Barack Obama undirbýr lykilhlutverk fyrir Hillary

Enginn vafi leikur á því að Barack Obama, verðandi forseti Bandaríkjanna, býr sig nú undir að skipa Hillary Rodham Clinton sem utanríkisráðherra og er að búa stuðningsmenn sína undir það að helsti keppinautur hans verði valdamesti ráðherrann í stjórn hans. Lekinn um mögulega skipan Hillary er augljóslega skipulagður frá höfuðstöðvunum í Chicago og augljósasta skrefið í þeirri strategíu að hafa Clinton-hópinn mjög valdamikinn í bandaríska stjórnkerfinu þó Hillary hafi tapað baráttunni um Hvíta húsið, baráttunni fyrir því að verða fyrsti kvenforseti Bandaríkjanna.

Greinilegt er að Obama óttaðist mjög að gera Hillary að varaforsetaefni sínu og ergja þar með traustasta stuðningsmannahóp sinn sem tryggði honum útnefninguna á grundvelli breytingamaskínunnar, loforðanna um að tryggja alvöru breytingar. Í þeirri strategíu var Hillary kortlögð sem frambjóðandi liðinna tíma og hún væri ekki svo reynd í utanríkismálum, hefði aldrei verið í kjörnu embætti fyrr en hún varð öldungadeildarþingmaður árið 2001 - þó hún hefði verið lengi í pólitík, eða allt frá 1968 og fylgdi Clinton forseta í DC og Arkansas.

Nú er greinilegt að Obama ætlar að stilla upp sterku liði, ætlar að velja fulltrúa Clinton-tímans í veigamikil embætti og stólar á þennan kjarna sem réði Hvíta húsinu í tíunda áratugnum. Lykilskref í þessu er að veita Hillary Rodham Clinton mikil völd og toppdjobbið í utanríkismálapólitík Bandaríkjanna og með því staðfesta meginrök Hillary í forkosningaslagnum að hún væri reyndasti frambjóðandi demókrata í alþjóðastjórnmálum. Greinilegt er að loforð af einhverju tagi voru gefin þegar líða tók á slaginn enda fóru Clinton-hjónin á vagninn af miklum þunga.

Fyrir nokkrum dögum taldi ég öruggt að Obama myndi velja John Kerry, frambjóðanda demókrata 2004, sem utanríkisráðherra. Kerry lýsti yfir stuðningi við Obama á svipuðum tímapunkti og félagi hans í öldungadeildinni, Ted Kennedy, og lagði mikið undir og gekk þar með í raun frá framboði John Edwards. Hann stólaði á að sér yrði falið þetta embætti og hefur unnið markvisst bakvið tjöldin til að fá það og hefur lekið í fjölmiðla sögusögnum um að hann sé fremstur í röðinni. Nú er greinilegt að Obama hefur hafnað honum og ætlar að veita Hillary embættið.

Hugsanlega gæti Kerry orðið heimavarnarráðherra eða eitthvað slíkt. Kerry vill greinilega fara úr öldungadeildinni í önnur verkefni og enda ferilinn sem ráðherra, fyrst forsetadraumurinn gufaði upp. Staða hans hefur þó veikst og mun minni áhugi er fyrir honum í toppstöðu en flestum óraði fyrir. Lykilstaða Hillary og Clinton-hjónanna beggja í valdaskiptunum kemur æ betur í ljós. Obama veit að Hillary lagði mun meira á sig en hún hefði þurft og er tilbúinn til að færa henni mikil völd til að verðlauna þá flokkshollustu og um leið færa henni nýtt upphaf.

Í þessum samningaviðræðum sem eru í gangi um hlutverk Hillary, sem felst í fundi hennar og Obama í Chicago, felst í raun yfirlýsing um að Hillary ætlar ekki að sækjast eftir endurkjöri í öldungadeildina árið 2012 og horfir í aðrar áttir; annað hvort fari hún í forystusveit í ríkisstjórninni og verður einn nánasti pólitíski ráðgjafi Obama og valdamesti ráðherra Bandaríkjastjórnar eða fer í Hæstarétt. Hún vill breyta til og taka önnur verkefni - enda var öldungadeildarsætið í New York í raun alltaf skipulagt sem stökkpallur í önnur verkefni.

Mér finnst blasa við að Hillary fái ráðherrastólinn. Ef það myndi ekki gerast yrði virkilega mikil sundrung meðal demókrata, þeir sem urðu sárir yfir því að Hillary varð ekki varaforsetaefnið eftir að hafa komist svo nálægt Hvíta húsinu verða mjög reiðir fái hún ekki utanríkisráðuneytið eftir svo augljósan leka úr herbúðum Obama í Chicago. Þessi leki ber þess vitni að verið sé að undirbúa fólk undir vistaskipti Hillary og um leið gefa merki þess að Hillary verði mun valdameiri í forsetatíð Obama en Joe Biden.

Stóra spurningin nú er hvort stuðningsmenn Barack Obama, sem börðust fyrir breytingum, verði sáttir við að Clinton-armurinn verði svo valdamikill sem raun ber vitni af skipunum í lykilstöður í undirbúningi valdaskiptanna og yfirvofandi lykilhlutverki Hillary í ríkisstjórninni.

Dick Morris, einn af lykilráðgjöfum Clintons forseta á tíunda áratugnum, er sótillur yfir stöðunni í bloggskrifum sínum og er ekki beint brosandi. Morris sagði, svo frægt er orðið, að hann myndi yfirgefa Bandaríkin yrði Hillary kjörin forseti. Hann er greinilega ekki parhrifinn.

Talin líkleg í stjórn Obama

Er James Bond á leiðinni til Íslands?

Ég gat ekki annað en hlegið þegar ég sá þessa klippu af "nýjustu" James Bond-myndinni. Nauðsynlegt að þjóðin hafi húmor fyrir sér í kreppunni og sjái spaugilegu hliðarnar á því sem er að gerast. Hitt er svo annað mál að það yrði kannski ekki svo galið að næsta verkefni njósnara hennar hátignar verði að fara til Íslands til að ganga frá ókláruðum málum. :)

James Bond - kreppuspaug á Íslandi

Landsfundi flýtt - opnað á Evrópuumræðuna

Ég fagna þeirri ákvörðun miðstjórnar Sjálfstæðisflokksins að flýta landsfundi og skipa sérstaka Evrópunefnd sem heldur utan um umræðuna um þennan mikilvæga málaflokk, sem svo mjög er í umræðunni um þessar mundir. Á þessum örlagatímum íslensku þjóðarinnar er lykilatriði að stærsti flokkur þjóðarinnar haldi landsfund sinn mun fyrr en ella og stokki upp sín mál, fari yfir stefnumótun sína og lykilmálaflokka og geri upp það sem gerst hefur frá síðasta landsfundi fyrir tæpum tveimur árum.

Mér finnst það mjög traustvekjandi og öflugt að skipa Kristján Þór Júlíusson, alþingismann og fyrrverandi bæjarstjóra hér á Akureyri, sem formann Evrópunefndarinnar, og Árna Sigfússon, bæjarstjóra í Reykjanesbæ og fyrrverandi borgarstjóra, sem varaformann. Þetta eru menn sem njóta trausts til verka og allir flokksmenn vita að þeir munu sinna þessu verki af alúð og ábyrgð, enda ekki til neins annars ætlast.

Þetta verður eflaust lykilmálaflokkur landsfundarins og eðlilegt að opna á þá umræðu. Flokksmenn eiga að tala hreint út og fara yfir sínar skoðanir og meta stöðuna. Mikilvægt er hreinsa loftið hvað varðar þann áróður andstæðinga Sjálfstæðisflokksins að ekki sé þorað að taka umræðu um lykilmál og leiða þau til lykta. Á landsfundum er opin og traust umræða og þar fá allir landsfundarfulltrúar að tjá sínar skoðanir í þessu sem öðru.

Mér finnst þetta góðar ákvarðanir sem kynntar voru í dag. Ég skrifaði pistil í síðasta mánuði þar sem ég tjáði þá skoðun mína að flýta ætti landsfundi og ég fagna því auðvitað að sú er stóra niðurstaðan. Landsfundur mun skýra línur í málefnaáherslum flokksins og ekki síður hvað varðar forystuna, sem þarf að láta reyna á styrk sinn og sækjast eftir endurkjöri. Þar skiptir lykilmáli að fara yfir stöðuna án hiks.

Skipuð verði Evrópunefnd

Sagan endalausa um biðina eftir IMF-lánið

Sagan af mögulegri aðstoð IMF er að verða eins og sagan endalausa. Enn bíða Íslendingar eftir því hvort alþjóðasamfélagið leggi þeim lið eða snúi við þeim baki. Finnst blasa við að íslenska þjóðin verður að brjóta odd af oflæti sínu og sætta sig við að taka ábyrgð á Icesave-reikningunum. Greinilegt er að enginn leggur okkur lið í þeirri baráttu og við verðum að sætta okkur við eitthvað sem sumar þjóðir myndu aldrei ljá máls á. Varnarleysi okkar verður okkar helsti veikleiki í þessari stöðu. Við stöndum mjög ein í þessum slag og verðum að horfast í augu við afleita stöðu.

Eitt er þó verst; enn erum við að heyra af stöðunni í hálfkveðnum vísum og verðum sjálf að fylla upp í þá mynd. Mikið vantar á að þjóðinni sé sagt hreint út hvernig þetta er og verður. Enn erum við í myrkri og getum ekki treyst á neitt í því myrkri.

Utanaðkomandi mál tefja

Mun Obama velja Hillary yfir utanríkismálin?

Ég er ekki hissa á því að Barack Obama, verðandi forseti Bandaríkjanna, íhugi að skipa Hillary Rodham Clinton sem utanríkisráðherra. Hún er í sérflokki og yrði mjög mikilvægur bandamaður hans í þessum lykilmálaflokki. Með þessu myndi Obama bæði viðurkenna sterkan sess Hillary og færa henni hlutverk sem myndi halda henni í sviðsljósinu og ekki síður tryggja að rödd hennar myndi heyrast með mjög áberandi hætti. Einn helsti styrkleiki Hillary í forkosningaslagnum var þekking hennar á utanríkismálum og með þessari skipan, ef af yrði, myndi Obama stilla upp sínu sterkasta liði.

Mikið hefur verið talað um það í bandarísku pressunni hvort Obama hafi lofað Hillary einhverju eftir að hún lauk kosningabaráttu sinni í júníbyrjun. Sumir tala um að hún verði þingleiðtogi demókrata í öldungadeildinni eða skipuð í Hæstarétt þegar sæti losnar, en fyrirsjáanlegt er að John Paul Stevens, sem er 89 ára, hætti bráðlega í réttinum. Hillary yrði mjög pólitískur valkostur og umdeildur í réttinn en hún myndi fá traust hlutverk í utanríkisráðuneytinu og yrði á vaktinni með Obama og Biden.

Margir stuðningsmanna Obama óttuðust að yrði Hillary varaforsetaefni Obama myndi hún skyggja á hann og taka sviðsljósið og gera að sínu. Greinilegt er að öldur hefur lægt. Hún lagði mikið á sig til að tryggja kjör Obama og fór vítt um Bandaríkin til að tala máli hans og hvetja þá sem studdu hana til að kjósa Obama. Hún lék mjög mikilvægt hlutverk og auðveldaði Obama leikinn við að tryggja sterkan flokk í kosningunum, tryggði samstöðuna á flokksþinginu og á lokasprettinum í lykilríkjunum.

Valið á henni sem utanríkisráðherra myndi vissulega vekja athygli en það yrði fyrst og fremst litið á það sem viðurkenningu fyrir gott starf og einfaldlega vegna þess að Obama treystir dómgreind hennar og ráðleggingum.

Hillary hugsanlega utanríkisráðherra

Örlagavindar á Skaganum - pólitísk uppstokkun

Ályktun stjórnar fulltrúaráðs sjálfstæðisfélaganna á Akranesi er vissulega stórmerkilegt innlegg í umræðuna - ekki aðeins vegna þess að þar er sleginn nýr tónn í málflutningi í flokksstarfinu heldur þegar litið er til þess hvaðan hún kemur. Þetta er pólitískt bakland úr heimabæ Ingu Jónu Þórðardóttur, eiginkonu formanns Sjálfstæðisflokksins, og systur hennar Herdísar Þórðardóttur, alþingismanns, sem tók sæti á þingi þegar Einar Oddur varð bráðkvaddur langt um aldur fram. Þaðan kemur líka Ragnheiður Ríkharðsdóttir, alþingismaður, sem hefur tekið af skarið heldur betur.

Þarna er mörkuð stefna sem hlýtur að endurspegla einhvern vilja úr fjölskyldu eiginkonu forsætisráðherrans. Mér finnst annað óhugsandi en þetta sé liður í einhverri atburðarás bakvið tjöldin. Allavega, mun þetta vekja spurningar um hvort nánustu stuðningsmenn forsætisráðherrans séu að fara á Evrópulínuna og skipta um áherslur í aðdraganda einhverrar ákvörðunar. Ég bíð spenntur eftir því hvort forysta Sjálfstæðisflokksins sé tilbúin til að taka u-beygju án landsfundar.

Þetta er öflug ályktun, engin tæpitunga töluð á Skaganum frekar en venjulega og þarna kemur fram afgerandi skoðun á því hvað eigi að gera. Ég tel allt í lagi að fólk í flokksstarfinu hafi skoðanir og tjái þær hreint út. Alla tíð meðan ég var virkur í forystu flokksfélaga hér á Akureyri og í ungliðastarfinu á landsvísu tjáðum við okkur hreint út, ekki alltaf í takt við flokksforystuna og ráðherra flokksins. Þegar ég var formaður Varðar vorum við með líflegar ályktanir.

Ég hef alla tíð verið á þeirri skoðun að áherslur í flokksstarfinu séu fyrst og fremst mótaðar á landsfundi. Þar er vettvangurinn fyrir heiðarlega og trausta umræðu um málefni. Þar er unnið í öllum málaflokkum sem skipta máli. Eigi að ræða Evrópumálin og kanna stöðuna með tilliti til þess að móta afstöðu til Evrópusambandsins þarf að ræða það á landsfundi.

Ég sem sjálfstæðismaður sætti mig ekki við að afstöðu flokksheildarinnar til Evrópusambandins sé breytt eða hún stokkuð upp án þess að fram fari umræða á landsfundi og kosning um stefnuna. Þetta er lykilatriði í mínum huga. Ólíkt sumum öðrum flokkum sætti ég mig ekki við að svo mikilvæg ákvörðun sé tekin á lokuðum kontór úti í bæ, án flokksumræðu.

Ég hef sagt það hér áður að ég vil flýta landsfundi Sjálfstæðisflokksins. Þetta eru örlagatímar í sögu þjóðarinnar og það þarf að koma saman og fara yfir lykilmálin. Þar verður afstaðan til málanna sem mestu skipta mótuð og forystan fær sitt kjör. Mér finnst eðlilegt að fara yfir allt í því samhengi og mjög eðlilegt er að forystan láti reyna á styrk sinn.

Hvað varðar afstöðu flokksfélaga minna á Akranesi til forystu Seðlabankans og Fjármálaeftirlitsins er ég hiklaust þeirrar skoðunar að eigi einn að fara eigi allt settið að fara og öllu mokað út í allsherjar uppstokkun og yfirferð. Þetta er miklu stærra mál en svo að einn maður eigi þar að bera ábyrgð.

Reyndar lýsi ég eftir valdamesta manni landsins, Jóni Sigurðssyni, formanni Fjármálaeftirlitsins og varaformanns bankaráðs Seðlabankans. Af hverju lætur þessi maður ekki ná í sig og af hverju er ekki þjóðarkrafa að hann svari fyrir sofandagang Fjármálaeftirlitsins. Sá hefur sloppið billega.

Staða samfélagsins er þannig að ekkert er lengur sjálfsagt - allt á að vera rætt hreint út og án hiks. Við getum ekki lokað augunum og stungið höfðinu ofan í sandinn. Þess vegna eiga allir flokkar að halda landsfundi sem fyrst og stokka upp sín mál.

Stjórnendur Seðlabankans víki