Yndislegt kraftaverk á Akureyri

Það stóð tæpt í sundlauginni hér á Akureyri síðdegis á mánudag er sex ára strákur, Magna Hjaltasyni, var naumlega bjargað frá drukknun. Það var svo sannarlega Guðs mildi að viðstaddir voru einstaklingar sem kunnu til verka og brugðust rétt við aðstæðum með viðeigandi skyndihjálp. Það er ótrúleg tilviljun að þar væru sjúkraflutningamenn, hjúkrunarfólk og hjartalæknir meira að segja. Tilviljanir lífsins eru stundum algjörlega ótrúlegar.

Eitthvað þessu líkt hefur varla gerst áður í sundlauginni hér og það er auðvitað ömurlegt að slys af þessu tagi komi fyrir. Það er hinsvegar mikil blessun að svo vel fari og til staðar sé fólk sem getur tekið rétt og vel á málum á neyðarstundu. Það er mjög ánægjulegt að vita að vel fór. Þetta er auðvitað áminning til foreldra sem fara með börnin sín í sund að fylgjast vel með þeim, enda þarf ekki mikið að fara úrskeiðis svo illa fari.

„Þetta er kraftaverk"

Bloggsíðu lokað - ánægja á Moggablogginu?

Það hefur mikið verið rætt og ritað um lokun bloggsíðu Emils Ólafssonar hér í morgun. Sitt sýnist eflaust hverjum. Mér sýnist vera almenn gleði víðast hvar hér í bloggkerfinu. Það voru ansi margir hér á svæðinu búnir að fá nóg af skrifum þessa manns og það var mjög áberandi farið yfir öll mörk. Það er greinilegt að forsvarsmenn Morgunblaðsins á netinu voru þeirrar skoðunar og þeir gripu inn í. Með þessu eru þeir að senda skýr skilaboð til þeirra sem skrifa. Það er standard á þessu bloggkerfi og fari menn yfir þau mörk sem sett eru er þeim vísað á dyr.

Það er skiljanlegt að þeir hjá blog.is, sem hafa lagt mikla vinnu í þetta vinsælasta bloggkerfi landsins og unnið vel sitt verk vilji halda utan um þennan vettvang og tryggja að hann sé ekki lagður í rúst með mjög áberandi hætti. Þetta verklag í morgun sýnir það og sannar. Þetta vefkerfi er í eigu einkaaðila og þeir leggja mat á þann vettvang sem þeir vilja halda úti og hverjir noti hann. Hér er í raun allt galopið og hver sem er getur farið að skrifa. Það fylgir þó öllu slíku frelsi ábyrgð eins og við höfum séð í þessu máli.

Ég er ánægður með það hvernig haldið er á málum hér og lýsi enn og aftur yfir ánægju minni á stjórnun þeirra sem halda utan um þetta bloggsamfélag. Þetta kerfi á að vera þekkt fyrir eitthvað allt annað en dónaskap og óþarfa skítkast. Það sést vel af ákvörðunum yfirstjórnar þessa bloggkerfis.

Moggabloggið lokar á Emil Ólafsson

Ég tek eftir því að Moggabloggið hefur lokað á aðgang Emils Ólafssonar hér. Þar stendur nú aðeins að síðu hans hafi verið lokað vegna ítrekaðra brota á skilmálum blog.is. Það kemur mér ekki að óvörum svo sannarlega. Það sást vel í gær að það var að draga mjög til tíðinda í samskiptum Moggabloggsins og þessa Emils. Síðan hans lokaði og sagt var fyrst að það hefði verið að hans frumkvæði. Síðar var opnaði hún þó aftur fyrir dagslok, rétt eins og ekkert hefði í skorist.

Þetta mál opnar margar spurningar um moggabloggið. Það er gott að Mogginn svarar þeim sjálfur með því að sýna að þar er tekið af skarið ef vandamál verða. Ég kvarta ekki yfir því. Ég sá reyndar í gærkvöldi viðtal við þennan Emil í Íslandi í dag. Þar var hann að reyna að svara af hverju hann var á aðgangi í Háskólanum á sínum tíma. Aðgangurinn var falsaður og margt fleira vakti athygli í orðalaginu. Það verður seint sagt að þarna hafi leyndarhjúpurinn minnkað á málum viðkomandi.

Það hefur verið sviptingasamt í bloggsamfélaginu eftir skrif Elíasar Halldórs og eftirleikurinn hefur ekki farið framhjá neinum sem lítur í gegnum bloggkerfið. Þetta hefur verið leiðinlegur tími og sérstaklega ömurlegt með að fylgjast fyrir okkur sem bloggum þarna. Þetta fór yfir öll mörk um helgina og greinilegt að Moggabloggið sjálft tekur af skarið nú endanlega.

Það er í sjálfu sér auðvitað mjög ánægjulegt og ekkert meira um það að segja.

Sex ára dreng bjargað frá drukknun á Akureyri

Það er víst óhætt að segja að tæpt hafi staðið með sex ára strák í sundlauginni hér á Akureyri sem var nærri drukknaður. Fyrir snarræði viðstaddra tókst að afstýra því að illa færi. Það var mikil mildi að þarna voru sjúkraliði og starfsmenn frá slökkviliðinu, fólk sem kunni til verka og gat tekið á stöðunni fljótt og vel.

Ég fór í sund á fimmta tímanum og hef því verið nýfarinn þegar að þetta hefur gerst. Það var virkilega gott veður á Akureyri í dag, yndislegur sumardagur eins og þeir gerast bestir um hásumar. Það voru því margir sem fóru í sund og nutu þessa góða dags. Það er orðið langt síðan að tilfelli af þessu tagi hefur gerst í sundlauginni hér og er nöturlegt að verða vitni að svona slysi.

Það er mikilvægt að þeir foreldrar sem fara með börnin sín í sund fylgist vel með þeim. Annars getur svona gerst hratt og verður erfitt við að eiga. Þar skipta fyrstu viðbrögð öllu máli og það er gott að vita hversu vel gekk þarna, en þar munaði svo sannarlega litlu að verulega illa færi.

Sex ára dreng bjargað frá drukknun í Sundlaug Akureyrar

Bílslys við húsið hjá mér

Það er orðið mjög langt síðan að mér hefur brugðið eins mikið og þegar að ég kom heim í Þórunnarstrætið á sjötta tímanum. Ég sá í fjarska hér ofar í götunni að fyrir utan húsið mitt voru lögreglubílar og sjúkrabíll. Þegar að nær kom sá ég að árekstur hefði orðið beint fyrir framan húsið og tveir bílar mjög illa klesstir þar. Glerbrot og lakkflísar á götunni auðvitað og fólk um allt, svo að ég gerði mér ekki fyrst grein fyrir hvort meiðsl hefðu orðið á fólki.

Til allrar guðs lukku fór þetta ótrúlega vel, miðað við aðstæður, og engin alvarleg slys á fólki sem voru í bílunum, ökumaður í öðrum bílnum var reyndar í miklu losti og hlaut vont högg en slapp ótrúlega vel. Beltin skiptu máli í þessu, eins og öðrum tilfellum slíkum. Þannig að það róaðist yfir mér. Ég man ekki eftir því að árekstur hafi verið hér á þessum bletti Þórunnarstrætisins síðan að ég flutti hingað fyrir nokkrum árum. Hinsvegar er auðvitað mikil umferð um götuna allan sólarhringinn, enda er þetta ein af lykilgötum bæjarins.

En já, það er allt gott sem endar vel, en það er alltaf óþægilegt að sjá svona bílakost fyrir utan heimilið sitt. Það er alveg á hreinu.

Banaslys á Kárahnjúkum

Það er sorglegt að heyra fréttir af banaslysi við Kárahnjúka. Þetta er sennilega það fimmta á framkvæmdaskeiðinu. Það er auðvitað svo að við tæknilega erfitt og tröllvaxið verkefni geta orðið slys en þetta er samt sem áður orðinn mikill fórnarkostnaður sem hefur orðið. Það er alltaf sorglegt þegar að það verða slys og fólk lætur lífið við vinnu sína, sama hvort það er á Kárahnjúkum eða til sjós og lands.

Það er erfitt um að segja hvað gerir það að verkum að þessi slys verða. Það verður að kanna vel aðbúnað þarna og ennfremur auðvitað hvort að öll öryggisatriði séu í lagi. Mér finnst það vissulega of mikið að fimm einstaklingar láti lífið við verk af þessu tagi. Það finnst öllum. Það er alltaf dapurlegt þegar að einstaklingur deyr við vinnu sína, sama hvert verkið er.

Lést á leið í sjúkraflugið

Vangaveltur um ástæður lokunar bloggvefs Emils

Það hefur mikið verið rætt og ritað í morgun um lokun moggabloggssíðu Emils Ólafssonar. Það er sagt að hann hafi lokað sjálfur og margt annað bent á svosem. Ég trúi því nú pent að hann hafi tekið það upp hjá sjálfum sér að loka. Skrif hans síðustu dagana voru ekki beint þessleg að hann ætlaði að fara að draga sig í hlé og bloggast undir leyninafni. Hann skrifaði frekar nöturlega til Áslaugar og Ellýjar sem urðu um tíma ofar en hann á vinsældalista og þau skrif gáfu ekki beint til kynna að hann ætlaði sér að draga sig út úr samfélaginu.

Hvað með það. Ætla ekki að velta mér meira upp úr þessu máli. Það er hinsvegar mitt mat að fólk sem á greinilega við vandamál að stríða eigi ekki að auglýsa sig á vinsælasta fréttavef landsins. Það féllu mörg heit orð frá þessum bloggara, orð sem gleymast ekki og voru fyrir neðan allt eðlilegt. Þau voru til skammar fyrir þetta bloggkerfi, ég fer ekki ofan af því. En vonandi geta menn sett sér eðlileg siðleg mörk hérna varðandi bloggskrif, sumt á heima á virtu bloggkerfi og annað ekki.

Ég held að allir séu sammála um það. Það er eðlilegt að hver og einn hafi svigrúm til skrifta með sínu tagi, en öllu frelsi í tjáningu verða að fylgja eðlileg mörk.

Tekið á vandamáli á Moggablogginu

Ég sé að stjórnendur hér á Moggablogginu hafa tekið á því vandamáli sem hér hefur verið síðustu dagana í tilfelli einnar bloggsíðu hér, því sama bloggi og ég vék að vegna ógeðfelldra ummæla um kvenréttindi. Það er ánægjulegt að stjórnendur vilja halda standard á skrifunum hér og taka fyrir þá sem brjóta þann ramma sem á að vera utan um þetta bloggkerfi. Það skiptir máli í krísustandi að stjórnendur þori að taka af skarið og taka út þá sem eru gagngert að skemma bloggsamfélagið hér eða lækka standard þess.

Átök í skjóli nætur

Það er fjarri því að verða stórfréttir núorðið að heyra eða sjá umfjöllun um fjöldaátök eða að hinn og þessi hafi annað hvort verið barinn í klessu eða stunginn í skjóli nætur, eða jafnvel hreinlega verið drepinn. Það er ekki langt frá því að fréttir voru um tilfelli í miðbæ Reykjavíkur þar sem maður var t.d. barinn og rændur eftir að hafa verið lokkaður inn í húsasund. Datt þetta einhvernveginn allt í hug þegar að ég las þessa frétt um fjöldaátök í austurbæ Reykjavíkur, þar sem vafi lék á hvort einn viðstaddra hefði verið stunginn eður ei.

Við erum svosem ekkert sérstök með fréttir af þessum óhugnaði. Eflaust er þetta um allan heim í mismiklu mæli og varla er þetta eitthvað einsdæmi hér. En þetta er samt að aukast sífellt hérna heima. Róleg hverfi geta orðið vígvöllur um helgar og jafnvel er fólk ekki orðið óhult við að fara út að skemmta sér að helgarnóttu, það hafa dæmin sannað. Sumir hafa verið barðir svo illa í miðbæ Reykjavíkur um nótt að þeir hafa annaðhvort dáið eða bera merki þess alla tíð eftir það. Þetta er ömurlegt ástand.

Ég hugsa oft um það hvernig samfélagið okkar sé. Það er auðvitað alltaf best að trúa á hið besta í hverjum og einum en einhvernveginn efast maður um það allt saman þegar að fréttir af þessu tagi hrannast yfir morguninn eftir helgarkvöld eða jafnvel á virkum degi. Þetta er eiginlega orðið ástand sem vekur orðið of mikla athygli til að maður hugsi ekki um það.

Eða er þetta kannski orðið svo algengt ástand að maður er hættur að kippa sér upp við það. Erfitt um að segja. Hvað mig varðar finnst mér þetta ástand sem er ekki hægt að horfa framhjá. Þetta fær mann til að hugsa um hvert við stefnum og hvernig samfélagið sé. Það er mjög einfalt mál.

Óþekkt áhald notað í fjöldaátökum í nótt

Lifir samband Vilhjálms og Kate af sér storminn?

Það var mjög áhugavert að sjá á Skjá einum í gærkvöldi nýtt bandarískt viðtal við bræðurna Vilhjálm og Harry, sem tekið var í minningu þess að áratugur er liðinn frá því að móðir þeirra, Díana, prinsessa af Wales, lést í bílslysi, í kastljósi fjölmiðlanna í heimsborginni fögru París. Mér finnst eiginlega með ólíkindum að það sé orðinn áratugur síðan að Díana dó. Það var svipleg endalok á miklum fjölmiðlahasar á eftir Díönu. Hún dó, rétt eins og hún lifði, í myndavélablossa. Kaldhæðnin verður ekki sorglegri en það tel ég í raun og veru.

Vilhjálmur og Harry voru í erfiðum sporum fyrir áratug. Ekki aðeins þurftu þeir að kveðja móður sína án þess að geta í raun kvatt hana í sjálfu sér áður en hún dó, heldur þurftu þeir að syrgja í kastljósi fjölmiðla. Þar var enginn friður í raun. Dauði Díönu varð svo mikill fjölmiðlahasar í sjálfu sér að sorg í einrúmi, sem flestir telja sjálfsagðan og eðlilegan hlut eftir að nákominn ættingi deyr í skelfilegu slysi, varð ekki valkostur. Þeir náðu þó að bera þessar þungu byrðar aðdáunarlega vel og sérstaklega var Vilhjálmur sterkur þetta sumar. Hann hefur þó þurft að lifa síðan í sama fjölmiðlahasarnum og mamma hans var partur af allt til hinstu stundar.

Það var alltaf viðbúið að fjölmiðlar myndu fylgja Vilhjálmi eftir hvern spöl ævinnar allt frá því að hann yrði átján ára gamall og sérstakt samkomulag Karls, föður hans, við fjölmiðla eftir móðurmissinn rynni út. Það reyndist raunin sérstaklega þegar að hann varð ástfanginn af Kate Middleton og sóttist eftir sambandi við hana og ræktaði það. Það varð kaldhæðnislegt hversu fjölmiðlar hundeltu Kate hvert spor daglega lífsins eftir að sambandið varð opinbert. Kaldhæðnislega var flótti hennar undan ágengnum ljósmyndurum og fréttamönnum áberandi líkt því sem Díana þurfti að lifa við í tilhugalífinu með Karli prins.

Að því kom að sambandið bognaði og þau gáfust upp. Það var vissulega skiljanlegt. Það er ekki öllum gefið að brosa sig í gegnum þennan ömurlega fylgifisk frægðar og eða þess hlutverks sem fylgir ævihlutverki Vilhjálms. Hann er ekki aðeins prins með skyldur. Hann er framtíðarþjóðhöfðingi Englands og mun fyrr en síðar takast á hendur skyldur þjóðhöfðingjans.

Hvort að það gerist við fráfall ömmu hans eða föður er ómögulegt um að segja í raun á þessari stundu, en það er greinilegt á skoðanakönnunum þó að Bretar hafa alla tíð viljað að hann tæki við af Elísabetu II. Það var ennfremur ósk móður hans sem gerði upp við alla kergjuna í garð Karls í ógleymanlegu viðtali tveim árum áður en hún dó.

Það var mjög ánægjulegt að sjá frétt um það að Vilhjálmur og Kate ætla að reyna aftur. Vonandi tekst þeim að rækta líf í þessum myndavélablossum sem hlýtur að vera þungbær fylgifiskur þess lífs sem fylgir væntanlegum krónprinsi Englands. Það er líf sem enginn getur flúið sama hversu þungt það getur orðið.

Að mínu mati hefur Vilhjálmur eflst við hverja raun. Hann er lifandi eftirmynd Díönu og virðist hafa erft stillingu hennar og tignarlegan þokka, sem faðir hans hefur aldrei haft til að bera. Hann á eftir að verða glæsilegur kóngur, fyrr en síðar.

Vilhjálmur og Kate saman á ný?