Takk fyrir kveðjurnar - mynd með sögu

Vil þakka kærlega öllum þeim sem hafa lært að rata hingað og hafa sent mér góðar kveðjur síðustu dagana með þennan blessaða vef minn. Það er svolítið merkilegt að breyta svona til eftir öll þessi ár á sama stað. En mér líkar breytingin. Það var einu sinni sagt um mig að ég væri skelfilega íhaldssamur, jæja ætli ég sé ekki bara skemmtilega íhaldssamur.

Vonandi passar þessi banner-mynd efst vel inn í stemmninguna. Akureyri er það heillin. Gat ekki hugsað mér annað en að hafa einhverja mynd sem minnir á Akureyri. Þarna er það Strandgatan í allri sinni dýrð - yndisleg gata með góða sögu. Þessi mynd hefur sína sögu að segja í mínu lífi og við hæfi að hafa hana þarna efst. Finnst þetta flott mynd, hún er tekin líka á mörkum sumars og vetrar.

En já, Stefán Jónasson, langafi minn, og Gíslína Friðriksdóttir, langamma, bjuggu í Strandgötunni öll sín búskaparár og þarna á myndinni sést því æskuheimili ömmu minnar. Þetta hús á því sína sögu í mínu lífi og við hæfi að Strandgatan sé í aðalhlutverki á vefnum að allavega einhverju leyti. Þar hef ég átt mörg spor og margar minningar þaðan. Getur svo vel verið að ég hafi fleiri myndir frá Akureyri þarna í vetur.

Langafi rak útgerð við Strandgötuna til fjölda ára og þar var mikill rekstur í gangi í áratugi. Það minnir verulega fátt á þá tíð núna. Myndin sýnir reyndar hversu vel tókst til með að laga umhverfi götunnar fyrir um áratug og steingarðurinn er virkilega vel gerður - ásýnd götunnar er virkilega glæsileg. Það fer vel á því að hafa þessa fallegu mynd úr hjarta bæjarins á vefnum.

En já, enn og aftur þakkir fyrir að fylgja mér hingað yfir. Við eigum vonandi skemmtilegan vetur í pólitískum pælingum í vetur. Ætla þó að vona að þetta verði ekki bara beinhörð pólitík. Veriði allavega ófeimin að hafa samband við mig.

Hermann Jón sver af sér græningjastefnuna

Hermann Jón Tómasson, leiðtogi Samfylkingarinnar á Akureyri, formaður bæjarráðs og verðandi bæjarstjóri á Akureyri (árin 2009-2010) var á fullri ferð í kvöldfréttunum við að afneita feik-umhverfisstefnu þeirri sem Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og félagar hennar í forystusveit Samfylkingarinnar hafa boðað nú nýlega. Þar segir að ekki sé pláss fyrir álver næstu fimm árin. Hermann Jón telur merkilegt nokk hugmyndir um álver við Húsavík ekki falla undir þessar hugmyndir og tekur þar með undir það sem Kristján L. Möller, leiðtogi flokksins í kjördæminu, og Húsvíkingurinn Örlygur Hnefill Jónsson, varaþingmaður, hafa sagt í fjölmiðlum. Þvílík afneitun!

Það leggur stæka gervilykt frá þessari umhverfisvænu stefnu. Hún virðist ekki halda vatni, enda eru Samfylkingarmenn um allt land að segja að þessi stefna sé ekki sniðin að þeim. Fulltrúar flokksins á kragasvæðinu eru lagðir á flótta frá þessari stefnu eins og félagar þeirra hérna fyrir norðan. Það er merkilegast af öllu að sjá flokksleiðtogann hérna á Akureyri segja að þessi stefna sé ekki sniðin fyrir þá hér og auðvitað séu þeir undanskildir henni. Þetta er alveg kostulega fyndið og það þarf varla Spaugstofuna í Sjónvarpið meðan að svona er ástatt fyrir Samfylkingunni, eins og allir sjá þessa dagana. Þetta er alveg óborganlegt.

Það er skiljanlegt að þessir "höfðingjar" eigi líka erfitt að verja þessa umhverfisstefnu í byggðum sínum þegar að nær dregur kosningum að vori. Ég hlakka líka til að sjá Samfylkingarframbjóðendur reyna t.d. að telja fólki í Þingeyjarsýslu trú um að stefnan gildi allsstaðar annarsstaðar en þar á meðan að fólk í kraganum segir það sama um sitt svæði. Þetta er alveg með ólíkindum klént og lélegt. En það er eiginlega ekki hægt annað en að kenna í brjósti um þessa Samfylkingarmenn að þurfa að verja þessa nýju tískustefnu leiðtogans síns í græningjadressinu.

Það verður erfitt verkefni á kosningavetri, spái ég altént.

Sólveig Pétursdóttir gefur ekki kost á sér

Sólveig Pétursdóttir, forseti Alþingis og fyrrum dómsmálaráðherra, tilkynnti fyrir stundu á fundi fulltrúaráðs sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík að hún ætli ekki að gefa kost á sér til endurkjörs í kosningunum að vori. Orðrómur um þessa ákvörðun Sólveigar var í umræðunni í dag, þegar að fyrir lá að hún myndi tilkynna á fundinum í Valhöll um ákvörðun sína. Fjallaði ég um málið hér fyrr í dag. Lengi vel gengu sögusagnir að hún væri ekki ákveðin í hvort hún færi fram en nú liggur semsagt ákvörðun hennar fyrir.

Það er greinilegt að Ásta Möller verður fulltrúi sjálfstæðiskvenna til framboðs í forystusveit Sjálfstæðisflokksins í vor, en hún hefur tilkynnt um framboð sitt í þriðja sæti framboðslistans, annað sætið í öðru borgarkjördæmanna. Sigríður Ásthildur Andersen, lögfræðingur, hefur tilkynnt um framboð sitt í prófkjöri. Sögusagnir ganga svo um framboð fleiri kvenna: t.d. Jóhönnu Vilhjálmsdóttur, sjónvarpskonu, Áslaugar Friðriksdóttur (Sophussonar), framkvæmdastjóra, og Ingibjargar R. Guðmundsdóttur, varaforseta ASÍ.

Sólveig Pétursdóttir býður ekki fram í vor

Spenna í prófkjöri Samfylkingarinnar í kraganum

Ég sé að Árni Páll Árnason, lögmaður og sérfræðingur í Evrópurétti, hefur tilkynnt um leiðtogaframboð sitt í Suðvesturkjördæmi. Árni Páll er bróðir Þórólfs Árnasonar, forstjóra Skýrr og fyrrum borgarstjóra í Reykjavík, sem tók við borgarstjóraembættinu af Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur við merkilegar aðstæður í ársbyrjun 2003 og neyddist til að hætta vegna olíumálsins í árslok 2004. Árni Páll hlýtur að teljast ansi sterkur frambjóðandi fyrir Samfylkinguna. Það eru miklar breytingar framundan í kraganum hjá þeim og hafa átt sér stað þegar á þessu kjörtímabili.

Guðmundur Árni Stefánsson hætti á kjörtímabilinu sem leiðtogi flokksins í kjördæminu og varð sendiherra í Svíaríki. Varamaður hans, Ásgeir Friðgeirsson, ákvað að þiggja ekki þingsæti Guðmundar Árna og var þess í stað áfram almennatengslafulltrúi Björgólfsfeðga. Rannveig Guðmundsdóttir er svo að hætta eftir langan þingferil. Þegar hafa Þórunn Sveinbjarnardóttir, alþingismaður, og Gunnar Svavarsson, forseti bæjarstjórnar í Hafnarfirði, tilkynnt um framboð sín í fyrsta sætið.

Verður spennandi slagur þarna um forystuna sýnist mér. Þórunn er auðvitað orðin efst þeirra þingmanna sem eftir eru í kjördæminu og því ekki undarlegt að hún vilji fara alla leið. Gunnar hefur verið einn helsti forystumaður hreins meirihluta Samfylkingarinnar í Hafnarfirði og er greinilega fulltrúi hópsins þar sem með völdin fer. Að auki hefur Tryggvi Harðarson gefið kost á sér, en hann var framarlega í Alþýðuflokknum í Hafnarfirði í bæjarstjóratíð Guðmundar Árna 1986-1993 og varð svo síðar bæjarstjóri á Seyðisfirði.

Svo eru auðvitað Katrín Júlíusdóttir og Valdimar Leó Friðriksson, alþingismenn í kjördæminu í framboði. Katrín og Árni Páll berjast væntanlega um þann sess að vera fulltrúi Kópavogs í fremstu sveit flokksins í kjördæminu. Það hlýtur að styrkja Árna Pál að hafa að baki sterkan feril í Evrópumálum, en hann hefur verið sérfræðingur víða í tali um alþjóðastjórnmál og Evrópumál undanfarin ár og var ráðgjafi Jóns Baldvins í utanríkisráðherratíð hans. Altént stefnir í spennandi prófkjör þarna og hressileg átök.

Árni Páll Árnason býður fram fyrir Samfylkingu í Suðvesturkjördæmi

Bond snýr bráðlega aftur með stæl

Ég hef alla tíð verið gríðarlegur Bond-aðdáandi. Ég á allar myndirnar 20 sem gerðar hafa verið og er fíkill í spennu og hasar myndanna. Hraðskreiðir bílar, stórhættuleg og seiðandi glæpakvendi, banvænir bardagasnillingar og forríkir glæpamenn eru auðvitað stór þáttur í hverri Bond-mynd og við viljum auðvitað engar drastískar breytingar frá þessum höfuðreglum. James Bond, þarf varla að kynna fyrir nokkru mannsbarni. Í fjóra áratugi hefur þessi lífseigi kvennabósi skemmt bíógestum um allan heim með hnyttnum tilsvörum og fáguðu skopskyni.

007 - njósnari hennar hátignar, snýr bráðlega aftur í 21. myndinni - Casino Royale. Nú er Pierce Brosnan horfinn á braut og nýr leikari, Daniel Craig, verður bráðlega kynntur til sögunnar í hlutverkinu. Mér skilst að einhverjar breytingar séu í farvatninu í þessari mynd en margt haldi sér. Það jafnast sjaldan neitt á við það að fá sér popp og kók og hverfa inn í hugarheim sagnanna. Uppáhaldið mitt í þessum myndaflokki er og hefur alla tíð verið Goldfinger frá árinu 1964. Þvílík dúndurmynd, alveg klassi.

Hlakka til að sjá nýjustu myndina. Ég held að fullyrða megi að ég verði einn af þeim fyrstu sem skelli sér á hana. Enda held ég að þessi skothelda blanda af spennu, hasar og gríni klikki aldrei. Gæti líka bara vel verið að maður rifji upp Bond-taktana í kvöld og skelli góðri Bond-mynd í tækið. Þessar myndir klikka aldrei. Hver er uppáhaldsmyndin þín? Hafirðu skoðun á því, láttu í þér heyra hér! 

Clive Owen er ánægður með nýjan James Bond

Síðasta þyrlan farin af varnarsvæðinu

Það var söguleg stund í morgun á Keflavíkurflugvelli þegar að síðasta þyrlan á vegum Varnarliðsins fór burt. Þessi sögulegi tími bandaríska hersins hérlendis er að líða hratt undir lok þessar vikurnar. Þar hefur fækkað hratt síðustu mánuðina. Hálft ár er liðið frá einhliða ákvörðun Bandaríkjamanna um vistaskipti. Þar var illa komið fram af hálfu Bandaríkjamanna og leiðinleg endalok á löngu samstarfi. Mér finnst reyndar Bandaríkjamenn hafa komið fram með býsna ómerkilegum hætti í öllu ferlinu síðustu mánuðina og sérstaklega hvað varðar ratsjármálin. Þetta er ekki vinarhugur sem kemur fram í okkar garð allavega að þeirra hálfu.

Lengi hafði ég átt mér þann draum að fara inn á varnarsvæðið og komst því miður aldrei þangað meðan að allt var í blóma síns tíma. Tækifærið gafst loksins í júní þegar að við fjöldi SUS-ara vorum á Suðurnesjum og fengum passa inn á svæðið og leiðsögn undir forystu starfsmanns Íslenskra aðalverktaka. Það var mjög merkileg stund. Þá þegar var þetta eins og eyðibýli í villta vestrinu forðum daga. Ekki sála á ferli - aðeins sálræn þögn og tómarými allsstaðar. Húsin líflaus og engin stemmning. Það var meira að segja búið að loka veitingastaðnum sem við ætluðum á þarna á svæðinu.

Dauðinn var svo sannarlega uppmálaður þarna um allt. Merkileg stund. Þetta svæði var miklu umfangsmeira en mér hafði eiginlega allt að því órað fyrir. Þarna er mikið landrými og mikil tækifæri framundan sé rétt haldið á öllum málum. Það leiðir hugann að því að við fáum litlar sem engar fréttir af samningaviðræðum um framtíð mála. Herinn er svo gott sem farinn og enn vitum við sáralítið sem ekki neitt hreinlega um stöðuna eftir 1. október, þegar að teknísk endalok alls sem heitir Varnarliðið verður hér á landi. Spurningum þarf að svara finnst mér, þögnin er orðin glymjandi alvarleg.

Geir H. Haarde, forsætisráðherra og formaður Sjálfstæðisflokksins, hefur reyndar sagt í fjölmiðlum í dag að svara sé að vænta og samkomulags um framtíðarstöðu mála. Það er ekki seinna vænna segi ég og við öll sennilega á þeim degi þegar að síðasti táknræni máttur Varnarliðsins yfirgefur landið og í raun tíma þess lýkur. Það er ekkert þar eftir nema tóm hús og grafarþögn. Spurningum verður að svara. Ætla að vona að bráðlega fáum við að vita eitthvað meira en það hversu mikið spurningaflóðið vex dag frá degi.

Síðasta þyrlan fór í morgun

Væringarnar í Heimdalli

Í gær ræddi ég við einn góðan félaga minn um stjórnmálin í borginni. Þar er margt og mikið framundan fram að prófkjöri. Fullt af nýjum frambjóðendum að koma fram og þingmenn eru að tilkynna hvað þeir ætla að gera. Í næsta vetfangi spurði hann mig um slaginn um Heimdall. Sá tími ársins er runninn upp þegar að tekist er á um Heimdall, hafi þeir sem lesa vefinn ekki áttað sig enn á því. Ég vissi varla hvað ætti að segja, enda tel ég mig vera búinn að taka mínar rispur á að spekúlera og skrifa um Heimdall og væringarnar þar.

Ég sagði sem væri að í framboði væru tvær mjög hæfileikaríkar konur og þær væru báðar þekktar fyrir góð störf sín fyrir flokkinn. Það væri því ekki framundan neinn skaðatími þar, bæri fólki gæfa til að sætta sig við úrslitin. Þær hefðu báðar áhuga á þessu embætti og ekki óeðlilegt að fleiri en einn aðili hefði áhuga á að leiða Heimdall á þessum kosningavetri. Við fórum svo yfir allar sögurnar sem hafa heyrst þarna og ýmislegt sem er í gangi. Ég er ekki inni í öllu sem þar gerist sem betur fer og fylgist blessunarlega vel með þessu úr góðri fjarlægð og bíð bara úrslitanna.

Ég hef reyndar oft hugsað mjög mikið um ungliðapólitíkina þarna og held þeim skoðunum fyrir mig, þó kannski viti einhverjir hvar ég standi í þeim efnum og hverjar þær eru. Það er best að skipta sér ekki af því, þetta er ekki mitt félag og þetta er ekki mitt starfsvæði í stjórnmálunum, allavega ekki enn sem komið er. Ég hef metið það sem svo að mitt aðalstarfsvæði á næstu vikunum verði hérna. Hér get ég sagt það sem mér finnst og hef gaman af því að skrifa. Það er heillavænlegast fyrir mig og fleiri að svo verði.

En ég fylgist með pólitíkinni, hvort sem er í Heimdalli eða annarsstaðar.

Sólveig Pétursdóttir að hætta í stjórnmálum?

Sólveig Pétursdóttir, forseti Alþingis og fyrrum dómsmálaráðherra, mun í dag gefa út yfirlýsingu um framboðsmál sín. Skv. heimildum þykir líklegast að Sólveig muni ekki gefa kost á sér til endurkjörs að þessu sinni og sinna því öðru en stjórnmálum í kjölfar þessa kjörtímabils. Sólveig á að baki nokkuð merkan feril í íslenskum stjórnmálum. Hún hefur verið umdeild en verið kjarnakona í stjórnmálum. Hún var borgarfulltrúi í Reykjavík 1986-1990 og formaður í borgarnefndum það kjörtímabil. Hún tók sæti á Alþingi í ársbyrjun 1991 þegar að Birgir Ísleifur Gunnarsson, fyrrum borgarstjóri og menntamálaráðherra, varð seðlabankastjóri við fráfall Geirs Hallgrímssonar.

Sólveig var formaður allsherjarnefndar árin 1991-1999 og varð dómsmálaráðherra í maílok 1999 í ríkisstjórn Davíðs Oddssonar. Sólveig varð með því fyrsta konan á stóli dómsmálaráðherra. Ráðherratíð hennar varð stormasöm og nægir að nefna málefni Falun Gong sem eitt hið erfiðasta á hennar ferli í dómsmálaráðuneytinu. Í prófkjörinu 2002 varð Sólveig í fimmta sæti og féll um sæti, en hún sóttist eftir þriðja sætinu í slag við Björn Bjarnason og Pétur H. Blöndal. Sólveig missti ráðherrastól sinn í kjölfar kosninganna 2003 og varð 3. varaforseti Alþingis. Hún var kjörin forseti Alþingis í stað Halldórs Blöndals þann 1. október 2005.

Í dag verður fulltrúaráðsfundur sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík haldinn í Valhöll. Þar mun tillaga um prófkjör dagana 27. og 28. október verða samþykkt væntanlega og þar munu línur skýrast verulega um hverjir gefi kost á sér til þingmennsku, utan þingmannanna, fyrir flokkinn í borgarkjördæmunum tveim.

Bókaskrif Möggu Frímanns

Ég sá á netinu í morgun að Margrét Frímannsdóttir, alþingismaður, er að fara að gefa út ævisögu sína. Ég held að það verði virkilega áhugaverð bók fyrir stjórnmálaáhugamenn. Stjórnmálasaga Margrétar er samofin sögu vinstriflokkanna síðustu tvo áratugina, bæði hvað varðar vonbrigði við langa stjórnarandstöðusetu og ennfremur merka sögu við að koma vinstriöflum, sundruðum sem standandi öflum, saman í eina sæng. Margrét, sem nú hefur tilkynnt að hún sé að hætta í pólitík, hefur enda nokkuð ítarlega og merka sögu að segja, sem ég allavega hef áhuga á að lesa og mun væntanlega fara yfir hana fyrir þessi jólin.

Sérstaklega verður áhugavert að lesa um formannskjörið í Alþýðubandalaginu árið 1995, þegar að Margrét var kjörin eftirmaður Ólafs Ragnars Grímssonar, síðar forseta Íslands, á formannsstóli Alþýðubandalagsins. Sigur hennar yfir Steingrími J. Sigfússyni, þáv. varaformanni flokksins, var mjög sögulegur. Ekki aðeins varð Margrét með því fyrsta konan á formannsstóli gömlu fjórflokkanna heldur þótti merkilegt að hún gæti sigrað Steingrím J. Sigurinn varð þó súrsætur fyrir hana og hún varð síðar að horfa upp á flokkinn brotna hægt og rólega og lauk væringum þeirra tveggja síðar með því að Steingrímur og armur hans í flokknum yfirgáfu hann.

Margrét Frímannsdóttir var talsmaður Samfylkingarinnar í alþingiskosningunum 1999, fyrstu kosningum Samfylkingarinnar. Þá reyndar var flokkurinn sem slíkur ekki til, enda var þetta bara kosningabandalag flokkanna, en VG hafði þá verið stofnuð undir forystu Steingríms J. Sigur vinstriaflanna varð ekki staðreynd í þessum kosningum. En það var merkileg saga sem átti sér stað í kosningunum 1999 og mér telst til að Margrét hafi verið fyrsta konan sem leiddi alvöruafl, stórt afl, í þingkosningum. Sú saga hefur ekki enn verið rituð og væntanlega mun Margrét segja hana með þeim þunga sem hún telur rétt.

Fyrst og fremst verður áhugavert að lesa um formannskjörið 1995. Það var mikill átakapunktur á vinstrivængnum. Það var líka í fyrsta skipti sem póstkosning var meðal allra flokksmanna um forystu stjórnmálaflokks hér á Íslandi. Ólafur Ragnar barðist fyrir því að arfleifð hans myndi halda sér og beitti sér mjög fyrir Margréti, sem var alla tíð einn nánasti samherji hans í stjórnmálum.

Margt má reyndar segja um Margréti, en hún er fyrst og fremst kjarnakona í stjórnmálum og hefur frá mörgu að segja, sérstaklega nú þegar að hún er að hætta í stjórnmálunum. Hún á að baki langan feril, sem verður áhugavert að lesa um í frásögn hennar.

Krýning eða leiðtogaslagur í kraganum?

Öllum varð ljóst við tilkynningu Árna M. Mathiesen um að gefa kost á sér til forystu framboðslista Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi við næstu alþingiskosningar að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, menntamálaráðherra og varaformaður Sjálfstæðisflokksins, teldist langlíklegasti eftirmaður hans í Suðvesturkjördæmi. Það duldist engum að Þorgerði Katrínu var það lítt að skapi við kosningarnar 2002 að þurfa að taka áfram fjórða sætið, sem hún vann, reyndar verulega óvænt og taldist þá gríðarlegur pólitískur sigur, í prófkjörinu 1999 í það skiptið. Þorgerður Katrín vildi þá prófkjör en varð undir með þá afstöðu. Öllum var ljóst að prófkjör þá hefði styrkt stöðu hennar gríðarlega.

Nú hefur Þorgerður Katrín þegar lýst yfir leiðtogaframboði í kraganum og hefur mjög sterka stöðu til forystu af skiljanlegum ástæðum. Flestir telja þar um krýningu að ræða, enda sé hún varaformaður og leiði öflugt ráðuneyti. En þær raddir heyrast að Bjarni Benediktsson, alþingismaður, sé enn að hugsa sitt og hvort hann eigi að stefna á fyrsta sætið eða hið annað. Bjarni kemur af Engeyjarætt eins og fleiri mætir menn. Hann hefur komið mjög sterkur til leiks í stjórnmálum. Hann tók við formennsku í allsherjarnefnd árið 2003 og hefur staðið sig þar með miklum sóma. Hann var kom t.d. mjög vel fram í hinu umdeilda fjölmiðlamáli árið 2004.

Hefur Bjarni vakið mikla athygli fyrir glæsilega frammistöðu í fjölmiðlum og hefur æ oftar verið nefndur sem einn af helstu forystumönnum Sjálfstæðisflokksins síðar meir. Hvernig sem fer nú á næstu mánuðum í aðdraganda þessara kosninga deilir enginn um sterka stöðu hans og stjörnusjarma sem stjórnmálamanns. Hann hefur algjörlega slegið í gegn sem framtíðarmaður frá innkomu sinni á þing. Síðast var hann í fimmta sæti, allir vita að hann stefnir mun ofar nú. Valið er um að gefa kost á sér í fyrsta sætið eða annað. Hægt er að slá því algjörlega föstu að hann mun ná mun ofar að þessu sinni.

Það stefnir í mikla uppstokkun í kraganum í næstu þingkosningum. Tveir þingmenn flokksins, kjörnir árið 2003, eru hættir. Árni farinn í Suðrið og Gunnar Birgisson hefur helgað sig bæjarmálunum í Kópavogi. Það er mikið talað um hvort að sveitarstjórnarmenn flokksins í kjördæminu, Ragnheiður Ríkharðsdóttir, bæjarstjóri í Mosfellsbæ, og Ármann Kr. Ólafsson, forseti bæjarstjórnar í Kópavogi, fari fram. Svo er talað um framboð Sigurrósar Þorgrímsdóttur, sem tók sæti Gunnars á þingi í fyrra og varð fullgildur þingmaður eftir kosningarnar í vor og Jóns Gunnarssonar, en bæði koma þau úr Kópavogi eins og Ármann.

Spáð er og spekúlerað líka í stöðu Sigríðar Önnu Þórðardóttur, fyrrum umhverfisráðherra. Hægt er að slá því föstu að Ragnheiður fer ekki fram gegn Sigríði Önnu, enda gæti slíkt þýtt að Mosfellingar missi þingsæti. Margar pælingar eru á döfinni, sem væntanlega verða enn meira áberandi eftir kjördæmisþingið í kraganum. Stóra spurningin nú er: Verður krýning eða leiðtogaslagur í kraganum? Þessari spurningu getur aðeins Bjarni Benediktsson í Garðabæ svarað fyrir okkur.