Súmmering: Sættir á yfirborðinu í Denver

Á þriðja kvöldi flokksþings demókrata var lykilatriðið að sýna samstöðu flokksins, bæði til að kveða í kútinn sögusagnir um persónuleg átök og hjaðningavíg milli flokksmanna í kjölfar forkosninganna. Setja varð punkt á eftir sögulegum kafla um væringarnar sem klufu flokkinn í tvær sögulegar fylkingar; með fyrstu konunni og fyrsta þeldökka manninum sem áttu raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu. Það hefur nú tekist á yfirborðinu en ekkert meira en það. Samningar tókust um að tryggja flokkshag en sært stolt og heiður er enn til staðar og verður væntanlega gert upp síðar.

Gærkvöldið var sögulegt. Kjör Barack Obama var endanlega staðfest og með því mörkuð þau þáttaskil að fyrsti þeldökki maðurinn getur náð í Hvíta húsið. Ekki síður var það áhugaverð tímamót heldur hvernig þau urðu. Hillary Rodham Clinton innsiglaði sættirnar á yfirborðinu innan flokksins og stóð við hinn hluta dílsins, gekk frá kosningunni á gólfinu á þingstað, hafði áður gefið eftir þingfulltrúana sína en gekk þá skrefinu lengra með því að gefa kosninguna formlega eftir og færði þar með Barack Obama útnefninguna á silfurfati. Þetta var sterkt augnablik fyrir flokkinn.

Clinton-hjónin hafa nú gert sitt til að tryggja samstöðu í flokknum. Stóra spurningin er hvað verði um 18 milljón atkvæðin á landsvísu sem Hillary vann. Kannanir gefa til kynna að þau séu ekki öll á valdi hennar. Fjölmargir flokksmenn hafa ekki enn sætt sig við Barack Obama sem forsetaefni sitt og horfa í aðrar áttir, bæði til þess að sitja heima eða kjósa John McCain í Hvíta húsið. En nú geta Clinton-hjónin með sanni sagt að þau hafi lagt sig fram. Þau munu líka segja að nú verði Barack Obama að sækja þessi atkvæði. Ef hann tapar munu þau kenna honum um að hafa ekki sótt þau.

Við getum verið viss um að Demókrataflokkurinn hefur lægt öldurnar innbyrðis. En verkefnið er framundan. Ekki munu Clinton-hjónin sigra þessar kosningar fyrir Obama. Þau hafa lagt sitt lóð á vogarskálarnar. Hillary fékk flest atkvæði allra sem hefur mistekist að ná flokksútnefningu og hefur með því einu gríðarleg áhrif og völd. Þau áhrif hafa verið greinileg í gegnum allt þingið. Í og með var þetta flokksþingið hennar - ekki var hægt að ná flokkssamstöðu án hennar. Margir sem fylgdu henni eru illir með að Obama stóð ekki við sitt. Nú er það verkefni hans að vinna fyrir þessu.

Förum yfir helstu punkta þriðja þingkvöldsins í Denver.


- Joe Biden, öldungadeildarþingmaður frá Delaware, var útnefndur varaforsetaefni samhljóða af flokksþinginu. Hann flutti tilfinningaríka og trausta ræðu en með mjög beiskum og reynslumiklum pólitískum tón. Biden fór í gegnum allan skalann í orðavali sínu; var bæði mjög persónulegur og einlægur og sneri sér svo jafnharðan yfir í hörð pólitísk átök; setti upp pólitísku brynjuna og gerðist mjög vígreifur. Þetta var þýðingarmesta ræðan á stjórnmálaferli hins gamalreynda Bidens, sem greinilega á að tala upp reynsluna í forsetaframboði hins lítt reynda frambjóðanda frá Chicago.

Biden talaði fallega um fjölskyldu sína, rakti söguna af pabba sínum og mömmu. Heiðraði sérstaklega móður sína sem var í salnum og minntist á hvað hann hefði lært af henni; að vera heiðarlegur og trúr sínu. Notalegt og vel gert; Bandaríkjamenn elska það þegar frambjóðendur eru góðir við mömmu sína á svona augnabliki. Svo talaði Biden einlægt og fallega um þá lífsreynslu þegar eiginkona hans og dóttir fórust í bílslysi nokkrum vikum eftir að hann var kjörinn í öldungadeildina árið 1972; lífsreynslu sem hefur markað hann alla tíð síðan. Traust orðaval.

Jafnharðan sneri Biden sér í það verkefni að ráðast að John McCain. Línan sem hann markaði verður örugglega sú sem notuð verður næstu 67 dagana; John sé einlægur og vandaður maður, traustur föðurlandsvinur og stríðshetja, en hann hafi einfaldlega rangt fyrir sér og sé ekki treystandi vegna þess. Þetta er traust lína og gæti skilað þeim árangri. Biden afhjúpaði sig allavega í ræðunni sem maðurinn er á að tækla John McCain. Hann á að byggja undirstöðuna fyrir lokasprettinn og standa sig í átökunum; hann á að verða varðhundurinn í framboðinu og tala einn um utanríkismál.

Biden er þannig gerður að hann þekkir utanríkismál út og inn. Í þessari ræðu talaði hann um lykilmál á svæðinu sem Barack Obama heimsótti fyrr í sumar. Bara í þessari tiltölulega stuttu ræðu fjallaði hann betur um það en Obama gerði á öllum blaðamannafundunum og ræðunum sem hann flutti í M-Austurlöndum. Þannig að enginn vafi leikur á því hver verður á vaktinni í utanríkismálum í forsetatíð Barack Obama. Það verður Biden, rétt eins og Dick Cheney var á vaktinni fyrir George W. Bush. Bush sótti Cheney vegna reynslunnar, sama gerði Obama með Biden.


- Beau Biden, saksóknari í Delaware og sonur frambjóðandans, kynnti föður sinn á sviðið. Hann flutti einlægustu og traustustu ræðu sem ég hef heyrt son flytja um föður sinn mjög lengi. Auðvitað var fjallað um slysið sem kostaði móður hans lífið fyrir 36 árum. Beau talaði um lífsreynsluna og hversu vel pabbi hans stóð með honum í gegnum allt, en hann slasaðist alvarlega í slysinu og var fyrst varla hugað líf. Biden sór embættiseið sinn í öldungadeildina frá sjúkrabeði Beau, en hann vék ekki frá honum á sjúkrahúsinu vikum saman.

Beau talaði um þetta bæði til að ljá föður sínum persónulegan styrk í gegnum baráttuna en ekki síður til að tryggja honum persónulegri sjarma. Skoðanakannanir gefa vel til kynna að mörgum finnst Biden vera gamall maður án stjörnuljóma. Ein skilaboðin hafa því greinilega verið að tala hann upp sem persónu og sýna persónuna á bakvið kerfiskarlinn á þingi síðustu 36 árin. Það tókst mjög vel. Svo var þetta auðvitað framboðsræða fyrir Beau í og með. Mjög líklegt er að hann taki við þingsæti föður síns verði hann varaforseti.


- Bill Clinton, fyrrum forseti Bandaríkjanna, flutti frábæra ræðu, að mínu mati eina sína bestu og traustustu síðan að hann lét af forsetaembætti fyrir tæpum átta árum. Hann var einlægur, traustur og kraftmikill í orðavali og sýndi allar sínar bestu hliðar. Á góðum degi er enginn ræðumaður í heiminum betri og einlægari en Clinton forseti. Hann er einfaldlega frábær. Á vondu dögunum er hann reiður, úrillur gamall karl sem enginn hefur samhug með. Of oft sýndi hann síðarnefndu týpuna í kosningabaráttu Hillary þegar á móti blés og lék sinn þátt í að Hillary tókst ekki að ná leiðarenda.

Clinton forseti var hylltur er hann kom á sviðið og varð að bíða mínútum saman eftir því að geta komist að. Eftir allt sem á undan er gengið heldur hann virðingu sinni og stöðu innan flokksins. Enda hefur hann stöðu innan flokksins sem enginn annar núlifandi maður getur státað sig af; vann tvisvar Hvíta húsið og hefur setið lengst allra demókrata á forsetastóli ef aðeins Franklin Delano Roosevelt er undanskilinn. Með ræðunni í gærkvöldi sótti Clinton forseti sér þessa stöðu að nýju og fékk hana án þess að þurfa að hafa í sjálfu sér mikið fyrir því.

Hinsvegar stóð hann við sitt, flutti ræðuna sem allir vildu fá. Hann er og verður áfram sjarmatröllið mikla í flokknum. Eftir allt sem á undan er gengið sté hann fram, gekk alla leið og studdi Obama. Hann lagði að lokum sitt af mörkum til að tryggja sameinaðan flokk. Talaði af virðingu og notalegheitum um Obama. Í öllum átökum síðustu mánaða hafði hann ekki sagt eitt einasta notalegt orð um Obama-hjónin og kosningabaráttu þeirra.

Frá því að Barack Obama náði útnefningunni og allt til gærdagsins hafði Clinton forseti aðeins slegið úr og í með afstöðu sína til Obama og ekki heitið honum traustum stuðningi og ekki sagt neitt um hvort hann væri yfir höfuð tilbúinn til að verða forseti Bandaríkjanna frá fyrsta degi. Clinton forseti sló þetta tal út af borðinu. Hitt er svo annað mál hvort hann meinti orð af því sem hann sagði. Eflaust ræðst það ekki fyrr en örlög Obama ráðast í nóvember.


- Eitt eftirminnilegasta augnablik kvöldsins var þegar Hillary Rodham Clinton batt enda á kosninguna um forsetaefni flokksins með yfirlýsingu sinni. Hún fór í gegnum þvöguna í þingsalnum eins og stormsveipur, geystist fram ásamt sínum traustustu stoðum í stjórnmálastarfinu, tók hljóðnemann og tók forystuna um að tryggja þá samstöðu sem varð fyrirsögn gærkvöldsins. Eftir allt sem á undan er gengið er þetta stórglæsileg frammistaða. Með þessu hefur Hillary ekki aðeins tryggt stöðu sína og pólitísk áhrif, heldur og mun frekar útnefningu flokksins ef Obama tapar.


- John Kerry, öldungadeildarþingmaður í Massachusetts og forsetaefni demókrata árið 2004, flutti einlæga, vígreifa og trausta ræðu um hermennsku og afrekin miklu í eigin lífi. Þetta var hin fullkomna ræða fyrir John Kerry, í sannleika sagt. Vandamálið var aðeins að þessi ræða kom fjórum árum of seint, allavega fyrir hann. Ef hann hefði talað svona í kosningabaráttunni fyrir fjórum árum væri hann örugglega forseti Bandaríkjanna og flokksþingið í Denver væri hans. Talandi um pólitíska óheppni og kaldhæðni.

Mér fannst Kerry alltaf eins og tréhestur; fíll í postulínsbúð síðast. Var vandræðalegur og veikburða forsetaefni þrátt fyrir alla sína reynslu og pólitísk verk áratugum saman. En í gærkvöldi stóð hann sig vel, svolítill kjaftur á karlinum og hann var ekki eins skelfilega leiðinlegur og í síðustu baráttu. Kerry gerði mörg mistök síðast sem hann sér eftir. Mest sér hann eftir að velja John Edwards sem varaforsetaefni. Bigtime klúður. Edwards er fjarri núna - sleikir sárin eftir hjákonuna. Allir hafa snúið við honum baki.


- Flott augnablik í blálok dagskrárinnar þegar Barack Obama sté fram á sviðið í Pepsi Center eftir ávarp Joe Biden. Þetta var fyrsta skiptið sem Obama kom fram opinberlega eftir að hann hlaut formlega útnefningu flokksins. Flutti stutta og vandaða ræðu, súmmeraði upp flokksþingið fram að því og talaði um stóra kvöldið framundan, þegar hann tekur formlega við flokknum og heldur inn í lokasprett baráttunnar. Fín fjölskyldustund fyrir Obama og Biden, sem hafði alla fjölskylduna sína á sviðinu. Þetta þurfa demókratar að gera; passa upp á fjölskyldumyndirnar sínar.


Kvöldið var því mikilvægt fyrir demókrata, mikill success. Samstaðan hafðist í gegn, með herkjum þó. Clinton-hjónin hafa sætt sig við Obama og feta fram á veginn með honum. Nú er að sjá hversu lengi sú samstaða helst sem innsigluð var í gærkvöldi. Framundan eru 70 dagar sem ráða því hversu lengi sú samstaða helst aðeins á yfirborðinu.

Bill Clinton styður Obama