Gat Bogi tekið aðra ákvörðun en víkja til hliðar?

Bogi Nilsson gerir hið eina rétta og stígur til hliðar sem rannsóknaraðili í bankahruninu. Mér finnst alveg augljóst að bæði Bogi og Valtýr Sigurðsson, ríkissaksóknari, áttu að víkja strax til hliðar í þessu máli, enda eiga þeir báðir syni sem eru nátengdir bankastarfinu og eru auðvitað vanhæfir. Ekki átti einu sinni að ræða um að þeir myndu koma að þessari rannsókn eða undirbúningi hennar á hvaða stigi svo sem það er.

Mikilvægt er að fá erlenda óháða aðila til að fara yfir þetta mál, til að fá eðlilegt mat og yfirferð yfir sögu þessara endaloka bankakerfisins í þeirri mynd sem það var. Helst væri að þeir þekktu engan hér og kæmu algjörlega að málum án þess að vera með tengsl við nokkra aðila sem að þessu komu, hvorki innan stjórnkerfisins eða á öðrum sviðum.

Til að fá nýtt upphaf í samfélaginu þarf að tryggja að þeir sem fara yfir allt heila dæmið njóti fulls trausts og ekki hægt að draga orð þeirra og gjörðir í efa.

Bogi Nilsson hættir

McCain vs. Obama > kjördagur

Bandarískir kjósendur fjölmenna nú á kjörstað til að ákveða hvort Barack Obama eða John McCain verði næsti forseti Bandaríkjanna, sá 44. sem sver embættiseið frá árinu 1789, og sem mun sitja á forsetastóli kjörtímabilið 2009-2013. Sá forseti verður sá fyrsti í tvo áratugi sem ekki ber eftirnafnið Bush eða Clinton, en sé varaforsetatímabil George H. W. Bush tekið með hefur þetta tímabil staðið í 28 ár, eða síðan Ronald Reagan tók við embætti 1981. Eðlilega er áhuginn mikill, enda eru þetta sögulegar kosningar að svo mörgu leyti.

Annað hvort verður kjörinn fyrsti blökkumaðurinn í Hvíta húsið eða sá elsti - fyrsta konan getur orðið varaforseti Bandaríkjanna. John McCain er þrem árum eldri en Ronald Reagan var við forsetakjör sitt árið 1980. Forsetakjörið verður að vali á 538 kjörmönnum (270 er töfratalan) - jafnframt kosið um alla fulltrúadeildina, 435 sæti, 35 sæti í öldungadeildinni og 11 ríkisstjóra. Ég hef þegar spáð Barack Obama traustum sigri í forsetakosningunum og spái ennfremur stórum demókratasigri í þingkosningunum, en efast um að demókratar nái 60 sætum í öldungadeildinni.

Enginn vafi leikur á því að þetta verða mjög erfiðar kosningar fyrir Repúblikanaflokkinn. Hann þarf að byggja undirstöður sínar upp á nýtt eftir þessar kosningar fari allt á versta veg. Ekki aðeins þarf hann að stokka sig upp á nýtt á landsvísu heldur horfa í stefnu sína og meginbaráttumál sín nái demókratar fullum völdum, að ég tali nú ekki um fari svo að demókratar nái 60 senat-sætum og ráði þar með öllum málum. En nú verða demókratar að láta verkin tala. Þeir geta ekki talað um Bush lengur.

Eins og ég hef áður sagt finnst mér flest benda til að pólitísk örlög John McCain í forsetaslag verði hin sömu og Bob Dole, félaga hans í öldungadeildinni um langt skeið og stríðshetju á svipuðum kalíber og hann, fékk árið 1996. Þeir reyndu báðir allt sem þeir gátu til að ná kjöri en áttu í baráttu við nýju tímana í pólitík, voru brennimerktir sem menn fortíðar. McCain hefði getað náð betri stöðu hefði efnahagskreppan ekki skollið á og náði ekki að þvo þann stimpil af sér að vera í kjöri fyrir ráðandi valdhafa.

Sjónir allra á marklínunni beinist að kjörmannamálunum. Helst horfa spekingar til þess sem gerist í Bush-ríkjunum á Austurströndinni sem munu detta inn á milli 1 og 3 í nótt. Nái Obama einhverjum árangri þar eru úrslitin í raun ráðin. Svo getur því farið að nýr forseti hljóti 270 kjörmenn áður en kjörfundi er lokað á vesturströndinni. Minnir að það hafi síðast gerst þegar Reagan vann stórsigra sína, þá stærstu á síðustu áratugum. Nixon og Johnson náðu líka álíka sigrum og náðu nær öllum kjörmönnum.

Andlát ömmu Baracks Obama setti sinn svip á síðustu framboðsfundi hans í Norður-Karólínu (þar sem hann flutti tilfinningaríka ræðu um hana) og í Virginíu. Enginn vafi leikur á því að andlát ömmunnar styrkir Obama á lokasprettinum. Samúðarbylgjan verður einhver en erfitt að segja hvort hún ráði úrslitum. McCain styrktist síðustu dagana en virtist einhvern veginn missa flugið yfir helgina. Allir biðu eftir stórri sveiflu sem myndi gera slaginn virkilega jafnan en það gerðist aldrei. Því tel ég örlögin ráðin.

Obama og McCain voru báðir þreyttir undir lokin. Báðir hafa þeir verið í framboði í tæp tvö ár og haldið óteljandi framboðsfundi og flutt svo margar ræður að flestir hafa misst tölu á. Þetta hefur verið söguleg kosningabarátta, líka sú dýrasta og markvissasta um langt skeið, en Obama byggði ótrúlega sterka baráttu og tókst að koma í veg fyrir krýningu Hillary Rodham Clinton með því að byggja trausta pólitíska maskínu sem hefur allt frá lokum demókrataslagsins haft ráðandi stöðu í átökunum.

McCain vann reyndar það afrek að ferðast um sjö ríki vítt og breitt um Bandaríkin á lokadeginum og var orðinn ansi þreyttur þegar hann kom heim til sín í Arizona. Hann lagði allt í sölurnar og lagði mikið á sig en verður væntanlega að sætta sig við tap. McCain barðist allan tímann á móti straumnum. Allt frá upphafi voru demókratar með ráðandi stöðu, enda er Bush mjög óvinsæll og repúblikanar misstu trausta stöðu sína í þingdeildunum fyrir tveim árum. En hann var sá eini sem gat unnið þetta.

Úrslitastundin er nú í sjónmáli. Allir munu fylgjast með af áhuga í nótt. Sjálfur ætla ég að vaka meðan einhver hin minnsta spenna verður í dæminu. Erfitt að missa af þessu, enda hef ég vakað eftir úrslitum alveg síðan Bush vann Dukakis fyrir tveim áratugum. Ég ætla að skrifa um þetta í kvöld og í nótt, en ég segi það eitt að ég tel að allra augu verði á fjöldafundinum í miðborg Chicago í kvöld. Þar verður örugglega drukkið úr öllum kampavínsflöskum sem til eru.

McCain búinn að kjósa

Sterling-myndböndin - algjört skylduáhorf

Mæli eindregið með Sterling-myndböndunum sem hafa verið gerð. Þetta er sannarlega skylduáhorf á þessum kuldalegu dögum í sögu þjóðarinnar.

Það þarf að setja fjölmiðlalög

Ólíðandi er með öllu að einn maður kaupi upp alla einkareknu fjölmiðlana á Íslandi og hafi vald þeirra í greipum sér. Á slíku verður að taka með lagasetningu. Nú þarf að dusta rykið af fjölmiðlalögunum sem Ólafur Ragnar Grímsson hafnaði fyrir rúmum fjórum árum og tryggja að þau verði hinn nýi rammi utan um fjölmiðla á Íslandi. Þetta gengur ekki - þessi skrípaleikur Rauðsólar er algjörlega óviðunandi.

Rosabaugur Jóns Ásgeirs

Erfið staða fyrir Þorgerði Katrínu

Ég get ekki séð að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir geti setið þegjandi undir þeim sögusögnum að skuldir eiginmanns hennar hafi verið afskrifaðar í Kaupþingi. Þetta er mjög skaðlegt mál fyrir hana og ég get ekki betur séð en það verði erfitt fyrir hana að ljúka því. Kjaftasögurnar munu lifa, en hún þarf að beita sér fyrir því að málið verði allt rannsakað og opnað upp á gátt. Svona orðrómur um einn valdamesta stjórnmálamann landsins og skuldir hennar og eiginmannsins eru algjörlega afleitar, svo ekki sé fastar að orði kveðið.

Óþolandi að líða fyrir tortryggni