Háskólakennari grunaður um kynferðisbrot

Þetta kynferðisbrotamál háskólakennarans, sem á að hafa misnotað fjögur börn sín, stelpur og strák, sem fjallað er um fannst mér svo sláandi að ég gáði fyrst að því hvort að þetta væri virkilega innlend frétt. Svo reyndist vera. Mest sláandi er þó að málin séu allt að fimmtán ára gömul. Þögnin er oft hið versta við svona mál og er mjög dapurlegt að ekki sé tekið á svo dapurlegum málum og þau gerð upp og þeir sem misnota börn svari til saka fyrir það.

Eflaust eru fleiri mál gerð upp með þögninni en þau sem verða opinber, því miður. Þetta mál er þess eðlis að eðlilegt er að velta fyrir sér hversvegna maður gerir þetta við börnin sín. Um leið vekur þetta spurningar um hversu mörg slík mál hafi verið þögguð niður. Þetta er mjög alvarlegt mál og sérstaklega sláandi hvað það var lengi hjúpað þögn og leynd.

Grunaður um kynferðisbrot gagnvart 5 börnum

Athugasemdir

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 6.5.2008 kl. 16:27]

Alvarlegt og virkilega ógeðslegt mál. Mann fjandinn virðist hafa misnotað og nau.... öllu sem hreyfðist í kringum hann ef marka má fréttir af málinu.

Þau eru örugglega ófá málin sem aldrei hafa orðið opinber.

[Fannar frá Rifi, 6.5.2008 kl. 17:16]

Nú hefur þú skrifað um annað mál undanfarið og þar hefur nafn og myndbyrtingar verið óspart beitt af fjölmiðlum. hvar eru myndirnar og nöfnin núna? hver er munurinn á þessari frétt og þeirri hér á undan?

Annað hvort eru allir nafngreindir eða enginn.

Persónulega er ég á þeirri skoðun að barnaníðingar séu jafn hæfir til þess að vera í samfélagi með öðrum og óvirkur alki í vínsmökkunn. 

Það verður gaman að sjá hvort einhverjar aðrar reglur í fjölmiðlum gildi um háskólaprófesór heldur en prest.  

[Margrét Birna Auðunsdóttir, 6.5.2008 kl. 18:31]

Að nafngreina manninn er að nafngreina börnin hans um leið. Meint fórnarlömb prestsins eru ekki börnin hans og því er hægt að nafngreina hann án þess að rjúfa nafnleynd þeirra sem eiga það ekki skilið og ekkert hafa gert af sér.

Er það ekki frekar augljóst?

[Björn Björnsson (IP-tala skráð) 6.5.2008 kl. 19:27]

Fannar: Að vilja að nafn mannsins sé birt í öllum fjölmiðlum er barnaleg skoðun af tveimur ástæðum.

Í fyrsta lagi vegna þess að nafnbirtingin myndi skaða þolendurna alveg jafn mikið og þann ákærða. Nafnleyndin er til að verja börnin hans.

Í öðru lagi vegna þess að áskanirnar eru það alvarlegar að þótt maðurinn væri sýknaður fyrir dómstólum væri mannorð hans svert að eilífu.

Ert þú ósammála því að fólk sé saklaust uns sekt er sönnuð? Og er þér alveg sama um þolendurna? 

[Gísli Sigurðsson, 6.5.2008 kl. 20:17]

Þetta er athyglisverður vinkill hjá Fannari frá Rifi. Þá vil ég benda á pistil Svarthöfða í DV í dag. Þar fer hann yfir hina heilögu vandlætingu fréttastofu Stöðvar 2 í hinu hryggilega máli sem upp kom á Ísafirði fyrir eihverjum misserum síðan. DV menn höfðu farið ansi nálægt því að nafngreina mann sem ásakaður var um kynferðisbrot og um svipað leiti tók hann líf sitt. Á Þessu hneyksluðust Stöðvar2 menn mikið og hömuðust ásamt fleirum í þjóðfélaginu þar til DV var nánast hætt að seljast og ritstjórarnir hrökkluðust frá blaðinu. Nú spyr ég hvar liggur munurinn á því máli og máli séra Gunnars og síðan máli þessa ætlaða níðings sem nota bene er greinilega sakaður um miklu hrottalegri brot en Gunnar?

[Fannar frá Rifi, 6.5.2008 kl. 22:12]

Ég er ekki að taka neina afstöðu um það hvort það eigi að nafngreina menn. Ég er á móti því þar sem nafngreining er dómur í sjálfum sér eins og marg sannað er.

það sem ég á við eins og Gísli tekur undir, afhverju er gert svona upp á milli þessarra manna? eru ekki allir menn jafnir? á Presturinn ekki líka fjölskyldu sem nú þjáist vegna mynd og nafnbirtingar? 

Ef það á að vera nafnleynd í einu máli þá verður það að gilda í öllum málum.  

[Gísli Sigurðsson, 6.5.2008 kl. 22:14]

Með því að nafngreina prestinn og nefna það að stúlkurnar sem kæra hann eru starfandi í stúlknakór minnir mig að sagt hafi verið, er búið að þrengja hringinn ansi mikið og líklegt að flestir á Selfossi viti deili á stúlkum þessum.

En með þennan vesalings mann sem situr inni þá getur maður ekki annað en fyllst hryggð og samúð með fórnarlömbum og öðrum aðstandendum mannsins. Ég er alls ekki að óska eftir að fá að vita nafn hans, heldur að benda tvískinnunginn í þessum málum.