Obama styður Ísrael af krafti í baráttu gegn Íran

Greinilegt er eftir ræðu Barack Obama, forsetaframbjóðanda demókrata, hjá AIPAC í dag að hann verður ötull málsvari Ísraels ef hann nær kjöri sem forseti Bandaríkjanna og mun vinna af krafti gegn Íran, ekkert síður en bæði John McCain og Hillary Rodham Clinton hafa talað um í forsetabaráttu sinni. Þetta eru mikil tíðindi, en þurfa varla að koma á óvart enda mun Obama þurfa á öllu sínu til að ná kjöri í kosningunum í nóvember.

Nú þarf Obama að fara að tala um málefni og kynna áherslur sínar fyrir forsetakosningarnar, tími innlifaðra predikana á flokksvísu er liðinn og nú tekur alvöru barátta við þar sem frambjóðendur þurfa að vera með málefnin á hreinu eigi þeir að vera trúverðugir í framboðinu. Obama slær með þessu á gagnrýni þeirra hægrimanna sem hafa sagt að hann myndi veita afslátt í varnarmálum sem forseti Bandaríkjanna og hann tjáir tryggð sína við Ísrael með mjög afgerandi hætti.

Fyrir nokkrum vikum varð vart við þann misskilning hjá íslenskum vinstrimönnum og svosem fleiri slíkum um víða veröld að Obama myndi ekki taka upp sömu stefnu og Bush forseti í málefnum Írans og Ísraels. Það reynist markleysa, bæði þarf hann að tala eins og Bush forseti í þessum þýðingarmiklu málum til að ná til lykilhópa í kosningabaráttunni og auk þess vill hann ekki marka sig sem mann sem veitir afslátt í varnarmálum nái hann kjöri sem forseti. Með þessu er Obama að sýna vel að hann hefur í raun sömu stefnu í málefnum Ísraels og báðir keppinautar hans um forsetaembættið og fráfarandi forseti.

Mikið verður hamrað eflaust á næstunni með það að Obama sé reynslulaus og veiti afslátt í mikilvægum málefnum. Þessi ræða skýrir línur og eftir hana vitum við betur hvernig forseti Barack Obama myndi verða í lykilmálefnum. Tryggð hans við Ísrael og andstaða við kjarnorkuuppbyggingu í Íran verður varla dregin í efa af vinstrimönnum um víða veröld eftir þetta.

Obama heitir Ísrael stuðningi

Hillary sækist eftir að verða varaforsetaefni Obama

Á stund ósigurs í forkosningaslag demókrata hljómaði Hillary Rodham Clinton sigurreif sem aldrei fyrr og hvergi nærri tilbúin að leggja árar í bát. Hillary er sönn kjarnakona, einbeitt og kraftmikil þó á móti blási. Tónninn í ræðunni var þó með þeim blæ að hún hefur áhuga á að verða varaforsetaefni Barack Obama í forsetakosningunum. Vel mátti lesa það á milli línanna og þegar eru lykilstuðningsmenn hennar farnir að þrýsta á það.

Sigur hennar í Suður-Dakóta í gærkvöldi vakti mikla athygli í miðjum klíðum endaloka forkosningaslagsins. Þrátt fyrir stöðuna, þar sem allir vissu að slagurinn væri búinn og Obama væri á mörkum útnefningarinnar, náði hún að sigra og sýna enn hversu sterkur frambjóðandi hún er. Hillary minnti vel á það í gærkvöldi að hún hefði hlotið 18 milljón atkvæða í forkosningaslagnum, fengið flest atkvæði í sögu forkosninga í Bandaríkjunum, og minnti um leið þá á sem ekki studdu hana að hún hefði enn styrk og stöðu til að halda áfram, þó ekki sem fyrsti kvenforseti Bandaríkjanna á þessum áratug.

Allt frá fyrsta degi hefur verið velt því fyrir sér hvort það sé rétt fyrir Obama og Clinton eða Demókrataflokkinn að þau fylki saman liði í forsetakosningum, sama hvort þeirra hlyti útnefninguna. Enginn vafi leikur á því að það er sterkasti kostur demókrata, en svo er aftur á móti spurt um hvort að það sé rétti eftirmálinn á harðvítugan slag að láta þau berjast saman. Mjög skiptar skoðanir eru eðlilega á því. Flestir eru þó jákvæðir og frá upphafi hefur þetta verið kallað draumateymið. Ánægja flokksmanna í Kaliforníu með þann valkost sást í kappræðum þeirra í Kodak-höllinni í Los Angeles á sínum tíma.

Þó að Hillary Rodham Clinton hafi ekki tekist að ná útnefningu sem forsetaefni demókrata markaði hún söguleg skref með framboði sínu, eins og Barack Obama benti réttilega á í sigurræðu sinni í Minnesota. Hún var hársbreidd frá því að ná útnefningunni og fór lengra en nokkurri konu hefur tekist áður, miklu lengra en það réttara sagt. Aðeins hefur jú ein kona verið í forystu stóru flokkanna í forsetaframboði í Bandaríkjunum, en Geraldine Ferraro var varaforsetaefni Walter Mondale árið 1984 þegar að þau kepptu við Reagan og Bush og töpuðu stórt reyndar.

Hillary getur verið stolt af sínu þrátt fyrir tapið. En Clinton-hjónin eru ekki vön að tapa. Hillary hefur aldrei tapað kosningu frá því að hún gekk í Demókrataflokkinn fyrir fjórum áratugum en Clinton forseti tapaði ríkisstjórakosningu í Arkansas í upphafi níunda áratugarins en náði endurkjöri svo í næstu kosningum á eftir og sat svo í embætti allt þar til hann varð forseti Bandaríkjanna fyrir hálfum öðrum áratug. Tap er því ekki ofarlega á blaði í pólitískri baráttusögu þeirra og þau þurfa sinn tíma eðlilega til að takast á við það sem felst í því að kynnast tilfinningunni nú.

En Hillary horfði fram fyrir endalok forsetaframboðs síns í ræðunni í New York í gærkvöldi. Ræðan var endalok á forsetaframboð sem var talið öruggt um að ná leiðarenda í Hvíta húsinu. Í ræðunni horfði Hillary greinilega til næstu verka. Hún útilokaði ekki að sækjast eftir varaforsetaútnefningu við hlið Barack Obama. Sá spuni er kominn á fullt og eðlilegt er að Hillary hafi metnað til að fá meira í sinn hlut en tapið. Obama þarf á henni að halda, hún er meira virði nú en fyrir tveim mánuðum - hún átti magnaðan endasprett þó ekki yrði tapið umflúið.

Aldrei hefur kona orðið varaforseti Bandaríkjanna. Konur hafa aldrei komist nær valdasess í Hvíta húsinu en sem forseti fulltrúadeildar Bandaríkjaþings og sem utanríkisráðherra Bandaríkjanna. Fjöldi kvenna telur eðlilega kominn tíma til að þær hafi áhrif á gang mála. Með ræðu sinni í gærkvöldi gaf Hillary færi á sér í hlut varaforsetans, allt í þágu flokks og þjóðar. Þarna horfði hún framfyrir öll átökin við Obama, sem um tíma líktust pólitískum leðjuslag en heiðarlegum pólitíkum átökum.

Árið 1960 valdi John F. Kennedy mörgum að óvörum Lyndon B. Johnson sem varaforsetaefni sitt. Þeir höfðu barist hatrammlega um útnefninguna mánuðum saman og Kennedy rétt marði fram sigur á flokksþinginu í Los Angeles. Saman voru þeir sterkt teymi, einskonar draumateymi. Johnson tryggði Kennedy fylki sem hann hefði ella átt minni möguleika á að sigra. Fróðlegt verður að sjá hvort Obama fetar sömu slóð og Kennedy forðum daga.

Óskaði Obama til hamingju

Barack Obama lætur drauma dr. Kings rætast

Þegar að blökkumannaleiðtoginn dr. Martin Luther King lést fyrir fjórum áratugum átti hann sér draum um samfélag þar sem litaraft skipti ekki máli og þeldökkir hefðu sömu tækifæri í lífinu og hvítir. Sú barátta kostaði hann lífið. Á þessum sögulega degi í bandarískum stjórnmálum hefur Barack Obama látið drauma baráttumannsins frá Atlanta rætast með því að ná útnefningu Demókrataflokksins. Þetta eru söguleg tímamót.

Fyrir aðeins átta til tíu árum hefði engum órað fyrir því að fyrir lok fyrsta áratugar 21. aldarinnar myndi þeldökkur forsetaframbjóðandi ná alla leið í forkosningaferli stóru flokkanna, hljóta atkvæði hvítra kjósenda um gervöll Bandaríkin og sverja embættiseið sem valdamesti maður heims. Með sigri Obama á Hillary Rodham Clinton í forkosningaslagnum í kvöld er ritaður nýr kafli í pólitíska sögu Bandaríkjanna, sama hvernig fer úr þessu.

Ekki einu sinni dr. King hefði látið sér detta í hug þegar að hann talaði um draumsýn sína í Washington á sjöunda áratugnum að það gæti gerst í upphafi nýrrar aldar. Flestir áttu eflaust von á að sú barátta tæki lengri tíma að blökkumaður ætti raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu, þó að handritshöfundar hafi gert blökkumanninn Palmer að forseta í hasarþáttunum 24 í upphafi áratugarins. Eðlilegt er að þeldökkir Bandaríkjamenn fagni þessum tímamótasigri í kvöld.

Barack Obama hefur rakað að sér stuðningi síðustu mánuði úr öllum áttum. Hann er fersk pólitísk stjarna. Hann kom, sá og sigraði á flokksþingi Demókrataflokksins í Boston í júlí 2004 með glæsilegri ræðu. Gleymi þeirri ræðu aldrei, enda var hún að mínu mati stærstu tíðindi þess þings, þvílík stjörnuframmistaða. Allir fundu fyrir því að þar fór sannkölluð vonarstjarna. Enda er hann alvöru, það má kannski deila um hvort að hann sé ekta algjörlega í gegn en hann svo sannarlega hljómar og virkar þannig á alla sem hlusta á hann. Hann er ekki bara stjórnmálamaður, hann er einstakur pólitískur predikari sem nær til fólks og hefur áhrif á það.

Eðlilega finnst mörgum demókrötum Barack Obama vera ferskur valkostur, unglegur og heillandi, og hugsa ósjálfrátt til Kennedys forseta, sem heillaði bandarísku þjóðina fyrir hálfri öld er hann hóf forsetaframboð sitt og naut mikils stuðnings allt þar til að öllu lauk svo snögglega er hann féll fyrir morðingjahendi í Dallas á nöprum föstudegi sem markaði mikil þáttaskil í bandarískum stjórnmálum. Ólíkt er vissulega með Obama og Kennedy að sá síðarnefndi hafði að baki setu í bæði öldungadeildinni og fulltrúadeildinni í 13 ár er hann varð forseti en Obama á aðeins að baki þriggja ára setu í öldungadeildinni.

Frá fyrsta degi hafa söguleg skref verið mörkuð í þessum forkosningaslag demókrata. Þeirra stærst er að draumur dr. Martins Luthers Kings í hinni sögulegu baráttu fyrir sjálfsögðum mannréttindum þeldökkra á umbrotatímum á sjöunda áratugnum hefur ræst. Sannað er að litaraft skiptir ekki lengur máli, allir hafa jöfn tækifæri til að láta að sér kveða og það sem meira er að með því er staðfest að blökkumaður getur orðið valdamesti maður heims.

Obama lýsir yfir sigri