Siv gefur kost á sér til formennsku

Siv Friðleifsdóttir, heilbrigðisráðherra og ritari Framsóknarflokksins, tilkynnti í dag, á 44. afmælisdegi sínum, formlega um framboð sitt til formennsku í Framsóknarflokknum. Allt frá því að Jónína Bjartmarz og Guðni Ágústsson tilkynntu um framboð sín til varaformennsku í Framsóknarflokknum hefur verið beðið eftir því að Siv tilkynnti um hvað hún hyggðist gera. Það hefur blasað við í nokkrar vikur að Siv væri alvarlega að íhuga formannsframboð og síðustu daga hefur stefnt í að hún væri búin í raun að gera upp hug sinn og biði aðeins eftir rétta tímanum til að kynna ákvörðunina. Í gær birtist grein eftir Óskar Bergsson, varaborgarfulltrúa, í Fréttablaðinu þar sem hann lýsti yfir stuðningi við hana og skoraði á hana til framboðs og hið sama hafa stjórnir ýmissa flokksfélaga tilkynnt um nú síðasta sólarhringinn.

Siv Friðleifsdóttir, sem er eins og fyrr segir 44 ára í dag, hefur verið lengi framarlega í forystusveit Framsóknarflokksins. Hún var kjörin formaður Sambands ungra framsóknarmanna árið 1990, fyrst kvenna. Sama ár leiddi hún Neslistann, sameiginlegt framboð minnihlutaaflanna á Seltjarnarnesi, ásamt Guðrúnu Katrínu Þorbergsdóttur, síðar forsetafrú. Siv náði aldrei að höggva í hreinan meirihluta Sjálfstæðisflokksins á Seltjarnarnesi en henni tókst hinsvegar að vekja athygli á sér í forystu flokksins. Þegar að Steingrímur Hermannsson hætti í stjórnmálum árið 1994 til að verða seðlabankastjóri losnaði leiðtogastóll flokksins í Reykjaneskjördæmi. Siv og Hjálmar Árnason gáfu kost á sér í leiðtogaslaginn. Eftir harða baráttu þeirra náði Siv að sigra hann og leiddi svo flokkinn í þingkosningunum 1995. Hún og Hjálmar hlutu bæði kjör í kosningunum 1995.

Siv Friðleifsdóttir varð umhverfisráðherra í ríkisstjórn Davíðs Oddssonar vorið 1999 en hún hafði sýnt áhuga á ráðherrastól fjórum árum áður, en ekki fengið. Siv var áberandi sem umhverfisráðherra og tókst að verða einn af mest áberandi ráðherrum flokksins. Frá árinu 2001 hefur hún haldið úti vef sínum, www.siv.is, og skrifað þar með mjög áberandi hætti um einkalíf sitt og stjórnmálastörf sín. Kjósendur hennar og stjórnmálaáhugamenn hafa þar fylgst með verkum hennar. Ennfremur hefur hún tekið myndir og birt á vefnum og vakið athygli fyrir lífleg efnistök. Hún missti ráðherrastól sinn í uppstokkun í ríkisstjórninni haustið 2004 er Halldór Ásgrímsson varð forsætisráðherra. Deilt var mjög um þá ákvörðun og sú skoðun verið áberandi að það hafi haft úrslitaáhrif um að flokkurinn hafi lent í miklum ólgusjó.

Siv varð heilbrigðisráðherra í uppstokkun innan ríkisstjórnarinnar í mars 2006 þegar að Árni Magnússon hætti í stjórnmálum, en hann hafði allt frá alþingiskosningunum 2003 verið talinn líklegur eftirmaður Halldórs Ásgrímssonar á formannsstóli. Siv Friðleifsdóttir hefur verið ritari Framsóknarflokksins allt frá árinu 2001 þegar að forveri hennar í embættinu, Ingibjörg Pálmadóttir, hætti í stjórnmálum. Það er ekki hægt að segja annað en að Siv hafi lagt mikið af mörkum í flokksstarfi Framsóknarflokksins. Hún hefur enda sem ritari flokksins verið formaður flokksstjórnar Framsóknarflokksins og leitt allt innra starf hans. Forysta hennar í flokksstarfinu hefur verið nær óumdeilt og hún hlýtur að leggja þau verk sín öll, sem og verk í ríkisstjórn af hálfu flokksins, í dóm flokksmanna nú. Er ekki undarlegt að hún fari í þessa kosningu.

Með þessu er semsagt ljóst að Siv Friðleifsdóttir og Jón Sigurðsson munu takast á um formennsku í Framsóknarflokknum. Er mikið talað um það, og varla undarlegt, að bandalög hafi myndast til forystustarfa í flokknum. Siv og Guðni séu saman í kosningabandalagi og hinsvegar þau Jón og Jónína. Að sjálfsögðu segist Siv ekki vera í bandalagi við aðra um forystustörfin innan flokksins en það hlýtur að vera nokkuð augljóst að þær fylkingar sem tekist hafa á í flokknum nú um nokkurra ára skeið takist nú á um forystu Framsóknarflokksins á flokksþinginu sem hefst eftir rúma viku. Sá slagur mun verða spennandi og það hefur stefnt í hann mjög lengi, en það verður nú hlutskipti Sivjar að fara í framboð gegn óskakandidat fráfarandi flokksformanns til forystu.

Það verður fróðlegt að sjá hvernig kosningar fara á flokksþinginu sem verður eflaust mjög mikið átakaþing um forystusess. Framsóknarflokkurinn er eins og allir sjá að ganga í gegnum miklar breytingar. Öflugur forystumaður hans í um þrjá áratugi er að hverfa af hinu pólitíska sviði og þáttaskil blasa því við hjá Framsóknarflokknum. Hvort sem að Jón eða Siv leiða flokkinn á þeim kosningavetri sem brátt hefst má fullyrða að flokkurinn þarf að fara í verulega uppstokkun til að ná að endurheimta sína stöðu að þingkosningum loknum eftir níu mánuði.

Það skiptir þó auðvitað máli að mati flestra flokksmanna hvor aðilinn muni vinna og leiða flokkinn. Það má væntanlega búast við spennandi og jöfnum kosningum, væntanlega þeim mest spennandi í sögu Framsóknarflokksins allt frá árinu 1944 er Hermann Jónasson felldi Jónas Jónsson frá Hriflu, sitjandi formann, af formannsstóli.

Spenna framundan í frönskum stjórnmálum

Það fer ekki framhjá neinum sem fylgist með frönskum stjórnmálum að breytingar eru framundan. Að vori verða forseta- og þingkosningar í Frakklandi og margt bendir til þess að þáttaskil verði í báðum kosningunum. Kjörtímabili hins 74 ára gamla forseta Frakklands, Jacques Chirac, lýkur að vori og bendir flest til þess að hinn umdeildi hægrileiðtogi muni taka þá ákvörðun að láta gott heita og gefa ekki kost á sér til endurkjörs í þriðja skiptið eftir að hafa setið á forsetastóli í ellefu ár, eða allt frá árinu 1995. Chirac hefur upplifað marga slæma tíma og oft komist í hann krappan á fjögurra áratuga löngum stjórnmálaferli. Segja má að franskir kjósendur hafi sent honum rauða spjaldið í kosningunni um stjórnarskrá ESB í júní 2005 þar sem vilji hans beið hnekki með mjög áberandi hætti. Brást hann við tapinu með því að fórna forsætisráðherra sínum, Jean-Pierre Raffarin.

Chirac hefur ekki endurheimt þann styrkleika sem hann tapaði í kosningunum umdeildu fyrir rúmu ári og verður væntanlega sem lamaður þjóðarleiðtogi fram að kosningum. Óvinsældir hans hafa aukist til mikilla muna og það er af sem áður var þegar að Chirac tókst með glæsibrag að tryggja sér annað kjörtímabilið árið 2002. Það er eiginlega með ólíkindum hvað Chirac hefur tekist illa að halda glæsilegu umboði sínu eftir þing- og forsetakosningarnar 2002. Í báðum kosningunum stóð Chirac eftir með pálmann í höndunum. Chirac tókst að ná endurkjöri á forsetastól með glæsilegum hætti. Í fyrri umferð kosninganna hafði Lionel Jospin, forsætisráðherra og leiðtoga Sósíalistaflokksins, mistekist að tryggja sér sæti í seinni umferðina og öllum að óvörum hafði það verið þjóðernishægrimaðurinn Jean-Marie Le Pen sem varð mótherji Chiracs í seinni umferðinni.

Lionel Jospin stóð eftir með sárt ennið og stjórnmálaferli hans lauk því með öðrum hætti en hann hafði óneitanlega stefnt að. Í seinni umferðinni sameinuðust meira að segja svarnir andstæðingar Chiracs um að kjósa hann til að koma í veg fyrir að Le Pen yrði forseti. Það var skondið að sjá Sósíalistaflokkinn hvetja fólk til að kjósa Chirac og forða Frökkum frá stjórn Le Pen. Og Chirac hlaut 82% greiddra atkvæða. Í kjölfarið vann bandalag hægri- og miðflokka í Frakklandi afgerandi sigur í þingkosningum og Jean-Pierre Raffarin varð forsætisráðherra. Þá var hann afburðavinsæll og sterkur að velli. Eftir tapið í fyrra var hann orðinn svipur hjá sjón. Stjórnin varð undir og honum því sparkað. Tók Dominique de Villepin við embættinu en honum hefur aldrei tekist að verða öflugur forystumaður og þótt með eindæmum mistækur, t.d. í hinni frægu deilu um vinnulöggjöfina.

Nú stefnir í forsetakosningar. Flestir ganga að því sem gefnu að Chirac hætti. Hann er orðinn veiklulegur og sést hefur á síðustu mánuðum að heilsa hans er tekin að dala. Hann hefur væntanlega hvorki úthald né áhuga á að halda í annað fimm ára kjörtímabil. Ef marka má kannanir hafa Frakkar ennfremur takmarkaðan áhuga á honum nú. Chirac hefur mistekist að skipta um áherslur og stefnu í kjölfar tapsins í fyrra. Hann fól de Villepin það verkefni en honum hefur ekkert gengið. Enginn vafi leikur á því að Nicholas Sarkozy, innanríkisráðherra, hefur verið pólitískur andstæðingur forsætisráðherrans og þeir margoft eldað grátt silfur. Sarko, eins og hann er almennt kallaður, telst óskabarn hægrimanna fyrir kosningarnar og mælist langvinsælastur þeirra nú og mun væntanlega takast að verða kandidat hægriblokkarinnar.

Jacques Chirac hefur aldrei fyrirgefið Sarkozy að hafa ekki stutt sig í forsetakosningunum 1995 og það verið dökkur blettur á honum í hans huga. Það var til marks um það pólitíska minni Chiracs að hann skyldi ekki velja Sarkozy sem forsætisráðherra í fyrra. Töldu bæði hann og de Villepin að Sarkozy myndi ekki geta staðið undir því að vera innanríkisráðherra. Það hefur ekki minnkað vinsældir hans að vera í því ráðuneyti og hann virðist langvinsælasti stjórnmálamaður Frakka á hægrivængnum þegar að haldið er inn í kosningaveturinn. Chirac hafði væntingar um að de Villepin gæti notað forsætið sem stökkpall í forsetaframboð en svo fór ekki - hann hefur skaddast á því og það verulega, enda þótt klaufalegur. Sarko virðist geta leikandi létt tryggt sér framboðsstandard og það jafnvel án atbeina forsetans sem hefur dalað í vinsældum eins og fyrr segir.

Draumadís vinstrimanna fyrir kosningar er hin 53 ára gamla Segolene Royal. Fyrir aðeins nokkrum árum hefði það þótt draumórar að halda að Royal hlyti nær afgerandi sess sem kandidat sósíalista til framboðs en svo hefur nú farið. Valdamikill armur flokksins vill hana ekki í framboð og hefur reynt allt sem þeir geta til að draga niður vinsældir hennar, en án árangurs. Ef marka má skoðanakannanir nú er hún einnig draumadís Frakka sem telja sig sjá ferskan vindblæ breytinga og uppstokkunar í Royal, og nýtur hún mikilla vinsælda meðal landsmanna. Margir virðast vilja kvenforseta í Frakklandi og margir vinstrimenn telja hana einu von flokksins til sigurs og áhrifa að vori. Eiginmaður Royal er áhrifamaður í frönskum stjórnmálum, Francois Hollande, formaður Sósíalista, og hefur jafnvel heyrst að hann hafi áhuga á forsetaembættinu ennfremur.

Margir vinstrimenn í andstæðingahópi Royal hafa nefnt nafn Lionel Jospin, fyrrum forsætisráðherra, sem þess eina sem gæti komið í veg fyrir sigur hennar í forvali sósíalista um útnefninguna í forsetakjörið sem fram fer nú í haust. Jospin er fimm árum yngri en Chirac forseti. Lítið hefur farið fyrir honum eftir tapið kostulega fyrir fjórum árum, sem skaddaði pólitískan feril Jospins og batt enda á forsætisráðherraferil hans. Hann hefur sagst tilbúinn í framboð en aðeins að því gefnu að góð samstaða myndist um sig, rétt eins og árin 1995 og 2002. Nú er engin samstaða um Jospin og andstæðingar hans innan flokksins (stuðningsmenn Royal) segja fjarstæðu að honum takist að vinna kosningar nú fyrst honum tókst það ekki sem sitjandi forsætisráðherra árið 2002. Flest bendir því til að Royal fái útnefningu flokksins og eigi góðan séns í forsetaembættið.

Það stefnir í spennandi kosningar að vori, bæði um þing og forseta. Hægrimenn líta kvíðnir sérstaklega til þingkosninganna og óttast að það sama gerist og árið 1997 þegar að þeir misstu yfirráð yfir þinginu, reyndar mjög óvænt þá. Sérstaklega virðist kosningabaráttan um forsetaembættið og það hver verði húsbóndi í Elysée-höll ætla að verða spennandi og mjög óvægin. Barátta um kandidata vinstri- og hægriblokkanna verða harðir, eins og sést vel af umræðunni og sérstaklega vekur athygli nákvæm umfjöllun um einkalíf forsetaefnanna Royal og Sarkozy.

Framundan eru áhugaverðir tímar í frönskum stjórnmálum og sérstaklega má búast við að forkosningar valdablokkanna í franskri pólitík verði beitt og harkaleg. Sumir tala um Sarko-Sego tíma framundan í frönskum stjórnmálum. Það skal ósagt látið - en það verður mjög áhugavert að sjá hverjir muni berjast að lokum um hið valdamikla forsetaembætti í Frakklandi, áhrifaembætti í alþjóðastjórnmálum.

Beðið eftir Siv

Eftir tíu daga verður nýr formaður Framsóknarflokksins kjörinn á flokksþingi á Hótel Loftleiðum í Reykjavík. Þá lýkur tólf ára litríkum formannsferli Halldórs Ásgrímssonar, sem hefur setið á Alþingi í yfir þrjá áratugi, var ráðherra nær samfellt í tvo áratugi og hefur verið formaður eða varaformaður flokksins í 26 ár. Litríkum stjórnmálaferli er að ljúka en við Framsóknarflokknum blasir ný framtíð undir forystu þess sem verður kjörinn í stað Halldórs Ásgrímssonar. Eins og ég greindi frá á vef mínum fyrir nokkrum dögum hefur aðeins Jón Sigurðsson, iðnaðar- og viðskiptaráðherra, boðað alvöru formannsframboð og eins og horfir nú tíu dögum fyrir flokksþingið virðist hann hafa mjög góða stöðu. En mjög deildar skoðanir virðast uppi um Jón og margir hafa undrast gamaldags framkomu hans í sjónvarpsviðtölum seinustu vikurnar.

Í sumarbyrjun hefði fáum órað fyrir eða látið sér detta í hug að segja það opinberlega að seðlabankastjórinn Jón Sigurðsson yrði jafnvel eftirmaður Halldórs á formannsstóli og eða að hann yrði ráðherra í ríkisstjórn Íslands. En sú varð raunin og nú stefnir allt í að hann verði formaður þessa gamalgróna stjórnmálaflokks sem fagnar 90 ára afmæli sínu á þessu ári. Enn bíða stjórnmálaáhugamenn eftir ákvörðun Sivjar Friðleifsdóttur. Núna þegar að örfáir dagar eru til formannskjörs hefur hún ekki tekið endanlega ákvörðun um hvert hún stefni. Ákvörðun hennar mun hafa lykiláhrif á það í hvaða átt stjórnmálaferill hennar mun þróast. Hún hefur leitast eftir því að vera í forystu jafnréttisumræðu flokksins og hlýtur að vilja marka sér sess sem lykilforystukona flokksins við þau forystuskipti sem við blasa nú.

Í dag ritar Óskar Bergsson, varaborgarfulltrúi, grein í Fréttablaðið. Þar skorar hann á Siv Friðleifsdóttur að gefa kost á sér til formennsku í Framsóknarflokknum og rekur feril hennar og afrek í stjórnmálum. Athygli vekur að hann lýsir þeim tímapunkti að hún missti ráðherrastól sinn í ráðherrahrókeringum haustið 2004 er Halldór Ásgrímsson varð forsætisráðherra sem örlagaatburði í þeirri óheillasögu sem yfir flokkinn hefur dunið. Með því er varaborgarfulltrúinn ennfremur að segja að Halldór hafi keypt forsætisráðherrastólinn dýru verði og ein mestu pólitísku mistök flokksformannsins og forsætisráðherrans fyrrverandi hafi verið að skipta Siv Friðleifsdóttur út af taflborði flokksins í ríkisstjórn. Það eru merkileg orð og jafnvel eru þau sögð að sönnu, enda hefur flokkurinn verið í öldudal alla tíð síðan.

Nú bíða framsóknarmenn eftir því hvort alvöru átök verði um formennsku Framsóknarflokksins við þau þáttaskil að Halldór Ásgrímsson yfirgefur hið pólitíska svið. Siv Friðleifsdóttir er sú eina sem úr þessu getur veitt Jóni Sigurðssyni einhverja alvöru keppni um formannsstólinn. Siv hefur verið ráðherra nær samfellt frá árinu 1999 og verið alþingismaður af hálfu hans frá árinu 1995. Ef marka má þessa grein er mikið þrýst á Siv að fara í framboð og væntanlega er líklegra en ekki að hún láti slag standa.

Fari svo að Siv skelli sér í formannsframboð verður alvörubarátta um það hver muni leiða Framsóknarflokkinn inn í væntanlegan kosningavetur og í þá kosningabaráttu sem framundan er, en í þeirri baráttu gætu örlög flokksins ráðist og hvort honum tekst að rífa sig upp úr þeirri lægð sem hann hefur verið mjög lengi.

Atvinnumótmælendur grípa í síðustu hálmstráin

Það hefur varla farið framhjá neinum að undanfarnar vikur hafa umhverfissinnaðir atvinnumótmælendur verið við Kárahnjúka á Austurlandi og mótmælt þar væntanlegri virkjun á Kárahnjúkum og álveri við Reyðarfjörð. Framan af voru þessi mótmæli friðsamleg og gengu eðlilega fyrir sig. Fólk kom vissulega á framfæri skoðunum sínum og það með hófsömum hætti að mestu leyti. Það er eðli þjóðmálaumræðu að uppi séu ólíkar skoðanir og ólík sýn meðal fólks á hitamál samtímans - eins og flestir vita er þetta eitt mesta hitamál hérlendis á seinustu árum. En fullyrða má að vinnubrögð atvinnumótmælendanna seinustu daga hafi farið yfir strikið. Mótmælendur hafa að undanförnu hlekkjað sig við vinnuvélar, málað ókvæðisorð á vélar, skilti og á ýmsa hluti á svæðinu og ennfremur verið með óásættanlega framkomu við starfsfólk þarna.

Lögreglan greip í kjölfar þessara síendurtekinna afskipta af framkvæmdum til sinna ráða og lét fjarlægja búðir mótmælenda. Minnir staðan að þessu sinni hjá mótmælendunum á það sem gerðist á sömu slóðum fyrir ári. Um það og tengd mál skrifaði ég ítarlegan pistil á vefritið íhald.is fyrir nákvæmlega ári. Þær skoðanir sem ég lét þar í ljósi eru óbreyttar og ég er sama sinnis um þessi mótmæli, sem áttu að vera friðsamleg en gengu að lokum yfir allt sem eðlilegt telst. Eftir stendur enn og aftur sú staðreynd að lögregla á að grípa til sinna ráða þegar að mótmælendur vaða sífellt og æ ofan í æ inn í þá stöðu að atvinnumótmælendur haldi í algjöru leyfisleysi inn á vinnusvæði og hindri með því störf þeirra einstaklinga sem bæði eru í fullum rétti við að vinna sína vinnu og eru þar aðeins í þeim tilgangi að starfa við löglegar framkvæmdir.

Eins og fyrr segir eru framkvæmdir við virkjun og álver á Austurlandi umdeildar. Eftir stendur þó sú veigamikla staðreynd að þær eru fullkomlega löglegar og hafa hlotið sína staðfestingu. Alþingi Íslendinga samþykkti með afgerandi meirihluta allar framkvæmdir sem þar eiga sér stað og þær eru fullkomlega löglegar eins og fyrr segir. Lýðræðislega kjörinn meirihluti þjóðþingsins okkar staðfesti allt ferlið og það er því mjög ankanalegt að sjá mótmælendur að reyna að koma í veg fyrir framkvæmdirnar. Andstæðingar álvers og virkjunar fyrir austan hafa verið mjög áberandi við að tjá skoðanir sínar og hafa bæði fengið tækifæri og lýðræðislegar leiðir til að tjá skoðanir sínar. Málið hefur hlotið endanlega staðfestingu og það er ekkert eftir að deila um - þeirra sjónarmið urðu undir. Þessar framkvæmdir eru staðreynd sem engu fær breytt.

Ég lít svo á að lögreglan fyrir austan sé að vinna sína vinnu. Sýslumaður fyrirskipaði að búðirnar skyldu fjarlægðar og því var framfylgt á grundvelli 15. greinar lögreglulaga frá árinu 1996. Það er vonlaust fyrir okkur áhorfendur að ætla að úthrópa lögregluna fyrir að vinna sitt verk. Það fólk sem er að tjá þau sjónarmið sem fyrir löngu urðu undir bæði í samfélaginu og á Alþingi Íslendinga verða að sætta sig við stöðu mála. Löglegar framkvæmdir verða að hafa sinn gang. Það er mjög einfalt mál. Mér finnst kostulegt að fylgjast með því unga fólki sem mótmælir fyrir austan og spyr mig hreinlega að því hvort það hafi ekkert annað þarfara að gera en að reyna að hindra löglegar framkvæmdir. Kostulegast af öllu er þó að sjá Ragnar Aðalsteinsson reyna að gera sig breiðan í einhliða fjölmiðlablaðri byggt á orðum þeirra sem fyrir austan voru.

Það á ekki að vera líðandi að eignir fyrirtækja eða mannvirki á Austfjörðum verði fyrir skemmdum, ráðist sé að þeim sem þarna vinna og ráðist að lífsafkomu verktaka sem aðeins eru að vinna sína vinnu. Um er að ræða löglegar framkvæmdir fyrirtækjanna sem eru að vinna að þessu verkefni fyrir austan og taka verður á því með hörku ef mótmælendurnir fara yfir strikið. Kostulegast af öllu er að þetta fólk sé að mótmæla orðnum hlut og framkvæmdum sem hafa staðið í þrjú ár. En já það er margt undarlegra í henni veröld en hvað annað.

Örlagadagur á stjórnmálaferli Joe Lieberman

Á þessum degi fyrir sex árum var mikill örlagadagur í lífi öldungadeildarþingmannsins Joe Lieberman frá Connecticut. Þá tilkynnti Al Gore, þáv. varaforseti Bandaríkjanna, að hann hefði valið Lieberman sem varaforsetaefni sitt í forsetakosningunum 2000. Með því komst hann á spjöld sögunnar, enda var Lieberman fyrsti gyðingurinn í forystu forsetaframboðs annars af stóru stjórnmálaflokkunum. Þrátt fyrir að gagnrýna Bill Clinton, þáv. forseta, harkalega í málaferlunum fyrir sameinuðum þingdeildum vegna máls Monicu Lewinsky árið áður hafði hann hlotið náð fyrir augum forystu Demókrataflokksins. Kosningabaráttan var jöfn og æsispennandi. Að lokum fór það svo að Gore og Lieberman urðu að gefast upp. Þar munaði aðeins hársbreidd að Lieberman yrði fyrsti gyðingurinn á varaforsetastól landsins.

8. ágúst 2006 verður klárlega ekki síður örlagadagur í lífi þessa 64 ára þingmanns. Nú berst hann fyrir pólitísku lífi sínu eftir að hafa setið í öldungadeildinni í tæp 18 ár. Í dag fer fram forval demókrata í Connecticut. Fram til þessa hefur Lieberman átt auðvelt með að vinna tilnefningu flokksins til endurkjörs en nú stefnir í spennandi kosningadag. Lieberman var endurkjörinn síðast árið 2000, er kjörtímabili hans lauk. Hann ákvað að halda fast við þingframboð sitt þá þrátt fyrir að vera í kjöri með Al Gore. Mörgum fannst hann í raun gefa það út með því að ekki væri öruggt með að Gore myndi vinna. Fannst mörgum að hann hefði niðurlægt Gore. Vík varð milli þeirra þegar í baráttunni og Gore studdi frekar Howard Dean en Lieberman í forvali demókrata fyrir forsetakjörið 2004.

Jákvæð afstaða Lieberman til Íraksstríðsins og stuðningur hans við ákvarðanir Bush-stjórnarinnar fyrir og eftir stríðið leiddi til víðtækrar óánægju með störf hans. Svo fór að lítt kunnur viðskiptamaður að nafni Ned Lamont ákvað að gefa kost á sér. Framan af þótti hann ekki eiga séns gegn hinum víðreynda og vinsæla Lieberman sem var einn af forystumönnum flokksins á landsvísu. Á nokkrum mánuðum hefur allt breyst. Nú mælist Lamont með forskot á Lieberman, fyrir nokkrum dögum var forskotið orðið 13% en hefur aftur minnkað nú seinustu dagana. Lieberman eyðir nú fé á báða bóga í baráttu sína fyrir því að halda velli. Hann er að berjast fyrir pólitísku lífi sínu og baráttan virðist svo jöfn að ómögulegt er um að spá hvor vinni. Flestir gera sér því grein fyrir að stórtíðindi gætu orðið í Connecticut í dag.

Lieberman hefur flaggað mörgum góðkunningjum sínum í forystu flokksins í baráttunni. Bill Clinton fór í fylkið til að styðja hann og ennfremur hafa margir félagar hans í öldungadeildinni mætt til að styðja hann af krafti. Lieberman gerir sér hinsvegar fulla grein fyrir því að ef honum tekst ekki að ná útnefningu flokksins í dag muni stuðningur þeirra gufa algjörlega upp, enda hafa flest þeirra sagst munu virða val demókrata á frambjóðanda í dag. Lieberman hefur reyndar sagst ætla að bjóða sig fram sem óháður frambjóðandi nái hann ekki að hljóta kjör flokksins og sagt eðlilegt að íbúar fylkisins geti sagt álit sitt á verkum sínum þrátt fyrir að hann myndi jafnvel ekki vinna útnefningu flokksins.

Undanfarnar vikur hafa andstæðingar Joe Lieberman í stuðningsmannahópi Ned Lamont leitað að öllu neikvæðu varðandi Lieberman, tengt Íraksstríðinu og fleiru, og kynnt vel fyrir íbúum fylkisins og skaðað sterka stöðu þingmannsins. Eitt af því sem hefur farið víða er mynd af Lieberman og Bush forseta frá því að sá síðarnefndi flutti stefnuræðu sína fyrr á árinu. Á leið sinni að ræðupúltinu í salnum þar sem báðar þingdeildir voru samankomnar gekk Bush til Liebermans, faðmaði hann og virtist kyssa hann á kinnina. Myndin af þessu atviki hefur verið stækkuð og er nú notuð miskunnarlaust af Lamont og hans fólki undir yfirskriftinni: Bush´s best friend.

Það er reyndar kaldhæðnislegt að notað sé á Lieberman að vera hægrimaður í vinstriflokki og stimplað á hann að vera einhver aðdáandi Bush. Staðreyndin er enda sú að hann átti í lagadeilum við hann með Al Gore í 36 daga til að reyna að hnekkja sigri Bush í forsetakosningunum 2000 (hársbreidd frá varaforsetaembættinu) og svo keppinautur hans innan Demókrataflokksins í kosningunum 2004, þó að honum mistækist að vinna útnefningu flokksins þá studdi hann John Kerry ötullega gegn George W. Bush þá. En nú virðist aðdáun flokksmanna á hinum reynda Lieberman eitthvað hafa dalað og hann berst baráttu lífsins fyrir því að halda því sem hann hefur haft í bandarískri pólitík í um tvo áratugi.

Sex árum eftir örlagadaginn sem markaði hann sem vænlegt varaforsetaefni er hann að berjast yfir því að halda yfirráðum á valdastöð sinni í bandarískri pólitík. Hvort sem hann sigrar eða tapar í slagnum er þetta örlagadagur á hans ævi. Annaðhvort vinnur hann útnefningu flokksins til endurkjörs eða tapar stöðu sinni inni í flokkskjarnanum og þarf að byrja upp á nýtt. Tapi Lieberman kosningunni í dag mun stjórnmálaferill hans laskast gríðarlega og svo gæti farið að hann stæði nær einn á báti. Það eru mjög athyglisverð örlög manns sem fyrir sex árum var hylltur á flokksþingi demókrata í Los Angeles sem varaforsetaefni flokksins.

Það verður spennandi að sjá hver örlög Liebermans verða er talið verður í kvöld. Hvort sem verður má fullyrða að 8. ágúst sé örlagadagur í lífi þessa reynda stjórnmálamanns sem hefur upplifað gleði og baráttu á þessum degi á pólitískum ferli sínum.

Hugleiðingar við lok "fjölskylduhátíðar"

Það er langt liðið á mánudagskvöld og verslunarmannahelgin sögufræga er liðin enn eitt árið. Ég sit hér heima seint um kvöld og blogga hér í stofunni heima hjá mér og horfi á rökkrið úti, sem er enn einn vitnisburður þess að sumri tekur brátt að halla. Það er óhætt að segja að þessi helgi hafi verið nokkuð söguleg fyrir Akureyri. Mannfjöldamet var slegið hér um helgina - í bænum voru um 20.000 manns gestkomandi og niðurstaðan því fjölmennasta útihátíð um verslunarmannahelgina til þessa. Við hér á Akureyri getum vissulega verið stolt af því að fólk vilji koma til Akureyrar og kynna sér bæjarbraginn hér og skemmta sér - það er alltaf gott að fá fjölskyldufólk hingað í sumarfríinu. Margir sem hingað komu um helgina voru að skemmta sér og voru með fjölskylduna sína og höfðu gaman af lífinu og tilverunni.

En það eru skuggahliðar á flestöllum skemmtunum. Þegar að ég var yngri var hér útihátíðin Halló Akureyri um verslunarmannahelgi og allir sem upplifðu hana kenna hana við sukk og svínarí af flestu tagi. Ég var einn þeirra sem fékk mér í glas á þeirri skemmtun og hafði gaman af lífinu og tilverunni, hef því verið ungur og hress. Það er enda vissulega fátt skemmtilegra þegar að maður er yngri en að sletta úr klaufunum og hafa gaman af því að lifa - í huga ungs fólks á þessum aldri snýst allt um að lifa hátt. Það vita allir sem hafa verið unglingar. Ég get þó ekki neitað því að Halló Akureyri fór full hátt og við græddum lítið nema illt umtal og leiðindi á þeim strúktúr að hátíð sem þá var. Svo fór enda að menn viku að braut hátíðar af því tagi og tekið var upp annað og fjölskylduvænna form.

Seinustu árin hefur því fjölskylduhátíðin Ein með öllu verið hér í bænum og þeir vankantar sem fylgdu Halló Akureyri voru sniðnir af einn af öðrum. Eftir stóð betri hátíð, hátíð fjölskyldunnar, sem við gátum verið meira stolt af. Í fyrra fannst mér hátíðin fara virkilega vel fram og ég var stoltur af þeim sem héldu utan um hátíðina og t.d. gladdist ég mjög með að menn leystu eilífðarvandamálið með tjaldsvæðið hér í götunni en það var orðin hefð að þessa helgi vall þar yfir rusl og ósómi. Tekið var annars til hendinni: lögreglan var styrkt, dagskráin fjölskyldulegri og stuðningshópar fengu sess í skipulagningunni. Ég held að bæjarbúar hafi sjaldnar verið sáttari við hlutina en eftir hátíðina í fyrra, þá var umtalið gott og við töldum okkur hafa fundið hið rétta form.

Nú þegar að þessi helgi er liðin stöndum við frammi fyrir nokkuð áleitnum spurningum - við verðum að spyrja okkur hvað sé að gerast í raun og veru? Höfum við eitthvað sofnað á verðinum? Höfum við aftur fengið á okkur sukkstimpilinn sem fylgdi Halló Akureyri? Erum við að sigla í sömu átt og við reyndum að forðast áður? Mér fannst sukkið hér um helgina fara yfir allt: ég hef oft verið á ferð í bænum og skemmtistöðunum en aldrei séð aðra eins óreglu og ólifnað (sérstaklega á mjög ungu fólki) eins og þá blasti við. Ungmennadrykkjan var óhófleg og fór yfir öll fyrri mörk. Það er eiginlega varla hægt að tala um fjölskylduhátíð finnst mér. Þegar að við horfum á aðra eins unglingadrykkju, nauðgunartilraunir, fjölda eiturlyfjamála og óhófleg skemmdarverk á eigum bæjarbúa verðum við að hugsa hlutina upp á nýtt.

Ég er enginn dýrlingur svosem en ég get sagt frá hlutunum eins og þeir blasa við mér. Ég spyr mig margra spurninga eftir þessa hátíð. Ég varð vitni að ýmsum slagsmálum um helgina og undraðist hörkuna í sumum. Slysadeildin fylltist og þar varð meira að segja að hafa gæslu til að vernda starfsfólkið fyrir drukknum ólótaseggjum sem komnir voru þar til að gera að sárum sínum eftir átök í ölæði og sukki. Þegar að ég kom heim seint um eina helgarnóttina voru hörkuslagsmál hér rétt hjá heimili mínu í Þórunnarstrætinu. Það var ekki fjarri sanni að maður héldi að maður væri kominn í Kínahverfið þar sem slagsmál og ósómi eru daglegt brauð. Fíkniefnamálin eru skelfilega mörg, svo mörg að maður hreinlega verður að hugsa um á hvaða leið við séum.

Ég hitti útlend hjón á ferðalagi í bænum í versluninni við Byggðaveg, en ég fór þangað til að versla mér inn það sem vantaði með grillsteikinni í gær. Við áttum langt spjall inni í búðinni. Þau komu frá Þýskalandi og voru mjög hugsi. Þau spurðu mig að fyrra bragði um hvort að útihátíð á borð við þessa væri reglulegur viðburður hér í bænum. Þau voru nokkuð hissa þegar að ég sagði þeim að svona hátíð væri alltaf fyrstu helgina í ágústmánuði ár hvert og hún væri kennd við verslunarmenn. Fyrir það fyrsta voru þau hissa að verslanir væru opnar á fríhelginni þeirra og þau spurðu mig meira út í bæjarbraginn. Eftir samtalið varð ég allnokkuð hugsi og ég fann á þeim að þau höfðu hugleitt að fara en sögðust væntanlega vera lengur fyrst þau höfðu heyrt að óreglan og sukkið í miðbænum færi brátt að taka enda.

Það er alveg ljóst að fylleríið í bænum náði hámarki þessa helgina og menningin sem ríkti á götum bæjarins er líða tók á nóttina var ekki beint fögur og fátt fjölskyldulegt við hana. Það er slæmt að skemmdir séu á eigum fólks í bænum og allra verst er ef þessi hátíð er að verða vettvangur dópsala. Þessi hátíð í ár var engan veginn eins áferðarfalleg og ég átti von á og mér fannst fátt fjölskylduvænt við það sem sást í miðbænum þegar að líða tók á kvöldin. Dópsalan var víst skelfileg og þegar yfir 60 tilfelli skráð, við sluppum því miður ekki við þann óþverra sem nauðgunartilfelli eru og líkamsárásirnar voru margar og aldrei meira að gera á slysadeildinni. Verst af öllu er greinileg dópsala um helgina en eins og vel sést á umræðunni eru ungmenni hér auðveld bráð þeim óþverrum sem þann markað stunda.

Elín Margrét Hallgrímsdóttir, bæjarfulltrúi og formaður skólanefndar Akureyrarbæjar, fer yfir þessa helgi í athyglisverðum pistli á Íslendingi, vef Sjálfstæðisflokksins hér í bæ, nú í dag. Þann pistil las ég með áhuga og fannst gott að vita að bæjarfulltrúi hér á Akureyri fylgist vel með stöðunni og skrifar um hana. Það eru alltof fáir bæjarfulltrúar sem skrifa á netið. Ella Magga hefur lengi verið á móti því að hafa útihátíð um verslunarmannahelgina með þessu tagi og varaði sérstaklega við stöðunni fyrir helgi. Gagnrýni hennar þar átti rétt á sér og mér finnst margt af því sem hún varaði sérstaklega við hafa gengið eftir um helgina. Það er vissulega gott að fá góða gesti í bæinn en því miður kom nokkur fjöldi af svörtu sauðunum með sem settu óorð á annars góða hátíð.

Við verðum að hugsa ráð okkar áður en við ákveðum að halda svona hátíð aftur. Ef við gerum það verðum við að stokka hana verulega upp og laga af þessa vankanta og reyna að tryggja að bærinn breytist ekki í sukkstöð og vettvang dópviðskipta og hreins og beins ólifnaðar eins og því miður alltof mikið var af hér um helgina. Ég vil að Akureyri standi undir nafni sem fjölskyldubær en fái ekki á sig stimpil óreglu og sukks - en alltof mikið var af slíku hér um helgina og því miður það eina sem var fréttnæmt héðan. Það þarf að fara yfir allar hliðar hátíðarinnar og velta framhaldinu mjög vel fyrir sér.

Styttist í pólitíska kveðjustund Halldórs

Tveir mánuðir eru nú liðnir síðan að Halldór Ásgrímsson tilkynnti um þá ákvörðun sína í kvöldsólinni við embættisbústað forsætisráðuneytisins á Þingvöllum að hætta þátttöku í stjórnmálum og láta af embætti forsætisráðherra. Undir lok næstu viku mun Halldór formlega láta af formennsku í Framsóknarflokknum og kveðja stjórnmálin með yfirlitsræðu sinni. Má búast við kraftmikilli og öflugri ræðu, enda er þetta síðasta verk Halldórs í stjórnmálum og kveðja hans til þess flokks sem hann hefur starfað fyrir til fjölda ára, en Halldór hefur verið annaðhvort formaður eða varaformaður Framsóknarflokksins frá árinu 1980. Frá því að Halldór lét af embætti forsætisráðherra hefur lítið farið fyrir honum og hann ekki veitt nein viðtöl og hefur verið á hringferð um landið til að kveðja formlega trúnaðarmenn Framsóknarflokksins.

Enn sem komið er telst Jón Sigurðsson eini aðilinn sem gefið hefur kost á sér til formennsku Framsóknarflokksins sem telst eiga raunhæfa möguleika. Fáum blandast reyndar hugur um að hann hefur stuðning flokksmanna um allt land og hefur líka breiðan stuðning úr báðum fylkingum flokksins að því er virðist. Reyndar hafa tveir menn að auki, Lúðvík Gizurarson og Haukur Haraldsson, tilkynnt um framboð sín ennfremur. Fáir taka þó framboð þeirra trúanleg og litið á þau sem grín umfram allt. Sérstaklega er fyrrnefndur Haukur skondinn en hann virðist í framboðinu af alvöru þó að það læðist að manni sú hugsun að hann sé ekki alveg með hlutina á hreinu innan flokksins. En það er gaman af honum þrátt fyrir allt og ekki veitir nú framsóknarmönnum af að hafa eitthvað til að hlæja af.

Mörgum að óvörum ákvað Guðni Ágústsson, varaformaður, að fara ekki í formannsframboð og gefa áfram kost á sér sem varaformaður. Flestir höfðu áður talið að hann myndi skella sér í slaginn og standa og falla með niðurstöðunni. Enn bíða menn hinsvegar þess hvað Siv Friðleifsdóttir hyggst gera og hlýtur yfirlýsing hennar að koma í þessari viku, enda nú aðeins ellefu dagar til stefnu. Hún fer í framboð, það sjá allir, en fólk hlýtur að spyrja sig að því á hvað hún muni stefna. Enginn vafi er á því að Jónína Bjartmarz er á fullu í sínu varaformannsframboði. Hún og vinkona hennar, Anna Kristinsdóttir, voru staddar hér við fyrstu skóflustungu menningarhússins og blandaðist engum hugur um hversvegna þær stöllur voru staddar þar á nákvæmlega þeirri stundu.

Þó að aðeins 11 dagar séu þar til að flokksþing Framsóknarflokksins hefjist er erfitt í raun að spá um stöðuna. Ég tel þó orðið nánast öruggt að Jón Sigurðsson verður næsti formaður Framsóknarflokksins og að Guðni vinni Jónínu í varaformannskjöri. Jónína var fljót á sér að skella sér í slaginn og hefði sennilega ekki lagt í hann nema að telja sig vera að slást um lausan stól. Ákvörðun Guðna breytti mörgu fyrir hana og hún þarf að sækja í Guðna og fella hann, sem verður erfitt verkefni. Hún gæti þó unað sæl við stöðuna ef hún tapar naumt. Verði ósigurinn mikill mun hún eiga erfitt uppdráttar í kosningum að vori með annað afgerandi tapið í varaformannskjöri á bakinu. Guðni græðir svo auðvitað á því að vera kandidat utan af landi og með skýr tengsl í landbúnaðarkjarnann.

Það eru margar spennandi pælingar í þessu þrátt fyrir allt og ein pælingin er sú að Siv sækist áfram eftir ritaranum og bíði á hliðarlínunni eftir því að sinn tími komi. Önnur pælingin er að hún sæki í Jón og reyni að sjá hvar styrkur hennar liggur og hvernig staða hennar er innan flokksins. Hvort svo sem verður ofan á má fullyrða að fróðlegt verði að fylgjast með eftirmanni Halldórs Ásgrímssonar á formannsstóli flokksins á kosningavetri. Sérstaklega mun ég fylgjast vel með kveðjuræðu Halldórs, en hún verður væntanlega yfirgripsmikið uppgjör hans við langan stjórnmálaferil sinn en Halldór Ásgrímsson hefur verið í innsta hring íslenskra stjórnmála í yfir tvo áratugi og var lengi lykilmaður í forystu þjóðmálanna.

Fólksfjöldamet slegið á Akureyri

Fólksfjöldamet á Akureyri hefur verið slegið nú um helgina á útihátíðinni Ein með öllu, sem haldin er hér í bænum nú um verslunarmannahelgina. Það er alveg óhætt að segja að mikið fjör hafi verið hér um helgina og við varla séð annað eins. Tæplega 17.000 manns búa hér á Akureyri en vel rúmlega sá fjöldi hefur verið hér um helgina að auki og því hefur fjöldinn í bænum rúmlega tvöfaldast. Óhjákvæmilegt er að slíkum fjölda á þessari helgi fylgi óregla, drykkja og villilíferni. Finnst mér reyndar það meira þetta árið en sum hin fyrri. Það er enda alveg augljóst að erfitt er að hafa stjórn á öllum þessum fjölda og varla hlaupið að því. Mun staða mála eftir helgina leiða til þess að menn fara yfir hátíðina og endurskilgreina hana og ekki veitti af því að stokka upp ýmsa gjaldaliði hennar eitthvað.

Utan fyllerís og frétta af þeirri óreglu allri er allt gott að frétta héðan. Allt virðist hafa að mestu farið vel fram ef litið er framhjá unglingadrykkju og líkamsárásum. Ég var í bænum allt föstudagskvöldið og skemmti mér langt fram á nótt. Var mikil stemmning á miðbæjarsvæðinu og man ég ekki annan eins mannfjölda og þá var saman kominn á svæðinu milli Sjallans og Hótels KEA. Hitti ég mikinn fjölda af góðu fólki og hingað heim hefur komið mikill fjöldi ættingja og vina. Þetta hefur því hvað mig varðar verið virkilega góð helgi og kvarta ég ekki beint en eins og fyrr segir er eflaust orðið rétt að spá í sumum hliðum hátíðarinnar og sníða suma vankanta af sem hafa nú komið í ljós. Við getum annars verið glöð með að fólk hafi valið það að koma hingað norður til að skemmta sér.

Enn eitt árið er Akureyri vinsælasta útihátíð verslunarmannahelgarinnar - það sýnir sig og sannar að hingað vill fólk koma þessa helgina og virðumst við vera með tvöfalt fleiri gesti en næstvinsælasta hátíðin. Það styrkir stöðu bæjarins að mörgu leyti og veitingamenn og aðrir aðilar geta varla annað en verið ánægðir, enda hefur verið biðröð á veitingastaði og verslanir bæjarins þessa helgina. Í gær fór ég t.d. í 10-11 í Kaupangi og þar þurfti ég að standa í nokkurra mínútna röð sem hefur aldrei gerst áður. Annars hefur þetta verið fín helgi og sérstaklega hlakkar mér til kvöldsins en þá munum við syngja saman á fullu í brekkusöng og svo verður flott flugeldasýning í kjölfar þess.

Þar sem ég bý rétt hjá íþróttavellinum munum við í fjölskyldunni koma saman hér fyrir og eftir sönginn og skemmta okkur vel. Þetta er alltaf skemmtileg helgi og það er auðvitað gleðiefni að Akureyri sé vinsælasti áfangastaðurinn fyrir fólk víðsvegar um land enn eina verslunarmannahelgina.

Verslunarmannahelgin að skella á

Verslunarmannahelgin er að skella á. Þessi mesta ferðahelgi ársins hentar vel til þess að slappa vel af heima eða að ferðast um landið og kynna sér útihátíðirnar og skemmta sér vel. Margir verða á faraldsfæti og hingað norður er kominn nokkur fjöldi fólks, eins og venjulega, á fjölskylduhátíðina Ein með öllu. Að þessu sinni ætla ég að dveljast hér heima á Akureyri og njóta lífsins vel, enda fjöldi vina og ættingja á svæðinu.

Það er viðeigandi að kanna vel menningarlífið í bænum, sleikja sólina og skemmta sér vel í hópi ættingja og vina. Á sunnudagskvöldið er svo ómissandi liður í hátíðahöldum helgarinnar, brekkusöngurinn á Íþróttavellinum. Þar tökum við öll, bæjarbúar sem og gestir okkar, lagið saman og eigum notalega og ljúfa stund saman í kvöldrökkrinu. Svo má ekki gleyma því að á sunnudaginn verður grillað ekta lambakjöt. Uppskrift að notalegri og góðri helgi.

Óska öllum lesendum góðrar skemmtunar um helgina, hvar svo sem þið eruð stödd.

Kostulegt stefnuflökt í minnkandi flokki

Stundum veit maður ekki alveg hvert í ósköpunum Ingibjörg Sólrún Gísladóttir er að fara í sinni pólitík né síður hvaðan hún er að koma. Ég var að horfa áðan á viðtal við hana í kvöldfréttum NFS í gærkvöldi - enn eitt kostulegt viðtalið er svosem frekar hægt að segja. Í stuttu máli sagt var hún þar enn einu sinni að reyna að búa til kosningamál úr þeirri lítt spennandi tilhugsun að ganga í Evrópusambandið og taka upp Evruna. Það er svosem ekkert nýtt að Samfylkingin tali fyrir þessu tvennu og er varla frétt nema í gúrkutíðinni á hásumri. Það sem mér fannst miklu frekar frétt var sú yfirlýsing formanns Samfylkingarinnar að Samfylkingin myndi ekki setja aðild að ESB sem skilyrði að ríkisstjórnarmyndun.

Sagði Ingibjörg Sólrún í viðtalinu við Herdísi Sigurbergsdóttur að það gengi ekki fyrir flokkinn að gera kröfu um það þar sem Samfylkingin sé ein um þessa stefnu. Þetta var alveg hlægilegt - í raun gat hún enda sagt að Samfylkingin hefði engan áhuga á að berjast fyrir málinu. Á tyllistundum hefur sá söngur hljómað að Samfylkingin sé málsvari ESB og tali fyrir kratastefnu Jóns Baldvins í Evrópumálum meðan að hann var utanríkisráðherra. Í raun má segja nú að málið sé skraut á flokknum en eitthvað sem ekkert er að marka. Það er að vissulega ánægjulegt fyrir okkur að formaður Samfylkingarinnar telji sig ekki geta náð þessu í gegn og þori ekki að leggja í slag um það.

Það er ekki furða að Ingibjörg Sólrún sé að fuðra upp pólitískt og tekið sé að hitna undir formannsstól hennar, þegar að mið er tekið af stefnuflökti hennar. Það virðist vera algjörlega vonlaust fyrir hana og flokkinn að einblína á mál - mynda sér stefnu og standa við hana í gegnum þykkt og þunnt. Í þá 15 mánuði sem hún hefur verið formaður hefur hvorki gengið né rekið í flokknum og hann tapað markvisst fylgi. Nú hefur hún setið á þingi í nákvæmlega ár og staðan virðist ekki beysin. Það yrði altént mikil pólitísk tíðindi ef svo færi að VG myndi standa á pari við Samfylkinguna eftir næstu kosningar, en munurinn milli flokkanna minnkar sífellt.

Það hlýtur að vera erfitt fyrir Samfylkingarfólk að horfa upp á stöðuna og vera að horfast í augu við að talið um tvo turna er bara þvæla og að VG sé farið að naga á hælana á þeim flokki sem átti lengi vel að vera pólitískt mótvægi við Sjálfstæðisflokkinn. Það er hlegið að því markmiði núna og Ingibjörg Sólrún virðist vera í miklum erfiðleikum. Væntanlega fer að líða að því að menn fari að velta því fyrir sér hver muni leysa hana af hólmi á formannsstóli flokksins, enda mun hún varla geta setið lengi sem formaður fari svo að Samfylkingin tapi fylgi og þingsætum frá kosningunum 2003.

Rjómablíða á gömlu góðu Akureyri

Það hefur verið alveg unaðslegt að vera lítið fyrir framan tölvuna seinustu dagana og njóta sumarsins í hitabylgjunni sem nú er hér á gömlu góðu Akureyri. Það var svo gott veðrið hér í gær að leitun er að öðru eins seinustu árin hreinlega sagt. Í dag var hitinn litlu minni - svo fór að ég sólbrann í dag og þurfti í fyrsta skiptið til fjölda ára að grípa til sólvarnar eftir að hafa fengið mér tveggja tíma göngutúr í bænum fyrir og eftir hádegið.

Þetta var alveg frábær dagur og við erum öll í sæluvímu hér. Þegar er fjöldi fólks tekinn að streyma til Akureyrar til að vera á fjölskylduhátíðinni Ein með öllu sem stendur alla helgina. Góð dagskrá framundan og besta veðrið verður að sjálfsögðu hér. Var reyndar að koma heim eftir göngutúrinn og hitti þegar fjölda vina og kunningja að sóla sig í bænum og við kaffihúsin að fá sér hressingu.

Ekki til mörg lýsingarorð svosem til að lýsa veðrinu og stemmningunni hér. Ætli ég láti meistara Bubba ekki það eftir en lagið hans Fallegur dagur frá árinu 2004 er unaðslega gott og hittir í hjartastað. Flottur texti - skothelt lag.

Veit ekki hvað vakti mig
vill liggja um stund
togar í mig tær birtan
lýsir mína lund

Þessi fallegi dagur
þessi fallegi dagur

Íslenskt sumar og sólin
syngja þér sitt lag
þú gengur glöð út í hitann
inn í draumbláan dag

Þessi fallegi dagur ...

Mávahvítt ský dormar dofið
inn í draum vindsins er það ofið
hreyfist vart úr stað
konurnar blómstra brosandi sælar
sumarkjólar háir hælar
kvöldið vill komast að

Þessi fallegi dagur ...

N4 blæs til nýrrar sóknar í fjölmiðlun á Akureyri

Fyrr í kvöld horfði ég á nýjan og vandaðan magasínþátt á nýrri akureyskri sjónvarpsstöð sem ber heitið N4. Hún tekur við af Aksjón, sem hefur allt frá árinu 1997 verið með sjónvarpsefni héðan frá Akureyri, sýnt t.d. frá bæjarstjórnarfundum í Ráðhúsinu að kvöldi fundardags og verið með dagskrárgerð utan fréttaþáttarins Kortér sem var sýndur hvern dag kl. 18:15 og eftir það á klukkustundafresti. Nú heyrir Aksjón semsagt sögunni til og hinn lífseigi og áhugaverði þáttur Kortér ennfremur. Aksjón hefur staðið sig mjög vel en fyrirheit nú gefin um að N4 verði enn öflugri.

Var þetta fínn þáttur sem ég hafði gaman af að sjá nú í kvöld. Gefin eru góð fyrirheit af eigendum N4 um meiri dagskrárgerð en var á Aksjón, sem er mikið gleðiefni fyrir okkur öll hér sem viljum fréttir af því sem er að gerast hér á svæðinu og vandaða dagskrárgerð utan hinu beinu frétta. N4 sér NFS fyrir fréttum af þessu svæði og er Björn Þorláksson sérstaklega í því verkefni að miðla fréttum héðan suður um heiðar fyrir NFS-stöðina sem miðlar fréttum nær allan sólarhringinn með bravúr. Hlutur okkar í fréttum þar er meiri en áður altént.

Í fyrsta fréttaþættinum á N4 nú í dag var mjög áhugavert viðtal við Kristján Þór Júlíusson, bæjarstjóra, sem var áður í beinni á NFS í hádeginu í dag. Þar vék hann að mörgu sem í gangi hefur verið og fannst mér sérstaklega ánægjulegt að heyra ummæli hans um björgunarþyrlur, en við hér fyrir norðan viljum fá eina þeirra hingað norður, eins og vel hefur komið fram. Ennfremur fór hann yfir væntanlega fjölskylduhátíð sem verður haldin hér í bænum næstu dagana. Hér ríkir sannkölluð hitabylgja og verður fjölmenni væntanlega í bænum.

Ræddu Björn og Kristján Þór saman í hitanum í Strandgötunni og var þetta hið fróðlegasta viðtal. Sagði Kristján Þór vonir okkar sjálfstæðismanna standa til þess að sjálfstæðismaður yrði fyrsti þingmaður kjördæmisins að vori. Það er markmið sem við öllum vilja standa vörð um og mikilvægt er að tryggja að framboðslisti flokksins að vori verði vandaður og sigurstranglegur - vel valið á hann, vonandi með prófkjöri, svo að þau markmið sem við öllum viljum að rætist verði að veruleika.

En já, til hamingju N4 með nýtt upphaf í fréttaþjónustu og dagskrárgerð hér á svæðinu.

Draumur um menningarhús á Akureyri rætist

Í gær var mikill gleðidagur hjá okkur Akureyringum. Þá tók Kristján Þór Júlíusson, bæjarstjóri, fyrstu skóflustunguna að menningarhúsi í miðbænum á byggingarreitnum á uppfyllingunni við Torfunesbryggju. Í sjö ár hefur verið rætt um menningarhús á landsbyggðinni, þ.á.m. hér og við höfum fylgst með hugmyndinni allt frá byrjun árið 1999 er hugmyndin var kynnt á teikniborði Björns Bjarnasonar, þáv. menntamálaráðherra, formlegrar undirritunar um framkvæmdina í menntamálaráðherratíð Tómasar Inga Olrich árið 2003 og að lokum til gærdagsins þegar að formleg endalok vinnsluferlisins varð að veruleika. Nú er komið að því að draumurinn rætist formlega og nú mun húsið rísa - það mun verða til árið 2008.

Menningarhúsið verður í hjarta Akureyrarbæjar við Strandgötuna og mun verða eitt af kennileitum Akureyrar í framtíðinni. Það mun ekki fara framhjá neinum sem til bæjarins koma. Tilkoma menningarhúss verður mikill lyftistöng fyrir alla menningarstarfsemi hér á svæðinu. Markmiðið með því er auðvitað að efla til mikilla muna alla menningarstarfsemi hér. Í húsinu er ráðgert að hvers konar tónlistarflutningur verði í öndvegi en þar verði jafnframt aðstaða til annarrar fjölþættrar starfsemi svo sem fyrir ráðstefnuhald, fundi, listdans, dans, leiklist, sýningarhald og margt fleira. Jafnframt er gert ráð fyrir að Upplýsingamiðstöð ferðamanna verði í húsinu, sem og veitingasala.

Það var notaleg og góð stemmning við þetta gleðilega tilefni og margir samankomnir þar. Hitti ég marga góða félaga og vini og ræddi lengi við þá. Var sérstaklega ánægjulegt að hitta Tómas Inga Olrich, sendiherra og fyrrum menntamálaráðherra, og eiginkonu hans Nínu Þórðardóttur og ræða við þau, en nokkuð er um liðið síðan að ég hitti Tómas Inga síðast. Svo er auðvitað alltaf virkilega notalegt að hitta Þorgerði Katrínu vinkonu mína og ræða stjórnmálin við hana - í þetta skiptið fylgdu til hennar góðar hamingjuóskir frá mér með þann merka áfanga sem hún náði með því að verða fyrsta konan í forsæti ríkisstjórnar á fundum hennar.

Þarna voru margir góðir gestir altént og gæddum við okkur á dýrindistertum þarna sem var í lagi menningarhússins. Þetta var notaleg og góð stund - mikið gleðiefni fyrir alla sanna menningarunnendur á Norðurlandi. Þetta er altént stór stund fyrir okkur Akureyringa sem fögnum því að menningin blómstri, því það mun hún svo sannarlega gera í þessu húsi sem brátt rís.

Afmæli Hönnu ömmu

Í dag er amma mín, Hanna Stefánsdóttir, 86 ára gömul. Hélt hún upp á afmælið með veislu fyrir nánustu ættingja á heimili sínu í dag. Var þar notaleg og góð stund sem við áttum nokkur saman vegna afmælis hennar. Tvíburabróðir ömmu, Kristján Stefánsson, lést 28. janúar sl. eftir erfið veikindi. Veikindi hans voru mikið áfall fyrir okkur og fráfall hans kom á erfiðum tíma fyrir mig persónulega. Ég fór upp í kirkjugarð í dag og lagði blóm á leiði hans og eiginkonu hans, Kristínar Jensdóttur, í tilefni dagsins. Foreldrar þeirra systkina voru Stefán Jónasson skipstjóri og útgerðarmaður (13. september 1881 - 22. janúar 1982) og Gíslína Friðriksdóttir húsmóðir (29. júlí 1881 - 8. janúar 1980). Systkini ömmu og Kidda voru Hugrún Stefánsdóttir (10. júní 1917 - 7. apríl 2005) og Jónas Stefánsson (3. janúar 1919 - 8. apríl 1937).

Alla mína ævi hefur Hanna amma skipt mig miklu máli. Ástúð, umhyggja, trygglyndi og kærleiki verður aldrei metin til fjár. Fjölskyldubönd skipta alltaf máli að mínu mati. Þeir sem næst manni standa eiga að njóta virðingar og ástúðar fyrir jákvætt framlag þess til ævi manns, bæði í gleði og sorg. Þau bönd eru ómetanleg. Við þessi tímamót vil ég óska ömmu innilega til hamingju með afmælið.

Fyrir ári þegar að amma varð 85 ára skrifaði ég stutta grein um hana hér á vefnum.

Hugleiðingar um Skjaldarvík

Ég heyrði af því nýlega að nú stæði til bráðlega að loka hjúkrunarheimilinu Skjaldarvík, sem er rekið á vegum Öldrunarheimila Akureyrarbæjar, en það er staðsett á fallegum stað 8 km. hér fyrir norðan bæinn. Þar var rekið hjúkrunarheimili til fjölda ára, lokað árið 1998 og vistmenn þar fluttir í elliheimili í Kjarnalundi, rétt við Kjarnaskóg, en Skjaldarvík opnaði að nýju nokkrum árum síðar sem elliheimili. Stefán Jónsson, athafnamaður, stofnaði elliheimili í Skjaldarvík á eigin vegum og rak það með skörungs- og myndarskap til fjölda ára. Hann ánafnaði Akureyrarbæ húsnæðinu og öllu sem heimilinu tengist eftir sinn dag að því gefnu að það yrði rekið áfram. Akureyrarbær tók við því að reka Skjaldarvík og gerði það með sama glæsibrag lengst af.

Mín fjölskylda hefur verið viðloðandi Skjaldarvík til fjölda ára. Ég var þar reglulegur gestur í yfir tvo áratugi og verð að segja það eins og er að ég met Skjaldarvík mikils. Langafi minn, Kristmundur Jóhannsson, sem bjó á Eskifirði 1923-1959 ákvað að setjast að í Skjaldarvík er heilsunni tók að halla og hann gat ekki lengur dvalið fyrir austan hjá ömmu. Þar bjó hann til dánardægurs árið 1964. Þau ár sem hann lifði eftir að hann kom norður dvöldu amma og mamma í Skjaldarvík og unnu þar yfir sumarið til að geta verið hjá honum. Örlögin höguðu því svo til að Sigurlín Kristmundsdóttir, amma mín, fór að vinna í Skjaldarvík er hún flutti alfarin norður árið 1974.

Ég held að það sé vægt til orða tekið að amma hafi bundist hugfóstri við þetta heimili. Þar vann hún í rúman áratug í fullu starfi og hafði þar fast herbergi til fjölda ára meðan að hún vann þar, enda var óreglulegur vinnutími þar hjá henni. Þess á milli bjó hún hjá foreldrum mínum í Þórunnarstrætinu og Norðurbyggð, allt þar til að hún hætti að vinna vegna aldurs árið 1983. Árið 1991 var svo komið hjá ömmu að hún varð að fara sjálf á elliheimili. Hún valdi sér búsetu í Skjaldarvík þegar að þar var komið sögu - þá kom ekkert annað til greina hjá henni. Hún bjó þar í sjö ár, allt þar til að heimilinu var lokað, en það var ákvörðun sem var mjög óvinsæl meðal vistmanna. Hún lét þó ekki bjóða sér að vera púttað í Kjarnalund heldur fluttist að eigin ákvörðun á Dalbæ á Dalvík og bjó þar til æviloka.

Ég gæti sjálfsagt skrifað mjög langa grein um þær skoðanir sem ég man eftir að vistmenn í Skjaldarvík höfðu á því að flytja búferlum frá þessu heimili sínu og halda í aðra átt en ég kýs að sleppa því. Ég hafði dvalið þarna til fjölda ára og fór nær daglega í Skjaldarvík héðan til að heimsækja ömmu og tel mig því þekkja vel staðinn og það góða andrúmsloft sem þar ríkti, ég þekkti líka vel þá sem þar bjuggu. Ég gladdist með það þegar að Akureyrarbær ákvað að elliheimili skyldi aftur verða í Skjaldarvík á síðasta kjörtímabili og vonaði innst inni að það væri varanleg ákvörðun, enda var tekið til hendinni þar og loksins farið í endurbætur sem bæjaryfirvöld trössuðu mjög lengi gagngert til að hafa tylliástæðu til að loka þar.

Það eru mikil vonbrigði að bæjaryfirvöld hafi enn einu sinni í hyggju að loka í Skjaldarvík. Það fólk sem þar dvelst hefur mótmælt þessari lokun og því að vera flutt í burtu með valdboði og skilað inn formlegu mótmælaskjali til starfandi bæjarstjóra. Ég stend svo sannarlega með þessu fólki í baráttunni og bind vonir við að bæjaryfirvöld hér hafi áfram elliheimili í Skjaldarvík og standi með því vörð um þann rekstur sem honum var gefinn á sínum tíma af athafnamanninum Stefáni Jónssyni. Það er ekki bæjaryfirvöldum til sóma verði þar lokað aftur með sama hætti og árið 1998.

Vangaveltur um fjölskylduhátíð á Akureyri

Eins og flestir vita er framundan nú um næstu helgi verslunarmannahelgin, ein af stærstu ferðahelgum ársins. Er hún óvenjuseint núna en það hljóta þó allir að gleðjast yfir því að þetta lengir sumarið í annan endann að hafa verslunarmannahelgina aðeins seinni en venjulega. Eins og oft áður er haldin hér á Akureyri fjölskylduhátíð þar sem margt er skemmtilegt á dagskrá. Búast má við miklum mannfjölda í bænum og skemmtilegu andrúmslofti eins og fyrri ár. Í fyrra var fjölmennasta útihátíð ársins haldin hér í bænum og var virkilega gaman að fara um bæinn. Þá streymdi fólk í bæinn og voru vel yfir 15.000 gestir hér. Mikið blíðviðri var alla helgina og hátíðin að mestu leyti til fyrirmyndar.

Útihátíð hér um verslunarmannahelgi er að mínu mati hið besta mál. Það var hinsvegar ólíðandi að meginfrétt helgarinnar æ ofan í æ seinustu árin var óregla á tjaldsvæðinu hér við Þórunnarstræti og ómenningin sem þar var. Á því stóra vandamáli var tekið með breytingum á tjaldstæðinu í fyrra og er það gleðiefni að það var gert. Styð ég heilshugar allar þær breytingar sem gerðar voru þar. Þar bar hæst að nú mega þar aðeins vera fjölskyldufólk með fellihýsi, tjaldvagna og húsbíla. Var gott að tekið var á þeim málum og vonandi mun þessi ágalli, annars góðrar útihátíðar, heyra sögunni til nú og vonandi ganga eins vel og í fyrra. Góð breyting og ég fagna því t.d. sérstaklega að tjaldsvæðið sé lokað um 17. júní helgina og það sé til góða.

Enginn vafi er að Ein með öllu er mikil lyftistöng fyrir verslunar- og þjónustuaðila í bænum og mun hátíðin styrkja bæinn og stöðu hans til muna, eins og jafnan áður. Deilt hefur lengi verið um það hvort að bærinn eigi að standa að hátíðinni. Á fundi bæjarráðs sl. fimmtudag bókaði Elín Margrét Hallgrímsdóttir, bæjarfulltrúi, að hún væri andvíg þeirri tillögu að bærinn styrkti hátíðina um 1,3 milljónir króna. Ella Magga hefur tjáð óhikað þær skoðanir sínar að ekki sé rétt að bærinn standi að slíkri hátíð og efasemdir séu uppi um hvort rétt sé að hana skuli halda með þeim hætti sem verið hefur í ljósi þess að mikil óregla sé á slíkri hátíð. Hún mun greinilega verða virkur talsmaður þeirra skoðana í bæjarstjórn og bæjarráði.

Það er svosem ekkert óeðlilegt að uppi séu skiptar skoðanir um hátíð af þessu tagi og sjálfsagt rétt að ræða hvort rétt sé að sveitarfélagið sem slíkt standi að henni með beinum hætti. Sem dæmi má nefna að bærinn greiðir allan aðkeyptan lögreglukostnað á tjaldsvæðin. Það er alveg ljóst að staða mála á þessari hátíð hefur farið batnandi ár frá ári og menn hafa með hverri hátíðinni færst nær því að hafa stjórn á drykkju og skemmtun fólks á öllum aldri, enda er það alkunn staðreynd að ekki eru það bara ungt fólk sem fær sér í glas á svona hátíð. Yfir allar hliðar hátíðarinnar er sjálfsagt og rétt að ræða og ég skil vel athugasemdir Ellu.

Ég vona að við öll Akureyringar eigum framundan góða og skemmtilega helgi og við fáum marga góða gesti hingað til okkar. Þetta er hátíð allra og hún á að vera fjölskylduhátíð fyrst og fremst - hátíð þar sem fólk kemur saman til að skemmta sér með þeim hætti sem hver og einn telur heppilegast. Við höfum sýnt það og sannað seinustu ár að hingað vill koma þessa helgi, njóta alls þess besta sem bærinn býður og hafa það gott í norðlenskri bongóblíðu. Það stefnir einmitt í besta veðrið hér og sannkallaða hitabylgju, sem er mikið gleðiefni

Notaleg helgi - pólitísk skrif - klassamyndefni

Þetta hefur verið róleg og notaleg helgi. Fór í dag í listasafnið á sýningu á verkum listakonunnar Louisu Matthíasdóttur. Þetta var frábær listamaður og málverk hennar eru glæsileg. Louisa skipar veigamikinn sess í listasögu landsins og er ein fremsta listakonan í sögu landsins. Hafði ætlað mér lengi að fara á þessa sýningu og dreif loksins í því með vinafólki mínu sem er statt í bænum og átti leið um hér í dag. Eftir menningarreisuna fórum við svo auðvitað í kaffispjall í Bláu könnuna og settumst niður úti með kaffibolla og gæddum okkur á veglegum tertusneiðum. Í kvöld fór ég svo í klukkustundarlangan göngutúr í rigningunni í Kjarnaskógi - hressandi og gott eins og venjulega. Það var mjög notalegt að fá sér göngu í þessu veðri og eins og alltaf kemur maður mun hressari úr þessari útivist.

Í morgun fékk ég mér kaffibolla og renndi yfir dagblöðin tvö áður en horft var á hádegisfréttir og Pressuna á NFS. Í Fréttablaðinu bar hæst frábær pistill Illuga Gunnarssonar - nú sem ávallt fyrr er Illugi með áhugaverðar og góðar pólitískar pælingar sem gaman er að lesa. Fór hann þar yfir stefnuleysi og vandræðagang Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur í viðtali Helga Seljan, frænda míns, á NFS um síðustu helgi. Hann segir þar eiginlega það sem mér bjó í brjósti þegar að ég horfði á viðtalið. Illugi á þarna sérstaklega góðan dag í skrifum og hittir naglann algjörlega á höfuðið hvað varðar áberandi stefnuleysi Samfylkingarinnar og formanns hennar. Þetta er grein sem vert er að mæla með og það má segja sem svo að þeir sem meti pólitík dagsins í dag mikils hafi lesið hana með áhuga yfir morgunkaffinu.

Illugi Gunnarsson er vaxandi pólitísk stjarna að mínu mati. Það leikur enginn vafi á því í mínum huga að Illugi sé efnilegt þingmannsefni fyrir flokkinn í komandi þingkosningum. Það yrði mikill fengur að því fyrir Sjálfstæðisflokkinn að hann myndi gefa kost á sér fyrir væntanlegar alþingiskosningar og ég vona að hann muni gera það. Hann stóð sig virkilega vel sem pólitískur aðstoðarmaður Davíðs Oddssonar í forsætis- og utanríkisráðuneytinu og hefur verið mjög áberandi í stjórnmálaumræðunni. Tel ég að svo fari að Illugi geti valið milli kjördæma til framboðs. Illugi er fæddur og uppalinn á Siglufirði. Helst vildi ég að Illugi myndi gefa kost á sér hér í Norðausturkjördæmi, enda veitir okkur ekki af uppstokkun í okkar hópi hér á þessum slóðum.

Var í gær að fara yfir gamalt myndefni í spólusafninu mínu. Ég hef alltaf verið þekktur fyrir að hafa áhuga á myndefni, sérstaklega fréttatengdu. Er ég einn þeirra sem hef gaman af að eiga efni, eins og t.d. fréttaannála og áramótaþætti og safna. Fann í gær í safninu mínu skemmtilegan umræðuþátt Elínar Hirst í aðdraganda forsetakosninganna 1996 þar sem Ólafur Ragnar Grímsson sat fyrir svörum, svo var það þátturinn frægi árið 1991 þar sem Steingrímur Hermannsson og Davíð Oddsson hnakkrifust í upphafi forsætisráðherraferils Davíðs um fortíðarvandann sem stjórn Steingríms skildi eftir sig. Svo var það auðvitað hin sígilda stund er Steingrímur Hermannsson og Jón Baldvin Hannibalsson slitu í raun samstarfi flokka sinna við Sjálfstæðisflokkinn í ríkisstjórn Þorsteins Pálssonar haustið 1988.

Fannst mér alveg virkilega áhugavert að horfa á þessa eina sterkustu stund íslenskrar sjónvarpssögu þegar að Steingrímur og Jón Baldvin eiginlega segja sig formlega frá stormasömu samstarfinu við Þorstein. Sólarhring eftir þáttinn hafði Þorsteinn sagt af sér og samstarfinu var lokið. Mörgum sjálfstæðismönnum sveið mjög að sjá flokk sinn missa stjórnarforystuna og töldu margir að Þorsteinn hefði átt að grípa til sinna ráða og segja flokkanna úr stjórninni og boða til kosninga. Slíkar kosningar á þeim tímapunkti hefðu slegið af Borgaraflokk Alberts Guðmundssonar og veikt stöðu Alþýðuflokksins til muna. Pólitísk saga landsins hefði þá væntanlega orðið önnur og Davíð komið síðar inn á vettvang landsmálanna. Það er endalaust hægt að spá í því hvað hefði gerst.

Datt svo í það að horfa á gömul skaup frá fyrri tíð. Rifjaði upp kynnin af skaupunum 1984, 1985, 1986 og 1989. Alveg stórfenglegt gamanefni, háklassískt. Sérstaklega er skaupið frá '86 alveg klassi - hægt að hlæja endalaust af húmornum vegna leiðtogafundarins fræga. Svo horfði ég á þátt sem er í hávegum hafður á mínu heimili en það er úrval hins allra besta úr skemmtiþættinum Á líðandi stundu sem var á dagskrá Sjónvarpsins fyrir tveim áratugum og var stýrður af Agnesi Braga, Sigmundi Erni og Ómari. Mikið er nú gott að vera ríkur af góðu klassaefni.

Eftir kvöldmatinn horfði ég á þátt Sigríðar Arnardóttur, Örlagadagurinn, á NFS. Að þessu sinni sagði Ragnar Stefánsson, jarðskjálftafræðingur, frá sínum örlagadegi í lífinu, þegar að hann lenti í bílslysi fyrir nokkrum árum þar sem samstarfsfélagi hans og vinur lést. Ragnar og kona hans hafa búið sér notalegt heimili nú í Svarfaðardalnum og skipt um lífsstíl. Þetta var virkilega áhugaverður viðtalsþáttur. Sirrý á auðvelt með að ná hinu góða úr viðmælendum sínum.

Sit hér seint á sunnudagskvöldi heima í stofunni við fartölvuna í Þórunnarstrætinu og horfi á beina útsendingu Sjónvarpsins frá tónleikum SigurRósar á Klambratúni í Reykjavík. Frábær útsending og mögnuð tónlist. Yndislegt að fá þetta beint heim í stofu á þessu sumarkvöldi.

Spjall um bæjarmálin á hásumri

Á fimmtudaginn var NFS með útsendingar héðan úr miðbænum á Akureyri og voru þar mjög athyglisverð viðtöl og dagskrá fyrir utan kaffihúsið Bláu könnuna í Hafnarstræti (besta kaffihúsið í bænum). Voru þaðan send út t.d. hádegisviðtalið og Ísland í dag. Þar sem að ég var staddur í Reykjavík allan fimmtudaginn var áhugavert fyrir mig að horfa á þessi viðtöl þegar að heim til Akureyrar var komið í gær. Fyrst af öllu horfði ég á viðtal Björns Þorlákssonar við Jóhannes Jónsson, athafnamann og stofnanda Bónus. Fóru þeir yfir fjölda mála í um 15 mínútna löngu viðtali sem tekið var í blíðunni í göngugötunni. Jóhannes rekur nú einar fjórar matvöruverslanir hér á Akureyri og nýlega opnaði hann aðra 10-11 verslunina í bænum: í hinu sögufræga húsi Hamborg, eins og fyrr hefur verið nefnt hér á vefnum. Var þetta gott viðtal.

Ísland í dag var sent út að öllu leyti um kvöldið frá Bláu könnunni. Í upphafi þáttarins fóru spyrlarnir, Friðrika og Sindri, yfir bæjarmálin með Sigrúnu Björk Jakobsdóttur, forseta bæjarstjórnar og starfandi bæjarstjóra, og Baldvini H. Sigurðssyni, leiðtoga VG í bæjarstjórn Akureyrar. Var þar að mestu leyti rætt um málefni íþróttavallarins og miðbæjarskipulagið. Var þetta frekar tilþrifalítil umræða og farið á nokkru hundavaði yfir hana að því er mér fannst og var eiginlega hissa á að ekki væri hægt að fá eiginlega meira kjöt á beinin. Baldvin hefur reyndar löngum verið frekar þekktur fyrir skondinn húmor sinn frekar en beina snilli sína í pólitísku innsæi eða töktum. Finnst hann enn vera í kosningagírnum þar sem fimmaurabrandararnir voru mjög áberandi. Þó var hann nokkuð lifandi í þessu viðtali og skaut frá sér í allar áttir.

Baldvin lét vaða og tók fyrir Háskólann á Akureyri og aðkomu menntamálaráðherra að honum og svo málefni björgunarþyrlanna en hann hefur einn bæjarfulltrúa bæjarstjórnar Akureyrar mótmælt með afgerandi hætti því að fyrir liggi drög að því að engin björgunarþyrla eigi að vera staðsett á Akureyri. Má sennilega segja að hann sé eini bæjarfulltrúinn sem hefur verið áberandi í umræðunni eftir kosningar, ef undan eru skildir þeir bæjarfulltrúar sem hafa verið staðgenglar bæjarstjóra í sumarleyfi hans. Lítið hefur heyrst til minnihlutans, ef undan er skilið fjölmiðlatal Baldvins og segja má að Framsóknarflokkurinn og Listi fólksins séu heillum horfnir í minnihluta, eftir verulegt fylgistap í kosningunum fyrir tveim mánuðum. Er alveg greinilegt að VG stefnir að því að verða akkeri hins lífvana minnihluta.

Sigrún Björk Jakobsdóttir hefur verið starfandi bæjarstjóri hér á Akureyri seinustu vikurnar, í sumarfríi Kristjáns Þórs Júlíussonar, bæjarstjóra, og Hermanns Jóns Tómassonar, formanns bæjarráðs og leiðtoga Samfylkingarinnar. Sigrún Björk hefur setið í bæjarstjórn Akureyrar í fjögur ár og tók við af Þóru Ákadóttur sem forseti bæjarstjórnar við upphaf kjörtímabilsins í síðasta mánuði. Hún skipaði annað sæti framboðslista Sjálfstæðisflokksins í kosningunum og var sú eina utan Kristjáns Þórs Júlíussonar sem hlaut bindandi kosningu í frægu prófkjöri Sjálfstæðisflokksins hér á Akureyri í febrúar, þar sem ungliðum og hægrikrötum voru sendar frekar kaldar kveðjur frá flokksmönnum. Var það mjög athyglisvert prófkjör í öllu tilliti - sem og verður lengi í minnum haft.

Hefur Sigrún Björk verið áberandi í fjölmiðlum í gúrkutíðinni og farið yfir þau mál sem hæst standa. Annars verður að segja að rólegt hefur verið yfir bæjarmálunum seinustu vikur, enda var enginn bæjarstjórnarfundur haldinn nú í júlímánuði enda var ekkert til að fylla dagskrá og fara þar yfir. Var ég svolítið hissa að ekkert var í spjallinu við Bláu könnuna farið yfir væntanlegt kjörtímabil og t.d. forystumál innan meirihlutans í ljósi sífellt meiri orðróms um að bæjarstjóri hyggi á þingframboð í kosningum að vori. Fari það svo að orðrómurinn sé sannur um að bæjarstjóri hyggi á þingframboð verður fróðlegt að sjá hvað muni taka við innan Sjálfstæðisflokksins. Eins og flestir vita er enda um það samið að Sjálfstæðisflokkurinn hafi bæjarstjórastólinn til sumarsins 2009.

Fari bæjarstjórinn í þingframboð verður hann varla bæjarstjóri alveg fram að alþingiskosningum í umboði Samfylkingarinnar, sem vantar svo sannarlega skotfæri í veikri stjórnarandstöðu sem víðast um allt land og þá væntanlega einmitt gegn Sjálfstæðisflokknum, hér í kjördæminu sem og annarsstaðar. Fari svo að uppstokkun verði hljóta stjórnmálaáhugamenn hér á Akureyri að velta vöngum yfir því hvernig sjálfstæðismenn velja í forystuembætti sín í ljósi bæjarstjóraskipta. Það eru aðalspurningar stjórnmálanna á Akureyri þessar sumarvikurnar að mínu mati og undarlegt að vanir spyrlar fari ekki neitt yfir þau mál, þó hásumar sé.

Reyndar bíða sennilega flestir fjölmiðlar eftir því að bæjarstjóri komi úr sumarfríi sínu nú eftir helgina og ljóst verði hvort hann stefni að því að verða bæjarstjóri til ársins 2009 og formaður bæjarráðs síðar meir eða söðla algjörlega um nú og yfirgefa forystu bæjarmálanna. Það er svo sannarlega nóg framundan í bæjarmálunum á Akureyri og ég spái því að nóg verði um að tala næstu vikurnar. Það er alltaf skemmtilegra að fylgjast með stjórnmálunum þegar að nóg er af tíðindum.

Bongóblíða á Akureyri

Það var alveg yndislegt að koma aftur heim til Akureyrar í dag eftir stutta ferð suður í borgina. Var jafnvel að hugsa um að stoppa lengur um tíma en hætti við það. Ein af meginástæðunum er hiklaust sú mikla bongóblíða sem er hér í bænum núna. Hér er alltaf yndislegt að vera vissulega en sérstaklega notalegt í sumarblíðunni núna. Enda er bros á hverjum manni hér og skal engan undra. :D

Í dag var heitasti dagur sumarsins, til þessa, og hitinn fór í 25 stig. Það var því yndislegt að koma heim úr kuldatíð sumarsins í borginni og finna sumarið og sólina hérna á Akureyri. Var enda eitt mitt fyrsta verk að fara í Brynju og fá mér góðan og klassískan ís þar. Hann klikkar sko aldrei. Í kvöld fór ég svo í grillveislu hjá félaga mínum og þar var virkilega skemmtilegur andi og gaman að vera.

Það er yndislegt í sólinni þessa sumardaga á Akureyri og í kvöld var sérstaklega notalegt að vera úti í sólinni og njóta góða veðursins. Jafnast ekkert á við það að borða góðan mat og drekka rauðvín í góðu sumarveðri. Yndislegt :)

Stjórn SUS ályktar um framlagningu skattskráa

Var að koma heim frá Reykjavík. Var góð og ánægjuleg ferð sem ég fór þangað að þessu sinni. Veðrið var alveg ágætt og margt skemmtilegt sem gert var að þessu sinni fyrir sunnan. Í gærkvöldi hittist stjórn Sambands ungra sjálfstæðismanna í Valhöll til að fara yfir fjölda mála og ræða væntanleg verkefni, enda styttist óðum í upphaf spennandi kosningavetrar og í mörg horn að líta. Hjá okkur í SUS er nóg framundan og þétt og spennandi dagskrá sem er mjög áhugaverð. Á fundinum samþykktum við góða og kraftmikla ályktun, til birtingar í dag, þar sem við skorum á Árna M. Mathiesen, fjármálaráðherra, og alþingismenn alla að gera þegar í stað breytingar á lögum til að koma í veg fyrir framlagningar skattskráa.

Í dag birtist svo pistill minn á vef SUS þar sem ég fer yfir þetta mál og bendi á skoðun mína og okkar í stjórninni í þessum efnum. Nú sem fyrr minnir SUS á andstöðu sína við birtingu álagningarskránna með mjög áberandi hætti. Í dag fóru SUS-arar í afgreiðslu Skattstjórans í Reykjavík og stóðu fyrir aðgerðum sem miðuðu að því að vernda þessar viðkvæmu persónuupplýsingar sem yfirvöld heimta af almenningi, vinna síðan úr og leggja að lokum til sýnis fyrir alla landsmenn. Þetta er að okkar mati sannkallaður ósómi. Um er enda að ræða persónuupplýsingar sem snerta einkahagi fólksins í landinu.

Ályktun stjórnar SUS er svohljóðandi:

"Í dag, föstudaginn 28. júlí, munu skattstjórar í öllum skattumdæmum landsins leggja fram skattskrár hvers einasta framteljanda, beinlínis í þeim tilgangi að samborgararnir geti skoðað þær og gert athugasemdir. Stjórn Sambands ungra sjálfstæðismanna skorar á fjármálaráðherra og alþingi að gera þegar í stað breytingar á lögum til að koma í veg fyrir þennan ósóma.

Ekki er nóg með að ríkisvaldið leggi á herðar þegnum sínum þá skyldu að gjalda því stóran hluta af tekjum sínum, heldur ber skattþegni einnig skylda til að láta skattyfirvöldum (ókeypis) í té upplýsingar um tekjur sínar og eignir. Það er sagt nauðsynlegt svo hægt sé að leggja á viðkomandi viðeigandi gjöld og álögur. Þegar ríkisvaldið hefur þannig í krafti valdheimilda sinna heimt þessar upplýsingar af einstaklingnum, má hann enn eiga von á átroðningi réttinda sinna. Í stað þess að gæta þessara upplýsinga, eins og flestra annarra persónulegra upplýsinga sem ríkisvaldið hefur í vörslu sinni, eru þær lagðar fram til sýnis fyrir Pétur og Pál í tvær vikur.

Fjárhagsmálefni eru einkamál hvers og eins, og meðal viðkvæmustu persónuupplýsinga í nútímasamfélagi. Gildar ástæður þurfa að liggja til grundvallar þeirri stefnu stjórnvalda að heimta þessar upplýsingar í krafti valdheimilda og leggja þær svo á glámbekk. Órökstuddar hugmyndir um virkt skatteftirlit með þessum hætti geta vart talist grundvöllur slíkrar valdbeitingar og átroðningi ríkisvaldsins á réttindum einstaklinga.

Allt frá árinu 1937 hafa skattayfirvöld afhent fjölmiðlum upplýsingar um gjöld hæstu gjaldenda samkvæmt álagningu hvers árs. Fram til 1979 voru einungis lagðar fram skattskrár og ekki gerður munur í lögum á álagningarskrám og skattskrám. Árið 1982 var farið leggja álagningarskrár fram og styðst sú framlagning við ákvæði 98. gr. laga nr. 75/1981 um tekju- og eignarskatt. Með 8. gr. laga nr. 7/1984 var heimiluð opinber birting og útgáfa skattskráa.

Í tengslum við þá lagabreytingu sagði í nefndaráliti meirihluta efnahags- og viðskiptanefndar neðri deildar Alþingis, að ótvírætt sé að birting upplýsinga úr skattskrá og útgáfa hennar í heild sé til þess fallin að skapa bæði gjaldendum og skattyfirvöldum virkt aðhald og gegni slík birting að mörgu leyti sama tilgangi og framlagning skattskráa. Framlagning álagningar- og skattskráa er þannig hugsuð sem þáttur í virku skatteftirliti og ætlað að koma í veg fyrir undanskot frá skatti.

Ef sú er raunin, væri eftirlitið þá ekki mun betra ef skrárnar lægju fyrir allan ársins hring, hjá öllum skattstjórum og á Netinu að auki? Ungir sjálfstæðismenn telja ofangreind rök hjóm og hjóm eitt og ekki standast grundvallarhugmyndir um friðhelgi einkalífsins og vernd fyrir yfirgangi ríkisvaldsins.

Gífurlegar umbætur hafa átt sér stað varðandi réttarstöðu einstaklinga síðastliðinn áratug. Flestir gera sér betur grein fyrir réttindum sínum og þeim takmörkum sem ríkisvaldinu eru sett gagnvart þeim. Þær upplýsingar sem lagðar verða fram á skattstofum um land allt í dag gefa í mörgum tilvikum glögga mynd af tekjum nafngreindra manna. Þessar upplýsingar er hægt að færa sér í nyt með margvíslegum hætti, þ.á m. í ágóðaskyni.

Þar að auki grefur aðgangur almennings að þeim undan trúnaðarsambandi vegna frjálsra vinnusamninga. Á flestum vinnustöðum eru launakjör starfsfólks trúnaðarmál en með framlagningu álagningar- og skattskráa gerir ríkisvaldið þennan trúnað að engu."