Hver nennir eiginlega að hlusta á málþófið?

Stjórnarandstaðan er heldur betur að verða sér til skammar með framkomu á þingi síðustu dagana. Málþófið sem þar er í gangi er grímulaust - það skaðar ímynd og virðingu Alþingis. Hver nennir annars að fylgjast með þessu málþófi? Ég gerði heiðarlega tilraun áðan til að fara á vef Alþingis og hlusta aðeins á þessar umræður en gafst fljótlega upp. Þvílíkt torf og endalausar margtuggnar klisjur!

Er ekki mál að linni? Hefur ekki nóg verið sagt? Hvað á eiginlega eftir að segja? Ég hef ekki verið sammála Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur, menntamálaráðherra, varðandi þetta frumvarp en ég tek heilshugar undir ummæli hennar um að mál sé að linni. Stjórnarandstaðan verður sér til skammar með hverri mínútunni. Um daginn talaði umboðslausi þingmaðurinn sem flúði úr Samfylkingunni í sex tíma. Hvað stóð eftir þá ræðu? Eflaust jafnmikið og allar ræður þess mikla ræðuskörungs, Jóns Bjarnasonar, á haustþinginu.

Segja má að alltaf sé gott að ræða málin. Málþóf og málefnalegar umræður eiga ekki samleið. Málþófið í þessu máli er farið yfir öll mörk. Þetta er orðið einum of - störf þessa þings minna orðið á vettvang gíslatöku. Minnihluti þingsins virðist hafa slegið eign sinni á störf þingsins og reyna þar að ráða málum. Eins og staðan er núna skilur maður ekki lengur stöðuna. Þessi gíslataka á Alþingi hefur staðið yfir einum of lengi og mál er nú komið að linni segi ég og skrifa.

Heiðarlega atkvæðagreiðslu um málið takk! - og það sem fyrst! Ég hef alltaf verið þeirrar skoðunar að meirihluti sé meirihluti. Það er ekki lýðræði að minnihluti valti yfir meirihluta. Þetta hlýtur allt að kalla á endurskoðun þingskapa og það að hámark sé sett á ræðutíma. Við þurfum ekkert að gera með þingmenn sem ætla sér að reyna að slá ræðumet Jóhönnu Sigurðardóttur og Hjörleifs Guttormssonar.

Eða hvaða tilgangi þjóna annars sjö tíma ræður og þaðan af lengri? Nákvæmlega engum!

Athugasemdir

[Heiða B. Heiðars, 20.1.2007 kl. 07:27]

Ekki nenni ég að hlusta á málþófið...frekar en ég nenni að hlusta á stjórnarliða halda ræður um ágæti þessa ömurlega frumvarps. En ég er fegin að stjórnarandstaðan nennir að standa í þessu til að koma í veg fyrir að þessi hrillingur nái í gegn.

Hverjum ætli Þorgerður Katrín sé búin að lofa RÚV til kaups þegar þessu er lokið?