Í minningu Gíslínu og Mörtu

Tvær kjarnakonur sem vakið hafa athygli í samfélaginu létust í þessari viku úr krabbameini, þær Gíslína Erlendsdóttir og Marta Guðmundsdóttir. Það er alltaf sorglegt að heyra af andláti þeirra sem hafa barist þrátt fyrir erfiðan sjúkdóm og verið duglegar að tala með ákveðnum hætti í skugga veikinda. Gíslína skrifaði um veikindi sín hér á Moggablogginu af miklum krafti, nær alveg fram í andlátið og öðlaðist virðingu okkar allra fyrir. Las ég skrif hennar og dáðist af styrk hennar í erfiðum veikindum sem reyndu á hana og fjölskylduna.

Gíslína öðlaðist að ég tel sess í huga okkar því að hún gerði baráttu sína opinbera í netskrifum sem halda nafni hennar á lofti, hún hikaði ekki við að deila hugsunum sínum; allt í senn vonbrigðum, vonum, væntingum, eldmóð, bakslögum og baráttuþreki með okkur. Við urðum að áhorfendum að baráttu hennar, rétt eins og áður hjá þeim sem hafa skrifað um erfið veikindi. Það er ekki auðvelt að lifa svona baráttu svo opinbert og halda reisn sinni og glæsileik allt til enda. Það tókst Gíslínu. Við sem lásum bloggið söknum hennar.


Marta Guðmundsdóttir vakti athygli landsmanna þegar að hún gekk þvert yfir Grænlandsjökul í vor, skömmu eftir erfiða lyfja- og geislameðferð í kjölfar þess að greinast með brjóstakrabbamein. Gangan tók þrjár vikur og það var stolt baráttukona sem kom heim og náði sess í hug og hjarta þjóðarinnar með göngunni. Það var aðdáunarvert að fylgjast með þessu afreki hennar eftir erfið veikindi og hún talaði af miklum krafti við heimkomuna, sýndi vel að það er hægt að gera svo margt til að lifa með erfiðum sjúkdómi.

Man vel eftir góðu viðtali við Mörtu í sumar við heimkomuna. Bendi á það hérmeð. Það er sorglegt að heyra fréttir af andláti hennar, enda höfðu allir vonað og treyst á það að hún myndi ná heilsu eftir erfið veikindi.


Ég vil votta fjölskyldum Gíslínu og Mörtu innilega samúð mína. Minningin um þær, hinar miklu kjarnakonur, lifir.