Risaköngulær á Fróni - pödduhræðslan fræga

Mér hefur alla tíð verið meinilla við köngulær og þær verða ekki lífseigar í návist minni, svo mikið er víst. Það eru ansi margir sem kippast við þegar að köngulær eru annars vegar og þola ekki skordýr mjög vel. Sama má svosem segja um mig, þoli ekki mjög vel að hafa skordýr í kringum mig og ræðst til atlögu gegn þeim frekar hratt þegar að ég verð var við þær, en ekki er ég svosem hræddur við þær. Þó er alltaf eitthvað við köngulær sem verður þess valdandi að maður kippist aðeins við.

Ég hef séð ótrúlega margar kvikmyndir þar sem köngulær hafa komið við sögu og ekkert kippt mér svosem upp við það. Þó er ein mynd þar sem könguló tókst að kippa mér aðeins til og ég varð svona aðeins nervös. Það var Lord of the Rings: The Return of the King, hin margverðlaunaða óskarsverðlaunamynd og lokapunktur trílógíunnar ógleymanlegu. Þar er risaköngulóin Shalob svo sannarlega í stóru hlutverki um miðja myndina og eltingarleikur hennar við Fróða er bæði spennandi og nett ógnvekjandi, enda er köngulóin miskunnarlaus og vel úthugsuð.



Aðrar myndir um skordýr sem vekja alltaf tilfinningar eru t.d. The Giant Spider Invasion, Arachnophobia, Mimic (skelfilega spennandi skordýramynd - risapöddurnar gleymast ekki svo glatt), Them (nett scary :), Mothra (skáldleg og merkilega falleg innst inni), Eight Legged Freaks (þessi gleymist ekki fyrstu næturnar), Tarantula (nema hvað :), The Monster that Challenged the World (ekta skordýrakölt), Starship Troopers (sannarlega ekki gamanmynd), Tremors (gleymi henni aldrei hehe), The Deadly Mantis og The Wasp Women. Þær eru miklu fleiri en þessar koma fyrst upp í hugann. Slær þó enginn þeirra út Shalob í LOTR: ROTK held ég.

Skordýr eru hluti tilverunnar. Samt skelfa þær fólk, mismikið þó. Sumir leika sér að hræðslunni í nett pirrandi kvikmyndum, bækur hafa verið skrifaðar og heimildarþættir gerðir. Gleymi aldrei löngum þætt fyrir nokkrum árum þar sem Attenborough skannaði hugarheim köngulóanna. Ógleymanlegur þáttur. Sá maður er reyndar algjör snillingur en hann fór ansi nærri því að toppa sig í þeirri skordýraþáttaröð.

En sennilega fer aldrei hræðslan í huga fólks. Það er þó misjafnt hvernig fólk lifir með hræðslunni. Ráðlegg þeim sem eru verst haldnir fóbíunni að horfa alls ekki á fyrrnefndar myndir. Það gæti orðið svolítið nastý kvöldstund yfir þeim með popp og kók. Þá er nú betra að horfa frekar á góða pöddulausa spennumynd eða rómantískan sykursnúð, ekki satt??

Risakönguló í Reykjanesbæ

Oprah þorir ekki að bjóða Söru Palin í þáttinn

Spjallþáttadrottningin Oprah Winfrey hefur ákveðið að bjóða Söru Palin, varaforsetaefni repúblikana, ekki í þátt sinn í aðdraganda forsetakosninganna, þó hún sé eina konan sem á möguleika á því að komast í kjörið embætti í Hvíta húsinu í þessum kosningum. Þetta vekur athygli í ljósi þess að Oprah hefur látið kvenréttindamál sig miklu varða og verið áberandi í að tala fyrir jafnréttismálum og átti stjörnuleik á sínum tíma í hlutverki þeldökku kjarnakonunnar Sofiu í The Color Purple.

Oprah tók reyndar mjög pólitíska afstöðu í þessum forsetakosningum og hafði sín úrslitaáhrif með því að styðja Barack Obama á mikilvægum tímapunkti fram yfir Hillary Rodham Clinton. Yfirlýsing hennar á fjöldafundi í Iowa þrem vikum fyrir fyrstu forkosningarnar þar var fyrsta alvöru áfall Hillary í forkosningaslagnum og var undanfari þess sem síðar kom. Kvennafylgið skiptist í kjölfarið, en hinsvegar voru margar konur illar út í Opruh að styðja ekki fyrstu konuna sem átti raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu, þegar tækifærið gafst fyrir alvöru.

Fullyrt er að með framgöngu sinni hafi Oprah fórnað vináttu sinni við Clinton-hjónin, sem hún studdi af krafti í forsetakosningunum 1992 og 1996. Þeldökka skáldkonan Maya Angelou tók allt aðra afstöðu en Oprah og studdi Hillary, lét jafnréttishliðina á málinu ráða afstöðu sinni frekar en styðja fyrsta þeldökka frambjóðandann sem átti raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu. Oprah var reyndar ekki mikið virk í stuðningi sínum við Obama eftir fjöldafundinn í Iowa en studdi hann þó alla leið. Eins og flestir vita býr Oprah í Chicago, heimaborg Obama, og tekur upp þætti sína þar.

En þetta er auðvitað athyglisverð afstaða hjá Opruh. Þarna ræður pólitíkin ein för. Það kemur samt mjög spánskt fyrir sjónir að einu konunni sem á möguleika á að komast í kjörið embætti í Hvíta húsinu sé ekki boðið í þátt sem er sérstaklega ætlaður fyrir konur og hlýtur að vekja stórar spurningar hvort hann sé ekki bara pólitísk maskína fyrir skoðanir þáttastjórnandans, þar sem hún hefur áður boðið George W. Bush í þáttinn í aðdraganda síðustu tveggja forsetakosninga og fleiri repúblikunum.

Mikið er greinilega lagt á sig til að þóknast Barack Obama og framboði með tveimur karlmönnum á sögulegu kosningaári þegar fyrsta konan getur orðið varaforseti Bandaríkjanna. Er þetta í samræmi við lúkkið á þessum þætti? Ekki nema von að spurt sé. Jafnrétti hvað?

Mannleg grimmd - frelsissvipting og ofbeldi

Æ oftar afhjúpast að það er mikil grimmd í þessum heimi. Ofbeldi, bæði líkamlegt og sálrænt, er orðið of ráðandi þáttur og margar mjög ógeðslegt kemur upp. Nýjasta dæmið er að þessi sænska kona, sem haldin er MS-sjúkdómnum, hafi verið lokuð af gegn vilja sínum í heilan áratug. Eitt og sér er slík frelsissvipting svo alvarlegt mál að engar málsbætur geta nokkru sinni varið það. Ekkert er verra en nokkru sinni þegar fólk er svipt frelsi sínu og lokað af gegn vilja þess.

Að þetta gerist á þessum tæknivæddu nútímalegu tímum sem við lifum á - þeim tímum sem við stærum okkur af að allt sé svo fullkomið; tæknin og velsældin aldrei meiri. En það er því miður svo að skemmd epli finnast alltaf í stórum körfum. Sannast af þessari frétt og það er alltaf stingandi að sjá svona heim bakvið tjöldin; heim ofbeldis og kúgunar.

Sálrænt ofbeldi er engu skárra en líkamlegt ofbeldi. Oft vill það leggjast þyngra á sálina. Vissulega er hægt að bæla fólk með ýmsum hætti og slíkt ofbeldi er og verður jafnt því þegar að fólk er jafnvel barið sundur og saman.

Sænsk kona innilokuð í 9 ár

Semja strax við ljósmæður!

Mér finnst alveg afleitt að sjá í hvaða farveg samningaviðræður við ljósmæður eru komnar. Ég hef mikla samúð með þeim og skil þeirra boðskap, er hlynntur honum. Stjórnvöld þurfa að sýna sem fyrst að það verði komið til móts við þær og höggvið verði á þennan hnút sem er kominn í viðræðurnar. Báðir stjórnarflokkarnir geta ekki verið þekktir fyrir annað, einkum með stjórnarsáttmálann á borðinu sem tekur mjög afgerandi á þessu máli.

Skilaboðin eru því frekar einföld; höggvið á hnútinn og semjið við ljósmæður.

Mikið álag á starfsfólki

Fjölmiðlastríð í skugga Breiðavíkurharmleiks

Ég verð að segja það alveg eins og er að mér mislíkar mjög að horfa á fjölmiðlastríðið sem hafið er á milli Breiðavíkurdrengjanna og forsætisráðuneytisins. Mér finnst þetta mál sorglegra en svo að það sé deiluefni milli stjórnvalda og þeirra sem máttu þola hreint helvíti, óskiljanlegt ofbeldi og barsmíðar í viðkvæmri æsku sinni. Kominn er tími til þess nú að stjórnvöld geri vel við þá sem máttu þola þetta helvíti og klári málið með sóma en ekki því að hefja fjölmiðlastríð.

Finnst mjög leitt að enn hefur það ekki gerst að stjórnvöld hafi beðið formlega afsökunar á því ógeði sem gerðist í Breiðavík í nafni betrunarvistar fyrir brothætt ungmenni sem fóru úr einu helvítinu í annað miklu verra, allt í nafni þess að það ætti að koma skikki á líf þess. Ógeðið er verra en orð fá lýst og mikilvægt að þessu sorglega máli, harmleiknum sem átti sér stað í skjóli íslenska ríkisins, ljúki svo að allir geti verið sáttari en var áður en málið var opinberað.

Aldrei verður hægt að lækna öll sár en óþarft er að rífa sár fortíðarinnar upp með þeirri ónærgætni og kuldalegheitum sem einkennir skeytasendingar milli aðila síðustu dagana. Ég er einn þeirra sem lít ekki á þetta mál sem eitt málanna í staflanum hjá stjórnvöldum. Þetta er verra en orð fá lýst og mikilvægt að það fái sess við hæfi. Og mikilvægt er að þeir sem þurftu að upplifa þetta helvíti geti gert upp málið og fái viðeigandi skaðabætur.

Ég gleymi aldrei Kastljósþættinum þar sem hulunni var svipt af þessu skelfilega máli. Það var bæði ógleymanlegt og svo innilega sorglegt augnablik að upplifa. Æ síðan hef ég velt fyrir mér hvort ríkið muni ekki bæði biðja þessa menn afsökunar og borga þeim mannsæmandi skaðabætur til að reyna að bæta fyrir að þeir voru lagðir í rúst. En það vakna spurningar þegar svona er komið málum.

Nú er kominn tími til að klára þetta mál með sóma - ekki verður það gert með því að ýfa upp hin gömlu sár fortíðarinnar.

Harma framgöngu forsætisráðuneytisins