Nektin selur....

Það er ekki hægt að segja annað en að nektin selji í nútímasamfélaginu sem við lifum í. Það þarf ekki að horfa lengi í kringum sig í blöðum, á netinu og sjónvarpi... eða mörgum öðrum þáttum til að sjá það. Tímarnir eru afgerandi og boðskapurinn er það líka. Nekt er líka orðin meira áberandi í leikhúsunum. Öll höfum við sennilega upplifað það að með einhverjum hætti er haldið á þær brautir...

Nú erum við að sjá alþjóðakynningu á leikriti, bresku leikriti meira að segja. Þar er nekt grunnþema í kynningu. Aðalleikarinn gerði Harry Potter ljóslifandi á hvíta tjaldinu fyrir tæpum áratug. Það þarf sennilega varla að taka það fram að með kynningarmyndunum einum er tryggð metaðsókn á verkið. Það blasir við öllum, þarf ekkert að ræða það meira.

Fyrir tæpum áratug var leikritið Blue Room kynnt með nektinni. Í verkinu sem sýnt var í London var nekt grunnurinn og aðalleikkonan var Nicole Kidman, sem síðar hlaut óskarsverðlaunin fyrir The Hours og er ein vinsælasta leikkona sinnar kynslóðar. Leikritið sem slíkt féll í skuggann. Þið megið geta þrisvar hvað stóð mest eftir sýninguna. Fyrir nokkrum árum var svo The Graduate sýnt í London líka. Vita nú allir um hvað það snýst eftir myndina guðdómlegu frá 1967 með Dustin Hoffman og Anne Bancroft. Allir vita líka hvað vakti mesta athygli í sviðsuppfærslunni.

En er þetta kannski bara tákn tímans? Það hefur sjálfsagt hver og einn sína skoðun, sína sýn á það. En þetta vekur atygli. Held að megi þó fullyrða það að Equues verði leikrit ársins og Daniel Radcliffe er að skapa sér nýja ímynd. Hann verður allavega ekki saklausi galdrastrákurinn í hugum fólks eftir þetta..... sem er kannski gott. Með nýrri ímynd koma oftast glæný tækifæri.

Radcliffe fer úr hverri spjör í leikritinu Equus