Dapurlegt virðingarleysi fólks á slysstað

Það er afskaplega dapurlegt að heyra enn og aftur fréttir af því að fólk geti ekki beðið á slysstað og reyni að svína framhjá bílflökum og stórslösuðu fólki. Vanvirðingin við slasað fólk og aðstæður þeirra er algjör. Það nístir mig algjörlega inn að beini að heyra lýsingar af þessu í kvöldfréttum áðan. Mér finnst þetta algjörlega til skammar þeim sem svona komu fram og þetta er ljótur vitnisburður á hugsunarhætti fólks sem þarna birtist.

Fólk verður alvarlega að fara að hugsa sinn gang að mínu mati. Það er til marks hnignandi samfélagi að mínu mati að heyra af svona framkomu fólks á slysstað, þar sem fólk hefur slasast alvarlega og þarf á aðhlynningu að halda. Geti fólk ekki sýnt slíkum störfum þá virðingu að bíða og eða að leggja því hjálparhönd er eitthvað mikið orðið að þessu samfélagi sem við lifum í.

Við þurfum svo sannarlega að fara að horfa í spegil og spyrja okkur sjálf hvað skiptir mestu máli í lífinu.

Brak hreinsað af slysstað

Umferðarslys

Það er dapurlegt að heyra af enn einu alvarlegu umferðarslysinu, nú á Reykjanesbraut. Það er orðið nokkuð langt síðan að fréttir hafa borist af slysi á þeirri miklu hraðbraut. Eftir að hluti hennar var tvöfaldaður hefur slysatíðni minnkað verulega og ég held að það sé rétt munað hjá mér að þar hafi ekki verið banaslys frá því að tvöfölduð braut var vígð. Það var mikil samgöngubót að tvöfalda Reykjanesbrautina og bráðlega verður Suðurlandsvegur tvöfaldaður, ekki verður sú bót síðri.

Síðustu vikur hafa verið kuldalegar í umferðinni. Verið nokkuð um banaslys og alvarleg slys á fólki. Árið 2006 var eitt versta árið í íslenskri umferðarsögu, en þá létust rúmlega 30 í umferðarslysum. Á þessu ári hafa fimmtán manns látið lífið, nú þegar að 25 dagar eru til áramóta. Vonandi mun takast að halda þeirri tölu óbreyttri. 

Alvarlegt umferðarslys á Reykjanesbraut

Sextán ára strákur hringir í Hvíta húsið

Sagan af sextán ára íslenska stráknum sem hringdi í Hvíta húsið er óneitanlega ansi skondin. Þetta sýnir áhugaverðar glufur í öryggiskerfi og það hversu nálægt valdamesta manni heimsins hægt er í raun að komast. Það er þó ekkert nýtt að þjóðarleiðtogar verði fyrir gabbi af þessu tagi, en frægt varð t.d. fyrir nokkrum árum þegar að útvarpsstöð í Kanada gabbaði Elísabetu II drottningu með því að hún væri að tala við Jean Chretien, þáverandi forsætisráðherra Kanada.

Vífill Atlason, þessi sextán ára strákur, er sonur Atla Harðarsonar, heimspekings, og því bróðursonur Bjarna Harðarsonar, alþingismanns Framsóknarflokksins í Suðurkjördæmi. Það verður áhugavert að sjá hvernig tekið verði á hans máli af hálfu Bandaríkjamanna; hvort þetta þýði kannski að hann endi á svörtum lista til að fara til Bandaríkjanna eða tekið verði hart á því að öðru leyti. Bandaríkjamenn hafa verið últra-næmir fyrir svona nokkru frá 11. september 2001 og allar öryggisreglur verið hertar von úr viti í raun og veru.

Eðlilega vilja öryggiskarlarnir vita hvernig sextán ára skólastrákur á norðurhjara veraldar hafi fengið þetta símanúmer. Finnst samt aðallega fyndið að sjálfur forseti Bandaríkjanna hefði mögulega getað tekið símtal frá unglingsstrák héðan frá Íslandi og það framhjá öllum prótókólvenjum og siðum, símtal sem hefði verið vottað af öllum möppudýrunum í Hvíta húsinu.

Skagapiltur pantaði viðtal við Bush

Fingralangur ökumaður gefur sig fram

Það er gott að ökumaðurinn sem gaf fuck you-merkið í umferðinni, við hlið sonar síns, hafi gefið sig fram. Mér finnst reyndar sérstaklega alvarlegt að hann skyldi hylja númeraplötu sína. Það vekur eiginlega mesta athygli og ekki undrunarefni að hann verði ákærður fyrir það, auk auðvitað hraðakstursins sem er eitt og sér alvarlegt mál.

Finnst það jákvætt og gott skref að lögreglan taki á svona hraðamálum með myndbirtingum á þeim bílum sem fara of hratt. Alvara málsins verður enn meiri þegar að það er gert opinbert með þessum hætti. Ökumenn verða að gera sér grein fyrir ábyrgð sinni í umferðinni, hvort sem það snýst um að keyra ekki drukkinn, ekki keyra of hratt og eða auðvitað að virða almennar umferðarreglur. Leikreglur umferðarinnar eiga að vera okkur öllum skýrar.

Það besta við þetta allt að nú er komið fordæmi fyrir myndbirtingu og því vita þeir sem eru í umferðinni og brjóta af sér ekki nema jafnvel en að þeir endi í fjölmiðlum með þessum hætti. Það er greinilegt að maðurinn gaf sig fram vegna kannski bæði samviskubits og eða bíllinn þekktist. Hann tók ábyrgðum á sínum gjörðum. Það er virðingarvert. Mér finnst það gott mál að svona hegðun sé ekki látin óátalin.

Ökufantur gaf sig fram

Reynt að ræna leigubílstjóra

Það er sláandi að heyra af ránstilrauninni í leigubílnum við Hátún í kvöld. Kannski er þetta aðeins angi af þeim nútíma sem við lifum í og upplifum æ oftar, hver veit. Það hefur oft verið sagt að leigubílstjórar séu í því erfiða hlutskipti að vera allt að því varnarlausir fyrir árás þeirra sem eru í bílnum, sem þeim eru að keyra.

Við höfum þó ótrúlega lítið lent í svona málum hérna heima. Heilt yfir eru flestir heiðarlegir og ráðast ekki að bílstjórunum, sem betur fer. Það eru því sem betur fer enn stórtíðindi og það alvarleg að heyra af ránstilraun og eða árásum á leigubílstjóra. En þetta opnar enn og aftur umræðuna um það hversu varnarlausir bílstjórarnir eru í raun.

Í næsta mánuði eru fjórir áratugir liðnir frá einu eftirminnilegasta morðmáli Íslandssögunnar er leigubílstjórinn Gunnar Tryggvason var myrtur, á vakt, er hann keyrði morðingja sinn, skammt frá Laugardalslaug. Það mál upplýstist aldrei en það hefur sannarlega ekki gleymst. Þar var um ránsmorð að ræða.

Um þessar mundir er ég að lesa bókina um það fræga morð fyrir fjórum áratugum. Margt áhugavert sem þar kemur fram og nýjar hliðar þessa máls. Sannarlega bók sem vert er að mæla með - það er svolítið spes óneitanlega að heyra af þessu máli í dag einmitt við miðjan lestur bókarinnar.

 

Ráðist á leigubílstjóra