...nú verður ekki aftur snúið

Það er tekið að hausta og vetrarvindarnir eru handan við hornið. Það er á þessum skilum sumars og vetrar sem fylling Hálslóns mun hefjast á morgun. Með því verða líka þáttaskil í málum fyrir austan. Allir sem líta raunhæft á stöðu mála fyrir austan sjá að þar eru framkvæmdir komnar svo langt á leið að ekki verður aftur snúið. Auðvitað hefur þetta verið umdeild framkvæmd og tekist hefur verið á um allar hliðar hennar. Það er því mjög undarlegt að sjá að sumir þeir sem barist hafa gegn henni telja að enn sé hægt að snúa við og við séum ekki komin að þeim tímamótum að raunhæft sé að hætta við. Það þarf vart sérfræðinga til að sjá að við erum komin lengra en svo að hætt verði við.

Í gærkvöldi stóð Ómar Þ. Ragnarsson fyrir mótmælum í Reykjavík, hér á Akureyri, austur á Egilsstöðum og vestur á Ísafirði gegn fyllingu Hálslóns. Það er lýðræðislegur réttur hans og annarra að hafa þær skoðanir að virkjun við Kárahnjúka sé röng framkvæmd. Það getur enginn tekið af honum og öðrum réttinn til mótmæla. Ég geri engar athugasemdir við það. Reyndar undrast ég það hversu seint Ómar Ragnarsson kemur til borðsins sem sannur mótmælandi. Hann hefði átt að hætta sem fréttamaður að málinu mun fyrr en tjá þess þá heldur sínar skoðanir, en ekki leika hlutlausan mann, verandi með skoðun. En það er hans ákvörðun og við það verður hann að lifa. Einfalt mál.

En ég tel að allir sem horfa raunhæft á málið sjái að við erum komin það langt á leið að ekki verður aftur snúið. Það má telja að allra vitlausasta hugmyndin í þessu öllu hafi verið það sem Ómar setti fram um að færa mætti álveri við Reyðarfjörð orku frá Norðausturlandi, sennilega frá Þeistareykjum, eða ég skildi hann varla öðruvísi. Hér höfum við fyrir norðan verið að deila um staðsetningu álvers. Þeir hér fyrir austan okkur vildu ekki veita orkunni til Eyjafjarðar ef álver kæmi þar og töldu óhugsandi að orka Þingeyinga yrði færð okkur í álver yrði því valinn staður í Eyjafirði. Það má því svo sannarlega telja enn óraunhæfara að þeir veiti henni austur á firði í álver á Reyðarfirði.

Mikil örvænting andstæðinga virkjunarinnar hefur blasað við öllum undanfarna mánuði. Það er svosem engin veruleg furða, enda er nú komið að hinni sönnu örlagastundu málsins. Hálslón er að verða að veruleika. Það má vel vera að einhverjum þyki það nöpur staðreynd. Það kemur þó varla neinum á óvart. Tekin hefur verið rimma um nær alla þætti þessa máls. Þeir sem eru á móti virkjun og álveri fyrir austan hafa tapað þeim öllum. Það er bara staðreynd. Þetta mál hófst ekki í sumar. Það hefur staðið á þessum forsendum í vel á fjórða ár. Rúm þrjú ár eru frá upphafi verksins við Kárahnjúka. Þessi lokahrota mótmæla er táknræn en boðar engin þáttaskil.

Allar ákvarðanir málsins hafa verið teknar. Það er orðinn veruleiki sem engu fær breytt, hvorki hugarflug né órar í aðrar áttir. Mér finnst undarlegt að hlusta á vel meinandi fólk tala um að ekki sé of seint að hætta við, verandi með veruleikann í þeirri átt að framkvæmdir fyrir austan eru að verða búnar. Allir órar um að færa orku í álver í Fjarðabyggð frá Norðausturlandi eru enda draumórar. Allar forsendur málsins nú sýna okkur að niðurstaða er fengin og ekki verður aftur snúið. Mótmæli gærdagsins voru því táknræn að mínu mati, en ekkert meir. Niðurstaða málsins er orðin ljós.

Stefnt að því að hleypa í Hálslón á fimmtudag