaefni í gegnum mikilvægasta hjalla baráttunnar sem getur veikt þá á örlagastundu. Svo er bara spurningin hvor muni verða á undan að velja varaforsetaefnið.

Líklegasta varaforsetaefnið