Rússíbanalíf Erics Claptons

Það verður ekki um það deilt að Eric Clapton er einn besti tónlistarmaður síðustu áratuga, goðsögn í lifanda lífi. Hann var hinsvegar ekki beint dýrlingur á æskuárum sínum. Sögusagnir af líferni hans hafa jafnan verið skrautlegar og almenningur haft á því mikinn áhuga. Hann hefur hinsvegar þroskast mikið í gegnum lífið og eiginlega varla hægt að trúa því að sami maður hafi sungið bæði Cocaine og Tears in Heaven. Andstæðurnar í tónlist hans verða varla meiri að mörgu leyti.

Clapton hefur verið goð sinnar kynslóðar og að svo mörgu leyti annarra. Auðvitað ekki vegna lífstílsins, heldur umfram allt tónlistarinnar. Annars held ég að saga allra rokkgoða á hans skeiði sé mörkuð óreglu og háleitu líferni, þar var lifað hátt og lifað lifandi. Öll munum við eftir Hendrix, Morrison, Joplin, Jagger og svona mætti lengi telja. Sögurnar af líferni Presleys og Bítlanna hafa líka þótt áhugaverðar. Þetta var bara standardinn á þessum tíma.

Aldrei hefur Clapton þó snortið mig og eflaust fleiri meira en þegar að hann samdi og söng hið undurljúfa lag sitt Tears in Heaven - þar braust rokkgoðið harða og ákveðna allt að því fram með tárin í augunum og samdi kveðjuóð til sonar síns, Connors, sem hafði látist með sorglegum hætti í New York. Þar fór lífsreyndi rokkarinn með tilfinningar, eins og við öll, en líka faðirinn með ábyrgðartilfinninguna sem hafði boðskap fram að færa - talaði hreint út, lét tilfinningarnar koma óhikað. Og lagið er einstakt.

Annars er erfitt að nefna bestu lög Claptons, en þau sem koma helst í huga mér eru lög á borð við; Layla, Tears in Heaven, Crossroads, Bellbottom Blues, Have You Ever Loved A Woman, Badge, Cocaine, I Shot the Sheriff, My Father´s Eyes, Change the World, Old Love og Wonderful Tonight. Allt perlur rokksögunnar að sínu leyti, minnisvarði um rokkgoð.

Clapton lifði í rússíbana árum saman, öll vitum við það. Það er ekkert nýtt að koma fram í þessari frétt. En hann er einn þeirra sem hefur samið hrátt og sterkt eftirminnileg lög, sem þekja allan skalann, eru eftirminnileg, ekkert síður en karakterinn á bakvið lögin.

Áhrifaríkt kynlíf Claptons

Var Geirfinnur Einarsson grafinn í Garðabæ?

33 ár voru í vikunni liðin frá hvarfi Geirfinns Einarssonar í Keflavík. Geirfinnsmálið varð eitt umdeildasta sakamál og dularfyllsta mannshvarf Íslandssögunnar. Það hefur hvílt sem mara yfir þjóðinni og enn eru að koma fram vangaveltur um atburðarásina - hvort Geirfinni hafi verið ráðinn bani. Þar hefur sprútt jafnan spilað stóra rullu. Margir hafa hinsvegar dregið í efa hvort að hin opinbera frásögn dauða Geirfinns sé rétt og hvað hafi orðið um lík hans.

Samsæriskenningarnar um hvað varð um lík Geirfinns og hvernig hann dó hafa alla tíð verið margar. Ein þeirra umdeildasta á síðustu árum er lýsing Guðrúnar Magneu Helgadóttur, sem hefur skrifað hér á moggabloggið og er bloggvinkona mín, á því að Geirfinnur hafi verið jarðaður við íbúðarhús við Markarflöt í Garðabæ. Á bakvið þá sögu hennar er lygileg saga, sem eiginlega er erfitt að trúa. Hefur hún komið þeirri sögu á framfæri t.d. við lögreglu og kjörna fulltrúa.

Væntanlega verður ráðgátan um örlög Geirfinns Einarssonar og það hvað gerðist nóvemberkvöldið 1974 sem hann hvarf aldrei leyst. En kjaftasögurnar deyja ekki.

Well, I used to vote for John Howard, but.....

Það er ekki hægt að segja annað en að stjórnmálaferli John Howard, forsætisráðherra Ástralíu, ljúki með háðuglegum hætti. Hann ætlaði að storka örlögunum og halda í fimmtu kosningarnar sem leiðtogi frjálslyndra en tapar völdum til kratanna og þingsætinu sínu í Bennelong, sem hann hefur haldið með glans í yfir þrjá áratugi, til landsþekktrar sjónvarpskonu. Það er oft erfitt að þekkja vitjunartíma sinn í stjórnmálum og það verða pólitísk eftirmæli Howards, sem oft hefur haldið velli með ótrúlegum hætti.

Ég heyrði oft hjá áströlskum vinum mínum og stjórnmálaskýrendum í Eyjaálfu í þessari kosningabaráttu eina smellna setningu sem verður eflaust litríkasta setning þessa kjördags þar sem John Howard er hafnað - vísað á dyr; Well, I used to vote for John Howard, but.... Að því kom að landsmenn fengu einfaldlega nóg af Howard og þeir hafa nú sent honum reisupassann, vissulega kuldalega og miskunnarlaust. En þetta þarf ekki að koma neinum að óvörum. Howard hafði verið lengi í stjórnmálum og mátti vita að það væri að tefla á tæpasta vað að reyna við þessar kosningar.

Það er oft gallinn með þaulsetna leiðtoga að þeir kunna ekki þá list að fara af hinu pólitíska sviði með sæmd. Geta ekki hætt leik þá er hann hæst stendur og fara hnarreistir og öflugir frá völdum. Howard hafði mörg gullin tækifæri á síðasta kjörtímabili að fela Peter Costello völdin. Í þeim efnum hefði hann getað tryggt hægrimönnum annað kjörtímabil í Ástralíu. Hann gerði það ekki, taldi sig ómissandi. Howard fer nú í flokk með stjórnmálamönnum á borð við Margaret Thatcher og Helmut Kohl, sigursæla stjórnmálamenn sem skynjuðu ekki endalokin sem voru öllum öðrum orðin ljós.

Segja má að flokksfélagar Howards hafi verið of kurteisir við hann í aðdraganda þessara kosninga. Margir vöruðu hann við áhættunni, sem hann lét sem vind um eyrun þjóta. Eflaust taldi Howard það geta gengið að feta í fótspor Tony Blair og veifa mögulegum eftirmanni sem gulrót fyrir kjósendur: Ef þið kjósið mig fáið þið þennan í þokkabót. Blair tókst að selja sig með Gordon Brown með nákvæmlega þessum hætti árið 2005. En pólitískt kapítal Howards var búið. Þetta er persónulegur ósigur hans, áfellisdómur með að hafa ekki getað hætt standandi.

Enda hefði ekkert þurft að kalla á stjórnarskipti í Ástralíu beint. Ástralir standa vel að mjög mörgu leyti. Þrátt fyrir að Howard auglýsti sig með góðum efnahag og farsælum verkum að mörgu leyti fékk hann reisupassann, rétt eins og John Major í Bretlandi fyrir áratug. Vindarnir höfðu einfaldlega blásið í aðrar áttir. Kevin Rudd varð sameiningartákn breytinganna eins og Blair forðum í Bretlandi.

Dómgreindarbrestur Howards verður hægriblokkinni í Ástralíu dýrkeyptur. Það verður fróðlegt að sjá hver tekur við af Howard sem leiðtogi þessa hóps. Peter Costello hefði verið ídeal eftirmaður hans en það hefur margt breyst í dag. Forsætisráðherraembættið er runnið Costello úr greipum að sinni og ekki undrunarefni ef hann færi í aðrar áttir.

Howard viðurkenndi ósigur sinn

Verðskuldaður sigur - andleysi Newcastle

Ekki þurfti Liverpool að hafa mikið fyrir sigrinum á Newcastle í dag. Andleysið sem einkenndi Newcastle var algjört og þeir voru stórheppnir að tapa með aðeins þrem mörkum en ekki sex til átta jafnvel. Slíkir voru yfirburðir Liverpool-liðsins á þessum degi. Það var líka fátt sem einkenndi eymd Gerrards í landsliðinu í þessum leik, þar sem hann var algjör sigurstjarna.

Liverpool hefur beðið í sautján ár eftir meistaratitli. Sú bið er orðin þeim erfið og miskunnarlaus eiginlega. Það verður áhugavert að sjá hversu löng enn sú bið verði.

Liverpool lagði Newcastle, 3:0

Eru tölvuleikir stórhættulegir?

Það var áhugavert að lesa frásögn Njáls Harðarsonar af tölvuleikjum og heiminum bakvið þá, í 24 stundum, sem geta leitt til erfiðrar fíknar. Það má deila um hvort sé verra í raun að ánetjast dópheiminum eða innilokuðum heimi tölvuleikjanna. Bæði er vont á sinn hátt. Finnst það gott hjá Njáli að koma fram og segja þessa sögu. Hún á sannarlega erindi við nútímann, enda held ég að það séu mjög margir sem eru háðir tölvuleikjunum.

Eflaust fylgir þessu engin aldursmörk, ef marka má Njál og son hans t.d. Heyrst hefur að krakkar sem eru háðir tölvuleikjum mæti illa í skóla og nái ekki að skila því af sér sem ætlast er til þeirra. Þetta er hættuspil enda getur þetta haft samverkandi þætti sem fara illa með fólk. Allavega er ljóst að Njáll er ekki að segja þessa sögu því honum finnst það skemmtilegt. Þetta er eitthvað sem hefur farið illa með marga og lokað þá hreinlega af frá samfélaginu.

Þegar að ég var unglingur voru tölvuleikirnir að koma, samt ekki af þeim þunga sem nú er. Missti því að mörgu leyti af þessu skeiði. Hef aldrei verið hrifinn af svona leikjum og sleppt því alveg að stúdera þá. En ég hef heyrt af mörgum sem hafa farið illa á þessum heimi. En flestir rata þeir til baka, enda fá þeir hreinlega leið á þessum heimi eftir vissan tíma. Eins gott kannski.

Sonurinn flúði úr heimi fíkniefna í heim tölvuleikja

Vinstrisigur í Ástralíu - Howard tapar þingsætinu

Verkamannaflokkurinn hefur sigrað, mjög afgerandi, í áströlsku þingkosningunum. John Howard, forsætisráðherra Ástralíu, hefur meira að segja tapað þingsæti sínu í Bennelong í Sydney til sjónvarpskonunnar Maxine McKew. Endi hefur því verið bundinn á ellefu ára valdaferil Howards og frjálslyndra í Ástralíu. Kevin Rudd, hinn fimmtugi leiðtogi ástralskra jafnaðarmanna, verður nú forsætisráðherra.

Þessi úrslit eru vægast sagt háðugleg endalok á litríkum stjórnmálaferli Howards, sem hafði unnið fjórar þingkosningar og var orðinn einn þaulsetnasti forsætisráðherra Ástralíu. Hann hafði setið við völd allt frá sögulegum kosningasigri í ársbyrjun 1996 er hann felldi Paul Keating frá völdum. Hann hafði verið eins og teflon-maður alla tíð síðan og kötturinn með níu lífin á sínum forsætisráðherraferli. Howard verður annar forsætisráðherrann í ástralskri sögu sem missir þingsætið.

Flestir töldu hann búinn að vera í aðdraganda kosninganna 2004 en hann vann að lokum góðan sigur á Mark Latham, sem spáð var forsætisráðherraembættinu um langt skeið. Þá tókst honum að snúa vörn í sókn. Hann sá hinsvegar aldrei til sólar í þessari kosningabaráttu. Mjög umdeilt þótti hjá honum að halda í fimmtu kosningarnar, enda þótti flestum tími hans vera liðinn sem framlínustjórnmálamanns. Hann storkaði þar örlögunum með sama hætti og hinn þýski Helmut Kohl.

Margir vildu að hann rýmdi til fyrir Peter Costello, augljósum arftaka hans allan valdaferilinn, frekar en að sækjast eftir fimmta kjörtímabilinu. Það hefði verið virðulegri endalok fyrir Howard en þessi slátrun sem ástralskir hægrimenn verða fyrir nú. Þessi ólga varð það mikil að Howard tilkynnti að myndi hann sigra í kosningunum yrði rýmt til fyrir arftakanum Costello fljótlega á næsta kjörtímabili. Landsmenn voru orðnir hundleiðir á Howard og honum hefur nú verið refsað harkalega. Litlar líkur eru annars á að Peter Costello taki við frjálslynda flokknum og fari frekar í viðskiptaheiminn.

Nú er Kevin Rudd, verðandi forsætisráðherra Ástralíu, með öll spil á hendi - hann verður nú örlagavaldur ástralskra stjórnmála, hefur fellt Howard af stalli sínum. Flestir muna eftir athyglisverðu eyrnamergsáti Rudds, en í kosningabaráttunni var myndband af þeirri lítt geðslegu iðju hans opinberað. Það hafði engin áhrif, eins og sést á úrslitunum, þó farið væri með þá fregn eins og stórtíðindi.

Ástralskir jafnaðarmenn lýsa yfir sigri

Vopnuð ránstilraun á Dominos-stað í Spönginni

Vopnuð ránstilraun var gerð á pizzastað Dominos í Spönginni í kvöld, en hún fór út um þúfur. Talið er að unglingspiltar hafi verið að verki. Innan við vika er liðin frá því að sextán ára piltar rændu söluturn í Reykjavík til þess eins að eiga fyrir ljósakortum og ýmsu öðru. Um var að ræða íbúa í hverfinu, viðskiptavini söluturnsins. Komust piltarnir í Spönginni undan og er þeirra leitað núna. Þeir voru vopnaðir loftbyssu, ef marka má fréttir.

Þessi ránsalda vekur vissulega margar spurningar. Það er nokkuð sláandi staðreynd ef það er að verða trendið að unglingspiltar séu farnir að ræna t.d. söluturna og veitingastaði til að eiga fyrir nauðsynjum, að þeirra mati. Það er sérstaklega vont ef þeir eru vopnaðir að verki og reyna að stæla ræningja í kvikmyndum og þáttum, telja framtíð í slíkum afbrotum.

Það er kannski það besta við þetta að strákarnir sem ætluðu að ræna Dominos höfðu ekkert upp úr krafsinu.