Styttist í prófkjör - fjörugur leiðtogaslagur

Það styttist óðum í prófkjör Sjálfstæðisflokksins hér í Norðausturkjördæmi, en það verður haldið eftir rúman hálfan mánuð, laugardaginn 25. nóvember nk. Þar verður eftirmaður Halldórs Blöndals á leiðtogastóli í kjördæminu kjörinn og valdir efstu frambjóðendur á lista flokksins í þingkosningum að vori. Flokkurinn hefur mikinn meðbyr hér á þessu svæði og skv. nýjustu könnun Gallups eru fjórir þingmenn inni sem kjördæmakjörnir. Það er glæsileg staða fyrir okkur öll í aðdraganda prófkjörsins.

Nú þegar hafa leiðtogaefnin Kristján Þór Júlíusson og Þorvaldur Ingvarsson opnað heimasíður á netinu og kosningaskrifstofu hér á Akureyri. Ennfremur hefur Ólöf Nordal, frambjóðandi í annað sætið, opnað hér kosningaskrifstofu. Um helgina stefnir Arnbjörg Sveinsdóttir að því að opna kosningaskrifstofu á efri hæð að Glerárgötu 20, sama húsi og Greifinn er í. Það er okkur sjálfstæðismönnum á Akureyri að sjálfsögðu mikið gleðiefni að frambjóðendur í efstu sætin opni hér kosningaskrifstofu og kynni sig og áherslur sínar vel fyrir okkur.

Það er þessum frambjóðendum enda pólitískt séð nauðsynlegt að höfða vel til Akureyringa, þar sem stærsta þéttbýlisbyggð kjördæmisins er. Það stefnir í mjög fjörugan leiðtogaslag. Það er gleðiefni að við höfum val um það hvern við viljum sjá sem leiðtoga hér. Við erum að sjá kapphlaup um lausan leiðtogastól sem getur fært mikla möguleika fyrir þann sem sigrar, svo skiljanlega eru margir sem sýna áhuga og vilja taka þátt. Það styrkir okkur öll að hafa val um hver eigi að leiða listann.

Ég bendi hérmeð á heimasíður þeirra frambjóðenda sem hafa opnað vefgátt
Arnbjörg Sveinsdóttir
Kristján Þór Júlíusson
Ólöf Nordal
Sigríður Ingvarsdóttir
Sigurjón Benediktsson
Þorvaldur Ingvarsson

Ég vona að þetta prófkjör styrki okkur að lokum og við stillum upp samhentri sigursveit til verka í kosningabaráttunni allt fram til 12. maí og að þann dag vinnum við hér sigur og tryggjum að eftirmaður Halldórs á leiðtogastóli verði fyrsti þingmaður kjördæmisins og ráðherra í ríkisstjórn að vori. Eins og staða mála sýnir okkur vel í könnunum er möguleikinn á því svo sannarlega til staðar - sóknarfærin eru til staðar. Við verðum að nýta þau vel og stilla upp sem sterkustum lista. Það mun ég allavega gera.

Afsögn Rumsfelds - Gates tekur við í Pentagon

Donald Rumsfeld, varnarmálaráðherra Bandaríkjanna, hefur sagt af sér og hefur Robert Gates, fyrrum forstjóri CIA, verið tilnefndur sem eftirmaður hans. Afsögn Rumsfelds var tilkynnt formlega nú síðdegis á blaðamannafundi og kom varla að óvörum eftir úrslit þingkosninganna í Bandaríkjunum þar sem að repúblikanar urðu fyrir gríðarlegu pólitísku áfalli. Það var ekki um neitt annað að ræða en að skipta um kúrs og áherslur - skipta um yfirmann í Pentagon.

Rumsfeld hefur verið varnarmálaráðherra frá 20. janúar 2001, allt frá valdatöku Bush Bandaríkjaforseta, og verið einn af hans nánustu pólitísku ráðgjöfum um utanríkis- og varnarmál. Hann stýrði stefnumótun forsetans í málaflokknum og verið lykilmaður í bandarískum stjórnmálum. Rumsfeld var áður varnarmálaráðherra 1975-1977 í forsetatíð Geralds Ford og er bæði yngsti og elsti maðurinn sem gegnt hefur embættinu. Hann er nú 74 ára gamall og því óneitanlega nokkuð roskinn. Hann er einn umdeildasti ráðherra í seinni tíma stjórnmálasögu Bandaríkjanna.

Það hefur verið brugðist við afgerandi úrslitum þingkosninganna með þeim eina hætti sem mögulegur var og réttur; því að skipta um yfirmann í Pentagon og breyta um áherslur. Það að Rumsfeld sé settur af eru stórpólitísk tíðindi og greinilega ákvörðun forsetans eftir þessi kosningaúrslit. Það blasti við að ekki gat öðruvísi farið. En nú reynir á samvinnu, enda er forsetinn ekki að fara neitt. Hann á sitt umboð til 20. janúar 2009 og situr þann tíma. Það er greinilegt að hann leitast nú eftir samstarfi við demókrata og það er eðlilegt. Það er jú þjóðin sem ræður för, hún velur þingið og forsetann. Það er bara þannig.

Robert Gates, fyrrum forstjóri CIA, hefur nú verið tilnefndur sem nýr varnarmálaráðherra, eins og fyrr segir. Mér finnst val forsetans á honum gott. Það er mikilvægt að stokka hlutina upp og það var kominn tími til að skipta um yfirmann í Pentagon. Gates er fæddur árið 1943, því orðinn 63 ára gamall. Gates var yfirmaður CIA í forsetatíð George H. W. Bush, föður núverandi forseta, á árunum 1991-1993 og hefur langan starfsferil þar að baki, en hann vann þar í heil 26 ár.

Tíðindi dagsins eru stór og síðasti sólarhringur verið viðburðaríkur. Bush forseti þarf nú að hefja samstarf við aðra valdhafa inni í þinginu og leita málamiðlana og samkomulags, eitthvað sem hann hefur ekki vanið sig mikið á. Miklar breytingar eru framundan hjá honum á lokaspretti valdaferilsins. Það verða viðbrigði fyrir hann og fleiri lykilmenn hans. Það eru svo sannarlega nýjir tímar framundan í bandarískum stjórnmálum.

En nú hefst hasarinn fyrir forsetakosningarnar 2008 í raun. George Walker Bush verður ekki sögupersóna í þeim kosningahasar. Þar verður nýr húsbóndi í Hvíta húsinu kjörinn. Það verður sérstaklega áhugavert að sjá í hvaða stefnu Repúblikanaflokkurinn þróast í þeirri atburðarás. Búast má við nokkrum breytingum þar með nýju forsetaefni, sem hefur jafnvel aðrar hugmyndir og áherslur á sömu málum og Bush forseti.

Bush: Réttur tími til að skipta um forustu í Pentagon

Donald Rumsfeld segir af sér

Donald Rumsfeld, varnarmálaráðherra Bandaríkjanna, er nú að tilkynna um afsögn sína á blaðamannafundi í Pentagon. Þetta gerist í kjölfar kosningasigurs demókrata nú síðasta sólarhringinn og í kjölfar yfirlýsinga Nancy Pelosi, verðandi forseta fulltrúadeildarinnar, um að Rumsfeld yrði að fara frá.

Robert Gates, fyrrum forstjóri CIA, hefur verið útnefndur sem nýr varnarmálaráðherra Bandaríkjanna. Ég mun skrifa ítarlega færslu um afsögn Rumsfelds innan skamms.

Nancy Pelosi vill afsögn Donalds Rumsfelds

Nancy Pelosi, verðandi forseti fulltrúadeildar Bandaríkjaþings, verður brátt ein valdamesta konan í 220 ára sögu Bandaríkjanna. Hún verður önnur í valdaröðinni, á eftir varaforsetanum, er hún tekur við forsetaembættinu í janúar af Dennis Hastert. Pelosi hefur alltaf verið harðjaxl í stjórnmálum og aldrei verið ófeimin við að tjá skoðanir sínar. Hún kemur með krafti nú inn í fremstu víglínu bandarískra stjórnmála. Það sést vel að hún ætlar að krefjast breytinga á valdamiklum stöðum - nýrrar stefnu í lykilmálum.

Ein sterkasta vísbendingin í þessa átt sást á blaðamannafundi aftur í dag er hún fór yfir áherslur sínar í kjölfar þess að hún verður fyrst kvenna til að leiða þingdeild í sögu Bandaríkjaþings. Hún krefst afsagnar Donalds Rumsfelds, varnarmálaráðherra Bandaríkjanna, og er ófeimin við að kalla eftir breytingum í Íraksmálinu og fleiri umdeildum málum. Pelosi og demókratar munu láta finna fyrir sér og nota sóknarfærið til að sækja að Bush forseta og stjórn hans.

George W. Bush, forseti Bandaríkjanna, mun í kvöld halda blaðamannafund í Hvíta húsinu þar sem hann tjáir skoðanir sínar um fall meirihluta repúblikana í fulltrúadeildinni og jafna stöðu í öldungadeildinni. Úrslit kosninganna eru pólitískt áfall fyrir forsetann og flokk hans. Best sést staða mála í kosningunni um fulltrúadeildina þar sem öll sæti voru undir og ósigurinn sérstaklega afgerandi og umboð demókrata sterkt til verka þar. Það verður fróðlegt að heyra skoðanir forsetans á stöðu mála.

Það verður fróðlegt að sjá hvernig valdasambúð forsetans og demókrata mun ganga er á hólminn kemur. Það verður stormasöm sambúð og því verður sérstaklega áhugavert að sjá mat forsetans á því sem gerst hefur. Bush verður að búa við þessa stöðu það sem eftir lifir valdaferilsins og það mun verða erfitt fyrir hann að koma málum í gegn og beita völdum sínum með sama hætti og verið hefur, enda hafa samherjar hans ráðið þinginu nær allan forsetaferil hans, fulltrúadeildinni frá 1994 en öldungadeildinni frá 2003.

Það er allavega greinilegt á ummælum Nancy Pelosi í dag að hún ætlar ekki að vera róleg í tíðinni og það eiga eftir að verða heldur betur stormasamar sviptingar í þessari valdasambúð þeirra.

Væntanlegur þingforseti hvetur til afsagnar Rumsfelds

Spennandi örlagastund í Virginíu og Montana

Augu allra stjórnmálaskýrenda í Bandaríkjunum beinast nú að Virginíu- og Montana-fylki þar sem það mun ráðast hvort að repúblikanar eða demókratar fara með völd í bandarísku öldungadeildinni næstu tvö árin, það sem eftir lifir af seinna kjörtímabili George W. Bush, forseta Bandaríkjanna. Þegar er auðvitað ljóst að demókratar hafa náð völdum í fulltrúadeildinni, eftir tólf ára valdasetu repúblikana þar eins og ég fjallaði um í ítarlegri færslu snemma í morgun.

Það verður fróðlegt að sjá hvernig fer varðandi þessi tvö þingsæti sem ráða því hversu laskaður Bush forseti er orðinn pólitískt. Tapi repúblikanar líka öldungadeildinni versnar staðan enn meira fyrir þá og stjórn forsetans. Bush virðist vera kominn í sömu stöðuna og Bill Clinton var megintíma valdaferils síns. Á árunum 1995-2001, meira en helming forsetaferilsins, höfðu repúblikanar meirihluta í báðum þingdeildum með Clinton við völd og hann var endurkjörinn sem forseti í nóvember 1996 án þess að ná þinginu á vald demókrata í leiðinni.

Það sem virðist vera öðruvísi í tilfelli Bush nú en Clintons áður er að hann leitaði eftir samstarfi við pólitíska andstæðinga og reyndi sitt besta til að halda friðinn við þá. Það eru allt aðrir tímar núna. Bandarískir hermenn eru í Írak og það mál hefur klofið þjóðina í tvær fylkingar. Umfram allt annað virðist Bush vera að verða fyrir þessum pólitíska skelli nú vegna þess máls. Þetta er algjör áfellisdómur yfir hans forystu í málinu. Það eru því meginskil milli þess pólitíska veruleika sem blasti við Clinton til fjölda ára og það sem stefnir í að komi fyrir Bush forseta nú. En heilt yfir er þetta jafnmikið pólitískt áfall og Clinton veiktist gríðarlega við valdamissi demókrata í þinginu þá.

Það má búast við endurtalningu í Virginíu þar sem að George Allen berst fyrir endurkjöri í hörkuslag við Jim Webb. Þar munar svo litlu að með ólíkindum er og hugurinn leitar ósjálfrátt til Flórída fyrir sex árum þar sem það réðst hvort að George W. Bush eða Al Gore varð forseti Bandaríkjanna. Munurinn þá var ótrúlega lítill og það sem gerðist þá varð sögulegt að öllu leyti, og vonandi mun aldrei gerast aftur í bandarískum forsetakosningum. Ekki síður er mikil spenna í Montana þar sem munurinn milli Conrad Burns og Jon Tester er ótrúlega lítill ennfremur. Þetta verða spennandi dagar. Fari svo að endurtalning fari fram og lagaflækjur verði ráðandi í málinu gætu úrslit ekki ráðist fyrr en í desember.

Það er ljóst að beðið er með spennu á brá eftir þessum úrslitum. Það verður slæmt tefjist þau mjög úr hömlu og vonandi að staða mála ráðist sem allra fyrst. En munurinn er í þessum fylkjum vissulega svo lítill að það verður að vinna stöðuna vel og tryggja að rétt sé á málum haldið. Það er mikið í húfi svo sannarlega í bandarískum stjórnmálum í þessum fylkjum þar sem örlögin ráðast að lokum. Segið svo að hvert atkvæði skipti ekki máli!

Demókratar hársbreidd frá því að ná meirihluta í öldungadeildinni

Brjóstmynd af Davíð í Ráðhúsinu

Þá er Davíð Oddsson, seðlabankastjóri, búinn að fá brjóstmynd af sér í Ráðhúsinu eins og allir fyrrum borgarstjórar sem sátu á undan honum. Sumir borgarstjórar hafa ekki lifað þennan atburð, en Davíð er á besta aldri enn, enda viðstaddur athöfnina í gær. Davíð var borgarstjóri í Reykjavík í rúm níu ár, frá júníbyrjun 1982 og fram í júlí 1991. Það var tímabil framkvæmda og krafts í Reykjavík. Merkilegt tímabil.

Á þessum árum var Reykjavík kölluð Davíðsborg, sem var til vitnis um kraft Davíðs sem borgarstjóra og vinsældir hans. Í síðustu borgarstjórnarkosningunum sínum fékk Sjálfstæðisflokkurinn undir forystu Davíðs yfir 60% fylgi og 10 borgarfulltrúa af 15. Það var til marks um stöðu mála, þrátt fyrir að gríðarlega hefði verið að Davíð sótt í Ráðhúsmálinu og við byggingu Perlunnar. Þetta var tímabil öflugra framkvæmda, heldur betur.

Ég vona að Davíð muni einhverntíma rita ævisögu sína og fara t.d. yfir borgarstjóraferilinn og verkin sem hann vann þar. Hann hefur oft sagst aldrei rita ævisögu sína en ég vona að Davíð snúist hugur í þeim efnum. Hann hefur nefnilega verið lykilmaður í íslenskum stjórnmálum og hefur verið í miðpunkti þeirra um árabil og hann hefur upplifað marga lykilatburði baksviðs stjórnmálabaráttunnar á okkar dögum.

Þess má að lokum geta að Davíð var bæði borgarstjóri og forsætisráðherra í maí og júní 1991. Undir lokin var þó Jón G. Tómasson, borgarritari á þeim tíma, orðinn starfandi borgarstjóri, en eftirmaður Davíðs varð Markús Örn Antonsson.

Davíð afhjúpaður

Sigur demókrata - barátta um öldungadeildina

Demókratar hafa tryggt sér völdin í fulltrúadeild Bandaríkjaþings og mun leiðtogi flokksins, Nancy Pelosi verða fyrst kvenna forseti fulltrúadeildarinnar. Tekist er nú á um völdin í öldungadeildinni. Enn á eftir að fá úrslit í Virginíu og Montana. Úrslitin þar munu ráða úrslitum um það hvor flokkurinn hafi völdin í öldungadeildinni næstu tvö árin. Báðir flokkar hafa hlotið 49 þingsæti af 100 og því stefnir í hárbeittan endasprett um það hvar valdahlutföll muni liggja í bandarískum stjórnmálum.

Úrslitin í fulltrúadeildinni eru pólitískt áfall fyrir George W. Bush, sem hefur nær allan sinn forsetaferil ráðið yfir báðum þingdeildum og haft afgerandi umboð til sinna verka og með þingið að baki sér. Þeir tímar eru nú liðnir. Þó að repúblikanar myndu halda þinginu í stöðunni sem uppi er verður það aldrei túlkað annað en sem vængbrotinn sigur og mikið áfall fyrir hann að hafa misst 15 sæta meirihluta í fulltrúadeild og öflugan meirihluta í öldungadeild niður í ekki neitt. Staða mála er því kristalskýr og blasir við öllum sem kynna sér tölurnar, miðað við árin 2002 og 2004.

Vinni demókratar ennfremur sigur í öldungadeildinni mun það leiða til þess að forsetinn standi eftir með þingið á móti sér. Það myndi leiða til þess að öll mál forsetans væru upp á náð og miskunn demókrata komin. Það er sú staða sem repúblikanar óttuðust mest alla kosningabarátta. Komi sú staða nú upp mun pólitískur kraftur forsetans lamast til muna. Það er þegar ljóst að repúblikanar urðu fyrir þungu áfalli í þessum kosningum og ganga veikir frá velli, eru sigraðir. Því verður ekki neitað að úrslitin eru áfellisdómur yfir forsetanum.

George W. Bush hefur nær allan forsetaferil sinn haft sterkt umboð landsmanna til verka. Hann hlaut gott umboð landsmanna í forsetakosningunum fyrir tveim árum, hlaut hreinan meirihluta atkvæða og sterka stuðningsyfirlýsingu landsmanna við pólitísk verk hans. Það umboð er verulega skaddað við þetta afhroð repúblikana um nær allt land. Þeir gullaldartímar, sem einkennt hafa valdaferil forsetans, hafa liðið undir lok og nú hefur hann fengið gula spjaldið svo um munar. Hann verður nú að taka tillit til skoðana landsmanna og ennfremur hlusta á skoðanir demókrata, sem hafa nú stöðu mála í þingdeildunum svo til á sínu valdi.

Nóttin var spennandi. Eins og fram kom hér í nótt vann Joe Lieberman fjórða sigurinn í Connecticut, nú sem óháður eftir tap í forkosningu í ágúst. Hann sagðist myndu halda til verka í þinginu sem demókrati væri og myndi vinna með sínum gömlu félögum, þó að þeir hefðu flestir snúið við honum baki eftir tapið í ágúst. Hillary Rodham Clinton vann glæsilegan sigur í New York og fékk tæp 70% atkvæða.

Þekktir öldungadeildarþingmenn repúblikana, þeir Jim Talent í Missouri, Lincoln Chafee í Rhode Island, Rick Santorum í Pennsylvaníu og Mike DeWine í Ohio féllu allir af þingi fyrir misvel þekktum andstæðingum sínum í skýrri demókratabylgju um gervöll Bandaríkin.

Arnold Schwarzenegger var endurkjörinn ríkisstjóri Kalíforníu og Charlie Crist var kjörinn ríkisstjóri í Flórída í staðinn fyrir Jeb Bush, bróður Bush forseta, sem gat ekki gefið kost á sér að nýju. Blökkumaðurinn og demókratinn Deval Patrick var kjörinn ríkisstjóri í Massachusetts, í stað repúblikanans Mitt Romney sem gaf ekki kost á sér til endurkjörs.

Hann er annar blökkumaðurinn í sögu Bandaríkjanna sem verður ríkisstjóri. Blökkumaðurinn Keith Ellison náði kjöri í fulltrúadeildina í kjördæmi í Minnesota. Hann er fyrsti múslíminn á Bandaríkjaþingi. Demókratinn Martin O´Malley var kjörinn ríkisstjóri í Maryland og Bill Richardson var endurkjörinn í Nýju Mexíkó, svo fátt eitt sé nefnt.

Heilt yfir voru kosningarnar því skellur fyrir Bush Bandaríkjaforseta og repúblikana. Þær voru áfellisdómur yfir forsetanum og verkum hans. Það er mjög einfalt mál og greinilegt að Bandaríkjamenn vilja uppstokkun á stöðu mála og sendir Bush kaldar kveðjur. Hann þarf nú lokasprett valdaferilsins að deila völdum með demókrötum.

Nancy Pelosi hefur verið harður andstæðingur hans. Það að hún verði sem forseti fulltrúadeildarinnar nú önnur í valdaröð landsins, á eftir varaforsetanum, eru stórtíðindi og segja allt sem segja þarf um það pólitíska áfall sem úrslitin boða fyrir forsetann.

Demókratar ná völdum í fulltrúadeildinni

Demókratar ná völdum í fulltrúadeildinni

Stórtíðindi urðu í bandarískum stjórnmálum nú á fimmta klukkutímanum þegar að demókratar náðu völdum í fulltrúadeild Bandaríkjaþings eftir tólf ára meirihlutasetu repúblikana. Demókratar hafa verið á sigurbraut í talningunni í alla nótt og hefur stefnt í sigur þeirra í skoðanakönnunum síðustu mánaða. Þessi úrslit marka þáttaskil að mjög mörgu leyti og laskar George W. Bush, forseta Bandaríkjanna, verulega og veikir pólitíska stöðu hans mjög.

Nancy Pelosi, sem verið hefur leiðtogi demókrata í fulltrúadeildinni frá árinu 2003, mun nú verða forseti fulltrúadeildarinnar. Hún er fyrsta konan sem leiðir fulltrúadeildina í langri sögu hennar. Pelosi tekur við forsetaembættinu af Dennis Hastert, sem hefur verið forseti allt frá árinu 1999, og var kominn í hóp þaulsetnustu forseta deildarinnar. Nancy Pelosi hefur verið harður andstæðingur George W. Bush og verið mjög andsnúin pólitískum verkum hans. Sigur hennar og demókrata eru stórpólitískt áfall fyrir Bush forseta.

Úrslitin verða brátt ljós í öldungadeildinni. Þegar að sjö sæti eru enn undir hafa demókratar hlotið 47 en repúblikanar 46. Demókratar hafa unnið þrjú sæti af repúblikönum og þurfa að sigra þrjú önnur til að vinna. Það ræðst innan klukkutíma hvernig fer í þessu. Nú þegar hafa þó stórpólitísk tíðindi orðið og pólitísk staða Bush forseta veikst til muna við fall meirihluta repúblikana í fulltrúadeildinni.

Lieberman heldur velli - Santorum fellur

Úrslitin eru óðum að verða ljósari í bandarísku þingkosningunum. Það stefnir í að demókratar séu að ná árangri, en ekki ræðst enn hver full úrslit verða. Fyrir stundu varð ljóst að Joe Lieberman heldur velli í öldungadeildinni í baráttu stjórnmálaferils síns. Honum tókst að hafa sigur sem óháður í baráttu við Ned Lamont, sem felldi hann í forkosningu demókrata í fylkinu í ágúst um hver ætti að verða frambjóðandi flokksins. Lieberman hefur setið í öldungadeildinni fyrir demókrata frá 1989.

Jákvæð afstaða Lieberman til Íraksstríðsins og stuðningur hans við ákvarðanir Bush-stjórnarinnar fyrir og eftir stríðið leiddi til víðtækrar óánægju með störf hans meðal íbúa í fylkinu og staða hans varð ótrygg. Svo fór að Lamont, sem var lítt kunnur viðskiptamaður, gaf kost á sér gegn honum. Framan af þótti hann ekki eiga séns gegn hinum víðreynda og vinsæla Lieberman sem var einn af forystumönnum flokksins á landsvísu og hafði verið varaforsetaefni demókrata í forsetakosningunum 2000, fyrsti gyðingurinn í lykilframboði í bandarísku forsetakjöri.

Á nokkrum mánuðum breyttist staðan. Svo fór að Lamont tókst að fella Lieberman í forkosningunum og ná útnefningu flokksins í þessu örugga vígi hans. Flestir töldu eftir tapið að Lieberman myndi lamast sem stjórnmálamaður. Allar stjörnur demókrata sem studdu hann snerust yfir til Lamont og flokksmaskínan sem malaði gegn Lamont varð að vinna fyrir hann. Lieberman hélt ótrauður sínu striki og boðaði óháð framboð á eigin vegum og tókst að koma standandi frá þessu.

Lamont náði aldrei eftir forkosningarnar náð alvöru forskoti á Lieberman og nú hefur hann tapað sjálfum kosningunum, þó formlegur flokksframbjóðandi demókrata sé. Fátt virðist hafa gengið Lamont í hag í átökunum sjálfum, handan forkosninganna meðal flokksmanna. Hann hefur ekki komist út úr talinu um Íraksstríðið og varð bensínlaus á miðri leið, þrátt fyrir áfangasigurinn. Honum mistókst að fókusera sig á aðra málaflokka og öðlast tiltrú kjósenda sem breiður stjórnmálamaður ólíkra hópa. Því fór sem fór.

Ein stórtíðindi kvöldsins eru svo auðvitað fall Rick Santorum þingmanns fyrir Pennsylvaníu úr öldungadeildinni. Hann var einn af lykilmönnum flokksins í þinginu og verið áberandi í stjórnmálum. Hann hefur setið í öldungadeildinni í tólf ár, var kjörinn í kosningunum sögulegu árið 1994 og endurkjörinn í kosningunum 2000, samhliða forsetakjörinu eftirminnilega á milli Bush og Gore. Repúblikanar hafa nú þegar misst þrjú öldungadeildarsæti en missi þeir sex hafa þeir misst deildina úr höndum sér.

Það stefnir svo sannarlega í spennandi nótt. Meðal helstu tíðinda annarra sem af er telst auðvitað sigur Edward M. Kennedy, bróður John F. Kennedy, 35. forseta Bandaríkjanna, í Massachusetts en hann hefur verið í öldungadeildinni allt frá árinu 1962 og hefur því unnið níu sinnum kjör í deildina og er að verða sá þingmaður þar sem lengst hefur setið. Kennedy er orðinn 74 ára gamall og verður því orðinn rösklega áttræður er kemur að næstu kosningum eftir sex ár.

Ein tíðindi kvöldsins eru tækniörðugleikar á kjörstað. Ljótt er að heyra. Vonandi verður ekkert Flórída-syndrome í nótt, segi ég og skrifa. Gleymi annars aldrei þessum 36 örlagaríku dögum fyrir sex árum er deilt var um hvor væri nýkjörinn forseti (president-elect) Bush eða Gore. Ógleymanlegir dagar svo sannarlega. Þá var Flórída nafli alheimsins, í orðsins fyllstu merkingu.

Tækniörðugleikar valda töfum á kjörfundum víða í Bandaríkjunum

Örlagarík kosninganótt í Bandaríkjunum

Kjörstöðum hefur verið lokað í fyrstu fylkjunum í Bandaríkjunum - örlagaríkir klukkutímar eru framundan í bandarískum stjórnmálum. Úrslit í bandarísku þingkosningunum verða brátt ljós. Kosninganóttin er hafin - úrslit verða ljós fyrir dögun að íslenskum tíma.

Eins og fram kom í bloggfærslu minni hér síðdegis stefnir í mjög spennandi talningu. Það verður áhugavert að sjá hver staðan verður að loknum kosningunum, enda mun þar ráðast hvernig Bush forseti getur stýrt málum út síðara kjörtímabil sitt.

Ég hef alltaf fylgst með miklum áhuga með bandarískum stjórnmálum, mikið skrifað um þau og spekúlerað. Ég fylgist því með þessum kosningum af miklum áhuga. Það verður mest fylgst með því hvernig valdahlutföll verða í þingdeildunum og hverjir hljóti kjör í tvísýnum baráttum um öldungadeildarsæti.

Einnig eru áhugaverðir ríkisstjóraslagir sem vert verður að fylgjast með, t.d. í Kaliforníu og Flórída. Þetta verður því nótt spennu í Bandaríkjunum og víðar um heim.

Bandarísku forsetahjónin kjósa í heimabæ sínum Crawford