Luciano Pavarotti kvaddur í Modena

Meistari Luciano Pavarotti var jarðsunginn í dómkirkjunni í Modena í dag. Horfði ég á útför hans í beinni á CNN eftir hádegið. Þetta var mjög falleg athöfn - tónlist lék þar lykilhlutverk eins og við má búast þegar að einn fremsti söngvari tónlistarsögunnar og óperulistarinnar er kvaddur hinsta sinni. Þetta var umfram allt þjóðarútför, enda var Luciano Pavarotti einn af dáðustu sonum Ítalíu og hann var svo sannarlega kvaddur með virðingu af landsmönnum og íbúum heimabæjarins sérstaklega.

Falleg tónlist situr svo sannarlega eftir í minningunni eftir þessa athöfn. Andrea Bocelli söng hið undurljúfa Ave Verum Corpus með glæsibrag og leikin var þriggja áratuga gömul upptaka með söng feðganna Fernando og Luciano Pavarotti á hinu notalega lagi Panis Angelicus, sem kallaði á mikla gleði viðstaddra og var klappað mjög lengi í kjölfarið. Það var sennilega ein eftirminnilegasta stund athafnarinnar, rétt eins og þegar að hin búlgarska sópransöngkona Raina Kabaivanska, samstarfsmaður Pavarottis og vinkona hans um langt skeið, söng undurljúft við byrjun athafnarinnar (og með tárin í augunum) Ave Maria úr Óþelló eftir Giuseppe Verdi.

Undir lok athafnarinnar var eitt þekktasta lag Luciano Pavarotti, Nessun Dorma úr Turandot eftir Giacomo Puccini, sem verður um alla tíð talið helsta einkennislag hans á litríkum tónlistarferli, leikið í flutningi meistarans sjálfs, er kista hans var borin úr kirkju. Þegar að hann kom fram í síðasta skipti opinberlega, eftir 45 ára söngferil, við setningu vetrarólympíuleikanna í Tórínó fyrir einu og hálfu ári söng hann Nessun Dorma. Það var ótrúlega sterkur flutningur miðað við að heilsu hans væri tekið að halla og hann kallaði þá sem ávallt áður fram sterkar tilfinningar hlustenda. Persónulega finnst mér besta túlkun hans á Nessun Dorma vera á tónleikum tenóranna þriggja í Róm árið 1990 og í París árið 1998, þó sennilega standi fyrri túlkunin þar upp úr.


Það var táknrænt að sjá þegar að Luciano Pavarotti var hylltur við lok útfararinnar er ítalski flugherinn flaug yfir dómkirkjuna í Modena í virðingarskyni við söngvarann fallna, einn fremsta tónlistarmann í sögu Ítalíu, og fjölskyldu hans, og kallaði fram ítölsku fánalitina á himninum. Falleg sjón og myndræn hinsta kveðja frá ítölsku þjóðinni til söngvarans.

Það hefur sést á síðustu dögum hversu sterkan sess Luciano Pavarotti hafði, ekki bara á Ítalíu heldur um allan heim. Hann var alþjóðlegur söngvari sem hreif fólk með sér og hans er minnst sem eins hinna bestu sem hafa staðið á óperusviðinu og munu gera það á næstu áratugum og öldum.

Blessuð sé minning þessa mikla meistara.

Umfjöllun um Luciano Pavarotti - 060907 

Þúsundir syrgja Pavarotti í Modena

Dramatísk atburðarás - McCann-hjónin grunuð

Það er til marks um hversu sterk sönnunargögn portúgalska lögreglan hefur að Kate McCann hafi verið boðið að fá vægari dóm gegn því að játa á sig aðild að dauða dóttur sinnar. Nú eru bæði Gerry og Kate með réttarstöðu sakbornings í málinu og væntanlega ekki langt í að málið fari lengra og þau verði formlega ákærð, ef marka hina dramatísku atburðarás. Mörgum er verulega brugðið við að málið sé komið á þetta stig, enda er alvarlegt að orða það að foreldrar hafi banað barni sínu, hvað þá að lögreglan staðfesti þann grun með þessum hætti.

Það hafði verið talað um að McCann-hjónin ætluðu brátt að halda frá Portúgal og til Bretlands. Það er ekki beint líklegt að það gerist í bráð. Fari þau fyrir dómara mun verða tekið fyrir hversu mikið frelsi þeirra verði; hvort vegabréfin verði tekin af þeim, þau verði handtekin formlega og eða verði sett í stofufangelsi. Altént er augljóst miðað við hvernig málið er vaxið að enn stærri tíðinda sé að vænta. Portúgalska lögreglan hefur fengið á sig mikla gagnrýni vegna málsins fyrir að hafa verið sein að átta sig á lykilþáttum í upphafi og greinilega er hún nú að reyna að sýna að hún sé nær lausn málsins en nokkru sinni áður.

Atburðarás síðustu 48 klukkutíma er dramatískur viðsnúningur. Fyrir nokkrum vikum og mánuðum voru læknarnir Gerry og Kate McCann talin fórnarlömb skelfilegs glæps þar sem dóttir þeirra hafði horfið sviplega en nú eru þau með réttarstöðu líklegra sakborninga, talin hafa banað henni og losað sig við líkið jafnvel vikum eftir að hún hafði horfið. Þetta er vissulega mjög merkilegt mál. Það hefur verið í kastljósi fjölmiðla í allt sumar. Foreldrarnir hófu alheimsherferð til að reyna að finna Madeleine og hún varð ein þekktasta persóna sumarsins í fjölmiðlum, myndir af henni fóru um allan heim og foreldrarnir gerðu sér ferð til Rómar til að hitta Benedikt XVI páfa til að vekja athygli á hvarfi Madeleine.

Það er auðvitað mjög dramatískt að sjá þessa nýjustu fléttu birtast. Eins og ég sagði hér í gær finnst mér eiginlega með ólíkindum að foreldrarnir hafi getað gert þetta. Finnst það eiginlega of sorglegt til að geta verið satt, eftir allt sem á undan er gengið; alla baráttuna fyrir því að finna stelpuna og það fjölmiðlakapphlaup sem foreldrarnir hafa leitt, jafnvel með fulltyngi fjölmiðlastjarna og trúarleiðtoga. Hafi það verið raunin að foreldrarnir hafi átt hlut að máli verður dómur yfir þeim mjög þungur, ekki aðeins í áralöngu fangelsi heldur þungum persónulegum dómi sem almenningur og fjölmiðlar munu ósjálfrátt kveða upp.

Það eru sem betur fer fá dæmi um að foreldrar hafi myrt ung börn sín. Það hefur líka gerst að foreldrar hafi verið hafðir ranglega fyrir sök í þeim efnum. Ég minntist einnig í gær á mál Chamberlain-hjónanna, sem voru sökuð um að hafa myrt dóttur sína, Azariu, í Ástralíu í upphafi níunda áratugarins. Lindy Chamberlain var dæmd fyrir þann verknað er yfir lauk og sat í fangelsi í heil sex ár áður en sakleysi hennar var sannað er flík af Azariu fannst í fleti dingó-hunda. Móðirin hafði borið vitni um það alla tíð að dingó-hundur hefði hrifsað stelpuna með sér í myrkri en henni var ekki trúað er á hólminn kom.

Kvikmyndin A Cry in the Dark, sem sagði sögu hjónanna allt frá upphafi málsins, er Azaria hvarf sporlaust í sumarferð foreldranna, og þar til að Lindy var látin laus eftir áralanga fangavist, vann hug og hjarta kvikmyndaáhorfenda fyrir tveim áratugum og leikkonan stórfenglega Meryl Streep vann þar enn einn leiksigurinn í hlutverki Lindy og var mjög nærri því að fá óskarinn fyrir þá glæsilegu túlkun. Frábær mynd, ég ætla mér að rifja upp kynnin af henni í kvöld og horfa á, enda orðið of langt síðan síðast. Þessi mynd er að mínu mati með þeim bestu sem Meryl hefur leikið í. Mjög sönn túlkun.

En fólk um allan heim er undrandi yfir þeim þáttaskilum sem stefnir í nú í Portúgal í þessu fjölmiðlavæna barnshvarfsmáli. Það verður mjög áhugavert að sjá hvað tekur þar við. Það þarf mjög sterk sönnunargögn til að fara með málið í þessa átt. Það verður fróðlegt að sjá hversu sterkur almennur stuðningur við foreldrana verði þegar að málið fer endanlega í þessa átt sem það hefur tekið og jafnvel ef það fer fyrir dóm. Ég sá í gærkvöldi viðbrögð Gerry McCann í beinni á Sky og sá atburðarásina þar beint, enda var útsending frá staðnum í allt gærkvöld.

Það er merkilegt að fá þessar fréttir heim í stofu. Fyrst og fremst er þetta mjög sorglegt mál. Hafi foreldrarnir verið þar að verki fá þau þungan dóm, ekki aðeins mældan í árum, en það er samt mjög óraunverulegt að trúa því að þau hafi gert þetta. Það þarf ótrúlega sterkar persónur til að geta leikið sín hlutverk svo vel svo lengi hafi þetta verið raunveruleiki málsins. Það er bara mjög einfaldlega þannig.

Móður Madeleine boðið að játa gegn vægum dómi

Skuggabaldur minnir á sig eftir langa fjarveru

Á þriðjudag eru sex ár liðin frá hryðjuverkaárásunum í New York og Washington. Nú hefur sá sem lagði drögin að þeim minnt á sig enn eina ferðina eins og grýla sem kemur ófrýnileg út úr hellinum sínum til að láta aðra finna fyrir sér og reyna að sýna að enn sé töggur í skepnunni. Skuggabaldur virðist þó óvenjusettlegur í þetta skiptið og ekki jafn herskár og oft áður, virðist meira vera að tala í gríni og kerskni um þann óskunda sem hann gæti mögulega valdið frekar en nú þegar hefur átt sér stað.

Það eru að verða þrjú ár liðin frá því að Osama bin Laden birtist síðast á myndbandi við blálok kosningabaráttunnar fyrir forsetakosningarnar í Bandaríkjunum árið 2004 þar sem George W. Bush og John Kerry áttust við í hnífjafnri baráttu. Þá hafði hann ekki sést í ár og notaði tækifærið þá til að senda boðskapinn út á þeirri stundu sem óákveðnu kjósendurnir í lykilfylkjunum voru að taka afstöðu. Margir hafa fullyrt að tjáning bin Laden á þeirri pólitísku ögurstund hafi tryggt Bush forseta endurkjör á forsetastól, önnur fjögur ár í Hvíta húsinu. Það verður sennilega um það deilt alla tíð en orðrómurinn er afgerandi.

Þegar að bin Laden lét í sér heyra fyrir þrem árum gekk hann mjög langt í orðavali. Þá kom hann reyndar í fyrsta skipti með afdráttarlausa yfirlýsingu þess efnis að hann hefði staðið að hryðjuverkunum í Bandaríkjunum haustið 2001. Sagðist hann þá geta útlistað bestu leiðina fyrir Bandaríkin til að "forðast annað Manhattan". Bin Laden sagði þá einnig að árásin á Bandaríkin hefði verið nauðsynleg til að endurheimta frelsi og kenna Bandaríkjamönnum lexíu, hann hefði unnið að henni allt frá árinu 1982. Sagði hann þá ennfremur að varast skyldi að reita Araba til reiði. Ávarpið þótti stuðningstal fyrir hönd Kerrys en það var ekki beint vel þegið í þeim herbúðum.

Þetta var á föstudeginum fyrir forsetakjörið. Þá sagði Bush í viðbrögðum: "Let me make this very clear to the terrorists! Americans will not be intimidated or influenced by an enemy of our country. I'm sure Senator Kerry agrees with this." Sagðist hann treysta því að bandarískir kjósendur létu hótanir hryðjuverkamanns ekki hafa áhrif á dómgreind sína. Kerry svaraði að bragði: "Let me just make it crystal clear, as Americans we are absolutely united in our determination to hunt down and destroy Osama bin Laden and the terrorists. They are barbarians. I will stop at absolutely nothing to hunt down, capture and kill the terrorists wherever they are and whatever it takes".

Þetta var þá. Nú er tal hryðjuverkamannsins lágstemmdara svo sannarlega. Þrem árum síðar birtist bin Laden með dökkt skegg en var með grátt fyrir þrem árum. Það er ágætt að vita að skuggabaldur sjálfur notar litarefni til að halda sér ferskum. Hann er fjarri því dauður eins og margir töldu eftir þriggja ára fjarveru, enda talar hann um Sarkozy og Brown - hann er greinilega það vel lifandi að vita að Tony Blair og Jacques Chirac eru farnir að gera annað - sá fyrrnefndi er reyndar orðinn friðarins maður í Mið-Austurlöndum.

Eins og flestir vita styttist óðum í að George W. Bush láti af embætti. Eftirmaður hans verður kjörinn eftir aðeins fjórtán mánuði í líflegum forsetakosningum. Þar koma saman tveir nýjir fulltrúar. Það verður fróðlegt að sjá hvernig að hryðjuverkamaðurinn beitir áhrifum sínum og myndbandsspólum þegar að þeim spennandi kosningum kemur og Bush hverfur af hinu pólitíska sjónarsviði.

Hatur bin Laden á vesturveldunum var enda löngu komið til áður en George W. Bush varð forseti, hvað þá ríkisstjóri í Texas og kjör nýs forseta breytir varla miklu í þessum efnum.

Al-Jazeera sýndi myndband með bin Laden