Strákarnir vinna silfrið - glæsileg frammistaða

Jæja ekki tókst að ná gullinu í Peking. Frakkarnir reyndust of erfiðir fyrir okkur í úrslitaleiknum og ekki vinnandi vegur að tækla þá, þeir yfirspiluðu strákana á öllum sviðum og eiga gullið vel skilið. Ósigurinn er auðvitað sár eftir allar björtustu stundir mótsins, þar sem hægt var að komast alla leið, en við eigum bara að brosa í gegnum tárin og vera sátt með silfrið.

Fyrir nokkrum vikum hefðu landsmenn allir verið sáttir við það eitt að ná í bronsleikinn. Allt var þetta ótrúlegur plús, himnasæla sem ekki er hægt að lýsa með orðum. Þetta er mikið afrek í íslenskri íþróttasögu og ber að fagna því sem slíku, ekki með því að leggjast í bömmer með að hafa ekki náð gullmedalíunni. Strákarnir jafna hálfrar aldar afrek Vilhjálms Einarssonar á Ólympíuleikunum í Ástralíu árið 1956 og það er frábært afrek.

Landsliðið átti glæsilega frammistöðu á þessu móti. Voru þar bestir með Frökkum og geta verið stoltir af því sem þeir hafa verið að gera. Þó alltaf sé súrt að missa af gullverðlaunum er þetta enginn heimsendir, heldur aðeins stórsigur miðað við það sem búast mátti við fyrirfram. Í silfurverðlaununum felast tækifæri í framtíðaruppbyggingu sem vonandi verða nýtt. Nú þarf að styrkja landsliðið enn frekar í uppbyggingu komandi ára. Efniviðurinn er frambærilegur og traustur.

Og við hin sláum upp heilli þjóðhátíð næstu dagana. Við eigum að fagna ótæpilega þessum árangri, slá um veislu og traustri gleði. Og það verður fjör þegar strákarnir koma heim. Þeim verður fagnað sem þjóðhetjunum einu og sönnu.

Ísland í 2. sæti á ÓL