Byssulöggjöf hert í Finnlandi - nauðsynlegt skref

Norrænir fjölmiðlar og lögregluyfirvöld eru nú komin á fullt í það verkefni að kortleggja ævi og persónu Pekka-Erics Auvinen, hins 18 ára gamla fjöldamorðingja í Jokela-framhaldsskólanum, sem myrti átta manneskjur á miðvikudag. Mun hann hafa verið einfari, mjög sér á báti og ekki mjög inntengdur í stóra vinahópa á skólasvæðinu ef marka má fréttir.

Þetta er fjarri því fyrsta skotárásin þar sem óður byssumaður skýtur niður allt sem á vegi hans verður og er varla sú síðasta. Það er bitur staðreynd auðvitað. Erfitt er að finna einhverja eina töfralausn. Ein þeirra er þó að endurskoða byssulög og herða viðurlög til muna en það er ekki ein gullin töfralausn, enda hefur sannast að sé nógu kaldrifjaður vilji að baki þess að gera slíkt og hugurinn að baki er brenglaður getur fátt stöðvað hann.

Þetta fjöldamorð vekur fólk til umhugsunar að mörgu leyti. Fyrst og fremst er þetta áfall fyrir finnskt samfélag. Það að slíkur voðaverknaður eigi sér stað í kyrrlátum norrænum framhaldsskóla, því sem á að vera fyrirmyndarsamfélag, rólegt og yfirvegað, er sláandi og fær fólk til að hugsa hlutina að mörgu leyti algjörlega upp á nýtt. Ég hef fengið komment hér og líka tölvupósta, m.a. frá vinum mínum sem búa á Norðurlöndum. Þetta er eins og gefur að skilja í öllum fjölmiðlum þar og er frétt um allan heim. 

Einn sendi mér póst og spurði um hvaða skoðun ég hefði á byssueign og tengdum málum. Ég hef alla tíð verið talsmaður þess að herða lög um byssueign og setja ströng viðurlög í þeim efnum. Það á að vera grunnmál. Það er gott að vita að Finnar ætla að taka sín mál vel í gegn og ég held að hugleiðingar þeirra séu réttar á þessu stigi - þar á að herða byssulögin, en þau hafa verið mjög frjálsleg þar, eða ég hef heyrt það allavega eftir þetta fjöldamorð.

Ég hef sjálfur alltaf verið á móti skotvopnum til einkaafnota og vildi helst banna það að nær öllu leyti. Í þessum efnum þarf að tala hreint út. Ég tel að ströng byssulög skipti máli og fagna því að Finnar hugsi með þessum hætti nú. Reyndar er mikilvægt heilt yfir að við tökum heilsteypta umræðu um þessi mál á öllum Norðurlöndum. Það sem getur gerst í Finnlandi getur jú gerst hér.

Það er reyndar talað um að við stöndum vel hvað varðar byssulög hérna heima. Það er þó varhugavert að tala með þeim hætti. Við höfum jú upplifað skelfilegt morðmál af þessu tagi hérna heima, þó ekki hafi það vissulega verið fjöldamorð. Morðið á manninum á Sæbrautinni í sumar vekur vondar minningar. Það var nöturlegt morð, sem vakti óhug þjóðarinnar.

Móðir hins látna hefur sjálf sagt að sonur hennar hafi verið drepinn af manni sem hafði ekki byssuleyfi. Það er gott að heyra hennar skoðun. Hvað varðar byssumálin erum við sammála. Fram hefur komið að það mikið sé til af byssum hérlendis til að hver íbúi í nágrannasveitarfélögum Reykjavíkur eigi skotvopn. Það þarf að hugsa þessi mál öll frá grunni.

Finnar hyggjast herða byssulöggjöfina

Athugasemdir

[Kári Kjartanson (IP-tala skráð) 9.11.2007 kl. 21:59]

Það ætti auðvitað að beina kastljósinu að gerandanum sjálfum í stað þess að benda strax á tegund vopnsins. Hvað ætla menn að gera varðandi hnífa, sveðjur og vélsagir? Það er ekki hægt að elta endalaust allar vopnategundir. Fólk verður að átta sig á hversvegna einhver gerir svona hræðilega hluti.

[Ásgrímur (IP-tala skráð) 10.11.2007 kl. 00:24]

Ryfjum svolítið upp sem hefur ekki farið hátt:

 Eftir að Bretar bönnuðu allar gerðir skotvopna eftir að einhver sækó kálaði 16 krökkum í skóla, fjölgaði ofbeldisfullum glæpum á Bretlandi.  Í fyrra söfnuðu þeir saman miklu magni hnífa, með þeim afleiðingum að hnífsstunguárásum fjölgaði um 30%.

 Skömmu eftir að brjálæðingur kálaði yfir 30 manns (þeim 2 síðustu undir eftirliti lögreglu)  var vopnalöggjöfin þar hert til muna, með sömu eftirköstum og í Bretlandi: ofbeldisglæpum fjölgaði.

 Í þeim fylkjum og borgum Bandaríkjanna þar sem skotvopnaeign er harðast fordæmd og mest bönnuð eru flest morð og nauðganir, og öfugt.

 Má búast við svipuðu í Finnlandi?  Sennilega, en það mun ekki fljúga hátt.

[Fishandchips, 10.11.2007 kl. 00:24]

En er það ekki foreldranna, að sjá ,ef unglingurinn er í vanda. Við höfum öll gengið í gegnum gelgjuna. En sumir unglingar okkar höndla ekki þessa breytingu. Þessvegna er þetta meira foreldra vandamál. Krakkarnir okkar eru eins ólík og þau eru mörg. Þessvegan erum við "foreldrar" til að vísa veginn

Það eru ekki skotvopnin sem eru skaðræðið, heldur þeir sem beita þeim.

Er ekki alveg að koma þessu frá mér eins og ég hefði kosið.

Vona samt að viljinn sé tekinn fram fyrir verknaðinn...

[Stefán Friðrik Stefánsson, 10.11.2007 kl. 15:28]

Takk fyrir kommentin.

Kári: Þetta helst allt í hendur að mínu mati. Auðvitað verður umræða um skotvopn og lög um þau bitbein í svona máli og sérstaklega þar sem þetta er land þar sem engin saga fjöldamorðs í skólum er til staðar. Það er eðlilegt fyrsta skref að horfa í kringum sig og athuga hvað sé að. En eins og ég segi er erfitt að stoppa sjúkan huga, fór yfir það í pistlinum. En regluverkið utan um stöðuna verður að vera til staðar og fyrir því er ég að tala, já og líka því að umræðan sé tekin, á öllum Norðurlöndum. Það er þörf á henni.

Ásgrímur: Þakka upplýsingarnar. Það er sjálfsagt að fara yfir alla þætti málsins. Þetta mál verður enn tilfinninganæmara þar sem við eigum enga sögu svona fjöldamorðs hér á Norðurlöndum. Við þurfum að hugsa um stöðu okkar í þeim efnum og eigum ekki að líkja þessu við Bandaríkin. Við erum að eiga við aðra týpu af vanda, enda sögulega erfitt mál. Þetta er vandi sem við verðum að horfast í augu við hér og taka á. Við erum ekki í vernduðu umhverfi hér.

FandC: Ágætt að heyra þetta. En þetta er sama málið í heildina. Þetta þarf allt að ræða. Eitthvað hefur samfélagið og stoðir þess brugðist en í heildina erum við að eiga við erfitt mál og skotvopnin hljóta að vera rædd. Það er alvarlegt mál hvernig staða þeirra mála er ein og sér.

mbk.