Bókaskrif Möggu Frímanns

Ég sá á netinu í morgun að Margrét Frímannsdóttir, alþingismaður, er að fara að gefa út ævisögu sína. Ég held að það verði virkilega áhugaverð bók fyrir stjórnmálaáhugamenn. Stjórnmálasaga Margrétar er samofin sögu vinstriflokkanna síðustu tvo áratugina, bæði hvað varðar vonbrigði við langa stjórnarandstöðusetu og ennfremur merka sögu við að koma vinstriöflum, sundruðum sem standandi öflum, saman í eina sæng. Margrét, sem nú hefur tilkynnt að hún sé að hætta í pólitík, hefur enda nokkuð ítarlega og merka sögu að segja, sem ég allavega hef áhuga á að lesa og mun væntanlega fara yfir hana fyrir þessi jólin.

Sérstaklega verður áhugavert að lesa um formannskjörið í Alþýðubandalaginu árið 1995, þegar að Margrét var kjörin eftirmaður Ólafs Ragnars Grímssonar, síðar forseta Íslands, á formannsstóli Alþýðubandalagsins. Sigur hennar yfir Steingrími J. Sigfússyni, þáv. varaformanni flokksins, var mjög sögulegur. Ekki aðeins varð Margrét með því fyrsta konan á formannsstóli gömlu fjórflokkanna heldur þótti merkilegt að hún gæti sigrað Steingrím J. Sigurinn varð þó súrsætur fyrir hana og hún varð síðar að horfa upp á flokkinn brotna hægt og rólega og lauk væringum þeirra tveggja síðar með því að Steingrímur og armur hans í flokknum yfirgáfu hann.

Margrét Frímannsdóttir var talsmaður Samfylkingarinnar í alþingiskosningunum 1999, fyrstu kosningum Samfylkingarinnar. Þá reyndar var flokkurinn sem slíkur ekki til, enda var þetta bara kosningabandalag flokkanna, en VG hafði þá verið stofnuð undir forystu Steingríms J. Sigur vinstriaflanna varð ekki staðreynd í þessum kosningum. En það var merkileg saga sem átti sér stað í kosningunum 1999 og mér telst til að Margrét hafi verið fyrsta konan sem leiddi alvöruafl, stórt afl, í þingkosningum. Sú saga hefur ekki enn verið rituð og væntanlega mun Margrét segja hana með þeim þunga sem hún telur rétt.

Fyrst og fremst verður áhugavert að lesa um formannskjörið 1995. Það var mikill átakapunktur á vinstrivængnum. Það var líka í fyrsta skipti sem póstkosning var meðal allra flokksmanna um forystu stjórnmálaflokks hér á Íslandi. Ólafur Ragnar barðist fyrir því að arfleifð hans myndi halda sér og beitti sér mjög fyrir Margréti, sem var alla tíð einn nánasti samherji hans í stjórnmálum.

Margt má reyndar segja um Margréti, en hún er fyrst og fremst kjarnakona í stjórnmálum og hefur frá mörgu að segja, sérstaklega nú þegar að hún er að hætta í stjórnmálunum. Hún á að baki langan feril, sem verður áhugavert að lesa um í frásögn hennar.