Var John Lennon skotinn í Paul McCartney?

Um fátt hefur meira verið talað en útgáfu bókar þar sem gefið er í skyn að John Lennon hafi verið ástfanginn í Sir Paul McCartney og á milli þeirra hafi verið meira en bara vinasamband. Dregin er upp sú mynd af Lennon að hann hafi verið bæði tvíkynhneigður, meira að segja viljað kynferðislegt samband með móður sinni.

Þvílíkar flækjur. Skil ekki hversvegna þetta er rætt þrem áratugum eftir morðið á Lennon. Hafði reyndar aldrei heyrt að á milli Lennon og McCartney hafi verið annað en vinasamband út frá tónlist og gamalgrónum kynnum. Vissulega eru stórtíðindi hafi verið eitthvað meira en er það ekki hlutur af fjarlægri fortíð.

Stóra spurningin hlýtur að vera hvort Yoko Ono og Paul McCartney fái lögbann á bókina. Yoko hefur passað mjög vel upp á arfleifð Lennons og reynt að koma í veg fyrir að nokkuð umdeilt hafi verið birt um hann.

Eflaust var John Lennon mjög flókin persóna. Snillingar eru oftast misskildir og margflóknir. Væntanlega verður sagan á bakvið meistara Lennons aldrei sögð að fullu.

Umfjöllun um bókina

Framtíð Geirs í stjórnmálum ræðst í vetur

Mjög mun reyna á Geir H. Haarde, forsætisráðherra, í vetur. Að mínu mati mun frammistaða hans á þeim tíma ráða því hversu lengi hann verði í stjórnmálum, hvort honum tekst að leiða Sjálfstæðisflokkinn út úr efnahagslægðinni og inn í næstu alþingiskosningar. Margar áskoranir blasa við flokknum, innri og ytri vandamál sem þarf að vinna úr áður en haldið verður í kosningar. Landsfundur eftir ár verður átakafundur um lykilmál að óbreyttu.

Greinaskrif Óla Björns Kárasonar í Þjóðmálum voru þörf og góð. Ég var sammála mjög mörgu í greiningu hans og skrifum. Eftir fimmtán ára veru í Sjálfstæðisflokknum fann ég samhljóm í mörgu því sem Óli Björn sagði, ekki aðeins um menn heldur og mun frekar um málefni Sjálfstæðisflokksins, stöðu mála á þessum örlagatímum. Ég fer ekki leynt með það að mér finnst flokkurinn hafa fjarlægst mig á síðustu mánuðum. Er ég svo sannarlega ekki einn um þá skoðun.

Mikilvægt á þessum tímapunkti er að mál síðustu mánaða verði gerð upp, ekki aðeins hjá fréttaskrifurum heldur og þeim sem hafa verið í innsta hring Sjálfstæðisflokksins um árabil. Slíkt er ekki veikleikamerki heldur styrkleikamerki fyrir okkur öll. Mikilvægt er að ólíkar raddir heyrist og öll átakamálin séu gerð upp. Óli Björn fer vel yfir styrkleikana og veikleikana nú.

Öllum er ljóst að mikil pólitísk mistök hafa verið gerð hjá Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík síðasta árið, ekki síst alvarleg mistök af hálfu forystu Sjálfstæðisflokksins á landsvísu. Þetta hef ég margoft farið yfir í skrifum á þessum vef. Ég talaði alveg hreint út í þeim efnum, enda taldi ég að þögn væri fjarri því rétta úrræðið þá. Vandinn í borginni var heimatilbúinn, einkum þegar forystan greip ekki inn í hann.

Geir gerir rétt í því að koma fram og tala um málin á opnum fundi í Valhöll, hreint út og afgerandi. Ég hef orðið fyrir vonbrigðum með hvernig Geir hefur komið fram, verið önugur og úr fókus stundum. Auðvitað eru þetta erfiðir tímar.

En það sem mestu skiptir er að leiðtogar þjóðarinnar tali til hennar í vandræðum, mun frekar en góðæristímum. Þjóðin verður að vita að einhver sé við stýrið þegar kreppir að.

Fyrir Geir skiptir máli að komast út úr þessum ólgusjó. Annað hvort taka landsmenn leiðsögn hans eða hafna henni í þessum ólgusjó. Þar ræðst framtíðin.

Ekki rétt að tala um kreppu