Andar liðins tíma fylgja Beckham til Bandaríkjanna

Það kemur ekki að óvörum að Rebecca Loos reyni að glampa í sama fjölmiðlageislanum sem hefur umlukið David og Victoriu Beckham í Bandaríkjunum undanfarna mánuði. Hún hefur fylgt þeim sem vofa í þrjú ár, eftir frægt hneykslismál, þar sem hún sagðist hafa verið hjákona fótboltastjörnunnar, og mun gera það mjög lengi enn, tel ég. Hún veit sem er að þar sem áhugi verður á Beckham getur hún nýtt sér hann ennfremur.

Það er reyndar með ólíkindum hversu mikið fjölmiðlafár fylgir Beckham-hjónunum enn og hefur gert eftir komuna til Bandaríkjanna. Þetta virðist vera engu síðri glampi athyglinnar en Beckham fékk er hann fór til Spánar fyrir fjórum árum frá Manchester United, eftir litríkan feril þar. Rebecca Loos varð heldur betur örlagavaldur þeirra á fyrri hluta Spánaráranna og litlu munaði eflaust að Beckham-hjónin skildu á árinu 2004. Því varð þó afstýrt og hafði þar eflaust mikið að segja fyrrnefndur fjölmiðlaglampinn, sem varð öllu yfirsterkari að lokum.

Það er skiljanlegt að Rebecca Loos vilji fylgja eftir glampanum. Það getur hún með réttri markaðssetningu. Það hefur hún gert enn og aftur nú. Hún kemur með rétta boðskapinn enn og aftur og hittir réttu nóturnar í sömu markaðssetningu og Beckham-hjónin ein ætluðu að fljúga á til Bandaríkjanna. Það er ekki nóg með að Beckham-hjónin fari í forsíðu- og aðaluppsláttarviðtöl við blöð og ljósvakamiðla, heldur hafa þau setið nærri nakin fyrir í þekktu bandarísku tímariti.

Allt átti semsagt að vera bundið þeim. Fjölmiðlaglansinn átti að vera þeirra í gegn. Þau gleymdu hinsvegar að gera ráð fyrir Rebeccu Loos. Já, það er oft erfitt að hafa anda liðinna tíma á eftir sér.

Ástkonan elti Beckham til Bandaríkjanna

Er málið gegn McCann-hjónunum að veikjast?

Það er ekki beint hægt að segja að málið gegn McCann-hjónunum sé að minnka í umfjöllun fjölmiðla. Enn er það aðalfrétt um allan heim og stefnir varla í annað. Sýnist þó á nýjustu stöðu mála að málarekstur portúgölsku lögreglunnar gegn McCann-hjónunum sé að veikjast. Úrskurður dómara þess efnis að Kate McCann þurfi ekki til Portúgals í yfirheyrslu eins og lögreglan óskaði eftir gefa til kynna að málið standi veikum fótum.

Það er reyndar mjög merkilegt að dómarinn hafi óskað eftir því að tjá sig beint um málið. Nú hefur honum verið meinað það af réttarfarsnefnd í Portúgal. Framhaldið er óvíst en eitthvað virðist málið vera veikara að efnisatriðum en margir töldu í upphafi. Það eru ótrúlega margar sögusagnir í þessu máli. Það er jafnan svo að í máli af þessu tagi er margt sem gefið er í skyn og margt sem sagt er að það er erfitt að vita hverju skuli í raun trúa. Fréttaflutningur virðist það hraður að ekki er hægt að trúa öllu af honum eins og dæmin hafa sannað.

Heilt yfir virðist ekkert mál vera í höndunum fyrr en meira afgerandi sönnunargögn koma til sögunnar. Meðan að ekkert lík er í málinu finnst mér hæpið að fara algjörlega að meðhöndla málið sem morðmál og varpa gruni á foreldrana. Það virðist vera að þau hafi haldið sterkri stöðu sinni á opinberum vettvangi, það er mikill stuðningur við þau enn og ekki vilja allir trúa veikum sögugrunni lögreglunnar sem fjölmiðlar hafa hype-að upp. Enda er það einum of ótrúleg atburðarás til að hljóma sönn í gegn.

Heilt yfir er þetta mál ágætis sýnishorn á hversu mjög fjölmiðlarnir eru til í að fara með órökstuddar sögusagnir í forsíðuppslátt. Meira að segja virtar breskar fréttastöðvar hafa fallið í þá gryfju í þessu máli og ekki er hitinn í málinu að minnka þó enginn viti með vissu hvað varð um Madeleine McCann. Það er stóra spurning málsins og við henni hefur ekkert svar fengist. Það er lykilatriði sem skiptir máli á meðan að sögusagnir grassera.

Dómara bannað að tjá sig um hvarf Madeleine

Veðramót

Ég er orðinn kvikmyndagagnrýndandi á kvikmyndavefnum film.is og mun þar ennfremur skrifa um kvikmyndir frá víðu sjónarhorni í vetur. Það er orðið nokkuð um liðið síðan að ég var kvikmyndagagnrýnandi síðast og ánægjulegt að taka það að sér aftur. Fyrsta myndin sem ég skrifa um er Veðramót, kvikmynd Guðnýjar Halldórsdóttur.

Veðramót
Fátt hefur verið meira rætt í samfélaginu undanfarna mánuði en uppljóstranir um misnotkun á börnum og unglingum á heimilum fyrir vandræðaunglinga, og þá sem voru utangarðs í kerfinu, fyrir nokkrum áratugum. Þekktast er Breiðuvíkurmálið. Það er eðlilegt að í kjölfar þeirrar umræðu sé tekið á því viðfangsefni með áberandi hætti í nútímanum með því að sýna hvernig það líf hefur verið sem var á slíkum heimilum forðum daga.

Veðramót er kvikmynd sem sprettur fram sem sterk upplifun, sérstaklega í kjölfar umræðunnar sem skók samfélagið og vekur enn til umhugsunar um fortíðina. Það verður seint sagt að Veðramót sé áferðarfalleg mynd. Þar er sögð nöpur saga, þó með tilfinningu, sem skilar sér í gegnum alla hörkuna sem við blasir. Myndin er fyrst og fremst hrá, en líka hlý og hefur vissan húmorískan undirtón í og með.

Hún er þjóðfélagsádeila að sjálfsögðu, enda er nauðsynlegt að stuða vel með þeim sögum sem sagðar eru og gefa þeim líf. Hún fær enn sterkari grunn vegna þess að við sem sjáum hana vitum að hún er ekki skáldsaga í gegn, heldur á hún sér grunn sannleikans. Þetta er raunveruleiki sem er nístandi sannur. Hann er sár og beiskur í senn og sú tilfinning skilar sér. Við hugsum um myndina langa stund á eftir.

Guðný Halldórsdóttir hefur átt brokkgengan feril sem leikstjóri, bæði gert lélegar myndir og góðar – líka miðlungsmyndir. Veðramót er þó hennar besta verk; greinilega byggð á hugsunum sem hafa fylgt henni lengi, um er að ræða verk ástríðu sem hún vildi koma til skila. Ástríðuverk verða alltaf sannari en önnur verk og það skilar sér sannarlega til áhorfandans sem fær innsýn í raunverulegan heim.

Leikurinn er leiftrandi sannur og varla veikan blett að sjá. Ungir leikarar fá þar góð tækifæri til að sýna kraft sinn. Stjörnur myndarinnar eru fyrst og fremst Hera Hilmarsdóttir, sem túlkar Dísu með miklum krafti – er sönn og leiftrandi í túlkun sinni og Jörundur Ragnarsson sem er stórkostlegur í hlutverki hins seinþroska Samma. Hann túlkar misþroska Samma af mikilli snilld og snertir streng í brjósti áhorfandans svo sannarlega. Bæði vinna þau Hera og Jörundur sannan leiksigur í hlutverkum sínum.

Hilmir Snær Guðnason er rafmagnaður sem Blöffi – það gustar sannarlega af honum í hlutverkinu - og Tinna Hrafnsdóttir sýnir góða takta í hlutverki Selmu. Helgi Björnsson er mjög öflugur í rullu föður Selmu og færir því hlutverki mikla dýpt. Ungu leikararnir eru misjafnlega góðir, en sýna að þau eru flest efnileg og geta túlkað af tilfinningu. Þau greinilega þroskast vel undir verndarvæng Guðnýjar og flest þeirra eiga framtíðina fyrir sér í bransanum.

Kvikmyndatakan er algjörlega óviðjafnanleg – fegurð landslagsins undir jökli, bæði hrikaleg sem og notaleg, kemst til skila með meistarabrag og skapar mikilvægasta rammann utan um heildarmyndina. Tónlist Ragnhildar Gísladóttur er virkilega vel gerð og skapar það andrúmsloft sem mestu skiptir til að skapa þennan löngu liðna tíma blómabarnanna. Lagið Söknuður í flutningi Bryndísar, dóttur Ragnhildar, er þeirra best og situr eftir langa stund á eftir.

Helsti veikleiki myndarinnar er klippingin að mínu mati. Það verður nokkur stór galli í heildarmyndinni. Mér fannst hún hefði getað verið fagmannlegri og skarpari. Sum atriði standa einum of lengi og meiri skerpa hefði mátt vera í þeim lokafrágangi að mínu mati til að gera myndina því sem næst fullkomna. Þessi galli stendur áþreifanlega eftir að lokum.

Myndin sem slík er þó að mestu unnin með næmum hætti og virðingu fyrir söguefninu, því að koma skelfingu liðinna tíma til skila með áhrifaríkum hætti. Veðramót er þess eðlis að hreyfa við áhorfendum og hún segir sögu sem er átakanlega sönn. Það er ekki verið að þykjast neitt í frásögn og það er stærsti kostur myndarinnar.

Heilt yfir er Veðramót með bestu verkum í íslenskri kvikmyndagerð síðustu árin. Þetta er besta mynd Guðnýjar Halldórsdóttur til þessa og greinilegt að hún hefur vandað til verka og segir sögu sem henni er kær. Þess vegna er myndin svo áhrifarík sem raun ber vitni. Þetta er ástríðuverk - sönn upplifun sem situr lengi eftir í huganum.

Fimm ára bloggafmæli - ár á Moggablogginu

Það er ár í dag frá því að ég byrjaði að blogga hér á Moggablogginu og á morgun eru fimm ár frá því að ég byrjaði að blogga. Þetta hefur verið yndislegur tími hér síðasta árið; mjög gaman og það hefur verið notalegt að vera partur af þessu magnaða vefsamfélagi; því besta hérlendis. Áður hafði ég verið í fjögur ár á blogspot.com og því árin orðin fimm, merkilegt nokk. Verð að viðurkenna að ég hugsaði mig nokkuð um áður en ég ákvað að færa mig og sé ekki eftir því. Kom áður en mesti straumurinn kom hingað yfir og hef því séð samfélagið hér vaxa dag frá degi.

Ég er kominn með fjöldann allan af góðum bloggvinum. Meirihluti bloggvina minna hafa óskað eftir að tengjast mér. Hef kynnst miklum fjölda af mjög góðu fólki, fólki úr öllum flokkum og með ólíkar skoðanir á málunum, og svo hafa böndin við gamla og góða vini í bloggheimum, fólk sem ég hef þekkt lengi, styrkst sífellt með tengslum hér. Er kominn með góðan hóp bloggvina. Allt er þetta fólk sem ég met mikils og ég hef gaman af að kynnast nýju fólki. Fæ góð komment á skrifin og heyri skoðanir úr ólíkum áttum.

Fór yfir skoðanir mínar á moggablogginu í viðtali við Gest Einar Jónasson og Hrafnhildi Halldórsdóttur á Rás 2 fyrir nokkrum mánuðum. Sagði þar mínar skoðanir á því og fékk spurningar í staðinn um kerfið. Er mjög ánægður með allt hér og tel þetta vera eins og best verður á kosið. Er mjög sáttur við minn hlut. Vil þakka lesendum mínum fyrir að líta við og lesa skrifin og öllum þeim sem kommenta hér á skrifin og segja sína skoðun vil ég þakka fyrir að tjá sig hér.

Allar ábendingar eru góðar ábendingar hér og mjög notalegt að heyra í þeim sem hafa skoðanir á mínum skoðunum. Eina sem ég krefst er að fólk sé málefnalegt og tali á kurteisislegum nótum. Nafnleysi er ekki liðið hér. Geti fólk ekki skrifað heiðarlega og undir nafni er skoðunin dauð að mínu mati.

Eins og ég sagði í viðtalinu finnst mér gott að fá komment og fagna því ef aðrir hafa skoðun á því sem mér finnst, enda eru pælingarnar hér mínar og þær eru lifandi og ákveðnar.