Vinir Randvers sætta sig við brottreksturinn

Það vekur mikla athygli að félagar Randvers Þorlákssonar í Spaugstofunni í tvo áratugi sætti sig við það að hann hafi verið rekinn. Þeim hlýtur þó að vera brugðið. Spaugstofan hefur verið heild fimm manna frá árinu 1989. Einn hlekkur er ávallt mikilvægur í keðjunni, er jafnan sagt. Þeim hlýtur að muna um Randver, þó sennilega telji mjög margir að hann hafi ekki verið besti gamanleikarinn í hópnum - en hann var einn þeirra sem áttu þátt í að Spaugstofan er einn vinsælasti grínþáttur sjónvarpssögu landsins.

Saga Spaugstofunnar verður aldrei skráð án þess að nafn Randvers verði nefnt. Í ljósi þess og hinnar löngu sögu þáttarins á dagskrá Sjónvarpsins, með hléum, frá árinu 1989 er frekar undarlegt að honum sé stjakað út úr þættinum með valdboði að ofan, eins og jafnan er sagt. Allt annað hefði verið ef Randver hefði ákveðið að eiga sín vistaskipti að eigin frumkvæði. Ég hélt að Spaugstofan væri fimm manna hópur. Þar gilti hið fornkveðna, allir fyrir einn - einn fyrir alla. Það virðist ekki vera. Þeir segjast vera hverjir aðrir verktakar hjá ríkisins miðlum og því sé nokkurn veginn í lagi að slá einn þeirra af með ákvörðunum þeirra sem valdið hafa.

Þetta er svolítið sviplegur endir á sögu fimmmenninganna í Spaugstofunni. Ég hef ekki alltaf verið sáttur við grínið þeirra, en þá bara skrifað um það. Hinsvegar hef ég alla tíð verið sannur aðdáandi Spaugstofunnar, fylgst með þeim frá byrjun og líka þáttunum sem þeir gerðu saman með Ladda fyrir árið 1989, en þar var Randver með líka. Þeir hafa markað spor í sögu grínefnis í sjónvarpi. Enginn gamanþáttur hérlendis hefur verið lífseigari og vinsældirnar haldið í gegnum þykkt og þunnt. Þó þeir hafi jafnan þorað að stuða, bæði yfirvöld stjórnmála og trúar, og tekið þjóðsönginn fyrir hefur þjóðin fylgt þeim.

Það má því segja í raun að endalok hópsins sem hefur starfað saman svo lengi er sviplegt. Og enn meiri athygli vekur að hópurinn líti ekki lengur á sig sem hóp heldur einstaklingsverktaka sem hugsi ekki um hópinn. En það verður vissulega fróðlegt að sjá framtíð Spaugstofunnar - nú sem kvartetts án Randvers Þorlákssonar.

Randver hættir í Spaugstofunni

Randver rekinn úr Spaugstofunni

Spaugstofan byrjar aftur í Sjónvarpinu um helgina. Ég heyrði það í dag að búið væri að reka Randver Þorláksson úr Spaugstofunni, en hann hefur verið með þeim Pálma, Erni, Sigga og Karli Ágústi í þættinum (með hléum) frá árinu 1989 - hafa verið saman því í gegnum þykkt og þunnt. Munu Edda Björg Eyjólfsdóttir, Hilmir Snær Guðnason og Sigrún Edda Björnsdóttir koma í hópinn með fjórmenningunum nú.

Ég verð að segja alveg eins og er að ég á eftir að sakna Randvers úr Spaugstofunni. Hann hefur kannski ekki verið besti leikarinn í þættinum en hann hefur leikið sitt hlutverk og verið sterkur hluti hópsins. Það verður fróðlegt að sjá hvort að þetta þýði að rónarnir Bogi og Örvar sjáist ekki meira í Spaugstofunni eða hvort breytingarnar á þættinum verði mjög róttækar.

Þessi breyting gefur það sennilega í skyn auðvitað, en það verður skemmtilegt að sjá þáttinn um helgina. Um er að ræða einn lífseigasta skemmtiþátt landsins og hann hefur haft mikið áhorf í gegnum árin - þjóðin vill sjá húmor af þessu tagi og fróðlegt að sjá þáttinn með nýju sniði.
 

Eyjólfur hressist - sætur sigur á Norður-Írum

Það er ekki hægt að segja annað en að sigur Íslands á Norður-Írum í kvöld hafi verið sætur og ánægjulegur. Það er orðið nokkuð um liðið síðan að landsliðið vann leik og hefur verið kallað eftir því. Öll gleðjumst við því auðvitað yfir sigrinum og vonandi er þetta merki um það að Eyjólfur sé farinn að hressast í orðsins fyllstu merkingu. Það sem skiptir máli er auðvitað sigur og að því er keppt.

Það setur þó svip sinn á kvöldið að við sigruðum vegna sjálfsmarks Norður-Íranna. Samt sem áður getum við mjög vel við unað. Mark Ármanns Smára Björnssonar var glæsilegt og vonandi er landsliðið að finna sinn takt þar með og við að feta rétta leið frá þeirri krísu sem uppi hefur verið. Í sumar var deilt mjög um störf Eyjólfs Sverrissonar og leiðsögn hans með liðið en hann stóð það af sér og hlaut stuðning KSÍ til að halda áfram. Vonandi eru betri tímar framundan eftir jafnteflið við Spánverja og sigurinn í kvöld.

Öll vonum við að bjartari tímar séu framundan hjá landsliðinu nú eftir þessa tvo leiki en það sem hefur verið reyndin þar áður. Við getum verið stolt af okkar mönnum því á þessu kvöldi. Það eru margir góðir nýjir leikmenn að sýna að þeir standa sig vel og nýjir tímar eru vonandi framundan - það er lykilatriði að á þessum góða efnivið verði byggt nýtt og sterkt landslið á komandi árum.

Það er sannarlega við hæfi að tileinka þennan sigur minningu Ásgeirs Elíassonar, fyrrum landsliðsþjálfara, sem lést langt fyrir aldur fram um síðustu helgi. Blessuð sé minning hans.

Ísland sigraði Norður-Írland 2:1

Klúður hjá Símanum

Það verður ekki deilt um það að það er óttalegt klúður fyrir Símann að Vodafone sé auglýst í einhverri mest áberandi auglýsingu í sögu fyrirtækisins og það sjáist að Júdas Ískaríot hringi í Jesús á tímamótaárinu 2007. Skil ekkert í forsvarsmönnum Símans að afgreiða málið einfaldlega ekki þannig með því að segja það vera það klúður sem um er að ræða. Það blasir við öllum að þetta er vandræðalegt klúður í alla staði.

Einhverjir myndu kannski afsaka þetta með því að þar sem Júdas sé vondi kallinn að þá hljóti hann að hringja frá Vodafone í Jesús sem er hjá Símanum í viðskiptum. Hef þó ekki heyrt þessa snilldarfléttu að neinu ráði, enda varla til að bæta mikið stöðu þeirra markaðsmanna Símans. Þeir hjá Vodafone hljóta að hoppa hæð sína af gleði með þetta sjálfsmark Símans.

Merki Vodafone sást í Símaauglýsingunni

Forysta Frjálslyndra svíkur loforð við Sigurjón

Svo virðist vera sem að forysta Frjálslynda flokksins hafi ákveðið að svíkja loforð við Sigurjón Þórðarson, fyrrum alþingismann, um að hann yrði framkvæmdastjóri flokksins. Eftir því sem sögur herma hefur verið ákveðið á æðstu stöðum að Magnús Reynir Guðmundsson, bæjarfulltrúi á Ísafirði og náinn samstarfsmaður Guðjóns Arnars Kristjánssonar, formanns Frjálslynda flokksins, verði áfram framkvæmdastjóri flokksins, en hann var ráðinn þar til verka eftir að Margréti Sverrisdóttur var sagt upp á síðasta ári.

Enn hefur ekki verið tilkynnt opinberlega af hálfu Frjálslynda flokksins um þá ákvörðun að ráða Magnús Reyni sem framkvæmdastjóra og þar með svíkja loforðið við Sigurjón. Sögur herma að gengið hafi verið frá því samhliða ákvörðun um þingframboð Sigurjóns hér í Norðausturkjördæmi, sem var vonlítið alla tíð, að hann yrði framkvæmdastjóri flokksins næði hann ekki endurkjöri á Alþingi. Í kjölfarið var ákveðið að Kristinn H. Gunnarsson, sem verið hafði alþingismaður Alþýðubandalagsins og Framsóknarflokksins, tæki sæti Sigurjóns, annað sætið á eftir Guðjóni Arnari, í Norðvesturkjördæmi.

Ólga ríkir vegna málsins innan Frjálslynda flokksins samkvæmt mínum heimildum. Grasrót Frjálslynda flokksins mun styðja Sigurjón til verka og vill að honum verði tryggður sess innan forystu flokksins á þessu kjörtímabili, fyrst að hann er ekki í þingflokki Frjálslynda flokksins. Að margra mati hefur Sigurjón alla tíð verið áberandi í innra starfinu, unnið verkin sem hefur þurft að vinna. Eftir því sem heimildir segja er innra starf Frjálslynda flokksins í molum eftir alþingiskosningarnar í vor. Þar sé mikið verk framundan og deildar meiningar eru um ágæti framkvæmdastjórans, sem þykir nátengdur formanni flokksins, enda að vestan.

Staða Frjálslynda flokksins er mjög sérstök eftir þingkosningarnar í vor. Þingflokknum var hent fyrir borð, að formanninum frátöldum, og eftir stóð undarleg blanda af þingflokk. Á meðan að Sigurjón og varaformaðurinn Magnús Þór Hafsteinsson féllu náðu Kristinn H. Gunnarsson (sem var þingmaður Framsóknarflokksins þangað til rétt fyrir kosningar), Jón Magnússon (sem var formaður Nýs afls) og Grétar Mar Jónsson (varaþingmaður Magnúsar Þórs á síðasta kjörtímabili) kjöri sem þingmenn flokksins. Varaformaðurinn var utangarðs og líka ritari flokksins, Kolbrún Stefánsdóttir, sem mistókst naumlega að verða fyrsta konan á þingi fyrir flokkinn.

Það virðast vera spennandi tímar framundan enn eina ferðina í Frjálslynda flokknum. Ólga og sundurþykkja hafa einkennt flokkinn alla tíð. Flestum er í fersku minni að á fyrsta kjörtímabili flokksins gengu Valdimar Jóhannesson (sem nærri var því að ná kjöri á Alþingi sem jöfnunarmaður í kosningunum 1999) og Gunnar Ingi Gunnarsson, sem hafði verið varaþingmaður Sverris Hermannssonar, úr flokknum og Gunnar Ingi hleypti Margréti Sverrisdóttur ekki inn á þing. Auk þess gekk Gunnar Örlygsson úr flokknum með hvelli og allir muna eftir því þegar að Margrét yfirgaf flokkinn í kastljósi fjölmiðla í janúar.

Er enn ein krísan í uppsiglingu með svikum á loforðinu við Sigurjón? Er grasrótin fúl út í forystu flokksins, sérstaklega formanninn, fyrir að svíkja þetta loforð? Það er ekki nema von að áhorfendur sápuóperunnar um völd og áhrif í Frjálslynda flokknum spyrji.

Vandræðaleg yfirsjón í auglýsingu Símans

Sanniði til, ég þurfti sannarlega stækkunargler til að sjá Vodafone-merkið í auglýsingu Símans. En ég sá loksins það sem varð til þess að auglýsingin margfræga var tekin úr umferð, eftir fína ábendingu er ég leit betur á málið eftir fund í kvöld. Hafði heyrt um þetta seinnipartinn og renndi hratt yfir auglýsinguna áður en ég bloggaði um málið og sá ekki neitt þar. Þegar að ég kom aftur heim beið mín tölvupóstur frá góðum vini þar sem voru fínar upplýsingar og bloggvinir bentu á þetta líka.

Þetta er óneitanlega ansi vandræðaleg yfirsjón hjá Símanum. Dýr og áberandi auglýsing og svo kemur í ljós að undir niðri er þetta dulin auglýsing fyrir Vodafone. Sjokkerandi uppgötvun allavega. Þeir hjá Vodafone hljóta að brosa lúmskt yfir þessu. Svo vekur athygli að hjá Júdasi sjálfum er víst árið 2007. Vandræðalegt.

Símaauglýsingu kippt út - hefnd af himnum ofan?

Ég var að heyra það áðan að auglýsingu Símans hefði verið kippt úr umferð - vegna þess að þar glittir í merki Vodafone. Verulegar deilur voru um þessa auglýsingu, enda var síðasta kvöldmáltíð Jesú Krists sviðsett þar, við litla hrifningu forsvarsmanna Þjóðkirkjunnar og tekist var á um framsetningu hennar í fjölmiðlum. Síminn fékk verulega ókeypis umfjöllun og gat vel við unað, markaðsmenn fyrirtækisins slógu sannarlega í gegn.

En þetta er óneitanlega ansi fyndið; að auglýsingin sé kippt úr umferð. Væntanlega verður henni breytt eitthvað. Ég verð þó að viðurkenna að ég sé ekki þetta Vodafone-merki. Það er þá glettilega smávægilegt í auglýsingunni. Veit eiginlega ekki hvar það er. Þarf kannski að líta aftur á auglýsinguna til að sjá það, ef það þá sést nema með stækkunargleri.

Einhverjir myndu kalla þetta hefnd af himnum ofan. Þetta er allavega hlægilegt twist eftir allt sem á undan er gengið.

Veikur grunnur - ýktar yfirlýsingar fjölmiðla

Svo virðist vera sem að breskir fjölmiðlar hafi ýkt allverulega grunn sannana portúgölsku lögreglunnar, sem hafa gert það að verkum að Gerry og Kate McCann hafa stöðu sakbornings í máli dóttur þeirra, Madeleine. Það hefur verið svo mikil umfjöllun um þetta mál að hraðinn við að verða fyrstur með mögulega stórfrétt getur blindað menn og gert það að verkum að of mikið sé sagt án ábyrgðar. Það virðist sannarlega eiga við í þessu máli.

Eftir stendur að því er virðist frekar veikur grunnur á því hvað hefði getað gerst 3. maí sl. Það gæti líka verið hreinn uppspuni. Það veit enginn og því óvarlegt að segja of mikið. Það að blóðsýnin séu ekki afgerandi, eins og sagt var í gær, breytir miklu og vafinn verður meiri, svo mikill að ekki verður hægt að byggja mál á. Eflaust er þetta ástæðan fyrir því að McCann-hjónin gátu farið frá Portúgal og fengu leyfi lögregluyfirvalda til þess. Heilt yfir er aðeins um getgátur að ræða og ef blóðsýnin sýna ekki afgerandi tengsl er hætt við að málið falli hjá portúgölsku lögreglunni.

Mér finnst það, eins og áður hefur komið fram, of ótrúlegt til að vera satt að McCann-hjónin hafi getað beðið í heilan mánuð með að fela lík dóttur sinnar í júní, í miðju þess fjölmiðlakapphlaups sem þau voru í mánuði eftir hvarf Madeleine. Það er eiginlega of líkt atriði úr fjarstæðukenndri hasarmynd en því sem á sér stað í raunveruleikanum. Það að vafinn sé svo mikill hlýtur að hafa áhrif á stöðu málsins, enda er ekki hægt að fullyrða jafnvel að um sé að ræða blóðblett sem tengist öðrum fjölskyldumeðlimum. Ef ekki er hægt að tengja saman með afgerandi hætti er málið frekar veikbyggt.

Það er þó fyrst og fremst verulega slæmt að fjölmiðlar ýki grunn málsins og reyni að búa til fréttir áður en alvöru staðfesting kemur á því sem sett er fram. Það virðist hafa verið hugsað um uppslátt í fyrstu frétt mun frekar en það sem sannara reynist í þessu tilfelli. Fjölmiðlakapphlaupið í þessu máli er mikið. En það er mjög vont ef að hasarinn verður svo mikill að rangar upplýsingar verða forsíðuuppsláttur eins og virðist vera í þessu tilfelli. Öllu kappi á að fylgja forsjá, þetta ættu þrautreyndir breskir fréttamenn að vita.

Lögregla segir ekki fullvíst að erfðaefni sé úr Madeleine

Sterk sönnunargögn - verða hjónin ákærð?

Miðað við fréttaflutning kvöldsins af McCann-málinu er ekki hægt að sjá annað en að stutt sé í að Kate og Gerry McCann verði ákærð fyrir að vera völd að dauða dóttur sinnar. Það að 99% líkur séu á að blóð úr dóttur þeirra hafi verið í bílaleigabíl hjónanna, fimm vikum eftir hvarf hennar, er sláandi. Þetta er sláandi viðbót í málið og virðist spurningin snúast að því hvenær en ekki hvort ákærur verði gefnar út.

Þetta mál dekkar bresku fréttastöðvarnar nær algjörlega. Horfði á Sky áðan í rúman klukkutíma og nær ekkert annað var rætt, fókusinn er á stöðuna í Portúgal og framhaldið í kjölfar þess. Þegar virðist vera farið að tala um hvað verði um börn hjónanna hvort svo sem þau verði ákærð eður ei og hvort að barnavernaryfirvöld muni skipta sér af þeim áður en langt um líður. Eins og ég sagði hér fyrir nokkrum dögum er þetta dramatísk framvinda í málinu og eiginlega of ótrúleg til að vera sönn í margra augum.

Það er hreinn harmleikur ef það er svo eftir allt saman að foreldrarnir hafi verið völd að dauða stelpunnar, falið líkið vikum eftir hvarf hennar og hafi á meðan farið um álfuna til að leita stuðnings við baráttuna um að fá hana aftur til sín. Þessi fjölmiðlaathygli fór alla leið til Benedikts páfa í Róm og stjörnur tóku málstað þeirra. Enn veit enginn hvað varð um Madelein eftir um 140 daga en sönnunargögnin varpa nýju ljósi á það hvað hefði getað gerst og hvort að hún hafi jafnvel dáið af völdum foreldra sinna og þau ekki getað höndlað framhaldið og hafið eitt stórt sjónarspil til að beina athygli annað.

Það eru margar spurningar en verulega fá svör hinsvegar sem blasa við í þessu máli. DNA-rannsóknir eru orðnar nær algjörlega öruggar og svo sterkar líkur vekja því athygli. Portúgalska lögreglan sem klúðraði málinu á frumstigi er hætt að leita að lifandi stelpu en farið að leita hinsvegar að morðingjum hennar og telur sig komna í feitt. Ekki er það óeðlilegt miðað við þessar rannsóknir. Samt sem áður er þetta að mínu mati of ótrúlegt til að vera satt og undrast enn. En það þýðir varla að deila við DNA. Framhaldið er óráðið að öðru leyti en því að væntanlega styttist í ákærur og málið fari á annað stig.

Það er alltaf skelfilegt ef foreldrar eiga þátt í dauða barna sinna og dómur yfir þessum hjónum verður þungur ef sú verður raunin að þau verði ákærð eða dæmd í þessu máli. En það hefur gerst að foreldrar hafi verið dæmdir fyrir slíkan verknað án þess að eiga hlutdeild að máli. En samt sem áður hlýtur málið að fara á annan veg vegna þessara sönnunargagna og eiginlega fróðlegast að sjá hvað tekur við núna - mun samúð almennings í garð foreldranna, sem hefur verið mikil frá fyrsta degi, gufa upp eins og dögg fyrir sólu nú?

Portúgalska lögreglan segir DNA-sýni afdráttarlaus

Jane Wyman látin

Óskarsverðlaunaleikkonan Jane Wyman, fyrrum eiginkona Ronalds Reagans, 40. forseta Bandaríkjanna, er látin, 93 ára að aldri. Wyman setti sterkan svip á kvikmyndasögu gullaldartímans í Hollywood og lék í fjöldamörgum stórmyndum á sínum leikferli og er ein af síðustu stórleikkonum þessa tíma sem kveður þennan heim. Jane Wyman er, eins og gefur að skilja, eina eiginkona bandarísks þjóðhöfðingja sem hefur unnið leiklistarverðlaun, þó auðvitað hafi hún aldrei sjálf orðið forsetafrú Bandaríkjanna.

Jane Wyman fæddist í Missouri árið 1914 og var skírð Sarah Jane Mayfield. Jane var mjög ung þegar að hún ætlaði sér að verða leikkona. Það gekk illa þó fyrir hana að komast í bransann, eftir að námi lauk. Hún reyndi fyrir sér sem söngkona í útvarpi. Á þeim tíma skipti hún fyrst um nafn og tók upp nafnið Jane Durrell. Hún kom fram í nokkrum myndum (sem væru í dag eflaust kallaðar b-myndir) í kringum 1935, án þess að komast á skráðan leikaralista, og fikraði sig stig af stigi inn í helsta kjarna leikbransans. Það var loksins árið 1936 sem henni tókst, eftir mikla baráttu að komast á samning hjá Warner. Eftir það varð leiðin greið.

Árið 1936 tók hún upp nafnið Jane Wyman, sem fylgdi henni allt til leiðarloka og með því komst hún í fremstu röð leikbransans. Hún kynntist leikaranum Ronald Reagan við gerð einnar af þessum sannkölluðu b-myndum árið 1938, Brother Rat, og þau féllu fyrir hvoru öðru. Þau giftust árið 1940, og léku síðar sama ár í framhaldinu; Brother Rat and Baby. Bæði voru þau að reyna að fikra sig áfram í bransanum með misgóðum árangri. Reagan forseti lék í 50 kvikmyndum á verulega brokkgegnum leikferli, misjöfnum að gæðum. Reagan nefndi sig Errol Flynn B-myndanna. Þekktastar mynda hans urðu This is the Army, Kings Row og Hellcats of the Navy.

Jane lék í upphafi fimmta áratugarins aðallega í gaman- og dramatískum myndum. Best þeirra hlýtur að teljast Larceny, Inc. en hún fór þar sannarlega á kostum í hlutverki Denny Costello. Jane hlaut loks heimsfrægðina sem hana hafði alltaf dreymt um árið 1945. Þá fór hún á kostum í hlutverki Helen, eiginkonu alkóhólistans Dons Birnams, sem leikinn var með bravúr af Ray Milland, í kvikmynd Billy Wilder, Lost Weekend. Myndin sló í gegn og hlaut óskarinn sem besta kvikmynd ársins ásamt því sem að Wilder og Milland hlutu verðlaunin ennfremur. Þrátt fyrir stjörnuleik hlaut Jane ekki tilnefningu fyrir leik sinn.

Jane var óviðjafnanleg í hlutverki Ma Baxter í kvikmyndinni The Yearling árið 1946, ásamt Gregory Peck og Claude Jarman (sem er yndislegur í hlutverki sonarins Jody í hjartnæmri rullu), og hlaut þá loksins sína fyrstu óskarsverðlaunatilnefningu. Leið hennar var greið eftir leiksigrana í þessum tveim kvikmyndum og næst lék Jane í Magic Town og átti þar sannarlega gullna takta í hlutverki Mary, við hlið James Stewart. Það er sannarlega ein af þessum gömlu góðu sem hafa því miður fallið of mikið í skuggann. Þetta var reyndar í eina skiptið sem þau léku saman Wyman og Jimmy Stewart. Þessar myndir allar eiga alltaf vel við.

Það var loksins árið 1948 sem Jane Wyman náði hápunkti sínum í Hollywood, nældi sér í draumahlutverkið sem markaði feril hennar. Túlkun Jane á hinni blindu Belindu MacDonald, sem er nauðgað á hrottafenginn hátt, í kvikmyndinni Johnny Belinda er hiklaust hennar besta á litríkum leikferli og er ein af bestu leiktúlkunum áratugarins. Þetta er ein af þessum myndum með Jane sem aldrei munu falla í gleymskunnar dá og er alltaf viðeigandi til að minna sig á hversu góð leikkona hún var. Túlkunin er sláandi góð og er enn í dag upplifun af þeim skala sem hún var þá, er efnið þótti mikið feimnismál.

Jane hlaut óskarinn fyrir túlkun sína á Belindu árið 1949 og sló þar við leikkonum á borð við Ingrid Bergman, Oliviu de Havilland (sem hafði hlotið verðlaunin er Jane var tilnefnd fyrir The Yearling), Irene Dunne og Barböru Stanwyck (sem aldrei hlutu verðlaunin - margir hafa reyndar sagt með réttu að Barbara hafi verið langbesta leikkona kvikmyndasögunnar sem aldrei hafi hlotið verðlaunin). Eftir að Jane hlaut óskarinn voru henni allir vegir færir og hún lék í kvikmynd Sir Alfred Hitchcock, Stage Fright, skömmu síðar og ennfremur í mynd Frank Capra, Here Comes the Groom, auk myndarinnar um ævi Will Rogers.

Jane Wyman hélt sess sínum sem ein af bestu leikkonunum í Hollywood á sjötta áratugnum og hlaut mun meiri frægð en eiginmaður hennar, Ronald Reagan. Upp úr hjónabandi þeirra slitnaði, að flestra mati vegna þunga frama beggja, sérstaklega Jane, undir lok fimmta áratugarins. Þau eignuðust tvö börn; Michael (sem var ættleiddur) og Maureen (sem lést úr krabbameini árið 2001). Reagan varð síðar forseti SAG-leikarasamtakanna og ríkisstjóri í Kaliforníu. Hann var kjörinn forseti Bandaríkjanna árið 1980. Reagan lést árið 2004 - hann og Wyman héldu sambandi allt þar til Reagan veiktist af Alzheimer á tíunda áratugnum.

Jane fór enn einu sinni á kostum í túlkun sinni á Louise í The Blue Veil árið 1951 og hlaut þriðju óskarsverðlaunatilnefninguna. Sama ár glansaði hún á móti Bing Crosby í söngvamyndinni Just For You. Árið 1954 lék Jane á móti Rock Hudson í kvikmyndinni Magnificent Obsession og hlaut síðustu óskarsverðlaunatilnefningu ferilsins fyrir glæsilega túlkun á Helen Phillips - kvikmynd í anda sápuóperanna og Wyman lék aftur blinda kvenpersónu. Atriðið þar sem Helen fikrar sig eftir herberginu er algjört augnayndi. Síðasta stórmynd ferils Jane var Pollýanna árið 1960. Þar var hún glæsileg sem Polly frænka (yndislega harðneskjuleg.

Jane hætti að mestu kvikmyndaleik á sjöunda áratugnum en kom fram í fjölda sjónvarpsmynda á næstu áratugum. Hún komst aftur í miðpunkt sviðsljóssins á níunda áratugnum þegar að hún túlkaði hina ábyrgu en dómínerandi ættmóður Angelu Channing í sápunni Falcon Crest. Þar eignaðist hún nýja aðdáendur af nýjum kynslóðum, enda um tveir áratugir liðnir frá því að hún hafði leikið í sannkölluðum stórmyndum. Hún endaði leikferil sinn í hlutverki hefðarfrúarinnar Elizabeth, móður Quinn læknis (í túlkun Jane Seymour), í sjónvarpsþáttunum um töfralækninn dr. Quinn í villta vestrinu, á tíunda áratugnum.

Jane Wyman lét sig að mestu hverfa úr sviðsljósinu á tíunda áratugnum og dró sig í hlé frá glansa Hollywood-lífsins. Jane var eins og fyrr segir glæsileg leikkona. Með henni er fallin í valinn ein af þeim leikkonum sem settu mestan svip á gullaldarsögu Hollywood um miðja 20. öldina.

Jane Wyman látin 93ja ára að aldri

Ferill Britney Spears rennur í sandinn

Það fór ekki framhjá neinum sem sá endurkomu Britney Spears á sviði á MTV-hátíðinni í nótt að hún er búin að vera sem alvöru tónlistarmaður og er hreinasta hryggðarmynd orðin. Ekki nóg með að hún mæmaði lagið sem spilað var heldur var hún eins og silakeppur á sviðinu, engar snöggar hreyfingar og taktfastur hraði, heldur bara ígildi uppstoppaðs hvítabjörns, svo silaleg var hún. Það þarf varla gáfaða showbiz-menn til að sjá að ferli þessarar glamúrgellu er lokið að óbreyttu.

Það er mjög vægt til orða tekið að fræg ímynd Britney Spears sem saklausrar blondínu með englablæ sé endanlega fokin út í veður og vind eftir fjölmiðlaáföll hennar undanfarið árið og fátt þar eftir sem minnir á forna frægð, ef marka má misheppnaða endurkomuna sem beðið hefur verið eftir í yfir þrjú ár. Nokkrir mánuðir eru síðan að stjarnan flippaði yfir um og rakaði af sér hárið og lét í ofanálag tattúvera sig. Það var stílbreyting sem fáum þótti líklegt að stílisti ráðleggði.

Það voru sjokkerandi myndir sem dókúmenteruðu hratt fall stjörnu. Hún gekk þó ekki alla leið til heljar og lét tattúvera skipperamerki á upphandlegginn eða djöflatákn á bakið heldur lét sér þá nægja að fá lítið brostákn á upphandlegg. Ég man þegar að Britney var að byrja að ótrúleg ímynd saklausrar stelpu, allt að því hreinnar meyjar með tæra englaásýnd, var búin til fyrir hana. Sú ímynd var kostulega hjúpuð. Hún var undir þeim merkjum mjög lengi. Á tveim til þrem árum er ferill hennar fokinn út í veður og vind og hún er orðin eins og útlifuð tuskudúkka sem heldur aðeins áfram að steypast í glötun. 

Hún virðist vera að taka sess Önnu Nicole Smith sem gleðidívu sem fer sínar leiðir og hikar ekki við að hneyksla. Ekki langt síðan að hún var mynduð nærbuxnalaus og um skeið leit hún út eins og Ripley í Alien 3. Hrá týpa vægast sagt. Britney virðist ekki lifa neinu skemmtilífi lengur, þó það sé reynt. Það er ekki fjarstæðukennt að telja að henni vanti stórlega hjálp frá glötun. Hún er nefnilega á hraðri niðurleið og aðeins spurning hvenær að hún steypist endanlega í duftið. Vona að henni verði allavega forðað frá sömu örlögum og stjörnunnar Önnu Nicole Smith.

Skelfileg örlög það - og nöpur.... fyrir hvaða konu sem er; fræga eða óþekkta. Í rauninni er þetta kennslubókardæmi um hvernig frægðin getur leikið fólk. Hún getur verið dauðadómur í sjálfu sér sé hún ekki höndluð.

Britney Spears vakti litla lukku á MTV-verðlaununum

...að þora að storka örlögunum

Það er ekki hægt að segja annað en að Hamster, Richard Hammond, sé harður nagli. Þegar að hann slaðist lífshættulega og hlaut mikla höfuðáverka fyrir innan við ári við upptökur á svæsnu hraðakstursatriði (logandi hraði þar) í þrumukerrunni Vampire fyrir þáttinn Top Gear hélt ég og eflaust flestir aðrir að hann myndi hætta þar með. Það var ekki beinlínis svo. Um leið og hann komst aftur til starfa var haldið á fullt í þættinum og atriðið með slysinu var auðvitað sýnt við fyrsta tækifæri.

Og nú hefur hann sýnt að ekkert hefur breyst. Enn eitt glæfraatriðið og ekki minna öflugt. Hamster hefur öðlast orðspor fyrir að vera djarfur og ákveðinn. Þessi þáttur er auðvitað bara adrenalínkikk út í eitt og hlýtur að þurfa járnkraft til að geta gert allt sem hugurinn girnist án þess svo mikið sem að óttast neitt. Það hlýtur að þurfa enn meiri kraft að þora að leggja í svona aftur eftir svo mikil meiðsl og eiginlega nokkra aðvörun sem fólst í því um að ekkert er öruggt.

Ég hef reyndar oft hugsað um hvernig það sé að storka örlögunum svona. Í og með er það aðallexían sem Hamster er að sýna sjálfum sér og öðrum. Honum er nokkuð sama og heldur áfram því sem hann gerði. Það er líka ansi öflugt að geta eftir slysið gert þátt um lífsreynsluna að taka höggið og lenda í svo kraftmiklu atriði og tala um það, eins og eiginlega ekkert hafi gerst. Hann gerir þetta eins og að drekka vatn að því er virðist.

Persónulega er svolítið aðdáunarvert að fylgjast með þeirri fífldirfsku, ef kalla má það annars svo, sem felst í þessu hjá Richard Hammond. Hann er allavega ekki hræddur. Hann er kannski með níu líf eins og kötturinn. Þetta kallast sennilega að vera karl í krapinu, þó öðrum finnist hann leika sér einum of harkalega að eigin örlögum með því að halda uppteknum hætti.

Hammond samur við sig

Gerry og Kate McCann fara til Bretlands

Það kemur sannarlega ekki að óvörum að Gerry og Kate McCann taki þann kostinn að fara heim til Bretlands fyrst að þau geta það, á þeim þáttaskilum að þau verða sakborningar í stað fórnarlamba í hinu fræga máli dóttur þeirra. Þetta mál yfirgnæfir allt annað í fréttaumfjöllun bresku fréttamiðlanna. Beinar útsendingar fram og til baka og það liggur við að maður vorkenni fréttamönnunum fyrir að þurfa að yfirgefa sólskinsríkið Portúgal svo fljótt. Sky t.d. var með eina fjóra fréttamenn þarna á vakt. Ótrúlega öflug umfjöllun vægast sagt.

Kjaftasögurnar sem fjölmiðlarnir segja að komi frá nánum aðstandendum McCann-hjónunum eru á þá leið að portúgalska lögreglan sé að leita að blórabögglum í málinu. Hún hafi, eins og svo margoft hefur verið bent á, klúðrað rannsókninni á hvarfi Madeleine McCann og vilji auðveldari leiðina út. Það má vel vera. En ekkert mál getur staðið fyrir dómi nema að sönnunargögnin séu frekar skotheld. Það þarf meira en bara veik sönnunargögn til að fara með málið þá leið til enda og til að gera sjálfa foreldrana að sakborningum. Hinsvegar hlýtur að verða kallað á að sá hluti verði opinberaður betur en nú hefur verið gert.

Ég verð að viðurkenna að mér finnst tilgáta portúgölsku lögreglunnar sem lak út í gær mjög langsótt. Foreldrarnir eigi að hafa valdið dauða stelpunnar (fyrir slysni væntanlega) og hafi svo beðið með að losa sig við líkið í um mánuð og þá notað bílaleigubílinn til að standa í því. Ég veit ekki betur en McCann-hjónin hafi verið í kastljósi fjölmiðla nær upp á hvern dag síðan að málið kom upp og fjölmiðlar hafa hundelt þau nær hvert einasta skref sem þau hafa stigið. Það hefði heldur betur þurft öflugt hliðarspor, framhjá fjölmiðlum, til að geta gert slíkt mánuði eftir hvarf stelpunnar.

Það kemur ekki eitthvað allavega þarna heim og saman. Heilt yfir er þetta mál jafnóskiljanlegt og áður. Spurningarnar eru margar og kallað er á raunhæf svör. Þau er þó ekki að fá. Hinsvegar finnst mér það svo fjarlægt að foreldrarnir hafi getað haldið þetta út svo lengi í baráttu sinni hafi þau valdið dauða stelpunnar sjálf. Það þarf sterk bein til að geta haldið handritið út svo lengi og spunnið það stig af stigi og samið jafnóðum. Ráðgátan í málinu virðist ekki enn nærri því að leysast.

Svo virðist vera sem að portúgalska lögreglan hafi gefist upp á að finna Madeleine McCann og þess í stað hafið leitina að morðingjum hennar. Þáttaskil felast sannarlega í því. Það sem vantar áþreifanlega í þá mynd er að leysa ráðgátuna um örlög Madeleine. Á meðan að ekkert lík finnst er málið haldlítið í raun og aðeins byggt á getgátum. Það er fátt afgerandi í þessu og unnið er eftir því sem mögulega hefði getað gerst.

Það sem verst er í málinu er að aldrei verði vitað með vissu hvað gerðist 3. maí 2007 í Praia de Luz í Algarve. Lykilatriði er að rekja slóðina. Stór hluti þess að það hefur ekki tekist er að portúgalska lögreglan klúðraði málinu á frumstigi. Það virðist vera að hún sé því að spinna málið eigin leið til að rekja málið frá eigin afglöpum. Það lítur allavega þannig út og ekki hjálpar veikburða tilgátur þeirra til.

Foreldrar Madeleine McCann komnir heim til Bretlands

Íslendingar nálægt því að leggja Spánverja

Það er óhætt að segja að íslenska landsliðið hafi verið hársbreidd frá því að leggja Spánverja að velli í spennandi og blautum leik á Laugardalsvelli í kvöld. Drjúgan hluta leiksins vorum við yfir, eftir flott mark Emils Hallfreðssonar, og það var ekki fyrr en leið að lokum sem Spánverjum tókst að jafna leikinn. Það hefði ekki þurft að halda hreinu nema í sex til sjö mínútur til að hafa fram sigur. Það stóð því grátlega nærri, en engu að síður getum við verið sátt með jafnteflið sem ekki allir töldu í spilunum fyrirfram.

Það eru rúm þrjú ár síðan að Íslendingar unnu Ítali, 2:0, í vináttulandsleik í knattspyrnu á Laugardalsvelli. Þá var vallarmet slegið þar. Voru yfir 20.000 manns þá staddir þar að mig minnir. Síðan hefur gengið verið fallvalt og það er óhætt að segja að skipst hafi á skin og skúrir á þjálfaraferli Eyjólfs Sverrissonar, sérstaklega verið afar dapurt gengi í síðustu þrem til fjórum leikjum. Í sumar var mjög deilt um verk hans og kölluðu margir eftir afsögn hans, þ.á.m. ég í grein hér. Gagnrýnin hefur verið mjög áberandi og t.d. lét Guðjón Þórðarson, þjálfari Skagamanna og fyrrum landsliðsþjálfari, beitt orð falla um gengi liðsins og leikkerfi þess í hádegisviðtalinu á Stöð 2.

Það er ánægjulegt að sjá liðið standa á pari við það spænska er á hólminn kemur. Leikurinn var þó misjafn í gegn en stig er alltaf stig. Það er keppt að því að safna stigum og það ber að fagna hverju stigi. Það er þó grátlegt eins og horfði undir lokin að við skyldum ekki ekki taka öll stigin þrjú. Það var klárlega í spilunum og hefði óneitanlega verið sætt að leggja Spánverja að velli í rigningardembunni. En þetta eru samt ánægjuleg úrslit og vonandi mun nú fara að birta yfir liðinu. Það er auðvitað vonandi að Eyjólfi sé að takast að gera eitthvað úr þessum góða efnivið sem hann hefur í höndunum.

Heilt yfir var þetta því gott kvöld á vellinum. Árni Gautur stóð sig vel í markinu og átti stóran þátt í hversu vel gekk. Við eigum að geta brosað á þessu kvöldi. Við getum verið stolt af okkar mönnum sem voru ekki fjarri því að leggja eina fremstu knattspyrnuþjóð heimsins að velli. Það er ekki á hverjum degi sem við stöndum svo nærri því að leggja að velli svo sterkt lið.

Íslendingar og Spánverjar skildu jafnir, 1:1

Luciano Pavarotti kvaddur í Modena

Meistari Luciano Pavarotti var jarðsunginn í dómkirkjunni í Modena í dag. Horfði ég á útför hans í beinni á CNN eftir hádegið. Þetta var mjög falleg athöfn - tónlist lék þar lykilhlutverk eins og við má búast þegar að einn fremsti söngvari tónlistarsögunnar og óperulistarinnar er kvaddur hinsta sinni. Þetta var umfram allt þjóðarútför, enda var Luciano Pavarotti einn af dáðustu sonum Ítalíu og hann var svo sannarlega kvaddur með virðingu af landsmönnum og íbúum heimabæjarins sérstaklega.

Falleg tónlist situr svo sannarlega eftir í minningunni eftir þessa athöfn. Andrea Bocelli söng hið undurljúfa Ave Verum Corpus með glæsibrag og leikin var þriggja áratuga gömul upptaka með söng feðganna Fernando og Luciano Pavarotti á hinu notalega lagi Panis Angelicus, sem kallaði á mikla gleði viðstaddra og var klappað mjög lengi í kjölfarið. Það var sennilega ein eftirminnilegasta stund athafnarinnar, rétt eins og þegar að hin búlgarska sópransöngkona Raina Kabaivanska, samstarfsmaður Pavarottis og vinkona hans um langt skeið, söng undurljúft við byrjun athafnarinnar (og með tárin í augunum) Ave Maria úr Óþelló eftir Giuseppe Verdi.

Undir lok athafnarinnar var eitt þekktasta lag Luciano Pavarotti, Nessun Dorma úr Turandot eftir Giacomo Puccini, sem verður um alla tíð talið helsta einkennislag hans á litríkum tónlistarferli, leikið í flutningi meistarans sjálfs, er kista hans var borin úr kirkju. Þegar að hann kom fram í síðasta skipti opinberlega, eftir 45 ára söngferil, við setningu vetrarólympíuleikanna í Tórínó fyrir einu og hálfu ári söng hann Nessun Dorma. Það var ótrúlega sterkur flutningur miðað við að heilsu hans væri tekið að halla og hann kallaði þá sem ávallt áður fram sterkar tilfinningar hlustenda. Persónulega finnst mér besta túlkun hans á Nessun Dorma vera á tónleikum tenóranna þriggja í Róm árið 1990 og í París árið 1998, þó sennilega standi fyrri túlkunin þar upp úr.


Það var táknrænt að sjá þegar að Luciano Pavarotti var hylltur við lok útfararinnar er ítalski flugherinn flaug yfir dómkirkjuna í Modena í virðingarskyni við söngvarann fallna, einn fremsta tónlistarmann í sögu Ítalíu, og fjölskyldu hans, og kallaði fram ítölsku fánalitina á himninum. Falleg sjón og myndræn hinsta kveðja frá ítölsku þjóðinni til söngvarans.

Það hefur sést á síðustu dögum hversu sterkan sess Luciano Pavarotti hafði, ekki bara á Ítalíu heldur um allan heim. Hann var alþjóðlegur söngvari sem hreif fólk með sér og hans er minnst sem eins hinna bestu sem hafa staðið á óperusviðinu og munu gera það á næstu áratugum og öldum.

Blessuð sé minning þessa mikla meistara.

Umfjöllun um Luciano Pavarotti - 060907 

Þúsundir syrgja Pavarotti í Modena

Dramatísk atburðarás - McCann-hjónin grunuð

Það er til marks um hversu sterk sönnunargögn portúgalska lögreglan hefur að Kate McCann hafi verið boðið að fá vægari dóm gegn því að játa á sig aðild að dauða dóttur sinnar. Nú eru bæði Gerry og Kate með réttarstöðu sakbornings í málinu og væntanlega ekki langt í að málið fari lengra og þau verði formlega ákærð, ef marka hina dramatísku atburðarás. Mörgum er verulega brugðið við að málið sé komið á þetta stig, enda er alvarlegt að orða það að foreldrar hafi banað barni sínu, hvað þá að lögreglan staðfesti þann grun með þessum hætti.

Það hafði verið talað um að McCann-hjónin ætluðu brátt að halda frá Portúgal og til Bretlands. Það er ekki beint líklegt að það gerist í bráð. Fari þau fyrir dómara mun verða tekið fyrir hversu mikið frelsi þeirra verði; hvort vegabréfin verði tekin af þeim, þau verði handtekin formlega og eða verði sett í stofufangelsi. Altént er augljóst miðað við hvernig málið er vaxið að enn stærri tíðinda sé að vænta. Portúgalska lögreglan hefur fengið á sig mikla gagnrýni vegna málsins fyrir að hafa verið sein að átta sig á lykilþáttum í upphafi og greinilega er hún nú að reyna að sýna að hún sé nær lausn málsins en nokkru sinni áður.

Atburðarás síðustu 48 klukkutíma er dramatískur viðsnúningur. Fyrir nokkrum vikum og mánuðum voru læknarnir Gerry og Kate McCann talin fórnarlömb skelfilegs glæps þar sem dóttir þeirra hafði horfið sviplega en nú eru þau með réttarstöðu líklegra sakborninga, talin hafa banað henni og losað sig við líkið jafnvel vikum eftir að hún hafði horfið. Þetta er vissulega mjög merkilegt mál. Það hefur verið í kastljósi fjölmiðla í allt sumar. Foreldrarnir hófu alheimsherferð til að reyna að finna Madeleine og hún varð ein þekktasta persóna sumarsins í fjölmiðlum, myndir af henni fóru um allan heim og foreldrarnir gerðu sér ferð til Rómar til að hitta Benedikt XVI páfa til að vekja athygli á hvarfi Madeleine.

Það er auðvitað mjög dramatískt að sjá þessa nýjustu fléttu birtast. Eins og ég sagði hér í gær finnst mér eiginlega með ólíkindum að foreldrarnir hafi getað gert þetta. Finnst það eiginlega of sorglegt til að geta verið satt, eftir allt sem á undan er gengið; alla baráttuna fyrir því að finna stelpuna og það fjölmiðlakapphlaup sem foreldrarnir hafa leitt, jafnvel með fulltyngi fjölmiðlastjarna og trúarleiðtoga. Hafi það verið raunin að foreldrarnir hafi átt hlut að máli verður dómur yfir þeim mjög þungur, ekki aðeins í áralöngu fangelsi heldur þungum persónulegum dómi sem almenningur og fjölmiðlar munu ósjálfrátt kveða upp.

Það eru sem betur fer fá dæmi um að foreldrar hafi myrt ung börn sín. Það hefur líka gerst að foreldrar hafi verið hafðir ranglega fyrir sök í þeim efnum. Ég minntist einnig í gær á mál Chamberlain-hjónanna, sem voru sökuð um að hafa myrt dóttur sína, Azariu, í Ástralíu í upphafi níunda áratugarins. Lindy Chamberlain var dæmd fyrir þann verknað er yfir lauk og sat í fangelsi í heil sex ár áður en sakleysi hennar var sannað er flík af Azariu fannst í fleti dingó-hunda. Móðirin hafði borið vitni um það alla tíð að dingó-hundur hefði hrifsað stelpuna með sér í myrkri en henni var ekki trúað er á hólminn kom.

Kvikmyndin A Cry in the Dark, sem sagði sögu hjónanna allt frá upphafi málsins, er Azaria hvarf sporlaust í sumarferð foreldranna, og þar til að Lindy var látin laus eftir áralanga fangavist, vann hug og hjarta kvikmyndaáhorfenda fyrir tveim áratugum og leikkonan stórfenglega Meryl Streep vann þar enn einn leiksigurinn í hlutverki Lindy og var mjög nærri því að fá óskarinn fyrir þá glæsilegu túlkun. Frábær mynd, ég ætla mér að rifja upp kynnin af henni í kvöld og horfa á, enda orðið of langt síðan síðast. Þessi mynd er að mínu mati með þeim bestu sem Meryl hefur leikið í. Mjög sönn túlkun.

En fólk um allan heim er undrandi yfir þeim þáttaskilum sem stefnir í nú í Portúgal í þessu fjölmiðlavæna barnshvarfsmáli. Það verður mjög áhugavert að sjá hvað tekur þar við. Það þarf mjög sterk sönnunargögn til að fara með málið í þessa átt. Það verður fróðlegt að sjá hversu sterkur almennur stuðningur við foreldrana verði þegar að málið fer endanlega í þessa átt sem það hefur tekið og jafnvel ef það fer fyrir dóm. Ég sá í gærkvöldi viðbrögð Gerry McCann í beinni á Sky og sá atburðarásina þar beint, enda var útsending frá staðnum í allt gærkvöld.

Það er merkilegt að fá þessar fréttir heim í stofu. Fyrst og fremst er þetta mjög sorglegt mál. Hafi foreldrarnir verið þar að verki fá þau þungan dóm, ekki aðeins mældan í árum, en það er samt mjög óraunverulegt að trúa því að þau hafi gert þetta. Það þarf ótrúlega sterkar persónur til að geta leikið sín hlutverk svo vel svo lengi hafi þetta verið raunveruleiki málsins. Það er bara mjög einfaldlega þannig.

Móður Madeleine boðið að játa gegn vægum dómi

Skuggabaldur minnir á sig eftir langa fjarveru

Á þriðjudag eru sex ár liðin frá hryðjuverkaárásunum í New York og Washington. Nú hefur sá sem lagði drögin að þeim minnt á sig enn eina ferðina eins og grýla sem kemur ófrýnileg út úr hellinum sínum til að láta aðra finna fyrir sér og reyna að sýna að enn sé töggur í skepnunni. Skuggabaldur virðist þó óvenjusettlegur í þetta skiptið og ekki jafn herskár og oft áður, virðist meira vera að tala í gríni og kerskni um þann óskunda sem hann gæti mögulega valdið frekar en nú þegar hefur átt sér stað.

Það eru að verða þrjú ár liðin frá því að Osama bin Laden birtist síðast á myndbandi við blálok kosningabaráttunnar fyrir forsetakosningarnar í Bandaríkjunum árið 2004 þar sem George W. Bush og John Kerry áttust við í hnífjafnri baráttu. Þá hafði hann ekki sést í ár og notaði tækifærið þá til að senda boðskapinn út á þeirri stundu sem óákveðnu kjósendurnir í lykilfylkjunum voru að taka afstöðu. Margir hafa fullyrt að tjáning bin Laden á þeirri pólitísku ögurstund hafi tryggt Bush forseta endurkjör á forsetastól, önnur fjögur ár í Hvíta húsinu. Það verður sennilega um það deilt alla tíð en orðrómurinn er afgerandi.

Þegar að bin Laden lét í sér heyra fyrir þrem árum gekk hann mjög langt í orðavali. Þá kom hann reyndar í fyrsta skipti með afdráttarlausa yfirlýsingu þess efnis að hann hefði staðið að hryðjuverkunum í Bandaríkjunum haustið 2001. Sagðist hann þá geta útlistað bestu leiðina fyrir Bandaríkin til að "forðast annað Manhattan". Bin Laden sagði þá einnig að árásin á Bandaríkin hefði verið nauðsynleg til að endurheimta frelsi og kenna Bandaríkjamönnum lexíu, hann hefði unnið að henni allt frá árinu 1982. Sagði hann þá ennfremur að varast skyldi að reita Araba til reiði. Ávarpið þótti stuðningstal fyrir hönd Kerrys en það var ekki beint vel þegið í þeim herbúðum.

Þetta var á föstudeginum fyrir forsetakjörið. Þá sagði Bush í viðbrögðum: "Let me make this very clear to the terrorists! Americans will not be intimidated or influenced by an enemy of our country. I'm sure Senator Kerry agrees with this." Sagðist hann treysta því að bandarískir kjósendur létu hótanir hryðjuverkamanns ekki hafa áhrif á dómgreind sína. Kerry svaraði að bragði: "Let me just make it crystal clear, as Americans we are absolutely united in our determination to hunt down and destroy Osama bin Laden and the terrorists. They are barbarians. I will stop at absolutely nothing to hunt down, capture and kill the terrorists wherever they are and whatever it takes".

Þetta var þá. Nú er tal hryðjuverkamannsins lágstemmdara svo sannarlega. Þrem árum síðar birtist bin Laden með dökkt skegg en var með grátt fyrir þrem árum. Það er ágætt að vita að skuggabaldur sjálfur notar litarefni til að halda sér ferskum. Hann er fjarri því dauður eins og margir töldu eftir þriggja ára fjarveru, enda talar hann um Sarkozy og Brown - hann er greinilega það vel lifandi að vita að Tony Blair og Jacques Chirac eru farnir að gera annað - sá fyrrnefndi er reyndar orðinn friðarins maður í Mið-Austurlöndum.

Eins og flestir vita styttist óðum í að George W. Bush láti af embætti. Eftirmaður hans verður kjörinn eftir aðeins fjórtán mánuði í líflegum forsetakosningum. Þar koma saman tveir nýjir fulltrúar. Það verður fróðlegt að sjá hvernig að hryðjuverkamaðurinn beitir áhrifum sínum og myndbandsspólum þegar að þeim spennandi kosningum kemur og Bush hverfur af hinu pólitíska sjónarsviði.

Hatur bin Laden á vesturveldunum var enda löngu komið til áður en George W. Bush varð forseti, hvað þá ríkisstjóri í Texas og kjör nýs forseta breytir varla miklu í þessum efnum.

Al-Jazeera sýndi myndband með bin Laden

18 - 23

Eitt helsta hitamál úr bæjarpólitíkinni hér undanfarnar vikur var ákvörðun bæjarstjórans á Akureyri að meina 18-23 ára fólki aðgang að tjaldsvæðum bæjarins um verslunarmannahelgina. Nú hefur einn efnilegasti ljósmyndarinn í bænum, Helgi Steinar Halldórsson, sett saman flotta ljósmyndasýningu með yfirheitinu 18-23 hjá Pedrómyndum hér í bæ.

Sýningin er táknræn enda eru þar myndir af 18-23 ára sjálfráða fólki sem hefur fetað sinn veg í lífinu; eru í lögreglunni, sjúkraflutningum, slökkviliðinu, í námi, á eigið fyrirtæki og fjöldamargt annað. Eru þar táknmyndir ábyrgs og öflugs fólks í samfélaginu. Segja myndirnar sína sögu mjög vel að mínu mati.

Mér líst vel á þessa sýningu Helga Steinars og styð svo sannarlega það sjónarmið sem hann er að kynna með henni. Þessi ákvörðun var röng, ég held að hún verði aldrei tekin aftur í sömu mynd. Hún einkenndist af klúðri og vandræðagangi umfram allt og var einfaldlega röng, enda var með því lokað á að hluti fólks sem er sjálfráða og ræður sér sjálft mætti tjalda hér.

Þetta er því góð ljósmyndasýning og vert að benda á hana hér, enda styð ég ekki þessa ákvörðun bæjaryfirvalda og vona að þeir hafi lært sína lexíu á þessu máli öllu. 

Er ráðgátan um hvarf Madeleine að leysast?

Það er ekki hægt að segja annað en að það sé sláandi að heyra fréttir af því að móðir Madeleine McCann hafi nú stöðu grunaðrar í máli hennar. Flest virðist benda til að hún verði ákærð vegna hvarfs hennar síðar í dag, enda hafa blóðleifar úr Madeleine fundist í bifreið sem foreldrarnir höfðu til umráða eftir hvarf hennar. Þetta eru stórfréttir í málinu og leiða hugann að því auðvitað hvort foreldrarnir hafi verið valdir að dauða Madeleine.

Fjölmiðlar hafa talað mikið um það sérstaklega síðustu 50 dagana hvort að verið gæti að sakborningar í þessu máli séu sjálfir foreldrarnir, þau sem næst standa Madeleine. Atburðarás þessa máls hefur reyndar alla tíð verið undir smásjá slúðurblaða og deilt um hvern einasta þátt hennar, sérstaklega þann þátt foreldranna að hafa ákveðið að fara út að borða með börn sín ein síns liðs heima í íbúðinni sem þau dvöldu í. Strax vegna þess vaknaði viss vafi og margir hugleiddu það talsvert.

Held samt að margir hafi ekki viljað leggja þau undir grun, þó fátt hafi bent til annars en að augljósasta skýringin á örlögum Madeleine væri sú sem stæði næst. Það verður hinsvegar að segjast eins og er að grunurinn hefur sífellt færst meira í áttina að þeim eftir því sem liðið hefur frá hvarfi Madeleine. Einhverjar vísbendingar hafa borist um hvarf hennar, en þær hafa allar verið mjög haldlitlar og ekki beint til að byggja mikið á, þó slúðursögurnar hafi orðið mun fleiri. Foreldrarnir hafa verið í kastljósi fjölmiðla frá fyrsta degi og verið í fjölda viðtala og aðeins eru nokkrir dagar síðan að þau voru saman í löngu viðtali á Sky sem ég sá og þar komu þau fram af miklu öryggi.

Það er auðvitað til marks um verulega kaldrifjað hugarfar ef þau hjón bera ábyrgð á dauða dóttur sinnar og hafa á meðan getað leikið svo sannfærandi hlutverk hinna örvæntingarfullu foreldra. Get bara ekki sagt annað. Er satt best að segja að vona að verið sé að hafa þau fyrir rangri sök eins og Chamberlain-hjónin í Ástralíu fyrir um þrem áratugum, en þau voru sökuð um að hafa myrt kornabarn sitt, en síðar kom í ljós að dingó-hundar átu það. Það var frægt mál sem var fjallað um í kvikmyndinni A Cry in the Dark árið 1988 með Meryl Streep og Sam Neill í aðalhlutverkum.

En þessar vísbendingar eru mjög afgerandi og erfitt að verjast þeim. Það blasir við. En það er alveg ljóst að dómur almennings og fjölmiðla yfir McCann-hjónunum verður verulega þungur sé málið svona vaxið eins og sannanir gefa til kynna.

Lögregla segir blóð úr Madeleine hafa fundist í fjölskyldubílnum

Góð byrjun hjá nýjum heilbrigðisráðherra

Það eru rúmir 100 dagar liðnir frá því að Guðlaugur Þór Þórðarson varð heilbrigðisráðherra, fyrstur sjálfstæðismanna í tvo áratugi. Að mínu mati hefur Gulli staðið sig vel sem heilbrigðisráðherra og gert mjög margt gott og tekið farsælar ákvarðanir víða. Sérstaklega finnst mér að hann hafi valið góðan hóp með sér til verka í ráðuneytinu. Valið á Hönnu Katrínu Friðriksson sem aðstoðarmanni var sérstaklega vel heppnað í upphafi og ekki var síðra að dr. Inga Dóra Sigfúsdóttir væri valin í sérverkefni.

Ennfremur mætti nefna þær ákvarðanir að skipa Benedikt Jóhannesson, stærðfræðing, sem stjórnarformann Tryggingastofnunar ríkisins, Steingrím Ara Arason sem formann samninganefndar heilbrigðisráðherra (hins sama Steingríms Ara sem sagði sig reyndar úr einkavæðingarnefnd með þeim orðum að "hann hefði aldrei kynnst öðrum eins vinnubrögðum"), Þórólf Þórlindsson sem forstjóra Lýðheilsustofnunar og Rúnu Hauksdóttur Hvannberg sem formann lyfjaverðsnefndar í stað Höllustaðabóndans margfræga.

Nú nýlega var Davíð Á. Gunnarsson færður úr starfi ráðuneytisstjóra heilbrigðisráðuneytisins og settur í sérverkefni undir utanríkisráðherranum Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur. Ég held að sú tilfærsla sé mjög gott skref, hið rétta í stöðunni, og ekki er verra að til verka í staðinn sé valin Berglind Ásgeirsdóttir, sem er mjög vönduð og hæf kona sem hefur víða unnið gott starf. Ráðherrann er að marka sér sess sem manns með hreint borð sem vill gera hlutina með sínu lagi en ekki annarra og hefur stokkað spilin vel upp.

Guðlaugur Þór Þórðarson hefur því farið vel af stað og fyrstu 100 dagarnir lofa góðu um verk hans. Það sem væri heiðarlegast og best núna fyrir hann væri að stokka upp málefni hátæknisjúkrahússins margfræga, skipta um formann í bygginganefnd þess og velja nýju sjúkrahúsi annan stað en þann sem nú hefur verið rætt um. Það yrði rós í hnappagat ráðherrans. En ég vil semsagt hrósa Gulla fyrir góða byrjun og vona að næstu hundrað dagar verði jafnvel heppnaðir og þeir hinir fyrstu.