Hillary ætlar að berjast á meðan að stætt er

Ekki fer á milli mála að Hillary Rodham Clinton ætlar að berjast í forkosningaslag demókrata meðan að stætt er. Hún sættir sig ekki við að forsetaefni flokksins þurfi aðeins 2026 þingfulltrúa til að hljóta útnefninguna - ætlar að berjast fyrir því að Michigan og Flórída hafi áhrif á valið. Með öðrum orðum; Hillary ætlar að vera áfram í forkosningaslagnum fram yfir 3. júní og jafnvel taka slaginn alla leið á flokksþingið í Denver ef ekki verður tekið á málum í fylkjunum.

Þetta er áhætta fyrir Hillary, vægast sagt, í þeirri stöðu sem blasir við. Obama er þegar búinn að segja pent og afgerandi að hann hafi náð markmiðinu, þó enn hafi hann ekki náð lágmarkinu, án Flórída og Michigan. Sögusagnir eru um að hann hafi þegar hafið leit að varaforsetaefni og horfi framyfir flokksþingið; til átaka við John McCain um forsetaembættið. Á meðan berst Hillary af krafti. Hún hefur unnið forkosningar að undanförnu þó flestir telji slaginn búinn og hefur sýnt að hún á sterka stuðningsmannasveit sem snýr ekki við henni baki í mótlætinu, þegar að flestir telja framboðið af.

Orðið tap hefur ekki verið til í orðabók Clinton-hjónanna og þau ætla greinilega að taka slaginn eins langt og hægt er. Með því geta þau bæði reynt að ná að sigra gegn öllum líkindum og um leið skaðað Barack Obama svo mjög að hann bakki frá forkosningaslagnum með því að bjóða henni varaforsetaútnefninguna. Með því að halda framboðinu áfram síðustu vikurnar hefur Hillary afhjúpað helstu veikleika Obama sem forsetaframbjóðanda. Kannanir sýna að hann á erfiðara með að ná lykilfylkjunum en Hillary og hann á erfitt með að ná til alþýðu flokksmanna. Niðurstöður síðustu forkosninga og kannanir sýna það vel.

Ef slagurinn stendur lengur en til 3. júní má búast við að stóra spurningin verði hvort Hillary og Obama geti sæst á sameinað framboð. Þau munu þurfa að ná sameiginlegum grunni í baráttunni fyrr en síðar eigi flokkurinn að fara sameinaður frá þessum forkosningum og inn í alvöru átök um Hvíta húsið, sem fyrr en síðar tekur við. Hillary ætlar greinilega að reyna að ná því sem hún getur í þessari stöðu og öllum er ljóst að fyrr en síðar mun Obama þurfa á henni að halda nái hann útnefningunni. Sá sem tapar getur náð áhrifum með því að spila sitt rétt.

Auðvitað er það rétt hjá Hillary að forsetaefni demókrata hafa oft verið valin í langvinnum forkosningaslag. Átökin um útnefninguna árið 1968 voru erfið fyrir Demókrataflokkinn. Bobby Kennedy var myrtur kvöldið sem hann vann forkosningarnar í Kaliforníu og við tóku átök innan flokksins um útnefninguna sem lauk með sögulegu flokksþingi í Chicago í Illinois. Hubert Humphrey vann útnefningaslaginn þar á gólfinu í miklum átökum á meðan að harðvítug átök geisuðu fyrir utan þingsalinn.

Og auðvitað vann Bill Clinton hnossið mikla eftir sögulegan slag þar sem hvert atkvæði skipti máli, rétt eins og nú. Ekki er langt síðan og þá var barist eftir sömu leikreglum og nú eru í gangi. Svo að Hillary hefur margt til síns máls og auðvitað er það rétt að enginn hefur enn náð útnefningunni. Flokkurinn er klofinn í valinu, það blasir við. Þó er ljóst að fyrr en síðar verður að ná endapunkti til að flokkurinn rústi ekki möguleikum sínum á forsetaembættinu á kosningaári sem fyrir löngu var metið þeirra.

Hillary ætlar sér ekki að gefast upp. Hún er eina konan sem hefur komist þetta nálægt því að komast í Hvíta húsið sem forseti Bandaríkjanna og ætlar að falla úr leik með bravúr frekar en gefast upp þegar að enn er möguleiki. Þetta er söguleg barátta og miðað við stöðuna núna hefur Hillary enn sóknarfæri, enda enn að vinna forkosningar. En oft er erfitt að vita hvenær hætta beri leik er hann hæst stendur.

Clinton vísar til morðsins á Robert Kennedy