Spakmæli að vestan - varnaðarorð Einars Odds

Ég las í dag vikugamalt viðtal Bæjarins besta á Ísafirði við Einar Odd Kristjánsson, alþingismann. Það er mjög sérstakt að lesa viðtalið nú þegar að Einar Oddur er allur. Það færir því auðvitað aðra dýpt að þetta sé síðasta fjölmiðlaviðtalið við þennan öfluga þingmann sem talaði aldrei neina tæpitungu í fjölmiðlum og hikaði aldrei í sinni pólitík. Það gerði hann ekki heldur í þessu viðtali. Fyrirsögnin er enda: Borgríkið Ísland. Þar talar Einar Oddur af krafti um stöðu landsbyggðarinnar. Þar koma fram varnaðarorð yfir stöðunni frá honum.

Mér fannst Einar Oddur alltaf sannur og öflugur í sinni pólitík. Þar lá stærsti kostur hans, fyrir það verður hans alltaf minnst. Var mjög sammála mörgu sem fram kom í þessu viðtali. Það ber öll karaktereinkenni Einars Odds Kristjánssonar. Hann hikar ekkert að láta menn eða stofnanir heyra það og er mjög afdráttarlaus í dómum sínum yfir stöðunni. Enda er staðan svo sannarlega dökk eftir kvótaniðurskurðinn og margar byggðir horfa fram á dökkan vetur. Það er heldur ekki óeðlilegt að velta því fyrir sér hvort Ísland sé orðið borgríki.

Það munu margir sakna innleggs Einars Odds í stjórnmálaumræðuna. Ég á eftir að sakna hans, enda fannst mér hann einn fárra í þingflokki okkar sjálfstæðismanna sem töluðu afdráttarlaust, spurðu ekki að flokkslitnum og lét allt gossa sem hann var í raun að hugsa. Hann var ekki að elta eitt né neitt, var mjög afdráttarlaus og öflugur. Hann vissi sem var að við eigum aldrei að eyða meiru en aflað hefur verið. Það er ekki til neins að lofa öllu fögru þegar að vitað er að við stöndum ekki undir því. Þetta kom virkilega vel fram í hinni öflugu lokaræðu Einars Odds í þinginu í júníbyrjun.

Það var hressandi að lesa þetta viðtal. En það er mikill sjónarsviptir af Einari Oddi. Það er alveg ljóst og það verður fróðlegt að sjá hvernig blær verður yfir þingflokknum í vetur. Það er skarð fyrir skildi. Það er öllum ljóst.

Innihaldsríkt blogg vekur alltaf mesta lukku

Bloggið hefur slegið í gegn um allan heim. Það er í tísku í dag að fólk tjái sig með sínum hætti um menn og málefni samtímans. Sumir skrifa um prívatlífið sitt, aðrir vilja tala um eitthvað annað. Sumir finna millibil í þessu tvennu og flétta saman í úrvalsgott blogg. Það er jafnan svo að bloggið manns verður karaktereinkenni á það hvernig penni fólk sé eða hvað það er að hugsa um. Sumir hafa þann stíl að skrifa undir nafnleynd, þó að mun fleiri leggi nafn sitt við skrifin. Sjálfum finnst mér nafnlaust blogg ekkert spes, enda er mesti sjarminn við blogg að heyra skoðanir þeirra sem tala hreint út og gera það heiðarlega með nafninu sínu.

Fannst þessi frétt mjög athyglisverð. Fjallar um bloggheimana í innsta kjarna, vinsælustu blogg heimsins hvorki meira né minna. Kemur varla að óvörum að þau séu staðsett í Kína. Xu Jingley hefur fengið hvorki meira né minna en 100 milljón heimsóknir á 600 dögum. Það er þó engin ástarvella sem þar fer fram með rósrauðu yfirbragði heldur ítarleg og góð skrif sýnist mér. Það er að ég held alltaf svo að þau blogg sem mest halda velli og halda dampi í gegnum allt eru bloggin sem eru með sterkasta grunninn, mannlífsspegill í bland við sterkar skoðanir á því sem er að gerast. Þau halda lengst og best velli, þó rósrauð blogg fái einhvern damp.

Ég hef bloggað í fimm ár, finnst það stundum styttra. Það eru ekkert svo margir enn virkir í bloggheimum sem eru eftir frá því fyrir þann tíma. Hef alla tíð haft rosalega gaman af þessu. Fyrst var þetta bara prívatblogg, eða mér fannst það, svo vatt þetta upp á sig. Ég skrifa alltaf þannig að þar kemur fram sem er í hausnum á mér. Það er heilladrýgst, enda sést fljótt hvort að fólk skrifar af innlifun og áhuga um mál eða er að gera það að skyldurækni á öðrum forsendum en af áhuga. Fyrst fannst mér svolítið fjarstæðukennt að blogga, en ég fann minn takt og er sáttur við hann. Þetta er fyrir löngu orðinn veigamikill partur daglega lífsins.

Ég hef lesið ótrúlega mörg blogg um dagana, rúnturinn í gegnum daginn er alltaf langur. Mislangur samt, stundum sér maður ekkert sérstök blogg, sumir vekja þó alltaf meiri athygli. Ég hef aldrei litið á mig sem í samkeppni við einn né neinn. Ég segi bara það sem mér finnst mikilvægt að tjá mig um, það er alltaf gott að fá málefnaleg komment og skemmtilegt spjall út úr því. Þetta er mannlífstjáning dagsins í dag. Ég er fyrir löngu hættur að skrifa greinar í blöð, hef miklu meira gaman af þessu.

En þessi frétt segir okkur kannski mikið um hvernig blogg eru sígildust og halda best velli í gegnum allt flóðið. Það er segin saga að innihaldsríkustu bloggin halda mest velli, þau sem eru skrifuð af sönnum áhuga og krafti. Það er bara mjög einfalt mál.

Vinsælust án kynlífs og kjaftasagna

Lærdómsrík utanlandsferð Ingibjargar Sólrúnar

Það hefur verið athyglisvert að fylgjast með heimsókn Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, utanríkisráðherra, til Mið-Austurlanda. Í og með er þessi ferð fyrst og fremst í þeim tilgangi að afla stuðnings við öryggisráðsframboð Íslands. Ingibjörg Sólrún var vel tekið í Ísrael. Hún varð fyrsti stjórnmálamaðurinn sem hitti Shimon Peres, eftir að hann varð forseti Ísraels. Hún vildi ekki hitta hann fyrir fjórtán árum en ekki var betur að sjá en að nú færi vel á með þeim.

Ingibjörg Sólrún sat fund í Knesset, ísraelska þinginu, og var þar sérstaklega kynnt. Einnig átti ráðherrann fund með Tzipi Livni, utanríkisráðherra Ísraels og varaforsætisráðherra. Livni er einn valdamesti stjórnmálamaður Ísraels, en hún braust fram til metorða undir verndarvæng Ariel Sharon og hefur verið kölluð Mrs. Clean í ísraelskum stjórnmálum. Litlu munaði að hún yrði forsætisráðherra fyrr á árinu vegna vandræða Ehud Olmert, sem hefur veikst sífellt í sessi undanfarna mánuði og berst enn við niðurstöður Líbanon-skýrslunnar margfrægu. Staða Livni er mjög sterk og er hún almennt talin framtíðarleiðtogi Kadima, flokksins sem Sharon stofnaði er hann klauf sig frá Likud, skömmu áður en stjórnmálaferli hans lauk.

Ingibjörg Sólrún er í þessari ferð að afla sér stuðnings. Hún hefur tekið einarða afstöðu með að halda áfram af krafti hinu umdeilda öryggisráðsframboði, sem var gæluverkefni Halldórs Ásgrímssonar á löngum stjórnmálaferli. Davíð Oddsson treysti sér ekki til að stöðva það mál er hann varð utanríkisráðherra. Þá talaði Einar Oddur Kristjánsson heitinn með afgerandi hætti gegn framboðinu og lét skynsemina ráða, og talaði af krafti máli okkar innan Sjálfstæðisflokksins sem höfum alla tíð verið andvíg þessu framboðsbrölti. Mér hefur fundist kostulegt að fylgjast með ráðherrum okkar fara heimshornanna á milli til að safna stuðningi við þetta gæluverkefni Halldórs.

Ingibjörg Sólrún flakkaði um Afríku um daginn til að safna stuðningi þar frá löndunum sem við erum komin í samband við. Nú er komið að Mið-Austurlöndum. Þetta er allt mjög sérstaklega áhorfs svona úr fjarska. Hinsvegar er enginn vafi á því að mikilvægt er að rækta tengsl til Mið-Austurlanda og eðlilegt að ráðherra af okkar hálfu kynni sér stöðu mála og ræði við þjóðarleiðtoga í Ísrael og Palestínu. Það var greinilegt af kvöldfréttunum í gær að ráðherrann lærði mikið á heimsókn til Sderot, þar sem tveim flugskeytum er jafnan á sólarhring varpað á bæinn frá Palestínumönnum.

Ef marka má ummæli Ingibjargar Sólrúnar virðist þetta hafa verið lærdómsrík ferð. Hún hitti í morgun Mahmoud Abbas. Hún er valdamesti íslenski stjórnmálamaðurinn sem heldur um þessar slóðir frá því að Halldór Ásgrímsson, fyrrum forsætisráðherra, hélt sem utanríkisráðherra um allar slóðir, en heimsókn hans til Arafats í Ramallah var sérlega eftirminnileg, en henni var gerð góð skil í þætti Jóns Ársæls Þórðarsonar, Sjálfstæðu fólki, en hann var með Halldóri þá í för.

Gert var eftirminnilegt grín af heimsókninni í Áramótaskaupinu á gamlársdag 2002 en þar fór Pálmi Gestsson á kostum í hlutverki Halldórs Ásgrímssonar og Þröstur Leó Gunnarsson sem hinn skjálfandi Arafat.

Utanríkisráðherra: Glufa opin í Mið-Austurlöndum

Jacqui Smith reykti kannabis fyrir 25 árum

Fyrir tæpum mánuði komst Jacqui Smith á spjöld breskrar stjórnmálasögu er hún var skipuð innanríkisráðherra Bretlands, fyrst kvenna. Nú hefur hún viðurkennt að hafa reykt kannabis fyrir 25 árum. Er um að ræða, án nokkurs vafa, fyrsta alvöruáfallið sem dynur yfir ríkisstjórn Gordon Brown, forsætisráðherra, sem hefur farið mjög vel af stað og notið nokkurs byrs meðal kjósenda, eftir að Tony Blair lét af embætti. Smith er aðeins þriðja konan í breskri stjórnmálasögu sem gegnir lykilráðuneyti. Hinar eru Margaret Thatcher og Margaret Beckett.

Uppljóstranir Smith á fortíð sinni koma á svipuðum tíma og tilkynnt var að hún myndi leiða nefnd Browns forsætisráðherra til að vinna að lausn á fíkniefnavandanum. Hlýtur að teljast algjört klúður að hún fari fyrir þeirri nefnd með þessa fortíð á bakinu. Fyrir áratug hefðu uppljóstranir af þessu tagi orðið pólitískur banabiti Jacqui Smith. Þeir eru til ráðherrarnir sem hafa hrökklast frá embætti vegna fortíðarverka af þessu tagi eða af öðru tagi. Það er reyndar með ólíkindum að breska pressan, sem er vægðarlaus, hafi ekki grafið þetta upp.

Það er erfitt um að segja hvað verði um Jacqui Smith í kjölfar þessa. Þetta er þó verulega vandræðalegt mál í öllu falli fyrir Smith og ekki síður Gordon Brown, forsætisráðherra, sem þarf ekki beint á svona máli að halda á upphafsferli stjórnar sinnar. Hann hefur lagt mikið traust á Jacqui Smith, meira en mörgum hefði órað fyrir að væri til staðar í raun. Skipun hennar í innanríkisráðuneytið kom mörgum mjög að óvörum. Flestir töldu að þar yrði reyndari stjórnmálamaður settur til verka.

Jacqui Smith kom sem ferskur og nýr vindblær í þetta gamalgróna karlaveldi og hlaut vissa eldskírn strax í upphafi með hryðjuverkaárásunum í Skotlandi og London strax á fyrstu dögum valdaferils ríkisstjórnar Gordons Browns. Nú er hún komin í krísu af því tagi sem fáum hefði órað fyrir, strax á fyrsta mánuði nýrrar stjórnar. Það verður fróðlegt að sjá hvernig tekið verði á þessu kuski á hvítflippa hins nýja innanríkisráðherra.

Smith: „Ég reykti kannabis"

Ógeðfellt morð í Nígeríu

Það var einkar dapurlegt að lesa fréttina um nígeríska manninn sem framdi það skelfilega ódæði að myrða eiginkonu sína eftir að þau eignuðust þríbura. Það er eiginlega með ólíkindum að lesa svona fréttir og sjá mannvonsku af þessu tagi. Hverskonar sturlun er það sem rekur einstakling í að drepa maka sinn með svo ógeðfelldum hætti. Það er erfitt að eiga nokkur svör við því svosem en það er tilfinningalaus mannskepna sem ekki hugsar eitthvað við að lesa svona fréttir í sannleika sagt.

Það er ekki langt síðan að sú frétt barst hingað frá Noregi að þrítugur Afgani varð konu sinni að bana í Osló. Dunni Ölvers sagði frá þessu í bloggfærslu nýlega. Svo minnir mig að kona hafi orðið börnum sínum að bana þar síðsumars líka. Alveg skelfilegt bara. Þetta einhvernveginn verður til þess að maður hugsar um hversu mannskepnan getur orðið grimm eiginlega.

Eflaust eru morð algeng um allan heim, en einhvernveginn er þetta svo sorglegt að með ólíkindum er. Það er ekki hægt annað en fyllast óhug við lestur svona sorglegra tíðinda, þó órafjarri Íslandi gerist.

Myrti eiginkonu sína eftir að þau eignuðust þríbura