Þetta er auðvitað ekki í verkahring lögreglu

Það er merkilegt að lesa þessa frétt um ársgamla strákinn sem læstist inni í bíl foreldra sinna. Það er auðvitað alveg rétt að það er ekki í verkahring lögreglu að opna bíl við þessar aðstæður að hann hefur einhverra hluta vegna orðið læstur. Það er ekkert til ráða í þessari stöðu nema að leita til annarra aðila sem fást við lásamál, einhvers konar slíka viðgerðarþjónustu. Þegar að þessi staða blasir við er flestum þó efst í huga að leita til lögreglu. Það eru kannski fyrstu viðbrögð, en það á auðvitað að leita til fagmanna í lásamálum.

Það er mikilvægt í slíkum tilfellum að fara ekki á taugum og bíða aðstoðar og fara ekki að leika hetju sjálfur. Hinsvegar skil ég fyrstu viðbrögð föðurins, sem horfir á ársgamlan son sinn fastan inni í bílnum, strákurinn skilur auðvitað ekki ástandið og verður skelfdur við að vera læstur inni í bílnum og heyra ekki raddir utan bílsins. Það var því varla neitt hægt annað en brjótast inn með þessum hætti. En það er auðvitað alltaf neyðarbrauð í þessari stöðu og varla hið æskilegasta sem hægt er að gera.

En þetta er auðvitað visst vandamál. Ég hef heyrt af nokkrum svona tilfellum þar sem samlæsingar hafa ollið því að bílar læsast. Annars heyrði ég um daginn sögu af manni sem lenti í þeim vandræðum að þurfa að fara úr bílnum einhverra hluta vegna á heiðarvegi og lenti í að bíllinn náði að læsast. Inni var síminn, lyklar og allt. Hann tók þá ákvörðun að brjóta rúðuna. Þá fór auðvitað þjófavarnarkerfið af stað og bíllinn varð straumlaus. En þessi maður komst þó í símann allavega.

Oftast er leitað fyrst til lögreglu, en kannski er þetta bara gamall vani. Sennilega.

Eins árs gamall drengur læstist inni í bíl

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 7.7.2007 kl. 15:48]

Já mér finnst nú reyndar skrýtið ef löggan getur ekki hjálpað í svona vanda. En kannski er þetta eins og þú segir, gamall vani, að halda að þeir reddi öllu.

[Gunnlaugur Karlsson, 7.7.2007 kl. 21:44]

Ég mæli með að þú lesir betur greinina í gegn.

Ég reyndi að ná í lásaþjónustu og aðeins einn svaraði en hann var í öðrum hluta borgarinnar. Þá hringdi ég í lögreglu þar sem ekkert annað var hægt í stöðunni. Eftir rökræður við lögregluþjóninn um hvort hægt væri að ná í þá var strákurinn minn það skelkaður að ég neyddist til að grípa til þessa ráðs.

Ég efast um að lögreglan sé það fáliðuð að hún geti ekki sinnt þessu stutta útkalli. Ég hef séð þá koma með allt að 8 bíla til að athuga með 2 látna vímuefnaneytendur. Er einn bíll þá of mikið fyrir hjálparlaust barn?

[Stefán Friðrik Stefánsson, 7.7.2007 kl. 21:52]

Ég vil þakka þér Gunnlaugur fyrir að skrifa mér sjálfur hér um þetta mál.

Ég tók hvergi fram að þú hefðir ekki hringt á lásaþjónustu, enda kom það fram í fréttinni. Þegar að ekki næst í lásasmið er auðvitað eðlilegt að hringja í lögregluna. Í þessu tilfelli er barnið þitt inni í bílnum og auðvitað gengur ekki að bíða endalaust í því tilfelli. Ég skil því vel hvernig þú bregst við og hef fullan skilning á því.

Það er auðvitað mikilvægt að lögreglan komi til hjálpar hafi allt annað verið reynt í stöðunni. Þeir eru varla svo illa staddir að geta ekki lagt hjálparhönd í neyð, enda finnst mér þetta mál öðruvísi þar sem barn, aðeins ársgamalt, er í bílnum og kemst ekki út.

Allavega, ég vona að þú hafir ekki tekið þessi skrif þannig að ég hafi talað niður til þess hvernig þú brást við. Ég hefði gert nákvæmlega það sama hefði ég verið þú.

Þakka öllum hinum fyrir kommentin.

mbk.

[Kristján Sigurður Kristjánsson, 8.7.2007 kl. 23:37]

Um það leiti sem Stebbi fæddist var ég lögreglumaður. Á sólbjörtum sumardegi hringir ungt fólk á varðstofuna og biður um aðstoð við að opna bíl, varðstjórinn biður mig að fara á tiltekinn stað og aðstoða. Ég lá í leti úti í stól og svara "Djöf..... heldur fólk að við séum einhverjir lásasmiðir eða eða hvað, ég fer ekki neitt". Varðstjórinn byrstir sig og segir: "Lögreglan á að aðstoða borgaranna góði og hypjaðu þig af stað" og hendir í mig opnunargræjunum.

Ég hlýði skipuninni fer á staðinn og opna "bifreiðina" við miklar þakkir fólksins.

Á næstu vakt kemur mjög æstur maður og tilkynnir um stolna bifreið. Það kom nokkuð á nefndan varðstjóra þegar hinn reiði þolandi lýsti stað og gerð bifreiðarinnar.

[Stefán Friðrik Stefánsson, 9.7.2007 kl. 00:59]

Takk fyrir gott komment Kristján. Þetta er heldur betur öflug saga. Gott að heyra hana. :)

mbk.

[Theódór Norðkvist, 9.7.2007 kl. 01:25]

Ég vil taka fram að Gunnlaugur gerði alveg rétt með því að brjóta upp rúðuna, fyrst fyrirséð var að langt væri í hjálp frá lögreglu eða lásaþjónustu.

Eitt getum við lært af þessu máli, Gunnlaugur, ef þú ert að lesa þetta og líka allir hinir:

Það má aldrei skilja lítið barn eftir eitt inni í bíl með samlæsingu og lykillinn inni í bílnum. Það getur alltaf komið fyrir að barnið ýtir óvart á samlæsingartakka, eða teygir sig í bíllyklana og læsir bílnum.

Varðandi það hvort lögreglan eigi að sinna svona tilefllum vil ég segja þetta:

Um helgina sem leið voru kallaðar út fjórar björgunarsveitir út af ölvuðum ökumanni, sem keyrði bifreið sinni út í Ljótapoll niður bratt gil. Tvær 7-8 ára stelpur og annar fullorðinn maður voru í bílnum. Þyrla Landhelgisgæslunnar var líka kölluð út. Maðurinn reyndist ekki alvarlega slasaður, þó aldrei sé hægt að vita slíkt fyrirfram.

Aftur voru björgunarsveitir, ásamt þyrlu Landhelgisgæslunnar, kallaðar út þegar gönguhópur komst í sjálfheldu í Þórsmörk á laugardaginn. Göngumenn voru allir heilir á húfi, en mikil skelfing greip um sig í hópnum, þar sem bratt er á þessum slóðum og mikil þoka var þegar þetta gerðist.

Þessi tvö útköll sem ég nefni eru engin einsdæmi, en þau sýna að björgunarsveitir og Landhelgisgæslan er alltaf viðbúin að koma fólki til bjargar í neyð, hvort sem óhöppin stafa af gáleysi eða illviðráðanlegum kringumstæðum.

Björgunarsveitir eru byggðar upp á sjálfboðavinnu fjölda manna og kvenna, sem þykir örugglega margt skemmtilegra en að rífa sig upp úr faðmi fjölskyldna sinna og keyra óraleið til að leggja sig í hættu við að bjarga náunga sínum úr neyð. Þrátt fyrir það kosta svona útköll peninga, fyrir utan fyrirhöfnina.

Í þessu ljósi finnst mér það ekkert tiltökumál þó lögreglumenn, sem eru á fullum launum, hjálpi í svona tilfellum. Ég er ekki sammála því að barnið hafi bara verið hrætt en ekki í hættu. Það er alltaf hætta á ferðum þegar barn er læst inni í bíl, fyrir utan sálræna áfallið.

Ég geri mér þó grein fyrir því að fjölga þyrfti lögreglumönnum verulega ef hún ætti að sinna öllum læstum bílum. Einhvers staðar verður að draga mörkin, en ef lítið barn læsist inni í bíl þá hlýtur það að kalla á að því sé sinnt án tafar.