Óskarsverðlaunin 2006

Eins og venjulega var skemmtilegt að fylgjast með herlegheitunum þegar Óskarsverðlaunin voru afhent í Los Angeles nú í nótt í 78. skiptið. Crash hlaut mörgum að óvörum óskarsverðlaunin sem besta kvikmynd ársins 2005 og hlaut tvenn önnur verðlaun á meðan að hinn taíwanski Ang Lee vann leikstjóraóskarinn fyrstur asískra leikstjóra fyrir Brokeback Mountain sem hlaut þrenna óskara en tapaði óvænt kapphlaupinu um bestu myndina. Ég ætla nú að fara yfir helstu flokkana og tjá mig örlítið um úrslitin.

Kvikmynd ársins
Fyrirfram þótti mér ljóst að slagurinn í þessum flokki yrði á milli úrvalsmyndanna Brokeback Mountain og Crash. Í spá minni hér á vefnum á laugardag spáði ég Brokeback Mountain sigri. Það gerðu reyndar flestir kvikmyndaáhugamenn beggja megin við Atlantshafið. Það urðu því margir sem göptu af undrun þegar að Jack Nicholson tilkynnti að Crash hefði orðið fyrir valinu og hlotið aðalverðlaun kvöldsins. Ég verð að viðurkenna að ég taldi að akademían myndi láta fordómana lönd og leið og verðlauna Brokeback Mountain sem var án nokkurs vafa besta myndin í flokknum. En svona er þetta. Crash er mjög öflug og góð mynd. Hún er með mjög kraftmikilli fyllingu í söguþræði og lítur mjög vel út. Margir misstu af Crash þegar að hún gekk hér fyrir tæpu ári, enda fáum órað fyrir að hún hlyti óskarinn. Þetta er mynd sem skilur mikið eftir sig - allir að sjá hana núna!

Leikstjóri
Taíwaninn Ang Lee hlaut óskarinn fyrir leikstjórn sína í Brokeback Mountain. Þótti mörgum sigur hans benda til þess að akademían ætlaði að fara alla leið og verðlaunina myndina sem hina bestu. Það fór ekki svo. Þetta er ekki ósvipuð stemmning og 1998 þegar að Spielberg tók verðlaunin en svo tapaði Saving Private Ryan kapphlaupinu um bestu mynd. Sennilega hefur akademían ekki viljað fara alla leið að þessu sinni og verðlauna mynd sem tekur á ást samkynhneigðra manna. En með þessu kemst Lee í sögubækurnar, enda fyrsti asíski leikstjórinn sem vinnur verðlaunin. Ekki einu sinni Akira Kurosawa náði að vinna þann gyllta á sínum ferli. Lee hlaut nærri því verðlaunin árið 2001 fyrir hina glæsilegu Crouching Tiger, Hidden Dragon - tilþrifamikla bardagamynd með fallegum landslagsmyndum og heillandi leik. En nú fór Lee loksins heim með styttuna og átti hana svo sannarlega skilið.

Leikari í aðalhlutverki
Philip Seymour Hoffman hlaut mjög verðskuldað óskarinn sem leikari í aðalhlutverki fyrir glæsilega túlkun sína á Truman Capote, einum eftirminnilegasta rithöfundi Bandaríkjanna á 20. öld. Hoffman náði slíkum tökum á karakternum að annað eins hefur varla sést. Hann náði meira að segja kostulegum talanda og framkomu Capotes svo vel að þeir sem þekktu rithöfundinn héldu vart vatni yfir hrifningu á meistaraleik hans. Hann varð Capote í túlkun sinni, náði svipbrigðum hans og töktum með glæsibrag og vann mikinn leiksigur og hlaut loksins uppreisn æru sem leikari. Ég hef lengi virt Hoffman mikils sem leikara og fagna því mjög að hann hafi hlotið gyllta karlinn.

Leikkona í aðalhlutverki
Reese Witherspoon hlaut óskarinn sem leikkona í aðalhlutverki fyrir stórfenglega túlkun sína á June Carter Cash, eiginkonu country-goðsins Johnny Cash, í kvikmyndinni Walk the Line, sem segir sögu þeirra í rúm tíu ár, frá þeirra fyrstu kynnum þar til að þau giftast undir lok sjöunda áratugarins. Reese vann sannkallaðan leiksigur í hlutverki kjarnakonunnar June og vann í leiðinni hug og hjörtu kvikmyndaunnenda fyrir ógleymanlega túlkun sína. Reese hefur löngum verið þekkt fyrir túlkun á fáfróðum ljóskum með attitude en sannaði með klassaleik að hún á erindi meðal þeirra bestu í Hollywood í dag og kom, sá og sigraði á óskarsverðlaunahátíðinni þetta árið. Glæsileg leikkona sem hefur sannað sig svo um munar og verðskuldaði sigur í þessum flokki.

Leikari í aukahlutverki
George Clooney hlaut ekki leikstjóraóskarinn en hann hlaut óskarinn fyrir leik sinn í kvikmyndinni Syriana eins og ég hafði spáð. Mér fannst þessi pólitíska fléttumynd gjörsamlega frábær og Clooney sýndi og sannaði fyrir mér í eitt skipti fyrir öll með túlkun sinni að hann er ekki bara sætt andlit, heldur leikari með fjölhæfa túlkun og öflugur í karakterleik. Eftir stendur ógleymanlegur karakter í öflugri mynd sem ég mæli hiklaust með. Clooney hefur fyrir margt löngu sannað að hann er bæði tilþrifamikill leikari og hæfileikaríkur - ekki síðri sem leikstjóri þó. Hann átti sigurinn svo sannarlega skilið, þó að mér þætti í hjartanu að Gyllenhaal hefði átt að vinna.

Leikkona í aukahlutverki
Rachel Weisz hlaut óskarinn fyrir glæsilega túlkun sína á aktívistanum Tessu Quayle í kvikmyndinni The Constant Gardener. Ég fór lofsamlegum orðum um leik hennar eftir að sá myndina og endurtók þau orð í spá minni um verðlaunin um helgina. Hún átti svo sannarlega skilið að vinna þessi verðlaun, enda mjög svipmikil í hlutverkinu og í raun hjarta og sál myndarinnar. Við sjáum strax í byrjun hver örlög Tessu verða en sagan um karakterinn kemur svo smá saman fram þegar að líða tekur á myndina. Rachel heillaði mig með litríkum leik og ég var sæll með það að hún skyldi hljóta hnossið fyrir sitt góða verk. Hvet eiginlega alla til að sjá þessa mynd og njóta hennar - algjört konfekt fyrir kvikmyndaáhugamenn. Mynd með mikilli fyllingu sem skilur mikið eftir sig.


Þetta var skemmtileg Óskarsverðlaunahátíð, og var margt af skemmtilegu efni í útsendingunni. Sérstaklega fannst mér áhugavert að sjá klippur með ógleymanlegum kvikmyndum í sögu kvikmyndalistarinnar og heyra fallega og notalega kvikmyndatónlist. Tónlist í kvikmyndum er jú stór hluti þeirrar upplifunar sem fylgir því að sjá kvikmynd. Kvikmynd með góðu handriti en lélegum gæðum eða jafnvel tónlist rýrist fljótt í huganum. Til að kvikmynd verði ógleymanleg og áhugaverð í huganum þarf hún að hafa breiða skírskotun og hafa margt fram að færa. Það er svo sannarlega fátt sem jafnast á við það að horfa á góðar klippur ógleymanlegra mynda og heyra öll flottu stefin sem sett hafa svip á þessar myndir. Svo var óneitanlega hjartnæmt, eins og ávallt að sjá þegar að látinna listamanna var minnst. Meðal þeirra sem kvöddu á árinu voru snillingar á borð við Anne Bancroft, John Mills, Teresa Wright og Shelley Winters.

Jon Stewart kynnti óskarinn að þessu sinni. Fannst mér honum takast bara mjög vel upp og vera með góða og hressilega brandara. Hló mjög af upphafsatriðinu hans, en margir alveg óborganlegir brandarar hittu þrælbeint í mark. Jon stóð sig semsagt vel fyrsta sinnið en náði engan veginn að toppa snillinga á borð við Billy Crystal og Steve Martin, sem hafa stjórnað með bravúr seinustu árin. Mörg smærri verðlaun vöktu athygli, enda er verið að verðlauna allan geirann í kvikmyndagerð. S-Afríska kvikmyndin Tsotsi eftir Gavin Hood var valin besta erlenda kvikmynd ársins. Rapplagið It's Hard Out Here For a Pimp úr Hustle & Flow var valið besta lagið - er þetta í annað skiptið sem rapplag vinnur óskarinn en Eminem vann fyrir Lose Yourself úr 8 Mile fyrir þrem árum. Tónlistin úr Brokeback Mountain eftir Gustavo Santaolalla var valin sú besta - átti það skilið enda mjög hrífandi og vel flutt.

Bandaríski kvikmyndaleikstjórinn Robert Altman hlaut heiðursverðlaun á hátíðinni fyrir æviframlag sitt til kvikmyndagerðar. Altman hefur leikstýrt mörgum af eftirminnilegustu kvikmyndum sögunnar, en aldrei hlotið leikstjóraóskar eða viðurkenningu fyrir bandarísku akademíunni fyrir verk sín. Var því kominn tími til að heiðra þennan fræga leikstjóra. Hann hefur fimm sinnum hlotið tilnefningu: fyrir MASH, Nashville, The Player, Short Cuts og Gosford Park. Var hann hylltur er hann tók við verðlaunum sínum og stóðu allir úr sætum og heiðruðu þennan fræga kvikmyndagerðarmann. Ræða hans var hjartnæm og hæfði þessu góða tilefni að mínu mati - Altman sló þarna algjörlega í gegn. Best af öllu fannst mér þegar að hann minntist á það að hann hefði farið í hjartaígræðslu fyrir ári og væri með hjarta þrítugrar konu og hann ætti því mörg herrans árin eftir enn - væri ekki hættur þó að sá gyllti væri loks kominn!

Paul Haggis og Robert Moresco hlutu óskarinn fyrir frumsamið kvikmyndahandrit fyrir kvikmyndina Crash, sem var sigurvegari kvöldsins eins og fyrr segir. Svipmikil og stórfengleg kvikmynd sem hitti beint í mark og allir verða að sjá sem misst hafa af. Flott handrit ásamt góðum leik er aðall þessarar flottu myndar. Larry McMurtry og Diana Ossana hlutu óskarinn fyrir besta handrit byggt á áður birtu efni, fyrir Brokeback Mountain sem er byggð á sögu Annie Proulx. Breska teiknimyndin Wallace & Gromit hlaut eins og flestir höfðu búist við óskarinn sem besta teiknimyndin. King Kong og Memoirs of a Geisha urðu sigursæl og hlutu þrenn verðlaun. Dion Beebe fékk óskarinn fyrir kvikmyndatökuna í Memoirs of a Geisha. Því miður hlaut íslenska stuttmyndin Síðasti bærinn ekki verðlaunin og missti þau til írsku stuttmyndarinnar Six Shooter.

En eftir stendur að ekkert er öruggt þegar þessi verðlaun eru annars vegar og það geta alltaf óvæntustu hlutir gerst. Það fengu Ang Lee og aðstandendur Brokeback Mountain að reyna þetta árið rétt eins og meistari Martin Scorsese í fyrra, þegar að verðlaun sem flestir töldu örugg í höfn fóru svo á allt annað stað. En þótt verðlaunaafhendingin hafi verið bragðdaufari þetta árið náðu þau þó að koma á óvart og voru alls ekki fyrirsjáanleg - enda voru flestir gapandi hissa og vissu varla hvað átti að gera þegar að Crash hlaut aðalverðlaun kvöldsins. En þessi hátíð er að mínu mati alltaf jafn skemmileg - þetta er uppskeruhátíð kvikmyndaheimsins og hún er ómissandi. Fastur punktur í tilverunni ár hvert!

Sunnudagspistill - 5. mars 2006

Tvö mál eru í brennidepli í sunnudagspistlinum:

- Árni Magnússon er á útleið úr stjórnmálum. Hann víkur úr pólitísku starfi eftir þriggja ára veru í félagsmálaráðuneytinu og jafnlangan tíma sem þingmaður Reykvíkinga og heldur til starfa í Íslandsbanka. Halldór Ásgrímsson forsætisráðherra, tilkynnti um ákvörðunina og augljóst á honum að hann sér eftir Árna úr forystunni, rétt eins og Finni Ingólfssyni á sínum tíma. Tekur Jón Kristjánsson sæti Árna og Siv Friðleifsdóttir verður heilbrigðisráðherra í stað Jóns. Spái ég í það hvort að þessi tímamót boði það að yngra forystufólk sjái frekar hag í vellaunuðum toppstöðum en hita og þunga stjórnmálanna. Fyrst og fremst veikist þó staða Framsóknarflokksins við þessi tíðindi.

- Kosningabarátta Sjálfstæðisflokksins á Akureyri er hafin. Framboðslisti flokksins var samþykktur á fjölmennum fundi í fulltrúaráði sjálfstæðisfélaganna í Kaupangi á fimmtudag. Tel ég þetta sterkan og öflugan lista og fer ég yfir hlut ungliða í kjölfar prófkjörsins 11. febrúar sl. og viðbrögð mín og fleiri við þeim úrslitum. Fer ég yfir þá ákvörðun að taka ekki sæti á listanum og ennfremur að ég muni halda áfram í pólitísku starfi flokksins hér á Akureyri af krafti. Var ég ráðinn til starfa að kosningabaráttu flokksins í vikunni og hef þar störf bráðlega. Líst mér vel á kosningabaráttuna framundan!

Saga dagsins
1865 Möðruvallakirkja í Hörgárdal í Eyjafirði brann. Arngrímur lærði Gíslason listmálari, gerði mynd af brunanum og er sú sögulega mynd talin vera fyrsta teiknaða atburðamyndin er gerð er af Íslendingi.
1936 Bette Davis hlaut óskarinn fyrir stórleik sinn í kvikmyndinni Dangerous - Davis var ein af svipmestu leikkonum síns tíma og lék í mörgum ógleymanlegum myndum - Bette hlaut svo verðlaunin aftur tveim árum síðar. Hún lést árið 1989.
1953 Josef Stalin leiðtogi Sovétríkjanna, deyr af völdum heilablóðfalls. Hann var þá 73 ára að aldri og hafði ríkt í Sovétríkjunum sem leiðtogi flokksins frá 1922 og landsins allt frá dauða Lenin árið 1924.
1974 Yom Kippur-stríðinu lýkur með brottflutningi ísraelshers frá Vesturbakkanum við Súez-skurð.
1997 Þýska flutningaskipið Vikartindur strandaði í vonskuveðri í Háfsfjöru, austan við Þjórsárós. Þyrla Landhelgisgæslunnar bjargaði 19 manna áhöfn skipsins. Varðskipsmaður fórst við björgunaraðgerðir.

Snjallyrðið
The greatness comes not when things go always good for you. But the greatness comes when you're really tested, when you take some knocks, some disappointments, when sadness comes. Because only if you've been in the deepest valley can you ever know how magnificent it is to be on the highest mountain.
Richard Nixon forseti Bandaríkjanna (1913-1994)

Árni Magnússon hættir í stjórnmálum

Á blaðamannafundi í Alþingishúsinu kl. 17:15 í dag tilkynnti Halldór Ásgrímsson forsætisráðherra, þá ákvörðun Árna Magnússonar félagsmálaráðherra, um að hætta afskiptum af stjórnmálum og víkja af hinu pólitíska sviði. Hefur hann verið ráðinn til starfa í Íslandsbanka og mun hefja þar störf innan skamms og víkja samhliða því af þingi. Í kjölfar þess var tilkynnt að Jón Kristjánsson heilbrigðisráðherra, tæki við félagsmálaráðuneytinu og að Siv Friðleifsdóttir tæki við heilbrigðisráðuneytinu af Jóni. Guðjón Ólafur Jónsson lögmaður, er fyrsti varaþingmaður Framsóknarflokksins í Reykjavíkurkjördæmi norður, en vegna náms hans í Skotlandi mun Sæunn Stefánsdóttir taka sæti Árna á þingi fyrst um sinn eða þar til að Guðjón Ólafur kemur aftur til landsins.

Það er vægt til orða tekið að brotthvarf Árna Magnússonar boði mikil tímamót. Til fjölda ára hefur verið litið á hann sem nánasta trúnaðarmann Halldórs Ásgrímssonar í stjórnmálum og einn af helstu forystumönnum flokksins og krónprins Halldórs á formannsstóli í Framsóknarflokknum. Árni Magnússon sagðist á blaðamannafundinum að ákvörðunin hefði tekið sig sjálf að mörgu leyti. Hann hefði verið búinn að missa áhugann á stjórnmálum og tekið ákvörðun með sjálfum sér um það að gefa ekki kost á sér í alþingiskosningunum á næsta ári og fara til annarra verkefna. Honum hefði boðist freistandi staða hjá Íslandsbanka og ákveðið að taka henni og víkja fyrr en ella hefði orðið úr stjórnmálum. Það lá í loftinu lengi vel í dag að uppstokkun væri framundan í ríkisstjórninni og að hún væri innan Framsóknarflokksins.

Flestir spámenn töldu þó líklegast að þar væri verið að boða brotthvarf Jóns Kristjánssonar úr stjórnmálum. Hann hefur enda setið í ríkisstjórn í fimm ár og verið þingmaður frá árinu 1984. Mörgum fannst líklegast að hann væri að hætta. Það að Árni boði brotthvarf sitt úr stjórnmálum kom flestum verulega á óvart og greinilegt var á svipbrigðum Halldórs Ásgrímssonar að honum þykja breytingarnar miður, enda Árni lengi unnið mjög náið með honum. Það er hinsvegar merkilegt að forystumaður sem lengi hefur verið talinn krónprins síns flokks hætti í pólitík og fari til verka í viðskiptageiranum. Kannski er það eitt merki þess að yngra forystufólk vill frekar vinna að öðru en stjórnmálum.

Spádómar um Óskarsverðlaunin 2006

Óskarsverðlaunin verða afhent í 78. skipti í Los Angeles á morgun. Óskarinn er án nokkurs vafa helsta kvikmyndahátíð sögunnar, ein mesta uppskeruveisla kvikmyndabransans og þar koma helstu leikarar og kvikmyndagerðarmenn samtímans saman. Ég ætla á þessum laugardegi að pæla í verðlaununum og spá í úrslitin í nokkrum af helstu flokkunum, svona mér mest til gamans. Ég hef verið kvikmyndaáhugamaður allt mitt líf, dýrkað kvikmyndir sem ástríðu og lífsins áhugamál og fylgst alla tíð vel með Óskarnum. Ég ætla því að spá í spilin og vona um leið að aðrir hafi gagn og gaman af.


Kvikmynd ársins
Brokeback Mountain
Capote
Crash
Good Night, and Good Luck
Munich

Allt eru þetta frábærar myndir, hver á sinn hátt. Brokeback Mountain er næm og falleg ástarsaga samkynhneigðra kúreka á sjöunda áratugnum - fjallar um sannar tilfinningar og ást sem lifir í skugga fordóma. Umtöluð en öflug mynd sem hittir í hjartastað. Capote er hrífandi mynd, sem skartar frábærum leik og næmri sýn á ævi og verk rithöfundarins Trumans Capote. Crash er hröð og öflug kvikmynd með mikla fyllingu sem fjallar um ólíkt fólk og líf þess og störf í Los Angeles sem fléttist með flottum hætti saman - mynd sem fangar huga áhorfandans. Good Night, and Good Luck er grípandi og þétt mynd George Clooney sem hrífur kvikmyndaáhugafólk upp úr skónum. Munich er fágætur gullmoli meistara Spielbergs sem jafnast á við gamalt og gott rauðvín, verður sífellt betri og er algjörlega ómótstæðileg - lýsir atburðarás eftirleiksins á Ólympíuleikunum 1972.

Spá: Ég tel að slagurinn standi á milli Brokeback Mountain og Crash. Ég tel öruggt að Brokeback Mountain muni fá verðlaunin og verða sigurvegari kvöldsins. Myndin fjallar um áleitið efni og skilur í raun mikið eftir sig. Hún lýsir forboðinni ást - löngun og heitum tilfinningum með miklum glans. Hún hreif mig allavega upp úr skónum og skildi mikið eftir sig í hjarta mér. Það sama á við um flesta þá sem ég þekki sem hana hafa séð. Ég tel blasa við að hún muni heilla hjarta akademíunnar þetta árið líka.


Leikstjóri ársins
George Clooney - Good Night, and Good Luck
Paul Haggis - Crash
Ang Lee - Brokeback Mountain
Bennett Miller - Capote
Steven Spielberg - Munich

Fimm leikstjórar sem færðu á hvíta tjaldið ógleymanlegar kvikmyndir á árinu 2005. Steven Spielberg er sá eini tilnefndra sem hefur hlotið verðlaunin; hefur hlotið þau tvisvar - fyrir Schindler's List árið 1993 og Saving Private Ryan árið 1998. Hann leikstýrði einni best heppnuðu kvikmynd ársins - mynd sem skilur mikið eftir sig og heillar áhorfandann. Paul Haggis á skilið tilnefningu fyrir frábær verk sitt í Crash, en það er svipmikil mynd sem hefur hitt beint í mark. Ang Lee færði á hvíta tjaldið litríka og fallega ástarsögu kúrekanna tveggja - mynd um sanna ást. Bennett Miller gerði Capote stórbrotna og algjörlega ógleymanlega. Good Night, and Good Luck er eiginlega sú mynd sem ég heillaðist einna mest af í hópi hinna tilnefndu þetta árið og Clooney verðskuldar svo sannarlega tilnefningu.

Spá: Það er enginn vafi á því í mínum huga að allir eiga þessir menn skilið að fá virðingu fyrir verk sín. Þó stendur Ang Lee algjörlega upp úr fyrir sína góðu mynd - hina tæru ástarsögu um tvo menn sem fá ekki að njótast vegna fordóma samfélagsins. Þessi mynd stendur að mínu mati upp úr kvikmyndagerð ársins 2005 og hann hlýtur að hljóta verðlaunin. Hann var nærri því að hljóta Óskarinn árið 2001 fyrir Crouching Tiger, Hidden Dragon og var þá talinn sigurstranglegur en Steven Soderbergh hlaut þau þá fyrir Traffic. Ef Lee vinnur verður hann fyrsti asíski leikstjórinn til að fá gyllta kallinn. Hann á þann heiður skilið.


Leikari í aðalhlutverki
Philip Seymour Hoffman - Capote
Terrence Howard - Hustle & Flow
Heath Ledger - Brokeback Mountain
Joaquin Phoenix - Walk the Line
David Strathairn - Good Night, and Good Luck

Fimm flottir aðalleikarar þarna á ferð. Enginn þeirra hefur áður hlotið verðlaunin. Philip Seymour Hoffman kom mér á óvart með glæsilegri túlkun sinni á Truman Capote í hinni litríku mynd um þennan umdeilda rithöfund. Hann varð frægur fyrir sögur á borð við Breakfast at Tiffany's og sögurnar af lífsstíl hans eru og verða svipmiklar. Allt þetta túlkar Hoffman með snilld. Terrence Howard er sagður brillera í flottu hlutverki í Hustle & Flow. Heath Ledger er hreint ógleymanlegur sem Ennis Del Mar í Brokeback Mountain og túlkar kúrekann í sálarflækjum ástarhitans með snilldarbrag. Joaquin Phoenix verður hinn goðsagnakenndi countrysöngvari Johnny Cash með glans og túlkar hann með bravúr og syngur meira að segja lögin hans. David Strathairn er svo algjörlega stórfenglegur í hlutverki fréttahauksins Edward R. Murrow, sem las fréttir á CBS.

Spá: Allir þeir leikarar sem eru tilnefndir stóðu sig glæsilega í hlutverkum sínum. Hver á sinn hátt lífguðu þeir upp á kvikmyndaheiminn með frammistöðu sinni. Þeir eiga allir séns á að vinna að mínu mati. Ætti ég að velja myndi Joaquin Phoenix hreppa hnossið fyrir að leika Johnny Cash með slíkum snilldartöktum að hann fellur beint í hlutverkið og leikur þetta mesta goð sveitasöngvatónlistarinnar með klassabrag - ekki bara það hann syngur einnig lögin hans með snilld. Hann verður að goðinu. Þó er líklegast að keppnin standi á milli Hoffman og Ledger. Þeir voru báðir frábærir í túlkun sinni og heilluðu mig. Hoffman hlýtur að hafa forskotið fyrir túlkun sína á Capote. Hoffman hefur oft verið sniðgenginn við verðlaunaafhendingar og ekki notið sannmælis. Vonandi er hans stund komin núna. Það væri gleðiefni ef svo yrði.


Leikkona í aðalhlutverki
Dame Judi Dench - Mrs. Henderson Presents
Felicity Huffman - Transamerica
Keira Knightley - Pride & Prejudice
Charlize Theron - North Country
Reese Witherspoon - Walk the Line

Fimm magnaðar leikkonur berjast um hnossið í þessum flokki. Judi Dench og Charlize Theron hafa hlotið verðlaunin áður. Dame Judi hlaut óskarinn árið 1998 fyrir túlkun sína á Elísabetu I Englandsdrottningu í Shakespeare in Love og Charlize árið 2003 fyrir leik sinn í Monster. Judi Dench er sem ávallt fyrr stórbrotin og óviðjafnanleg, nú í Mrs. Henderson Presents. Felicity Huffman vinnur leiksigur ferils síns í Transamerica og er hreinlega stórkostleg í erfiðri rullu. Það geislar af Keiru Knightley í hlutverki sínu í Pride & Prejudice. Charlize blómstrar í hlutverki sínu í North Country og gerir sínu hlutverki góð skil og er burðarás góðrar kvikmyndar. Reese Witherspoon brillerar í Walk the Line og verður hreinlega June Carter Cash í túlkun sinni - gerir þetta með stórfenglegum hætti. Reese á leiksigur ferilsins og vinnur algjörlega hug og hjarta áhorfandans.

Spá: Að þessu sinni er hópurinn ansi jafn en sumar bera þó meira af en aðrar. Allar eru þessar leikkonur að mínu mati í essinu sínu og skila af sér hreint ógleymanlegum frammistöðum. Þó standa tvær uppúr að mínu mati: þær Felicity Huffman og Reese Witherspoon. Ég spái að sú síðarnefnda muni vinna, enda mjög sterk í sínu hlutverki. Reese hefur eins og sá sem forskotið hefur í karlaflokknum, Philip Seymour Hoffman, verið talin léttvæg á leiksviði kvikmyndanna og ekki verið verðlaunuð fyrir verk sín. Hún hefur hlotið frægð fyrir verk á borð við Election og Legally Blonde. Ég tel að hennar gyllta stund verði um helgina og hún hljóti verðlaunin. Hún á það skilið fyrir flotta túlkun á June Carter Cash. Í hjartanu finnst mér þó að Felicity eigi að vinna - ohhh hún var svo æðislega góð í Transamerica.


Leikari í aukahlutverki
George Clooney - Syriana
Matt Dillon - Crash
Paul Giamatti - Cinderella Man
Jake Gyllenhaal - Brokeback Mountain
William Hurt - A History of Violence

Fimm glæsilegir leikarar í mjög flottum myndum. Aðeins William Hurt hefur hlotið verðlaunin áður - hann hlaut þau fyrir leik sinn í Kiss of the Spider Woman árið 1985. George Clooney er hjartaknúsari kvikmyndaheimsins í dag og hefur lengi brætt hjarta kvennanna. Í pólitísku fléttumyndinni Syriana fer hann algjörlega á kostum í hlutverki CIA-leyniþjónustumannsins Bob Barnes. Flott mynd - glæsileg túlkun. Í Crash fer Matt Dillon vel með hlutverk löggu og skilar sínu listavel. Paul Giamatti átti að hljóta tilnefningu í fyrra fyrir flotta túlkun sína í Sideways en hlýtur virðingarsess þessu sinni fyrir flottan leik í Cinderella Man. Jake Gyllenhaal var alveg frábær í Brokeback Mountain og bræðir hjarta þeirra sem á horfa fyrir næma og flotta túlkun á manni í sannkallaðri ástarflækju. William Hurt er sem fyrr listagóður og á flotta endurkomu á hvíta tjaldið í A History of Violence.

Spá: Allir verðskulda þessir frábæru leikarar heiður fyrir sitt verk. Að mínu mati stendur þó baráttan fyrst og fremst á milli þeirra Clooney og Gyllenhaal. Satt best að segja er mér erfitt að gera upp á milli þeirra. Helst vildi ég að þeir báðir fengju verðlaunin. Að mínu mati var Gyllenhaal alveg rosalega flottur í Brokeback Mountain og fara vel frá erfiðu og krefjandi hlutverki - hann náði allavega að heilla mig. Aftur á móti var Clooney að brillera í sinni rullu í Syriana. Mér hefur aldrei fundist Clooney hafa náð hærra í túlkun í kvikmynd. Ég tel að hann muni vinna. Þó gæti þetta farið á hvorn veginn sem er. Ég verð sáttur svo framarlega að annar þeirra vinni gyllta kallinn. Þeir bera af í þessum flokki að þessu sinni.


Leikkona í aukahlutverki
Amy Adams - Junebug
Catherine Keener - Capote
Frances McDormand - North Country
Rachel Weisz - The Constant Gardener
Michelle Williams - Brokeback Mountain

Fimm flottar leikkonur sem lýsa upp hvíta tjaldið með flottum leik í þessum góðu kvikmyndum. Aðeins Frances McDormand hefur unnið verðlaunin áður. Hún vann óskarinn fyrir túlkun sína á Marge Gunderson í hinni ógleymanlegu Fargo árið 1996 - mynd sem er fyrir löngu orðin klassík. Amy Adams var að mínu mati alveg glettilega góð í kvikmyndinni Junebug - lagði allt sitt í hlutverkið og gott betur en það og á tilnefninguna svo sannarlega skilið. Catharine Keener stóð sig vel í hlutverki sínu í Capote og var glettilega góð. Frances McDormand brillerar enn eina ferðina á sínum ferli - nú í hlutverki sínu í North Country. Rachel Weisz vinnur sannkallaðan leiksigur í krefjandi hlutverki Tessu í The Constant Gardener. Michelle Williams var heillandi og eftirminnileg í hlutverki Ölmu í Brokeback Mountain og sannar að hún er listilega góð leikkona.

Spá: Allar eru þessar leikkonur alveg frábærar og skara satt best að segja algjörlega fram úr á sviði leiklistar í sínum myndum. Þó er enginn vafi á því í mínum huga að Rachel Weisz ber algjörlega af. Hún allavega hitti mig í hjartastað með næmri og eftirminnilegri túlkun sinni á aktívistanum Tessu Quayle sem er myrt á afskekktu svæði í Norður-Kenía. Saga hennar er rakin eftir dauða hennar og komumst við fljótt að því að hún skilur eftir sig merkilega arfleifð sem eiginmaður hennar rekur og áhorfandann þyrstir í að kynnast betur eftir því sem líður á. Rachel gjörsamlega brillerar með þessari túlkun sinni og hún er að mínu mati hjarta og sál þessarar stórbrotnu myndar. Það kemur ekkert annað til greina í mínum huga en að hún vinni þessi verðlaun. Ætla ég svo sannarlega að vona að svo fari. Hún ber af sem gull af eiri að mínu mati.


Saga dagsins
1213 Hrafn Sveinbjarnarson goðorðsmaður á Eyri (Hrafnseyri) við Arnarfjörð, var veginn, 47 ára að aldri. Hrafn var bæði annálaðasti læknir hér á þjóðveldisöld og einn af áhrifamestu mönnum landsins.
1937 Bandaríski kvikmyndaleikstjórinn Frank Capra hlaut óskarsverðlaunin fyrir leikstjórn sína í Mr. Deeds goes to Town - þetta varð annar leikstjóraóskar Capra, en hann vann þrjá á glæsilegum ferli.
1971 Uppstoppaður geirfugl, sá síðasti í heiminum, var sleginn Íslendingum á uppboði í London, en safnað hafði verið fyrir honum um land allt fyrir uppboðið. Fuglinn er nú á Náttúrufræðistofnuninni.
1975 Breski leikarinn og leikstjórinn Sir Charles Chaplin var aðlaður af Elísabetu II Englandsdrottningu - Chaplin var þá loksins heiðraður eftir að hafa verið sniðgenginn til fjölda ára. Hann lést á jóladag 1977.
1987 Happaþrenna Happdrættis Háskólans kom á markað - varð fyrsta skafmiðahappdrættið hérlendis.

Snjallyrðið
Whatever you do may be insignificant, but it is very important that you do it.
Mahatma Gandhi frelsishetja Indverja (1869-1948)

Alli Gísla tekur við landsliðinu í handbolta

Akureyringurinn og KA-maðurinn Alfreð Gíslason var í gær formlega ráðinn til starfa sem landsliðsþjálfari Íslands í handbolta. Fagna ég þessari ákvörðun mjög. Alfreð er einn öflugasti handknattleiksmaður Íslands á 20. öld og varð íþróttamaður ársins 1989, á hátindi atvinnumannaferils síns. Alli Gísla hóf feril sinn hér heima á Akureyri með KA og spilaði þar til að hann hélt út.

Hann kom aftur heim er atvinnumannaferlinum erlendis lauk árið 1992 og varð þjálfari KA í handbolta og leiddi liðið til bikarmeistara- og Íslandsmeistaratitils áður en hann hélt til Þýskalands í þjálfun. Ég tel það mikið gleðiefni að Alli Gísla taki við þjálfun landsliðsins og óska honum til hamingju með starfið.

Það er svo auðvitað okkur Akureyringum öllum mikið gleðiefni að okkar öflugasti maður í handboltanum komi nú aftur heim á klakann og taki við þessu stóra og ábyrgðarmikla verkefni.

Hlýleg og öflug ræða litríks leiðtoga

Það var fjölmenni á góðum fundi í fulltrúaráði sjálfstæðisfélaganna á Akureyri á fimmtudagskvöldið. Þetta var öflugur og góður fundur eins og ég sagði frá hér á vefnum í gær. Að mínu mati stóð þar upp úr einn maður og ræða hans. Halldór Blöndal er maður sem við öll hér virðum - við virðum hann fyrir verk sín og forystu í þágu Sjálfstæðisflokksins á Akureyri og bæði í Norðurlandskjördæmi eystra og Norðausturkjördæmi. Á fundinum fór Halldór yfir stjórnmálaástandið og vék að úrslitum prófkjörs Sjálfstæðisflokksins hér í bæ fyrir tæpum mánuði. Þótti mér það í senn notalegt og mikið gleðiefni að Halldór skyldi þar víkja að hlut unga fólksins og hvetja okkur til að sækja fram af krafti í kjölfar úrslitanna og nota þau sem lærdóm og lexíu á pólitískri vegferð. Fannst mér ræða hans bera af öllum öðrum þetta kvöld. Hann er reynslumikill stjórnmálamaður - talar af festu og krafti til félaga sinna og stuðningsmanna.

Halldór er heiðursfélagi í Verði og var sæmdur þeirri nafnbót á 75 ára afmæli félagsins í febrúar 2004. Þá nafnbót átti Halldór svo sannarlega skilið. Hefði hann reyndar átt að hafa hlotið hana fyrir margt löngu. Svo margt hefur hann gert gott fyrir okkur í þessu félagi og unnið að því að efla Eyjafjörð með verkum sínum að slíkan heiður átti hann skilið. Hann hefur verið í pólitík af miklum krafti og hefur haft mikla reynslu fram að færa í allt okkar starf. Við metum enda hann og verk hans mikils. Hann er leiðtogi í okkar hópi - leiðtogi sem gustar af og öllum þykir vænt um. Halldór snertir streng í brjósti okkar með krafti sínum og litríkri forystu. Segja má margt um Halldór Blöndal og verk hans, þau tala sínu máli. Þeir sem eru í kjördæmi hans vita hversu vel hann vinnur fyrir umbjóðendur sína. Þeir sem þekkja Halldór vita að hann tjáir sig um málin þegar hann hefur brennandi skoðanir á því.

Hefur Halldór Blöndal verið farsæll í sínum verkum hér - sinnt forystustörfum og unnið í umboði okkar hér mjög lengi. Hann sat á þingi af hálfu flokksins í Norðurlandskjördæmi eystra 1979-2003 og frá þeim tíma fyrir hið nýja Norðausturkjördæmi. Halldór var landbúnaðarráðherra 1991-1995 og samgönguráðherra 1991-1999. Hann varð forseti Alþingis eftir alþingiskosningarnar 1999, sem sennilega mörkuðu sætasta pólitíska sigur stjórnmálaferils Halldórs. Í þeim kosningum tókst honum að leiða Sjálfstæðisflokkinn til sigurs í Norðurlandskjördæmi eystra - flokkurinn hlaut flest atkvæði í kjördæminu og varð Halldór fyrsti þingmaður þess, fyrstur sjálfstæðismanna. Stjórnaði Halldór Alþingi af krafti þau sex ár sem hann gegndi forsetastörfum þar. Hann vann að því að efla virðingu og kraft þingsins sem stofnunar. Honum var mjög umhugað um virðingu þingsins, sást það vel er forseti Íslands synjaði lagafrumvarpi eins og frægt varð.

Allt frá því að ég fór að taka þátt í flokksstarfinu hér fyrir norðan fyrir rúmum áratug hef ég þekkt Halldór og metið mikils forystu hans í stjórnmálum. Halldór er mjög litríkur karakter og hefur leitt flokkinn hér af krafti í rúma tvo áratugi. Það hefur verið mikilvæg leiðsögn og farsæl sem hann hefur veitt okkur hér. Hann hefur unnið vel fyrir fólkið hér í kjördæminu, það er staðreynd sem ég vona að muni aldrei gleymast síðar meir, þó árin líði. Hans framlag hér hefur skipt sköpum og við getum verið gríðarlega stolt af forystu hans í stjórnmálum. Ég hef alltaf dáðst mjög af þekkingu hans á öllum þáttum tengdum kjördæminu. Hann er ótrúlega minnugur, hafsjór af fróðleik. Halldór er mikill öðlingur, vissulega oft á tíðum nokkuð íhaldssamur að sumra mati og fastheldinn á hefðir og venjur. En hann er mikill karakter, sennilega sá öflugasti sem flest okkar í flokksstarfinu hér nyrðra höfum kynnst. Hann er leiðtogi.

Þrátt fyrir snerrur manna á millum bera menn í ólíkum flokkum virðingu fyrir Halldóri. Þar fer öflugur og umfram allt litríkur maður sem hefur sett svip á stjórnmálin hér heima seinustu árin og áratugina. Það er aðeins til einn Halldór Blöndal - hvert sem hann fer setur hann svip á stemmninguna. Við sem þekkjum hann og höfum unnið með honum berum virðingu fyrir honum og pólitískri forystu hans. En ég vil þakka Halldór fyrir ræðuna hans á fimmtudagskvöld. Hún færði mér kraft og styrk til komandi verkefna og hann kom á staðinn og talaði með öflugum hætti til okkar allra - færði okkur ungliðunum kraft eftir prófkjörshasarinn og það sem á eftir fylgdi. Hann kom sem sannur leiðtogi og flutti okkur heilsteyptan og kjarnyrtan boðskap og færði okkur styrk og festu í starfið sem nú tekur við eftir að listinn okkar er til.

Halldór talaði af festu og líka með mannlegum hætti. Hann talaði um fráfall móður formanns Sjálfstæðisflokksins og ferð varaformanns okkar til Indlands í stað formannsins með fallegum hætti, vék að komandi verkefnum og hvatti svo okkur ungliðana til dáða, verandi heiðursfélagi okkar í Verði. Fannst mér reyndar mjög gaman af því að hann talaði um okkur unga sjálfstæðismenn og setti sig bæði í spor okkar og talaði til okkar með föðurlegri leiðsögn sem ég met mikils. Halldór var stjarna fundarins að mínu mati. Helgi Vilberg ritstjóri Íslendings, tók upp meginpart ræðunnar og hefur sett á Íslending. Það er ómetanlegt að eiga þessa myndklippu af ræðunni hans Halldórs. Ég vil hvetja lesendur til að líta á þessa góðu klippu.

Ræða Halldórs Blöndals - 2. mars 2006

Nýtt útlit á bloggvefnum

Ég hef haldið vefdagbók á þessum bloggvef mínum frá því í október 2002. Hér er hægt að finna í senn skoðanir mínar og pælingar á stöðu mála í tæp fjögur ár - hvort sem að það eru stjórnmál, kvikmyndir, mannlífsmyndir eða þjóðlífspælingar. Ég hef haft gríðarlega gaman af þessum skrifum og þetta er fyrir lifandis löngu orðinn fastur partur af tilverunni minni.

Ég hef mjög mikinn áhuga á því að skrifa um málefni dagsins í dag og fjalla um daginn og veginn með mínum hætti. Vefurinn hefur verið mjög íhaldssamur eins og eigandinn og litlar útlitsbreytingar hafa orðið. Ég var í eitt ár með það grunnútlit sem ég lagði af stað með í október 2002 og hef frá októbermánuði 2003 verið með nákvæmlega eins útlit. En nú hafa miklar breytingar orðið. Mikil uppstokkun blasir nú við fastagestunum mínum. Líst mér vel á útlitið og vil þakka fyrir gott verk Hrafnkels Daníelssonar við breytingarnar á vefnum. Takk Keli fyrir gott verk!

Ég er mjög sáttur við breytingarnar. Vonandi eigum við samleið lengi enn - það er gaman að fleiri en ég hafa gaman af þessum pælingum. Það er mikið fylgst með skrifunum og ég fæ mikil viðbrögð á þau almennt séð. Það er mjög gaman að heyra í lesendum - skoðanir þeirra og pælingar á þau mál sem ég skrifa um. Það að skrifa á netinu er mjög áhugavert og ég ætla að halda áfram á fullum krafti. Vonandi eru lesendur sáttir við breytingarnar og hafa áhuga á að fylgjast með áfram með sama hætti og áður.

bestu kveðjur
Stefán Friðrik Stefánsson

Framboðslisti Sjálfstæðisflokksins á Akureyri samþykktur - 85 dagar til kosninga

Fulltrúaráð sjálfstæðisfélaganna á Akureyri kom saman til fundar í Kaupangi við Mýrarveg hér á Akureyri í gærkvöldi. Þar var samþykktur framboðslisti Sjálfstæðisflokksins á Akureyri við sveitarstjórnarkosningarnar þann 27. maí nk. Að mínu mati hefur kjörnefnd tekist vel til að manna listann og skilað af sér góðri vinnu. Við hjá Verði getum verið sátt við lausn mála og ég tel að kjörnefnd hafi tekið gott tillit til okkar sem á Varðaraldri erum. Ég talaði af krafti um það að hlutur ungliða yrði að verða góður og ég er sáttur við útkomuna. Á listanum eru fjórir einstaklingar sem eru ungliðar í flokksstarfinu og hafa verið virk í flokksstarfinu. María, Hanna Dögg og Bergur Þorri sitja öll í stjórn Varðar og Vigdís Ósk á sæti í stjórn Sjálfstæðisfélags Akureyrar. Þarna er fólk með mikla reynslu í sveitarstjórnarmálum, öflugir nýliðar á listanum sem bæði hafa starfað af krafti fyrir flokkinn og svo aðrir sem koma alveg ný inn til verka. Þetta er blanda góðs fólks og þarna er að mínu mati sterk liðsheild - góð liðsheild til verka í þessari kosningabaráttu og á næstu árum.

1. Kristján Þór Júlíusson bæjarstjóri
2. Sigrún Björk Jakobsdóttir bæjarfulltrúi
3. Elín Margrét Hallgrímsdóttir símenntunarstjóri
4. Hjalti Jón Sveinsson skólameistari
5. Þórarinn B. Jónsson bæjarfulltrúi
6. María Egilsdóttir hjúkrunarfr./ljósmóðir
7. Ólafur Jónsson framkvæmdastjóri
8. María H. Marinósdóttir háskólanemi
9. Baldur Dýrfjörð starfsmannastjóri
10. Jóhanna Hlín Ragnarsdóttir hárgreiðslumeistari
11. Bjarni Jónasson efnafræðingur
12. Guðmundur Jóhannsson þjónustustjóri
13. Oktavía Jóhannesdóttir bæjarfulltrúi
14. Sigbjörn Gunnarsson fyrrv. sveitarstjóri
15. Hanna Dögg Maronsdóttir sölustjóri og markaðsfulltrúi
16. Unnsteinn E. Jónsson verksmiðjustjóri
17. Vigdís Ósk Sveinsdóttir háskólanemi
18. Kristinn Fr. Árnason bústjóri
19. Bergur Þorri Benjamínsson háskólanemi
20. Ragnheiður Jakobsdóttir rekstrarfræðingur
21. Margrét Kristinsdóttir húsmæðrakennari
22. Óli D. Friðbjörnsson fyrrverandi verslunarmaður

Stjórn fulltrúaráðs sjálfstæðisfélaganna á Akureyri ákvað í vikunni að ráða mig til starfa að kosningabaráttu flokksins hér í bænum. Mun ég vinna með þessu góða fólki á næstu mánuðum og hlakkar mér til þess sem framundan er. Mun ég taka til starfa í Kaupangi formlega við það verk föstudaginn 10. mars nk. þegar að ég hef losnað úr öðrum verkefnum og get einhent mér í starfið á fullu. 10. mars er góð dagsetning í mínum huga - enda afmælisdagur föður míns, Stefáns Jónasar Guðmundssonar. Góður dagur til að byrja að vinna góð verk að mínu mati. Það er margt framundan og öflug vinna sem blasir við - ekkert nema mikil vinna. Ég hef alla tíð verið tilbúinn til verka í innra starfi flokksins og líst því vel á komandi verkefni. Það eru góðir og spennandi tímar framundan.

Ég hef mikið talað um tækifærin og verkefnin sem framundan væru seinustu dagana hér á vefnum. Ég tel að ég hafi valið mér rétt verkefni - starf í kosningabaráttu og það að hlúa að innra starfinu er eitthvað sem er heillandi í mínum augum. Ég tel að ég hafi valið farsælan og góðan vettvang fyrir mína krafta í þessari kosningabaráttu. Þótti mér það mjög freistandi þegar að Björn Magnússon formaður fulltrúaráðsins, bauð mér þetta verkefni og þá miklu og spennandi vinnu sem í því felst. Það að vera á kafi í kosningabaráttu er nefnilega freistandi og öflugt verkefni. Ég legg í það verkefni einbeittur og hress. Pólitík hefur verið mitt líf og yndi mjög lengi og ég hef áhuga á þessum verkefnum. Því líst mér vel á það sem framundan er.

Í dag eru 85 dagar til sveitarstjórnarkosninga. Kosningabarátta Sjálfstæðisflokksins á Akureyri er formlega hafin - við höfum valið það fólk sem situr á framboðslista flokksins. Við höfum einnig hafið kosningabaráttuna og ég mun taka til starfa við það verkefni að tala máli flokksins og vinna að því að innra starf okkar verði bæði kraftmikið og fjörugt þessa 85 daga sem framundan eru. Við ætlum að hafa gaman af þessu - vinna vel saman og gera þetta bæði að skemmtilegri og öflugri kosningabaráttu.

Ég er til í slaginn - við erum til í slaginn. Þetta verður lífleg og góð barátta - háð með góðu fólki og við vinnum fyrir flokkinn okkar af þeim krafti og metnaði sem fylgir kosningabaráttu. Framundan eru 85 dagar af líflegri og góðri vinnu vonandi og mér hlakkar til verkefnisins með þessum 22 sem skipa listann og öllum öðrum sem vilja vinna með okkur. Öll skiptum við máli og ég hvet alla sem vilja vinna með okkur að ganga til liðs við okkur og verða hluti af liðsheildinni okkar.

Fram til sigurs þann 27. maí nk!


Saga dagsins
1943 Leikkonan Greer Garson hlaut óskarsverðlaun fyrir leik sinn í kvikmyndinni Mrs. Miniver - hún hélt lengstu þakkarræðu í Óskarssögunni, 7 mínútna langa, er hún tók formlega við verðlaununum.
1965 Kvikmyndin The Sound of Music var frumsýnd í Los Angeles - myndin sló öll aðsóknarmet og hlaut 5 óskarsverðlaun, t.d. sem besta kvikmynd ársins. Einn af vinsælustu söngleikjum aldarinnar.
1991 Lögreglumenn í Los Angeles réðust á blökkumanninn Rodney King - leiddi til allmikilla óeirða.
1997 Söngkonan Björk Guðmundsdóttir tók við tónlistarverðlaunum Norðurlandaráðs í Osló-borg.
2003 Davíð Oddsson sagði í viðtali hjá RÚV að sér hefðu verið boðnar mútur af Baugi - ummælin lét Davíð falla í morgunþættinum Morgunvaktinni á Rás 1. Davíð var með þessu að svara fyrir harkalegar árásir Baugs, Fréttablaðsins og Samfylkingarinnar að honum í kosningabaráttunni til þings árið 2003.

Snjallyrðið
If you always do what interests you, at least one person is pleased.
Katharine Hepburn leikkona (1907-2003)

Spádómar Framsóknarleiðtogans

Seinustu vikur hefur mikið verið talað í fjölmiðlum um spádómsgáfu forsætisráðherrans, Halldórs Ásgrímssonar, formanns Framsóknarflokksins. Nýlega gekk hann skrefið til fulls í ESB-spádómum sínum og spáði því að Ísland væri orðið aðili að ESB innan áratugar, nánar til tekið árið 2015. Á sama tíma varð forsíðufregn í Fréttablaðinu að forsætisráðherrann spáði Chelsea sigri í fótboltaleik sama dag og hann hitti Tony Blair í Downingstræti 10. Leikurinn tapaðist hjá Eið Smára og félögum og síðan hefur forsætisráðherrann lítið opinberað snilli sína í getraunagiski. Reyndar missteig hann sig verulega er hann talaði um að hann væri fyrsti forsætisráðherra landsins sem sótti forsætisráðherra Bretlands heim í embættisbústað hans að Downingstræti 10 frá árinu 1976. Móðgaði hann þar Steingrím Hermannsson, forvera sinn á formannsstóli, verulega – hann hafði enda heimsótt frú Margaret Thatcher í desember 1988. Klúður framsóknarleiðtogans var vandræðalegt. Steingrímur var fljótur að leiðrétta eftirmann sinn opinberlega.

Svo virðist sem að Halldór Ásgrímsson hafi styrkst á valdastóli eftir að Davíð Oddsson sté af hinu pólitíska sviði. Reyndar verður seint sagt að Halldór hafi náð að verða jafn öflugur á valdastóli og Davíð varð á 13 ára sögulegum ferli sínum sem forsætisráðherra og formaður stærsta stjórnmálaflokks landsins. Fram að brotthvarfi Davíðs hafði Halldór aldrei verið veikari í sessi í forystu flokksins. Samt hefur gengi hans og flokksins verið brokkgengt. Flest virtist ganga honum í óhag á árinu 2004 - hver könnunin eftir annarri birtist sem sýndi dalandi persónufylgi hans og hann virkaði mjög veiklulegur pólitískt á árinu. Hann hefur aðeins rétt úr kútnum seinustu mánuðina, en samt ekki tekist að ná yfirburðarstöðu. Staða Framsóknarflokksins er mjög veik og hefur reyndar ekki verið veikari allan stjórnartíð núverandi ríkisstjórnar landsins. Satt best má segja það með afgerandi hætti að Framsóknarflokkurinn virki á stjórnmálaáhugamann eins og mig eins og sífellt minnkandi flokkur sem á sífellt minni möguleika á að ná ráðandi stöðu eftir næstu kosningar.

Deilur um Evrópumál hafa einkennt Framsóknarflokkinn. Þess sáust skýr og afgerandi merki á flokksþingi Framsóknarflokksins í febrúar 2005. Átök og erjur voru einkunnarorð þingsins hvað varðaði Evrópustefnu flokksins. Þar var ekki bara tekist á í lokuðum herbergjum um stefnuna og stöðu mála, heldur fyrir opnum tjöldum. Var mjög merkilegt að sjá þar formanninn og varaformanninn Guðna Ágústsson rífast um það mál og opinbera með því mjög ólíka sýn til Evrópusambandsins og málefna tengdu því. Segja má að þessi átök eigi rót sína að rekja nokkur ár aftur. Engin launung er á því að Halldór Ásgrímsson gerðist mjög ESB-sinnaður á síðasta kjörtímabili og vildi að flokkurinn færi fram með þau mál í kosningum. Svo fór ekki, flokkurinn studdi ekki þá afstöðu. Eftir kosningarnar 2003 hefur Halldór verið mun rólegri í tíðinni og lítið gerst í þessum málum. Í stjórnarsáttmála ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, sem endurmynduð var í maí 2003 eftir kosningarnar, kom enda skýrt fram að aðildarviðræður við ESB væru ekki á dagskrá á þessu kjörtímabili.

Það var alveg ljóst að sprengju var varpað inn í íslenska pólitík þegar drög að ályktunum flokksþings framsóknarmanna voru kynnt í aðdraganda flokksþingsins 2005. Lagt var til í utanríkismálakaflanum að aðildarviðræður myndu hefjast við Evrópusambandið á þessu kjörtímabili og að kosið yrði um aðild að ESB, eigi síðar en í alþingiskosningum árið 2011. Þetta var mikil stefnubreyting af hálfu flokksins, hann hafði enda aldrei stigið þetta skref fyrr og um var auðvitað að ræða mál sem var algjörlega í ósamræmi við stjórnarsáttmálann. Var með ólíkindum að fylgjast með þessu dómgreindarleysi framsóknarmanna og vinnubrögðum þeirra. Þessi drög urðu þó umfram allt til að afhjúpa hversu djúpstæður ágreiningur var uppi um stöðu mála innan flokksins. Guðni Ágústsson sté fram og sagði tillögurnar ekki sér að skapi og kom með það mat sitt að ekkert hefði gerst sem hefði breytt stöðu mála. Vildi hann halda í fyrri stefnu og með því styrkja EES-samninginn. Fór svo að ályktunin var samþykkt sem útvötnuð ESB-pæling en ekkert meira.

Hefði ályktun af þessum toga verið samþykkt á flokksþingi framsóknarmanna hefði án vafa hrikt mjög í stoðum ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Það varð ekki og forystumenn Framsóknar beygðu sig undir vilja andstæðinga aðildar. Stóra rullu í þeirri þróun spilaði aðkoma Steingríms Hermannssonar fyrrum forsætisráðherra. Hann sté þar í pontu og gagnrýndi mjög harkalega Evrópusinnana í flokknum. Þrátt fyrir að ESB-andstæðingar innan flokksins hafi haft þar sigur varð það ekki til að stöðva Halldór og hans fylgismenn í flokknum. Nú er ESB-tal hans hafið og eiginlega markar það þáttaskil að hlusta á forsætisráðherra Íslands tala nú um aðild sem afgerandi möguleika á næsta áratug. Blasað hefur við vilji formannsins að gera ESB að kosningamáli í næstu kosningum og koma umræðunni af stað. Greinilegt er að stefnt er að því að setja Evrópumálin inn sem kosningamál á næsta flokksþingi sem væntanlega verður undir lok þessa árs, en Framsóknarflokkurinn fagnar 90 ára afmæli sínu á þessu ári. Er hann elsti starfandi flokkur landsins.

Það má vel vera að Framsóknarflokkurinn ætli að gerast Evrópusinnaðri en Samfylkingin í aðdraganda þingkosninganna 2007. Ef svo er þarf hann fyrst að takast á við andstæðinga aðildar innan flokksins. Þeir eru svo sannarlega til staðar og gott dæmi er varaformaður flokksins, landbúnaðarráðherrann Guðni Ágústsson. Hinumegin eru svo t.d. Halldór og Valgerður Sverrisdóttir viðskiptaráðherra, sem oftar en einu sinni hefur opnað á aðildarpælingar að ESB. Ekki get ég spáð með afgerandi hætti um það hvort að aðild að ESB verði eitt af aðalbitbeinum kosningabaráttunnar á næsta ári en hitt er víst að það verður umdeilt mál, enda er meirihluti þjóðarinnar greinilega ekki fylgjandi aðild. ESB-draumsýn Halldórs eru engin tíðindi enda hefur hann svo oft opnað á þessar pælingar sínar. En hvort honum tekst að koma stefnu sinni í gegnum flokkskerfið í aðdraganda næstu kosninga skal ósagt látið. Hinsvegar má búast við að það muni skekja undirstöður flokksins ef sú verður raunin og varla við því að búast að hinn aldni flokkur standist þær væringar sem fylgdu því.

En það er svosem ekki undrunarefni að forsætisráðherrann vilji trúa því að Ísland verði orðið aðili að ESB innan 2015. Ekki er það þó glæsileg framtíðarsýn eða spádómur og ekki deili ég gleði hans yfir þeim pælingum og spámennsku sem hann kynnti nýlega. Efast ég reyndar um að við sjálfstæðismenn deilum þeim fögnuði forsætisráðherrans og satt best að segja er það skýr afstaða landsfundar og forystu okkar að taka ekki þátt í því draumahjali. Ef þetta verður aðalmál kosningabaráttu má því búast við afgerandi ágreiningi stjórnarflokkanna hvað varðar þetta mál. Ekkert annað er í spilunum eins og er. Afstaða okkar í Sjálfstæðisflokknum er enda skýr og afgerandi hvað varðar ESB og mögulegt tal um aðild að því stóra og óaðlaðandi bákni.

Saga dagsins
1940 Þýsk herflugvél réðst að togaranum Skutli frá Ísafirði - fyrsta árásin að íslensku skipi í stríðinu.
1956 Bandarísk herflutningavél með 17 manns innanborðs hrapaði í sjóinn við Reykjanes - allir fórust.
1957 Heilsuverndarstöðin í Reykjavík vígð - tók 7 ár að byggja hana og var fyrsti hlutinn vígður 1953.
1982 Bíóhöllin opnaði í Breiðholti - það rúmaði 1040 manns í sæti í sex sölum. Bíóhöllin þótti án vafa vera höll í kvikmyndamálum þá. Bygging hennar og opnun markaði mikil þáttaskil í bíómálum hérlendis.
2000 Augusto Pinochet fyrrum forseta Chile, var sleppt úr stofufangelsi í Bretlandi - Pinochet hafði verið haldið þar frá októbermánuði 1998, vegna afbrota sinna á valdatíma stjórnar sinnar, 1973-1990.

Snjallyrðið
Life can only be understood backwards; but it must be lived forwards.
Søren Kierkegaard heimspekingur (1813-1855)

Heilsteypt og góð stjörnuspá

Eins og fyrr segir hefur þetta ár verið mér lærdómsríkt það sem af er. Í gær fékk ég senda stjörnuspá frá vini mínum sem hann sagði að ætti að hressa mig og efla. Ég leit yfir og var ánægður með spádóminn og orðin sem þar komu fram. Fyndnast fannst mér talið um verkefni í upphafi ársins en öflugt gengi þegar líða tæki á árið. Merkileg stjörnuspá allavega. Ætla ég að birta hana hér á vefnum:

"Árið 2006

- Eflist þegar líða tekur á árið
- Lánsemi áberandi
- Sætir sigrar

Hér er minnst á Satúrnus og sálufélaga þegar árið framundan er skoðað hjá fólki fætt undir stjörnu steingeitar. Hið síðarnefnda er umræðuefni sem má ræða endalaust. Þegar talað er af sannleika er sú manneskja hinsvegar ekki til sem er ekki sálufélagi þinn. En ef steingeitin þráir maka eða elskhuga árið 2006 þá er ekki gott að hún temji sér áhugaleysi meðan hún bíður eftir að samband komist á eða fólk sem hún kýs að tengjast tilfinningalega verði á vegi hennar. Ef þú sýnir óskum þínum áhugaleysi rætast þær aldrei.

Satúrnus áhrifastjarna þín eflir þig þegar þú lítur í kringum þig árið framundan. Þú hreinsar til á tilfinningasviðinu, skoðar hvar ótti þinn leynist eða höfnunin, afneitunin, gagnrýnin og dómharkan sem beinist jafnvel að þér sjálfri/sjálfum. Þú stígur dansinn í mars og þér líður vel, áhrifastjarna þín, Satúrnus, sér til þess. Heilsa þín og hamingja eflist 2006. Þú ert kannski ekki 100% öruggur með framgang verkefnis í upphafi árs en það rætist úr því.

Þú ert lánsöm/lánsamur og þig hungrar í lífið og sigurinn er sætur í þínum huga. Þar sem þú ert fædd/ur á myrkustu dögum vetrar þarfnast þú sólarljóssins í ríkum mæli og leitar þar af leiðandi uppi félagsskap fólks sem er jákvætt, uppbyggjandi og ástríkt. Þú kemst handan við regnbogann."


Svo mörg voru þau orð. Líst vel á þetta og horfi tvíefldur fram á veginn.

Olof Palme (1927-1986)

Í dag eru tveir áratugir liðnir frá því að Olof Palme forsætisráðherra Svíþjóðar og leiðtogi sænska Jafnaðarmannaflokksins, var myrtur í Tunnelgötu í Stokkhólmi. Það var að kvöldi föstudagsins 28. febrúar 1986 sem að Olof Palme forsætisráðherra Svíþjóðar, var skotinn í návígi í magann. Hann var ásamt eiginkonu sinni, Lisbeth, á heimleið frá kvikmyndahúsi í miðborg Stokkhólms þegar að tilræðismaður varð á vegi þeirra. Voru þau bæði skotin af tilræðismanninum. Palme lést á leiðinni á sjúkrahús en Lisbeth slapp lifandi frá árásinni. Þetta var eftirminnileg atburðarás og hafði áhrif á alla sem fylgdust með fréttum og upplifðu þennan tíma. Sérstaklega stóð þetta okkur nærri, enda Svíþjóð nálæg okkur og fram að því hafði það aldrei gerst að norrænn þjóðarleiðtogi hlyti slík örlög. Sænska þjóðin var enda felmtri slegin. Ég gleymi aldrei þessu föstudagskvöldi. Ég var þá eitthvað um tíu ára og hafði fengið að vaka frameftir við að horfa á kvikmynd í sjónvarpinu. Skyndilega var útsending Ríkissjónvarpsins rofin og Ómar Ragnarsson, sem var á fréttavakt, færði þjóðinni þær fregnir að Palme væri látinn og leit stæði yfir að morðingjanum. Tveim áratugum síðar er málið enn óupplýst.

Olof Palme hafði við andlát sitt verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum Svíþjóðar í fjöldamörg ár. Hann hafði verið landsfaðirinn til fjölda ára og naut virðingar sem stjórnmálaleiðtogi langt út fyrir raðir flokks síns og nánustu stuðningsmanna. Það sópaði enda að honum, enda ræðuskörungur og friðarflytjandi sem hafði öðlast alþjóðavirðingu fyrir framlag sitt á stjórnmálavettvangi. Olof Palme fæddist í Östermalm í Svíþjóð þann 30. janúar 1927. Hann hóf ungur afskipti að stjórnmálum og hafði gríðarlegan áhuga á pólitík alla ævi og sagði skömmu fyrir lát sitt að hann hefði unun af því að tala og skrifa um stjórnmál. Sérstaklega var sérfræðiþekking hans á alþjóðastjórnmálum rómuð. Hann nam lög við háskólann í Stokkhólmi. Árið 1955 varð hann aðstoðarmaður Tage Erlander forsætisráðherra og leiðtoga Jafnaðarmannaflokksins. Varð hann pólitískur trúnaðarvinur hans og náinn samstarfsmaður hans á sviði stjórnmála allt frá upphafi er hann tók þátt í ungliðastarfi ungra jafnaðarmanna í Svíþjóð. Erlander kom strax auga á snilli Palme sem stjórnmálamanns og ræktaði hann upp sem slíkan við hlið sína.

Palme var kjörinn á sænska þingið árið 1958 og átti þar sæti allt til dauðadags. Hann varð kornungur þingflokksformaður jafnaðarmanna og naut virðingar og stuðnings innsta kjarna flokksins alla tíð, þótt ungur væri er hann komst á framabraut. Honum voru allt frá upphafi falin mikilvæg verkefni. Hann varð heilbrigðisráðherra árið 1963 og tók við menntamálaráðuneytinu árið 1967. Þegar að Tage Erlander hætti afskiptum af stjórnmálum árið 1969, eftir að hafa setið á forsætisráðherrastóli í 23 ár, tók Palme við forystunni. Erlander hafði að segja má æft hann upp í að taka við forystunni og naut hann mikils stuðnings Erlander til að taka við mörgum lykilembættum og með því byggði Erlander upp öflugan og sterkan leiðtoga. Erlander bar skynbragð á það að ungt fólk í stjórnmálum á að njóta trausts og virðingar fyrir verk sín. Segja má að Palme hafi öðlast sinn sess vegna þess að Erlander tók af skarið með að byggja upp sterkan leiðtoga í honum. Palme leiddi Jafnaðarmannaflokkinn allt til dauðadags og varð sterkur og afgerandi leiðtogi hans þau 17 ár sem hann var þar í forystusveit. Segja má að Palme hafi verið lykilleiðtogi sænskra stjórnmála allan þann tíma.

Palme varð strax forsætisráðherra við brotthvarf Erlander og gegndi embætti til ársins 1976 er hægristjórn komst til valda undir forsæti Thorbjörn Fälldin. Hann varð svo forsætisráðherra að nýju árið 1982 og gegndi embættinu til dauðadags. Olof Palme var kraftmikill leiðtogi á alþjóðlegum vettvangi. Hann naut sérstaklega mikillar virðingar auðvitað á Norðurlöndum. En Palme þorði að vera umdeildur og þorði að hafa umdeildar skoðanir. Hann varð heimsþekktur fyrir andúð sína á Víetnamsstríðinu og öðlaðist virðingu margra fyrir að þora, einn örfárra þjóðarleiðtoga, að gagnrýna hlut Bandaríkjanna í stríðsátökunum. Segja má að Palme hafi oft orðið umdeildur og tekist á um skoðanir hans á alþjóðastjórnmálum, þó að hann hafi almennt notið virðingar sem slíkur. Hann var talsmaður friðar og sáttaumleitana og lét þá skoðun í ljósi oft á alþjóðavettvangi. Hann var talsmaður gegn kjarnorkuvopnaframleiðslu og afgerandi andstæðingur kynþáttamisréttisins í S-Afríku. Hann var líka talsmaður þess að alþjóðasamfélagið viðurkenndi tilvistarrétt Palestínu og studdi við bakið á Afríska þjóðarráðinu og blökkumönnum í forystu þess fyrir mannréttindum í S-Afríku.

Þegar að Palme var myrtur í Stokkhólmi hafði hann verið umdeildur á alþjóðavettvangi fyrir orð sín um Kúbu og Sovétríkin og vinstrilitaðar áherslur í garð Bandaríkjanna. Hann varð sennilega enn vinstrilitaðri með árunum, rétt eins og svo margir kratar á Norðurlöndum virðast vera. Hann var reyndar stjórnmálamaður umhleypinga og að mörgu leyti virtur fyrir að vera hvass og ákveðinn - umfram allt að þora að vera umdeildur. Palme varð mörgum harmdauði. Sænska þjóðin varð orðlaus þegar að fréttist af láti hans. Með dauða hans lauk kröftugu tímabili í sænskum stjórnmálum. Mikið tómarúm varð að honum látnum. Ingvar Carlsson, náinn samstarfsmaður Palmes og lærlingur hans í kratapólitíkinni, varð eftirmaður hans sem forsætisráðherra og flokksleiðtogi. Carlsson varð aðstoðarforsætisráðherra við valdatöku kratanna að nýju árið 1982 og varð sjálfkrafa eftirmaður Palmes er hann hvarf svo snögglega af hinu pólitíska sviði. Carlsson leiddi flokkinn í áratug og var forsætisráðherra 1986-1991 og 1994-1996. Honum auðnaðist þó aldrei að verða afgerandi leiðtogi landsins. Það hefur eftirmanni hans, Göran Persson, þó tekist.

Gátan um hver það var sem myrti Olof Palme á götuhorninu í Stokkhólmi fyrir tveim áratugum er eins og fyrr sagði óleyst. Þó bendir flest til þess að Christer Pettersson hafi myrt Palme. Lisbeth, ekkja Palmes, var eina manneskjan sem sá morðingjann augliti til auglitis. Hún hafði meðvitund allan tímann þrátt fyrir að hún hefði særst í árásinni. Hún bar vitni fyrir dómi um það að Pettersson væri morðinginn. Þrátt fyrir það var hann sýknaður. Reyndar má segja að lögreglan í Stokkhólmi sem stýrði rannsókninni hafi með öllu klúðrað henni á frumstigi og með því gert ókleift að leysa í upphafi hver myrti Palme. Pettersson neitaði til fjölda ára að hafa banað forsætisráðherranum. Á dánarbeði árið 2004 viðurkenndi hann að hafa myrt Palme. Sekt hans hefur þó aldrei formlega verið staðfest svo öruggt sé, þó flest bendi til þess að augljósast sé að hann hafi myrt hann. Nú fyrir skömmu kom fram í nýrri heimildarmynd til að minnast morðsins haft eftir vini Petterssons að hann hefði séð hann skjóta Palme, en það hafi verið fyrir mistök. Ætlun hans hafi verið að ráða eiturlyfjasala af dögum en farið mannavillt.

Nú, tveim áratugum eftir morðið á Palme, nýtur hann enn mikillar virðingar Svía sem og stjórnmálaáhugamanna um allan heim. Sjálfur hef ég alltaf haft gaman af því að kynna mér stjórnmálaferil hans og ævi - enda var Palme risi í skandinavískri pólitík. Við vorum ekki pólitískir skoðanabræður en ég hef alltaf virt mikils öflugt framlag hans til norrænna stjórnmála. Verst er hversu lítið hefur verið ritað um ævi hans, að mínu mati. Eftir stendur aðeins eitt meginrit um ævi hans, útgefið 1989, og það er reyndar ekki mjög ítarleg heildarúttekt á ævi hans og stjórnmálaþátttöku. Það hlýtur bráðlega að gerast að öflug ævisaga þessa litríka leiðtoga líti dagsins ljós. Reyndar var mikill skaði að honum auðnaðist ekki aldur til að rita um stjórnmálaþátttöku sína. Rétt eins og Önnu Lindh, sem hlaut hörmulegan dauðdaga árið 2003, er hans minnst fyrir öflugt framlag sitt. Það var enda sorglegt að ráðist hafi verið að norrænum forystustjórnmálamönnum með svo skelfilegum hætti - sérstaklega má fullyrða að ótímabært fráfall þeirra hafi haft afgerandi áhrif á sænsk stjórnmál.

Palme var einn af lykilleiðtogum norrænna stjórnmála og í forystusess í sænskum stjórnmálum í marga áratugi, allt frá því að hann hóf ungur þátttöku í ungliðastarfi flokks síns til hinna hörmulegu endaloka í miðborg Stokkhólms að kvöldi 28. febrúar 1986. Olof Palme var virtur langt út fyrir Svíþjóð og útlínur stjórnmálalitrófs Svíþjóðar. Framlags hans til stjórnmála er minnst víðsvegar um heim í dag. Hann markaði stór skref í norræn stjórnmál og setti svip á alþjóðastjórnmál til fjölda ára.

[e-mail]

...og mundu að hjartanu ber að fylgja

Amma mín, Sigurlín Kristmundsdóttir, var mæt kona - kjarnakona með alþýðutaug og skaplag úr gulli. Sennilega er það sú kona sem ég hef á ævi minni metið mest. Hún kenndi mér gullna lífsins reglu sem ég hef alltaf metið á ævinni mest. Hún sagði alltaf: "Berðu höfuðið hátt og mundu að hjartanu ber að fylgja". Lína amma var sterk kona - hún kenndi mér að vera sterkur og öflugur í gegnum hvað sem væri. Lína amma var alþýðukona að austan. Hún þekkti bæði lífsins gleði og sorgir. Ung missti hún frumburð sinn í hörmulegu slysi. Hún bar þann missi alltaf innra með sér. Sennilega var ég einn af örfáum sem hún treysti síðar fyrir sorg sinni og lýsti angistinni sem greip hana nóvemberdagana árið 1944 þegar að Veiga skildi við. Hún og ég höfðum svo margt sameiginlegt. Við vorum alla tíð mjög náin. Sennilega var taugin á milli okkar sterkari en á milli nokkurs sem ég hef kynnst á ævinni til þessa. Örlögin höguðu því svo að ég var einn hjá henni þegar að hún kvaddi þennan heim í litla fallega herberginu sínu á Dalbæ á Dalvík í janúarmánuði árið 2000. Það var táknræn stund í mínum huga.

Ég er reyndar alinn upp í kvennaríki með ömmur mínar, ömmusystur, tvær öflugar systur og frænkur mínar við stjórnvölinn - að ógleymdri mömmu. Ömmur mínar voru guðmæður mínar - pabba og mömmu hefur sennilega ekki litist meira á mig við komuna en svo að það bæri að setja mæður sínar í það verkefni að halda utan um snáðann og leggja honum reglur lífsins. Þær hafa svo sannarlega gert það og alla tíð hugsa ég til þessara mætu kvenna með virðingu að leiðarljósi. Báðar hafa þær verið akkeri lífs míns - reyndust mér alla tíð vel og voru gulls ígildi fyrir mig. Á mikilvægum stundum á ævi minni hafa þær verið til staðar með ráð og notalegheit sem mig hafa skipt miklu máli. Það er ekki amalegt að hafa átt svo styrkar stoðir að. Þær hafa alltaf verið mér mikilvægar. Þær kenndu mér lífsins gullnu reglur - bæði þær sem snúa að mannlegum samskiptum og hvernig maður á að meta sjálfan sig. Lína amma var manneskjan sem kenndi mér mestu og sterkustu karaktereinkenni mín: virðingu fyrir öðru fólki og kurteisi í garð þeirra sem manni þykir vænt um og styður til verka. Þessi einkenni eru grundvöllur hins öfluga einstaklings að mínu mati.

Hún var amman í kjallaranum: bjó á neðrihæðinni hjá okkur í Norðurbyggð, sá um okkur börnin fyrir og eftir skóla og var okkur svo innilega ómetanleg. Hún eldaði alltaf hádegismatinn meðan að mamma var að vinna og var til staðar. Það er eiginlega eins og gylltur ljómi yfir minningu hennar í huga mér. Við hana gat ég allt rætt og við treystum hvoru öðru fyrir miklu. Við vorum trúnaðarvinir. Ég launaði henni alla hlýjuna og trygglyndið seinustu árin er halla tók undan fæti hjá henni og heilsan byrjaði að dala. Hún átti það skilið að njóta atlætis míns þegar að hún gat ekki lengur séð um sig sjálf. Eitt atvik á ævi minni gleymist mér ekki - það er eiginlega fyrsta bernskuminningin. Það var þegar að við fjölskyldan bjuggum hér ofar í götunni, að Þórunnarstræti 118. Þá var ég fjögurra ára gamall og náði að strjúka. Ég var reyndar alltaf stríðinn og baldinn ungur maður og tók áhættur - bæði þá sem síðar. Fannst ég síðar sama dag niðrí Brekkugötu skammt frá heimili Hönnu ömmu fyrir merkilega tilviljun og farið var með mig heim. Þegar að komið var með mig heim brosandi út að eyrum eftir ævintýrið mætti mér amma brosandi yfir að ég hafði fundist. Brosið var hennar vörumerki.

Það er svo margt sem er fast í huga mér þessa dagana. Ég hef verið að hugsa mjög mikið seinustu vikurnar. Hugsa um hvað sé rétt og hvað sé rangt í stöðunni. Þær eru margar litlu fallegu minningarnar sem koma upp í hugann. Stöku sinnum koma þær beisku fram. Ég hef upplifað sjálfur lífsins gleði og sorgir. Ég hef grætt vini og misst vini - ég hef misst einstaka ástvini og ættingja, suma langt um aldur fram og ég hef eignast nýjar stoðir þegar að þær gömlu féllu. Sumar stoðirnar fóru alltof snemma - þær skilja eftir sig ummerki sem ég get og mun aldrei gleyma. Vil ekki gleyma þeim. Þó að stöku súrsæt minning einkenni sumt af þessu mæta fólki get ég ekki gleymt. Ég er og hef alla tíð verið tilfinningavera. Það kenndu mér guðmæður mínar. Ég verð að hafa skap úr stáli en huga úr gulli. Það er blanda sem reynist vel bæði á góðu og vondu augnablikunum. Það kallast á í mér góðu og vondu minningarnar núna þegar að ég skrifa þetta. Ég hef reyndar á seinustu vikum lært að skrifa meira frá hjartanu hérna inn - skrifa um það sem mér finnst og það sem mér langar til að tala um.

Það er einfaldlega minn stíll að tala hreint út og þessi vettvangur er minn. Hann tekur enginn af mér. Ég eiginlega elska að nota Netið til að skrifa frá hjartanu til míns sjálfs. Vonandi hafa aðrir gaman af þessu. Ég hef alltaf haft gaman af að skrifa og sennilega er það minn heimavöllur í lífinu umfram allt annað. Ég veit að sumir fylgjast með þessum vef glaðir og fá einhverja ánægju af pælingunum. Það er mér gleðiefni. Sumir eru ekki glaðir með að ég skrifi frá hjartanu og spyrja sig að því hvað ég taki nú upp á að skrifa næst um. Ég er og ég verð - einfalt mál. Þeir sem þekkja mig vita hvernig ég er og hvernig ég hugsa. Þeir hafa verið duglegir að hafa samband seinustu vikurnar - spyrja frétta og heyra hvað ég sé að hugsa. Þetta fólk hefur öðlast verðmætan sess í huga mér - þetta er það fólk sem ég treysti og eru mín stoð og stytta í lífsins önn og tilveru dagsins í dag. Þær stoðir sem ég styðst við í dag eru mikilvægar og ég met þær mikils. Ég met jú alla mikils sem hugsa vel um mig og minn hag. Þeir eru hugheilir og notalegir - spyrja hvort þeir geti eitthvað gert. Allt er það ómetanlegt!

Ég ætla á næstu vikum að fara að gullnu reglunum hennar ömmu. Ég ætla mér að bera höfuðið hátt og fylgja hjartanu. Þar sem hjartað slær - þar er jú tilvera manns. Maður verður að fylgja sannfæringu sinni og pælingum fyrir því sem maður telur vera hið rétta. Ég ætla að taka fegins hendi þeim tillögum vinar míns frá því um daginn um að ég ætti að fara nú eigin leiðir og hugsa um sjálfan mig og eigin hag næstu mánuðina. Það er svo margt skemmtilegt til í þessum heimi annað en stjórnmál. Nú ætla ég að fara að stúdera kvikmyndir og svo margt annað - gera það sem ég hef svo innilega vanrækt seinustu mánuðina og jafnvel árin. Ég ætla að vera einn og engum háður. Það var mér mikil lífsins lexía að taka þátt í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins á Akureyri og ég lærði þar hverjum ber að treysta og hverjum ekki. Ég fór reynslunni ríkari úr þeim slag. Það sem meira er að ég kynntist betur hvernig ég ætti að haga næstu skrefum.

Hjartað leitar í átt að öflugum pælingum um lífið og tilveruna eins og áður - ég fylgi för. Ég man það sem mér var kennt að ég læt hjartað ráða förinni. Því ber jú að fylgja og engu öðru. Það hjálpaði mér með að taka ákvörðun um næstu skref mín og hvernig ég haga næstu mánuðum ævinnar. Ég þakka ömmu fyrir góðu lífsregluna sína sem hjálpaði mér að taka af skarið í huga mér í pælingum seinustu vikna. Ég mun vera sterkur og öflugur eins og ávallt og horfa í gegnum skuggana með bros á vör. Ég er þannig karakter, ekki satt?

[e-mail]

Pælt í lífinu og tilverunni - að njóta góðrar bíómyndar

Seint í gærkvöldi fékk ég gott símtal frá góðum vin sem býr erlendis. Hann var að kanna stöðuna á undirrituðum. Ég sagði honum alla sólarsöguna af mér og mínum verkum og pælingum seinustu vikur. Hann hafði fylgst með skrifunum undanfarnar vikur en ekki haft samband við mig í síma fyrr en þá, sá greinilega á blogginu að ég var að róast aftur eftir skapkastið mikla sem ættingjar og vinir kannast ábyggilega orðið vel við, bæði af prívatsamtölum og lestri hér. Hann hlustaði meðan að ég lét móðan mása. Eftir það kom ein spurning sem hann hafði greinilega velt lengi fyrir sér allan tímann þær mínútur sem ég talaði og hann jánkaði á meðan greinilega hugsi. Spurningin var: Ætlarðu að láta bjóða þér þetta - hvað ætlarðu að gera eftir að hafa verið sjálfstæðismaður bakvarðasveitanna til fjölda ára? Þá kom að því að ég væri hugsi og ég sagði honum sem væri að ég væri að hugsa mín mál, væri að velta vöngum yfir því hvort maður ætti hreinlega að gefa skít í þetta allt saman og snúa við blaðinu eða jafnvel að vinna áfram í þessari blessuðu pólitík á eigin vegum áfram - spila sig sóló og gera þetta eftir behag.

Hann vissi sem var að pólitík og ég erum samofin, ég hef dýrkað stjórnmál og allt tengt því í mörg herrans ár. Það fær mig ekkert til að hætta að vera fréttafíkill par exellance og ekkert mun gera mig afhuga þeirri stjórnmálabakteríu sem hefur heltekið mig. Pabbi og ég erum alveg eins að svo mörgu leyti. Hann veit hvenær ég er stemmdur á hlutina og hvenær ekki. Hann varð reyndar svo reiður að hann sagði sig úr Sjálfstæðisflokknum eftir að róaðist hafði eftir að við höfðum öll meðtekið stöðu mála hér á svæðinu. Hann sagðist ekki gefa mikið fyrir þennan flokk minn. Það er ekki alveg víst hvor okkar er þó meira hugsi yfir þessu öllu. Pabbi er reyndar ekki tryggasti sjálfstæðismaður sögunnar en hann hefur skoðanir og er stjórnmálafíkill eins og ég. Hann veit hvað ég er að hugsa og sagði við mig að hvað sem ég myndi segja myndi ekki breyta því að hann gæti ekki stutt þennan flokk í vor. Ég skil hann mjög vel og það má Guð vita að ekki rak ég á eftir honum með að skipta um skoðun. Skapið er ríkt í föðurættinni minni - ég erfði þetta skap svosem og kvarta ekki.

En aftur að þessum góðvini mínum. Hann sagði mér reyndar í spjallinu að ég ætti að slá þessu upp í kæruleysi, fara út úr þessu öllu og sinna öðrum hlutum og taka upp önnur áhugamál. Sagði mér í fúlustu alvöru að ég ætti að fara að velta mér upp úr kvikmyndunum aftur og verða bóhem svona meðan að maður væri enn ungur og ferskur. Kannski maður bara geri það - varð svarið hinumegin á línunni. Eftir það hló ég við og satt best að segja sá ég mig ekki staddan heima öll kvöld horfandi á kvikmynd og lesandi bækur og alls ekki að stússast í þessu öllu. En ég fór að hugsa um það hversu notalegt það væri bara að hugsa um sjálfan sig og gefa skít í allt annað. Púki í höfðinu á mér öskraði á mig um að gera einmitt það. Hinumegin var staddur engillinn sem sagði mér að ég ætti nú að hætta að hugsa um mig en þess þá meira um flokksins hag og behag ráðandi manna. Þetta er svona eins og í bíómyndunum: góði og vondi kallinn öskrandi sínhvor skilaboðin. Ég hafði bara nett gaman af þessum pælingum og við kvöddumst báðir í friði hvorn við annan.

Ég þakkaði ráðleggingarnar og sagðist hugsa málið - sem ég og enn geri. En gærkvöldið var mjög skemmtilegt að öllu leyti. Við Kári Allans fórum saman í bíó og fengum okkur að borða áður. Fengum okkur kjúlla á Crown Chicken og fórum svo að því loknu á kvikmyndina The Constant Gardener, sem nú er sýnd hér í Borgarbíói. Sú mynd er alveg stórfengleg og var eins og sætasti NóaSíríus-konfektmoli í augum mér. Ég hugsaði mikið meðan að myndin stóð - hún fékk mig til að hugsa gang lífsins tilveru með nokkuð merkilegum hætti. Ég fór úr bíóhúsinu mjög hugsi og naut myndarinnar mjög. Myndin er byggð á samnefndri skáldsögu rithöfundarins John le Carré. Segir frá því er aktívistinn Tessa Quayle er myrt á afskekktu svæði í Norður-Kenía. Starfsfélagi hennar stingur af í kjölfarið og beinast öll spjót að honum. Sagt er að Tessa og samstarfsfélaginn hafi átt í ástarsambandi. Eiginmaður Tessu, Justin Quayle (leikinn af Ralph Fiennes) tekur fréttunum afar illa og neitar að trúa því að Tessa hafi verið honum ótrú. Hann heldur af stað og reynir að leysa gátuna.

Þetta er stórfengleg mynd - full af pælingum og stúderingum á lífinu. Leikkonan Rachel Weisz brillerar í hlutverki Tessu og hlýtur vonandi óskarinn fyrir sitt glæsilega framlag. Leikstjóri myndarinnar er Fernando Meirelles, en hann leikstýrði áður hinni stórfenglegu City of God. Fiennes var svo líka flottur sem maðurinn sem stendur eftir án konu sinnar og hugsi yfir lífsins gangi og döprum örlögum hennar. Það er ekki fjarri því að ég hafi skilið hann vel og sett mig í spor hans eilitla stund. Það er jú erfitt að halda áfram án þess akkeris sem tilvera manns hefur snúist utan um. Þetta var flott mynd, vel gerð og stórfenglega leikin. Mæli eindregið með henni. Eftir myndina fórum við Kári svo á Kaffi Karó og spjölluðum um lífsins gang og stjórnmálapælingar voru ekki langt undan. Við Kári höfum oft rætt saman í vetur og gaman að hafa hann fyrir norðan. Nú er hann að flytja aftur suður og leitt að hann fari finnst mér. Við Kári erum að pæla í stjórnmálum af lífi og sál og höfum virkilegan áhuga á málunum.

Það er bæði lærdómsríkt og áhugavert að ræða við svoleiðis fólk og stúdera málin. Alveg eðall að sitja með svoleiðis fólki yfir kaffibolla og útpæla pólitíkina. Lífsins pælingar eru gulls ígildi. Segja má það sama um kvikmyndir. Það er eðall að horfa á eðalmynd og njóta hennar frá öllum hliðum kvikmyndapælinganna sem fylgja ástríðu á kvikmyndum. The Constant Gardener er mynd sem situr enn eftir í huga mér daginn eftir að hafa séð hana - svoleiðis mynd situr lengur eftir en það. Það er mín lífsreynsla. Svoleiðis myndir er unun að sjá jafnt í fyrsta skiptið sem og hið tíunda ef út í það er farið. Góð kvikmynd er eins og gott rauðvín - ávallt gott, ávallt ferskt og umfram allt ávallt mannbætandi. Það er kannski spurning um að fá sér rauðvínsstaup og velja sér góða mynd til að horfa á í kvöld. Var að hugsa um að horfa jafnvel á Casino með Robert De Niro - mynd um mafíósa í spilavítisheimum hinnar fölsku en íðilfögru Las Vegas sem svífast einskis til að knésetja jafnvel stuðningsmenn sína og bandamenn. Mjög áhugavert, ekki satt?

Casino er flott mynd. Ég er semsagt að spá í að horfa á Casino með áhuga núna í kvöld og pæla jafnframt í svo mörgu öðru í leiðinni. Pælingarnar halda áfram - jafnt í huga mér sem og á þessari vefsíðu. Hér erum við alltaf lifandi og fersk í pælingum - ekki satt?

[e-mail]

Listin að vera kvikmyndaáhugamaður

Seinustu vikur hef ég verið í miklum persónulegum pælingum, sennilega þeim mestu í ein sex til sjö ár. Það er margt sem er þess vert að hugsa um litið frá mínum bæjardyrum. Ég hef reyndar orð á mér fyrir það að vera mikill pælari, stúdera hlutina fram og til baka. Ég er samt persóna sem tek ákvarðanir mjög fljótt og afgerandi. Ég læt vaða, oft er það hið rétta en stundum ekki. Ég er ekki týpan sem hikar og verð aldrei. Það er eins og það er bara. Seinustu dagana hef ég verið að finna aftur kvikmyndaáhugamanninn inn í mér. Ég er genetískur kvikmyndaáhugamaður. Hef allt frá því að ég var smákrakki dýrkað kvikmyndaform og allt tengt því - gjörsamlega dýrkað kvikmyndalistina. Já, ég er svona týpa sem horfir á allar kvikmyndaverðalaunahátíðir, poppa á föstudagskvöldum yfir flottum myndum og mæti alltaf í bíósalinn með popp og kók. Ég er í öllum pakkanum. Sjálfur hef ég safnað kvikmyndum frá því að ég var um tíu ára aldurinn og á sennilega orðið um þúsund kvikmyndir hérna heima. Það að horfa á kvikmynd er listgrein að mínu mati - það er ekki það sama að horfa á mynd og að njóta hennar.

Einu sinni var kvikmyndaástríðan ríkari í mér en sú sem snýr að stjórnmálum. Þeir sem hafa kynnst mér nú á seinustu árum trúa því eflaust ekki. Sú var þó tíðin að ég skrifaði kvikmyndagagnrýni og þessi ástríða var meira áberandi en stjórnmálafíknin. Seinustu árin hefur bæði togast á í mér. Sennilega hef ég verið pólitískur fíkill alla mína ævi. Ég er reyndar kominn af fólki sem hefur alltaf verið mjög ákveðið og haft áhuga á stjórnmálum. Einu sinni fékk ég að heyra það að ég væri eins og langafi, Stefán gamli Jónasson. Reyndar erum við gríðarlega líkir já. Alla tíð hef ég haft áhuga á pólitík. En ég er sú týpa sem hef unun af rökræðum - maður sem hlustar og stundar spjall með rólegum og yfirveguðum hætti. Ég er reyndar mjög skapríkur maður og get tekið rosaleg skapgerðarköst ef því er að skipta. Sú hlið sem snýr að flestum er hin rólynda og yfirvegaða. En það fólk hefur sennilega aldrei séð mig í þeim ham sem ég bý yfir. Sumir vinir mínir hafa reyndar sagt mér seinustu daga að þessi hlið hafi verið mjög sýnileg hér á vefnum seinustu vikurnar. Er það vel.

Einn vinur minn sagði mér um daginn að ég ætti nú að fara að snúa mér að þeim gír sem er mér bestur - kvikmyndavettvangurinn. Skrifa kvikmyndagagnrýni og stúdera kvikmyndaformið betur. Honum fannst sennilega orðið komið nóg um hinn reiða og ákveðna mann sem skrifað hefur um stjórnmál frá prófkjöri Sjálfstæðisflokksins á Akureyri. Honum hefur sennilega ekkert litist á Stefán Friðrik hinn skapmikla - viljað mun frekar hinn rólega Stefán Friðrik í kvikmyndapælingunum. Það er reyndar alveg rétt að ég hef lítið stúderað kvikmyndir síðan að ég varð meira áberandi í stjórnmálum. Þessi hlið hefur farið í skuggann. Það er orðið nokkuð um liðið síðan að ég var að stúdera af ástríðu og sál um kvikmyndir. Reyndar fer ég alltaf í bíó í hverri viku - reyni það allavega. Ég verð að fara í bíó reglulega. Ég hef unun af flottum myndum og stúdera ekki bara leikarana heldur allan rammann - tek pælingar um allt frá kvikmyndatökunni til tónlistarinnar. Allt form kvikmyndar skiptir jú máli. Hver vill annars sjá mynd með góðum leikurum en í lélegum myndgæðum? Tja, enginn!

Kvöld eitt í byrjun vikunnar settist ég niður og horfði í einni runu á allar Guðföðurmyndirnar. Vá, það var alveg rosalega gaman!! Engin orð lýsa þeim gæðapakka nógu vel. Góðar myndir eru gulls ígildi. Fljótlega ætlum svo ég og góðvinur minn að eyða einum degi saman að horfa á Hringadróttinssögu. Það er dúndur, segi ég og skrifa. Allir sannir kvikmyndaáhugamenn hafa eflaust sett allar þrjár í DVD-spilarann sinn í einni runu. Þeir sem eiga það eftir eiga að drífa í því hið snarasta. Í vetur kynntist ég einum andstæðingi mínum í pólitík hér í bæ sem er í ungliðamálunum. Við höfum kynnst vel og höfum rætt pólitík mikið skiljanlega og engan veginn alltaf sammála. Eitt sinn fór ég að tala um kvikmyndir. Upp úr dúrnum kom sameiginleg ástríða á kvikmyndum og kvikmyndaforminu. Síðan þá höfum við margar eðalstundirnar átt ásamt fleirum við að stúdera kvikmyndir og eiginlega komnir með kvikmyndaklúbb. Það er alveg eðall - enda er jú fátt betra en rökræður um stjórnmál frá a-ö og kvikmyndapælingar við fólk sem dýrkar kvikmyndalistina jafnmikið og maður sjálfur.

Þeir sem einu sinni hafa helgað hjartað sitt kvikmyndum og pælingum um það vita vel hverju ég er að lýsa. Þetta er alveg eðall. Sennilega er rétt að kvikmyndaáhugamaðurinn Stefán Friðrik fari nú að pæla meira í kvikmyndum og helga meira rými fyrir þessa ástríðu sína? Ja, hver veit. Allavega er mikil list að vera sannur kvikmyndaáhugamaður. Eitt sinn var ég spurður hvaða mynd stæði hjarta mínu næst sem kvikmyndaáhugamaður. Ég hugsaði mikið þá og rann í huganum yfir allt safnið mitt. Eftir stóð ein mynd: hin ítalska og undurljúfa Cinema Paradiso. Þar eru æskuár kvikmyndagerðarmanns rakin og sagan sögð hvernig hann varð barnslega hugfanginn af listforminu. Þeir sem hana sjá gleyma sér í hugarheimi kvikmyndanna yfir henni - slíkur er kraftur hennar. Líf aðalsöguhetjunnar snýst allt frá æskuárum um kvikmyndina, listformið og það að finna hinn rétta tón í að njóta kvikmyndarinnar, en það er viss list útaf fyrir sig. Cinema Paradiso sameinar að mínu mati alla helstu grunntóna þess að njóta kvikmyndarinnar - dýrka hana sem ástríðu.

Kvikmyndin verður eilíf, ég tel það allavega. Þetta er það listform sem hefur sameinað kynslóðirnar í rúma öld og heillað þær, sagt sögur og mótað fólk verulega. Áhrifamáttur kvikmyndanna er gríðarlegur. Það segi ég allavega fyrir mig - verandi kvikmyndáhugamaður af ástríðu. Hvet alla til að njóta kvikmynda sem sannrar ástríðu. Það bætir alla. Ég ætla að halda áfram af krafti að rækta kvikmyndaástríðuna innra með mér - kannski fer maður að skrifa meira um kvikmyndir hérna en hefur verið? Ja hver veit!

[e-mail]

Kraftur í ungu fólki á Akureyri

Það er mikill kraftur í ungu fólki hér á Akureyri nú á þessum febrúardögum. Þrátt fyrir döpur úrslit af hálfu ungliða í prófkjörum er kraftur í því unga fólki sem er í stjórnmálastarfi hér af ástríðu. Við munum ekki hætta að vera virk í umræðunni og við munum leitast við að láta rödd okkar heyrast - sú rödd á að vera öflug og full af leiftrandi neista. Landsmenn allir skynja þennan kraft þessa dagana. Nú um þessar mundir er mjög mikil umræða í fjölmiðlum um framtak ungs fólks, t.d. í menntamálum. Er það vel. Rödd ungs fólks er öflug sé hún sett fram af svona miklum krafti. Ungt fólk er mikilvægt í stjórnmálastarfi, sem og í samfélaginu. Rödd ungs fólks á alltaf að skipta máli. Þegar kemur að kosningum er rödd ungs fólks mikilvæg. Í sveitarstjórnarkosningunum í vor munu t.d. fjöldi ungs fólks ganga að kjörborðinu í fyrsta skipti - þetta er ungt fólk með skoðanir, fólk sem vill láta að sér kveða. Það vill vera áberandi og vill sækja fram - vera virk í að tjá skoðanir sínar og vera metið einhvers.

Að undanförnu hefur vakið athygli kraftur í ungu fólki í Menntaskólanum á Akureyri og í Háskólanum á Akureyri. Nemendur þar hafa mótmælt af hjarta og sál - sagt skoðanir sínar með einbeittum en umfram allt áberandi hætti. Þau mótmæli hafa vakið athygli langt út fyrir bæinn okkar. Þar sést vel hversu áberandi ungt fólk getur verið vilji það segja skoðun sína - vilji vera sýnilegt í að hafa skoðun. Á mánudag gengu nemar í HA út úr tíma og héldu fjölmennan mótmælafund á Borgum, rannsóknarhúsi skólans. Skilaboðin af þeim fundi voru einbeitt og skýr: nemar mótmæla fjársvelti skólans og stöðu mála. Þau skilaboð komust til skila með glæsilegum hætti og fólk var ákveðið og öflugt við að tjá sig með þeim hætti sem fundurinn skilaði frá sér. Uppskáru nemar við skólann mikla athygli og verðskuldaða að mínu mati. Í kjölfar fundarins kom stjórn Varðar saman og samþykkti eftirfarandi ályktun:

Vörður, félag ungra sjálfstæðismanna á Akureyri, skorar á Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur menntamálaráðherra og þingmenn Sjálfstæðisflokksins, að leita leiða til að tryggja starfsemi Háskólans á Akureyri til framtíðar og að hann fái að vaxa með sama krafti og áður. Mikilvægt er að hann haldi sterkri stöðu sinni. Skólinn hefur auðveldað til muna aðgengi fjölda fólks að námsframboði og tryggt fólki hér ný og spennandi tækifæri. Háskólinn á Akureyri hefur sýnt að hann á allt gott skilið.

Staða mála nú er óásættanleg: að mati okkar þarf að auka möguleika skólans til að afla sértekna, framlag til rannsókna þarf að hækka og húsaleigukostnað vegna Borga þarf að bæta. Við skorum á ráðherra að taka til sinna ráða því HA skiptir norðlenskt samfélag miklu máli. Krafa allra sem unna Háskólanum á Akureyri er að undirstoðir skólans verði styrktar. Mikilvægt er að fólk líti á nemendur skólans sem fjárfestingu en ekki kostnað.

Þessi ályktun vakti athygli í gær og fékk ég fjölda kommenta á hana. Ályktunin er afgerandi og tökum við í stjórninni undir mótmæli nemendanna og skilaboð þeirra. Það er sjálfsagt mál fyrir okkur að tala máli Háskólans á Akureyri. Það höfum við alltaf gert. Síðast sendum við frá okkur ályktun stöðu HA þann 28. desember sl. og er þessi ályktun mjög í anda hennar - skilaboðin þau sömu að mestu leyti. Ég hef margar greinarnar skrifað til varnar HA og ekkert nema sjálfsagt að taka undir mótmæli nemendanna með þessum hætti. Skrifaði ég síðast grein í byrjun vikunnar og birtist sú grein þá á fréttavefnum akureyri.net. Það er sjálfsagt fyrir okkur að senda ráðherranum og þingmönnum flokksins þessa kveðju með óskum um að þeir beiti sér. Rödd okkar er kannski ekki ráðandi en hún skiptir máli. Ungliðar allra flokka skipta alltaf máli, enda hafa þeir kosningarétt - hafi menn gleymt því er sjálfsagt að minna á það.

Í gær kom svo að því að ungt fólk við MA kæmi fram af sama krafti og nemar við HA. Nemendur skólans gengu líka út úr tíma í gærmorgun. Þrömmuðu nemendurnir í fylkingu niður á Ráðhústorg. Þar héldu þeir svo opinn mótmælafund til að vekja athygli á því sem þau telja að sé fyrirhugaður niðurskurður menntunar til stúdentsprófs vegna styttingar náms til stúdentsprófs. Mótmælunum stýrðu þær Edda Hermannsdóttir og Kristín Helga Schiöth. Töluðu Edda og Ottó Elíasson af miklum krafti á fyrrnefndum fundi gegn tillögum menntamálaráðherrans. Vinnustöðvun nemenda við nám stóð í heilan kennsludag og mæta þau aftur til náms klukkan 10 nú í morgun. Skilaboð þeirra eru táknræn: segjast þau með þessu sleppa 20% kennsluvikunnar - verða fyrir fjórðungsniðurskurði á námi, í anda tillagna ráðherrans. Var kraftur í nemunum og eftir athöfnina á Ráðhústorgi grilluðu þau pylsur og áttu góða stund saman. Það verður allavega seint sagt um nemana í MA að þau séu lítt áberandi.

Það er kraftur já í ungu fólki. Það verður seint sagt um ungt fólk hér að það sé líflaust eða láti sig málin ekki varða. Satt best að segja er gaman að fylgjast með þessu unga fólki og kraftinum sem einkennir framkomu þeirra hér seinustu dagana. Þetta er ungt fólk með skoðanir - ungt fólk sem minnir með mótmælum á að þau skipta máli. Flestallt er þetta fólk með kosningarétt og skiptir máli í samfélaginu. Rödd þeirra getur ekki verið sniðgengin - hvorki í málefnum samtímans né hvað varðar hlut þeirra í fremstu víglínu flokka og stjórnmálasamtaka. Hafi menn talið hlut þess og skoðanir léttvæga komast menn að því í kosningabaráttu að rödd þeirra og skoðun skiptir máli. Reyndar getur hún skipt svo miklu máli að hún getur ráðið úrslitum í tvísýnni kosningabaráttu þar sem hvert atkvæði ræður úrslitum um það hverjir veljast til forystu í landsmálum eða sveitarstjórnmálum. Það skiptir mjög miklu máli að reynt sé að höfða til þessa unga fólks í slíkri kosningabaráttu.

Framlag ungs fólks skiptir alltaf máli - hvort sem er í stjórnmálum eða í þjóðmálaumræðunni. Að lokum vil ég senda þessu öfluga unga fólki sem hér lætur rödd sína heyrast af krafti baráttukveðjur. Gangi þeim vel í að tjá skoðanir sínar á þessum vettvangi sem og öðrum. Rödd unga fólksins er mikilvæg - það sjáum við vel á kraftinum sem einkennir mótmælin hér fyrir norðan.

[e-mail]

Ólga í bæjarpólitíkinni á Akureyri

Ég skynja mikla ólgu í bæjarpólitíkinni á Akureyri - meiri ólgu en verið hefur í um áratug. Sú ólga stafar ekki bara af því að ungu fólki er hafnað í prófkjörum hér í bæ innan stjórnmálaflokkanna heldur vegna þess að það stefnir í fjölda sérframboða. Það er nú þegar ljóst að það stefnir í fleiri framboð fyrir þessar sveitarstjórnarkosningar en voru árið 2002. Ragnar Sverrisson kaupmaður, hefur nú boðað sérframboð og sótt um listabókstafinn A fyrir þessar kosningar. Það hefur lengi legið í loftinu að Ragnar væri óhress með verk kjörinna fulltrúa í meirihlutanum og væri að hugleiða framboð á eigin vegum. Nú hefur það verið staðfest og nær öruggt að hann mun fara fram. Ef marka má yfirlýsingar hans útilokar hann ekki þingframboð heldur undir merkjum A-lista, hann er því að tala um Akureyrarframboð í þingkosningum rétt eins og hann gerði í áramótaþætti Aksjón 31. desember 2004. Veit ég ekki hvaða bakland Raggi hefur en ég skynja það sem svo að um sé að ræða sjálfstæðismenn í baklandi Ragga og hann muni sækja í þær raðir.

Í gær hringdi Björn Þorláksson fréttamaður, í mig og leitaði viðbragða minna við þeirri stöðu sem uppi er. Mínum verkum og okkar ungliða almennt fyrir Sjálfstæðisflokkinn var hafnað í prófkjörinu fyrir ellefu dögum. Það er mjög einfalt. Síðan þá hafa fjölmiðlamenn hringt mjög reglulega í mig og leitað viðbragða á því hvað ég muni gera varðandi þær kosningar sem framundan eru. Svar mitt er og hefur verið algjörlega einfalt. Ég bíð þess að kjörnefnd Sjálfstæðisflokksins á Akureyri ljúki störfum sínum. Hún á erfitt verkefni framundan. Hún á umfram allt að mínu mati það verkefni framundan að rétta hlut ungs fólks. Sjálfstæðisflokkurinn á Akureyri getur með engu móti boðið fram framboðslista í vor sem gerir ekki ráð fyrir því að ungliðar verði í forystusveitinni. Þegar að ég tala um forystusveit er ég að tala um efstu tíu sætin. Allt neðan við það er móðgun við mig og okkur hér í ungliðahreyfingu flokksins. Ég veit persónulega ekki hvað kjörnefnd hyggst fyrir en ég hef þó gefið það út að ég muni ekki sinna aðeins verkum bakvið tjöldin í þessari kosningabaráttu.

Fjölmiðlamenn hafa verið að spyrja mig um það hvort að uppi séu líkur á því að ungliðar Sjálfstæðisflokksins á Akureyri muni fara fram sér verði verk þeirra ekki metin. Því hef ég alltaf svarað eins: beðið er niðurstöðu kjörnefndar. Boltinn er þar alveg klárlega. Þetta snýr mjög einfalt við mér verandi formaður ungliðafélagsins í bænum. Vilji kjörnefnd ekki hafa virka ungliða á lista flokksins í vor eins og staða mála er orðin mun það aðeins flokkast undir höfnun á mínum verkum og annarra fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Ef sú staða kemur upp er ekkert útilokað í stöðunni fyrir okkur. Ég hef starfað í stjórnmálum til fjölda ára og lagt mínar frístundir undir í því, skrifað greinar og verið mjög virkur í stjórnmálabaráttu. Ég hef í huga að leggja mín lóð á vogarskálarnar í þessari kosningabaráttu fyrir fólk sem metur verk mín í stjórnmálum. Hvort það verður hér á Akureyri eða annarsstaðar er ekki vitað nú. Það eitt veit ég að ég vil vera virkur í þeirri baráttu og það mun ég vera án nokkurs vafa.

Stjórnmálaáhugi minn er það heitur og kraftmikill að hann slokknar ekki á einni nóttu. Það er bara mjög einfalt og það vita allir sem þekkja mig. Annars blasir við öllum sem þekkja stjórnmál á Akureyri að það stefnir í ólgutíma næstu 100 dagana í pólitíkinni hér. Sérframboðin spretta upp, talað er um framboð háskólanema sem eru ósáttir við sinn hlut og talað er um að ungliðar flokkanna fari fram á eigin vegum. Ég man ekki aðra eins umbrotatíma hér lengi. Það er þó alveg ljóst að ungliðar sem hafa lagt krafta sína af hjarta og sál í stjórnmálabaráttu vilja ekki sitja hjá eins og hornkarlar í stjórnmálabaráttu næstu vikna. Þau vilja hafa tilgang og vilja hafa hlutverki að gegna. Það er eðlilegt í þessum bransa. Hafni fólk atbeina slíks fólks hlýtur það að líta í aðrar áttir - líta til þeirra átta sem vænlegar eru í stöðunni. Það er margt sem kemur til greina og margt sem er vænlegt komi sú staða upp.

[e-mail]

Stöndum vörð um og eflum Háskólann á Akureyri!

Nú hafa nemendurnir við Háskólann á Akureyri fengið nóg. Skil ég það mætavel. Það hefur lengi stefnt í óefni með skólann og alveg ljóst að menntamálaráðherra hlustar ekki. Hún hlustar ekki á kröfur nemenda og hlustar ekki á kröfur flokkssystkina sinna hérna. Fyrir jól samþykktum við í stjórn Varðar ályktun um stöðu mála og höfum því sagt skoðun okkar afdráttarlaust. Styðjum við nemendur í baráttu sinni fyrir því að skólinn haldi reisn sinni og virðingu. Ég tel að nemendur geti verið stoltir, þeir hafa enda látið rödd sína heyrast með öflugum og góðum hætti. Í morgun héldu nemendur fund til að mótmæla sparnaðaraðgerðum sem að þeirra sögn stjórnendur skólans standa frammi fyrir að fyrirskipan stjórnvalda. Á fundinum talaði fulltrúi nemenda og ennfremur Kristján Þór Júlíusson bæjarstjóri, og Kristján L. Möller alþingismaður Samfylkingarinnar. Mikilvægt er að nemendurnir eigi frumkvæði að þessum mótmælum, enda sjá allir að stöðu skólans er stefnt í voða með úrræðaleysi menntamálaráðherrans.

Nemendur gengu úr tíma kl. 10:15 til að fara til mótmælafundarins. Náðu þeir með því eyrum almennings og létu rödd sína heyrast. Er það vel. Í sunnudagspistli mínum fyrir nokkrum mánuðum, þann 14. nóvember sl, fjallaði ég um málefni Háskólans á Akureyri. Þar sagði orðrétt: "Það er alveg ljóst að við hér fyrir norðan megum ekki vera sofandi á verðinum hvað varðar stöðu Háskólans á Akureyri. Við verðum að standa vörð um hann af miklum krafti - tryggja að hann haldi styrk sínum og stöðu með markvissum hætti. Hann hefur byggst upp af miklum krafti og nýtt námsframboð hefur verið einkenni hans. Þar hefur nemendum jafnt og þétt fjölgað. Hann hefur öðlast orðspor fyrir að vera góður valkostur fyrir nemendur er þeir halda á framtíðarbrautina. Þeir eru sofandi sem telja ákvörðun vikunnar vera lítilvæga. Ég geri mér grein fyrir því að það hefur verið þrengt að skólanum með þeim skrefum sem stigin hafa verið á þessu ári og það verður að horfast í augu við það." Svo mörg voru þau orð þá - er ég enn sömu skoðunar.

Þessi pistill var ritaður því ég taldi ákvörðun daganna á undan sem fólu í sér nýtt deildaskipulag og breytingar á stjórnsýslu og þjónustu fela í sér vond tíðindi fyrir skólann. Með þessu voru sparaðar 50 milljónir króna við þær 55 milljónir sem kynnt voru í upphafi þessa árs. Fól þetta í sér að deildum skólans var fækkað úr sex niður í fjórar og starfsmönnum fækkað. Hinsvegar minnkaði ekki námsframboð. Í desember var svo opinberað í skýrslu Ríkisendurskoðunar að kostnaður á hvern háskólanema er lægstur við Háskólann á Akureyri af öllum háskólum hérlendis. Er hann um 30% lægri en við Háskóla Íslands svo dæmi sé tekið. Er algjörlega ljóst með þessu að skólinn er fjársveltur og staða hans er engan veginn ásættanlegt. Tek ég undir orð Þorsteins Gunnarssonar rektors Háskólans á Akureyri, að þetta sé óásættanlegt og þótti mér yfirlýsing um málið sem kom út á fullveldisdaginn vera í senn bæði vel orðaða og tímabært innlegg í málið. Það er enda þarft verk að snúast nú til varnar skólanum í ljósi talnanna.

Eins og allir sjá af stöðu mála getum við ekki sætt okkur við hvernig búið er að skólanum. Fjársvelti hans er staðfest og við hljótum að krefjast þess að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir menntamálaráðherra, grípi til sinna ráða og komi skólanum til varnar. Ef marka má viðtöl í fjölmiðlum er svo fjarri lagi. Hún hefur borið á móti því að skólinn sé fjársveltur þó að tölur Ríkisendurskoðunar sanni það með óyggjandi hætti. Er svo komið að maður efast orðið um hvort menntamálaráðherra ber hag skólans í raun og sann fyrir brjósti. Staða Háskólans hér á Akureyri skiptir okkur verulega miklu máli. Framtíð Eyjafjarðarsvæðisins og uppbygging hér veltur að stóru leyti á framtíð Háskólans á Akureyri. Við getum alls ekki horft þegjandi á stoðir skólans veikjast og bogna til. Það tel ég að hafi gerst með þeim ákvörðunum sem fyrr eru nefndar. Við stöndum allavega vörð um skólann. Ég treysti því að menntamálaráðherrann okkar standi svo við þau fögru fyrirheit sín að tryggja farsæla framtíð skólans.

Við krefjumst þess öll hér. Ég tek heilshugar undir mótmæli nemenda við Háskólann á Akureyri. Háskólinn hér hefur að mínu mati sýnt það og sannað að hann á betra skilið, samfélagið hér fyrir norðan á mun betra skilið að mínu mati. Stöndum öll vörð um Háskólann á Akureyri! Það er skylda okkar.

[e-mail]

Stjórnarseta í SARK - aðskilnaður ríkis og kirkju

Á laugardaginn var haldinn aðalfundur SARK, Samtaka um aðskilnað ríkis og kirkju. Var ég stofnfélagi í samtökunum og hef starfað þar til baka um langan tíma. Nú ætla ég að leggja þeim lið í fremstu víglínu og gaf kost á mér til stjórnar. Hlaut ég kjör. Vil ég þakka það traust sem mér var sýnt með kjörinu í stjórn. Með mér í stjórn sitja Edda Hrönn Atladóttir, séra Hjörtur Magni Jóhannsson, Kári Páll Óskarsson, Sigurður Hólm Gunnarsson, Sóley Gréta Sveinsdóttir og Stefán Friðriksson. Kemur þetta fólk úr mjög ólíkum áttum. Þarna eru bæði efasemdarfólk í trúarmálum og ennfremur fólk sem er mjög trúað, er ég þeirra á meðal. Hef ég lengi verið mjög trúaður en haft þó ákveðnar skoðanir í þessum efnum. Hlakkar mér til að vinna í stjórn þessara samtaka og met mikils það traust sem mér er sýnt með því að taka þar sæti. Er ég sennilega fyrsti sjálfstæðismaðurinn sem þar starfar af krafti innan stjórnar. Er það vel.

Nokkuð lengi hefur verið áberandi hér á landi umræða þess efnis hvort slíta skuli á tengsl milli ríkisins og kirkjunnar. Frá árinu 1000 hafa Íslendingar verið kristnir, frá 1550 hefur lúterstrú verið aðaltrú landsmanna, það ár átti sér stað siðaskipti og kaþólsk trú aflögð sem þjóðtrú. Á seinustu árum hefur komið fram í skoðanakönnunum mikill vilji almennings til að stokka þetta upp og binda enda á tengsl ríkis og kirkju. Til dæmis birtist sumarið 2003 skoðanakönnun Gallups sem sýndi þær niðurstöður að rúmlega 70% landsmanna vildu breyta þessu með þeim hætti að slíta á tengslin - hefur sú þróun haldið sér. Það er því ekki óeðlilegt að þessi umræða hefur verið í samfélaginu og hefur borist t.d. inn í kirkjuþing, þar sem lærðir og leiknir hittast til skrafs og ráðagerða. Eins og vel hefur komið fram í þeirri umræðu er það mat forystu kirkjunnar að hún vill ekki slíkan aðskilnað og mun ekki fara fram á hann. Hefur Karl Sigurbjörnsson biskup, margoft tjáð þá skoðun sína að hann væri ekki hlynntur aðskilnaði.

Í máli biskups hefur komið fram sú athyglisverða skoðun hans að auka skuli enn frekar frelsi þjóðkirkjunnar með því að rýmka almennt ramma kirkjulaga, og ljúka samningum milli ríkis og kirkju til að tryggja enn betur tekjustofna hennar svo hún geti brugðist við kröfum tímans og sinnt betur skyldum sínum við þjóðina, sem biðjandi, boðandi, þjónandi kirkja. Jafnframt hefur Karl Sigurbjörnsson og forysta kirkjunnar sagt margoft að kirkjan þyrfti að vera viðbúin því að stjórnvöld myndu vilja stokka þetta upp. Fyrir fjórum árum sagði Karl biskup á kirkjuþingi að búa þyrfti kirkjuna undir lögskilnað við ríkið en hefur verið mun hófstemmdari í yfirlýsingum sínum síðan. Í ræðu og riti hefur Björn Bjarnason kirkjumálaráðherra, lýst þeirri skoðun sinni að ekki skyldi rjúfa tengsl milli ríkis og kirkju. Sérstaklega hefur verið rætt um það hvort að taka eigi þessa umræðu inn í stjórnarskrárvinnuna. Er ég sammála og var samþykkt á aðalfundinum ályktun þess efnis.

Mín skoðun í þessu máli hefur lengi verið sú að rjúfa skuli á tengslin milli ríkis og kirkju. Það er ekki sagt vegna þess að ég sé trúlaus eða hafi ekki tekið þátt í starfi kirkjunnar eða sýnt því áhugaleysi. Mín fjölskylda hefur alla tíð verið mjög trúuð, báðar ömmur mínar voru alla tíð mjög virkar í kristnu starfi og kristin trú eitthvað sem hefur fylgt mér frá því ég man eftir mér. Fór ég í sunnudagaskóla hjá KFUM og K, enda amma virk þar í fjölda áratuga í innra starfinu. Kristin trú hefur alla tíð verið í mínum huga eitthvað sem hverri manneskju er nauðsynleg. Það hefur alla tíð verið mín sannfæring að trúin hafi oft hjálpað mínu fólki og haft mikið að segja. Það er hverri manneskju að ég tel mikilvægt að vera trúuð og sækja kirkju og taka þátt í kristnu starfi. En það er þó ekki þarmeð sagt að ríkið eigi að reka kirkju eða taka þátt í þessu með þeim hætti sem verið hefur. Það er mikilvægt að skilja þarna á milli.

Það er engin þörf á að boða kristna trú í nafni ríkisins. Þó svo fari að breytingar verði á kirkjunni með þeim hætti sem um ræðir, halda landsmenn fast við sína trú og fara í kirkju til að heyra guðsorð eða taka þátt í starfi innan sinnar trúhreyfingar. Þrátt fyrir að ég sé kristinn er það mín sannfæring að mikilvægt sé að öll trúfélög standi jöfn að þessu leyti. Það er á okkar dögum gríðarlega mikilvægt. Með því er í mínum huga hægt að vinna að því að efla enn frekar trúna og trúarbrögð í nafni þeirrar trúar sem viðkomandi einstaklingu velur sér. Það ætti að mínu mati að vera forgangsverkefni kirkjunnar að taka á þessum málum og leita eftir því við ríkið að hafinn verði undirbúningur að þessum breytingum og uppstokkun með viðeigandi hætti. Kristin trú getur alveg staðið jafnfætis öðrum trúarbrögðum og engin þörf á að ríkið sé áfram í þessu með þessum hætti.

[e-mail]

Sunnudagspistillinn

Í sunnudagspistli í dag fjalla ég um þrjú mál:

- í fyrsta lagi fjalla ég um úrslit prófkjörs Sjálfstæðisflokksins á Akureyri þann 11. febrúar sl. og eftirmála þess. Eins og vel hefur komið fram var hlutur ungliða ekki góður í prófkjörinu og hef ég verið mikið í fjölmiðlaumræðunni vegna þess. Var ég gestur á Morgunvaktinni í vikunni og fór yfir stöðu mála og geri það ennfremur hér í pistlinum. Ennfremur fjalla ég um umræðu seinustu daga í Fréttablaðinu sem birt hefur gögn sem þeir hafa undir höndum og kölluð eru vinnugögn stuðningsmanna Kristjáns Þórs Júlíussonar bæjarstjóra. Brá mér mjög að heyra af þessum gögnum og sjá eðli þeirra. Annaðhvort er um að ræða stóralvarlegt mál fyrir flokkinn til að vinna úr hér eða alvarlegt skemmdarverk til að skaða okkur. Hvort tveggja er skelfilegt fyrir Sjálfstæðisflokkinn á Akureyri. Var hringt í mig vegna þessara gagna á föstudag þar sem ég var staddur á sveitarstjórnarráðstefnu Sjálfstæðisflokksins og ég beðinn að kommenta á þessi gögn. Auðvitað neita ég að trúa því að svona hafi verið unnið. Ef svo hefur verið gert er það svo alvarlegt mál að ekki verður úr unnið.

- í öðru lagi fjalla ég um sveitarstjórnarráðstefnu Sjálfstæðisflokksins sem haldin var í Valhöll á föstudag. Var það öflug og góð ráðstefna og flokksmenn samhentir í þeim verkefnum sem framundan eru næstu 100 dagana - stefna fram til sigurs undir merkjum Sjálfstæðisflokksins. Almennt var kraftur einkunnarorð fundarins. Sjálfstæðismenn eru í meirihluta í miklum meirihluta sveitarfélaga landsins og mikill hugur í okkar fólki með að halda þeim góða sess sem við höfum í sveitarstjórnum landsins. Mæting var alveg frábær - fór fram úr björtustu vonum og tóku hátt á annað hundrað manns þátt í fundinum. Málefnavinnan gekk mjög vel. Sveitarstjórnarráðstefna flokksins var öflug og sameinaði okkur öll í því verkefni sem hæst ber nú. Verkefnið nú er einfalt og menn einbeita sér að því sem máli skiptir - fram til sigurs í vor!

- í þriðja lagi fjalla ég um úrslit prófkjörs Samfylkingarinnar í Reykjavík. Þar sigraði Dagur B. Eggertsson báða borgarfulltrúa Samfylkingarinnar og felldi kvenkyns borgarstjóra af stalli sínum. Stærstu tíðindi þessa prófkjörs eru að mínu mati tvenn: höfnun á borgarfulltrúum Samfylkingarinnar innan R-listans og R-listamunstrinu á framboði Samfylkingarinnar. Stefán Jón og Steinunn Valdís hafa verið borgarfulltrúar Samfylkingarinnar seinustu árin en þeim var báðum hafnað sem leiðtogaefnum með mjög afgerandi hætti. Bæði brostu í gegnum tárin við úrslitin. Reyndar hefði allsstaðar verið talið stórtíðindi allsstaðar nema í Samfylkingunni að kvenkyns borgarstjóra væri hafnað með þessum hætti.

[e-mail]

Afmæli Arnbjargar - sveitarstjórnarráðstefna í Valhöll

Arnbjörg Sveinsdóttir þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins, er fimmtug í dag. Hef ég frá kjördæmabreytingunni unnið talsvert innan flokksins, hér í Norðaustrinu, með Arnbjörgu Sveinsdóttur og kynnst þar kraftmikilli kjarnakonu sem er trú sannfæringu sinni og vinnur þau verk vel sem henni er treyst fyrir. Hún sat á þingi fyrir Austurlandskjördæmi 1995-2003 og hefur verið þingmaður Norðausturkjördæmis frá 2004. Hún hefur verið formaður þingflokks Sjálfstæðisflokksins frá 2005 en hafði áður leitt starf í nefndum og setið í fjölda nefnda Alþingis og unnið sín störf af krafti. Ég óska Öbbu innilega til hamingju með merkisafmæli sitt. Hún heldur upp á það með glæsilegum hætti heima á Seyðisfirði. Hafði ég ætlað að fara austur að afmælinu en af því gat því miður ekki orðið. Sendi ég henni góðar kveðjur á afmælisdeginum og vona að afmælisveislan verði henni og gestum hennar ógleymanleg.


Velheppnuð sveitarstjórnarráðstefna
Í gærmorgun fór ég með fyrstu vél suður til Reykjavíkur og hélt á sveitarstjórnarráðstefnu flokksins. Skarphéðinn mágur minn var með sömu vél og ræddum við um pólitík á leiðinni suður, en svo merkilega vildi til að við sátum saman í vélinni. Með vélinni fór svo ennfremur fjöldi forystufólks flokksins hér í bænum. Ráðstefnan hófst í Valhöll rúmlega níu um morguninn. Ráðherrar og aðrir sérfræðingar fóru yfir mikilvæg mál, rætt var um kosningar og kosningabaráttu og málefni landssvæða. Var mjög ánægjulegt að hitta fjölda góðs fólks þarna. Mat ég mikils að finna hlýjar og góðar kveðjur fundargesta sem ég heilsaði. Allir voru þeir notalegir og þótti mér vænt um hversu vel þau töluðu um mín störf fyrir flokkinn og ég yrði að halda þeim áfram af sama krafti þrátt fyrir prófkjör flokksins um síðustu helgi. Átti ég góð samtöl við fjölda fólks á fundinum og áhugavert að fara yfir stöðu mála.

Sérstaklega er notalegt að heyra hljóðið í sjálfstæðismönnum í borginni sem eru að halda í kosningabaráttu sína - eru með lista tilbúinn og öflugt veganesti. Almennt var kraftur einkunnarorð fundarins. Sjálfstæðismenn eru í meirihluta í miklum meirihluta sveitarfélaga landsins og mikill hugur í okkar fólki með að halda þeim góða sess sem við höfum í sveitarstjórnum landsins. Mæting var alveg frábær - fór fram úr björtustu vonum og tóku hátt á annað hundrað manns þátt í fundinum. Málefnavinnan gekk mjög vel. Í kjördæminu var hún leidd af Sigríði Ingvarsdóttur varaþingmanni. Áttum við gott spjall um málefni væntanlegrar kosningabaráttu. Lagði ég fram málefni sem við í SUS leggjum áherslu á. Sérstaklega er þar rétt að tala um aðkomu ungs fólks að kosningavinnunni og innlegg okkar í baráttuna. Sigga leiddi starfið af miklum krafti og umræðan varð fjörleg og góð - vekur góðar væntingar um væntanlegt kosningastarf.

Átti ég þar samtal við Hjalta Jón Sveinsson og Maríu Egilsdóttur, sem verða væntanlega í forystusveit flokksins í komandi sveitarstjórnarkosningum. Bæði hafa ekki starfað í pólitísku starfi innan flokksins og því áhugavert að kynnast þeim og áherslum þeirra. Hvorugt þeirra þekkti ég áður. Tel ég að hópurinn hér á Akureyri sé sterkur. Mun ég vinna með flokknum af krafti í þeirri baráttu - það hafði ég sagt fyrir prófkjör og við það mun ég standa. Ég hef gríðarlega mikinn áhuga á stjórnmálum og legg flokknum mínum lið. Mér þykir vænt um flokkinn minn og hlakka til að vinna veg hans sem mestan í vor. En fundurinn var kraftmikill og góður - virkilega gaman af honum og að hitta hið góða fólk sem vinnur fyrir flokkinn í sveitarstjórnarpólitík. Að loknum fundi bauð sveitarstjórnarráð til kokteils í Valhöll. Að því loknu fór ég á góðan ritstjórnarfund hjá sus.is, þar sem við áttum gott spjall. Er mjög gaman að vinna með þessu góða fólki sem við höfum.

Helgin í borginni var notaleg og góð. Kom ég aftur heim síðdegis og undir kvöld fór ég til Skarphéðins og Línu systur í 45 ára afmæli Skarpa. Áttum við notalega og góða stund. Undir tíuleytið heyrði ég fréttir af prófkjöri framsóknarmanna hér í bæ. Eins og mig grunaði vann Jói Bjarna þar öflugan og góðan sigur. Tekur hann við forystu flokksins í bænum af Jakobi Björnssyni. Gerður Jónsdóttir varð önnur og Erla Þrándardóttir varð þriðja. Í næstu sætum urðu heiðursmennirnir Erlingur Kristjánsson og Ingimar Eydal. Þótti mér leitt að Elvar Árni Lund, sá mikli gæðamaður, skyldi ekki komast á blað. Elvar Árni er traustur og góður ungur maður sem hefur unnið vel fyrir Öxarfjarðarhrepp og mun vonandi vinna með framsóknarmönnum hér í bæ. Hann kom af krafti í prófkjörsbaráttu flokksins hér og skrifaði góðar og kraftmiklar greinar. Er undrunarefni að Framsókn hafi ekki kosið hann til verka að mínu mati.

En kannski eiga ungir karlmenn erfitt með að komast til forystu hér í bæ almennt? Mér sýnist það satt best að segja!

[e-mail]