Gaukur áfrýjar bloggdómi til Hæstaréttar

Það er nær öruggt að Gaukur Úlfarsson mun áfrýja tímamótadómi sem setur ramma utan um bloggskrif, þar sem ummæli hans um Ómar Valdimarsson voru dæmd dauð og ómerk. Mér finnst það eiginlega mikilvægt að þessi dómur fari fyrir Hæstarétt og þar komi annaðhvort staðfesting á þessari sýn héraðsdóms eða henni verði algjörlega hnekkt.

Það er eiginlega varla komið alvöru fordæmi um niðurstöðu í dómum um bloggskrif nema að Hæstiréttur felli úrskurð í málinu. Það er því vonandi að Gaukur áfrýji og farið verði með málið alla leið í réttarkerfinu hérna heima. Mér finnst reyndar ákjósanlegt að það sé ljóst hvað megi og megi ekki. Fari svo að Ómar vinni í Hæstarétti er enda kominn upp viss siðferðisrammi yfir það sem skrifað er á netinu, einkum í bloggheimum, um persónur og eitthvað fordæmi um hvernig slík mál fara.

Mér fannst reyndar Gaukur ganga mjög langt í orðavali sínu og skil vel að Ómar hafi ekki viljað sitja undir slíkum nafngiftum og hann fékk í skrifum Gauks. En það eru ekki allir sem nenna að eltast við slík skrif um sig, enda held ég að mjög margir hafi lent í einhvers konar skítkasti og leiðindum í bloggheimum. En þess þá betra er að setja upp ramma um hvernig skrifa skal í bloggheimum og ágætt að til staðar sé dómur sem hægt er að vitna í þegar að deilt er um bloggskrif, hvernig svo sem þau eru og hversu slæmt skítkastið verður.

Ég hef bloggað í mörg ár og eiginlega finnst mér merkilegt hvað svona dómur kemur seint hérna heima þar sem bloggið er til umfjöllunar. Það eru orðnar mjög margar bloggsíðurnar hér heima sem eru virkar og bloggbólan er fjarri því sprungin, eins og svo margir hafa spáð árum saman. Því er það til hins góða að svona mál fari fyrir dómstóla og þessi umræða um skítkast í bloggheimum fari í dómssali en verði ekki bara virk í netpælingum.

Dómi líklega áfrýjað

Bloggari dæmdur - Gaukur tapar fyrir Ómari

Það felast stórtíðindi í því að Ómar R. Valdimarsson hafi sigrað í málinu sem hann höfðaði gegn Gauki Úlfarssyni vegna ummæla hans í sinn garð. Þetta er eftir því sem ég best veit fyrsti alvöru dómurinn þar sem bloggari þarf að taka út ummæli sín og þau dæmd dauð og ómerk. Þarna er fjallað um bloggfærslur fyrir dómi með þessum hætti í fyrsta skiptið.

Ég hef alltaf verið þeirrar skoðunar að fólk verði að gá að sér þegar að það skrifar á blogg. Eitt er að hafa skoðanir, annað er að ráðast ómerkilega að fólki og með ósmekkleg ummæli. Það sést í þessu máli þar sem ummæli sem greinilega fóru langt yfir markið eru dæmd dauð og ómerk og bloggari verður að greiða miskabætur til þess sem hann fjallaði um. Eflaust verða málin fleiri síðar meir en þetta er sögulegur dómur og mjög merkilegur vegna þess fordæmis sem hann setur um ábyrgð á orðavali og umfjöllun í bloggheimum.

Það er ágætt að svona standard sé settur yfir, að fólk passi sig á því hvað það skrifar. Það er ágætt að tjá sig vel um þau mál sem eru í gangi en það verður að gera af ábyrgum og siðlegum hætti en ekki með blammeringum í allar áttir. Þessi dómur verður sem ágætis lexía í þeim efnum.

Sekur um meiðyrði á bloggi

Sögulega lágt áhorf á áttræðisafmæli Óskarsins

Það eru nokkuð merkileg tíðindi að aldrei hafi færri horft á Óskarsverðlaunin en nú, á áttræðisafmæli hátíðarinnar. Það þarf kannski ekki að koma að óvörum, en það vakti athygli mína að ekki var eins mikið um stór og grípandi skemmtiatriði á hátíðinni eins og oft hefur verið. Þrátt fyrir áttræðisafmælið var lítið um mögnuð söngatriði eins og var þegar að fagnað var sjötugs- og sjötíuogfimm ára afmælinu 1998 og 2003.

Það þurfti að vera mikill kvikmyndaáhugamaður til að sitja yfir prógramminu og mér persónulega fannst gaman af hátíðinni, en það er auðvitað einkum vegna þess að ég hef fylgst með óskarnum í tvo áratugi og hef gaman af þessu. Það er löngu þekkt staðreynd að fáir hafa gaman af tækni- og umgjörðarverðlaunum kvikmyndanna og því hefur verið kryddað vel inn á milli af góðri tónlist, skemmtilegum klippum og góðum atriðum þar sem fjallað er um kvikmyndir með öðruvísi hætti.

Tónlistaratriðin voru beinlínis hundleiðinleg að þessu sinni. Það voru óvenjulega slöpp lög tilnefnd sem besta kvikmyndalagið að þessu sinni og gerðu atriðin með tilnefndu lögunum lítið til að lyfta hátíðinni upp. Svo vantaði tilfinnanlega að farið væri betur yfir óskarssöguna með veglegri klippum, með því að heiðra leikara og hafa þá saman á sviðinu, eins og gert var 1998 og 2003 og var velheppnað og tónlistarupprifjun á þeim lögum sem hafa unnið óskarinn. Burt Bacharach setti saman eftirminnilegt tónlistarprógramm á óskarnum fyrir sjö árum sem lyfti þeirri hátíð vel upp og slíkt hefði verið vel þegið nú.

Það er því orðið svo að það eru allra hörðustu aðdáendur kvikmyndanna og hátískunnar sem sitja yfir prógramminu, sumir gefast upp í biðinni eftir flottustu verðlaununum og stórtíðindunum. Það gerðist reyndar nú að þeim var dreift meira um dagskrána en hefur oft verið. Með þessu fékkst ágætis dreifing á spennandi lykilatriði kvöldsins. Það sem vantaði var gott krydd inn á milli af tónlist og kvikmyndasögu og sérstaklega þar sem þetta var afmælishátíð.

Kynnirinn Jon Stewart stóð sig hinsvegar mjög vel og var með góða brandara, stóð sig mun betur en þegar hann kynnti fyrir tveim árum. Það er því ekki honum að kenna að áhorfið hafi náð botni. Það sem vantaði var almenn afþreying, enda eru ekki allir til í að sitja yfir sjónvarpinu vel á fjórða tímann yfir tækni- og umgjörðarverðlaunum kvikmyndanna í bið eftir stóru verðlaununum, án þess að fá einhverja létta og góða skemmtun inn á milli.

Áhorf á Óskarsverðlaun í lágmarki

Ódýrara að fara í Hvalfjarðargöngin

Það er gott að heyra að lækka eigi veggjaldið í Hvalfjarðargöngin. Það er eiginlega kominn tími til að prísinn verði ódýrari, enda verða göngin tíu ára í sumar og ágætt að þeir sem fara um göngin finni fyrir einhverri verðlækkun á þeim tímamótum.

Annars hefur umferðin um göngin verið mun meiri en áður var talið og þeir eru fáir sem keyra Hvalfjörðinn. Man að þegar að göngin voru vígð voru áætlanir um að það tæki sautján ár að borga göngin með þeim vegtolli sem þá var lagt upp með.

Það eru tíu ár liðin frá opnun og mér minnir að tölur hafi sýnt að um 95% sem fara leiðina, hið minnsta, fari göngin og sleppi Hvalfirðinum. Það segir allt sem segja þarf um hversu mikil samgöngubót Hvalfjarðargöngin voru.

Veggjald í Hvalfjarðargöngum lækkar

Algjört ógeð

Það er ekki hægt annað en að bjóða við því þegar að karlmenn reyna að setja lyf í áfenga drykki stúlkna á skemmtistöðunum til að eiga auðveldar með að nauðga þeim. Þetta er ískaldur raunveruleiki erlendis og hefur heyrst af tilfellum af þessu tagi hérna heima. Það er erfitt að eiga við svona á skemmtistöðunum þar sem er fjöldinn allur af glösum og er auðvitað besta ráðið að aldrei sé drukkið úr glösum nema þeim sem fólk sækir sjálft eða getur treyst öðrum fyrir með áreiðanlegum hætti.

Þess eru reyndar dæmi að þetta hafi verið gert við karlmenn líka, að konur hafi sett ólyfjan í drykki þeirra. Þetta er ógeðslegur heimur sem felst í notkun svona lyfja og er dapurlegt að öllu leyti.

Grunaðir um að hafa sett lyf í drykki

Ákveða þarf sem fyrst hver verði borgarstjóri

Ég tel að flestir sjálfstæðismenn séu ósáttir við að ekki hafi verið ákveðið með afgerandi hætti hver verði borgarstjóri af hálfu Sjálfstæðisflokksins í mars 2009. Það er engan veginn nógu gott að vafi sé í þessum efnum og hefði almennileg niðurstaða í málið aðeins fengist með ákvörðun um borgarstjóraembættið. Pattstaðan sem nú er uppi er ekki góð fyrir flokkinn og verður að binda enda á hana.

Það er eðlilegt að kallað sé eftir enda á þessum spurningum um forystu Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Þessi krísa hefur skaðað flokkinn í höfuðvígi hans og það verður að binda enda á þessa óvissu, svo að um annað verði rætt í borgarmálunum en það hver eigi að leiða flokkinn sem borgarstjóri á síðari hluta kjörtímabilsins. Það er hreinlegast og best að í þeim efnum sé litið til niðurstöðu í fjölmennasta prófkjöri Íslandssögunnar, sem fram fór fyrir síðustu kosningar meðal sjálfstæðismanna í borginni. Það er fjarstæða að horfa framhjá því.

Sé vafi uppi um að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson hafi styrk og stuðning til að verða borgarstjóri, eins og við blasir reyndar af atburðarás síðustu daga, á að fara yfir listann og finna nýjan borgarstjóra í kjölfar þess sem skipar fyrsta sætið. Hér á Akureyri og ennfremur í Mosfellsbæ hættu bæjarstjórar sem leiddu flokkinn sem leiðtogar á fyrri hluta kjörtímabilsins og héldu í önnur verkefni. Þar var sjálfgefið að sá sem skipaði annað sætið yrði bæjarstjóri í nafni flokksins og tæki við leiðtogahlutverkinu. Það á ekkert annað að gilda um Reykjavík í þessum efnum.

Sé bakland leiðtoga flokksins í borginni brostið eins og sést á þessum vafa er eðlilegast að Hanna Birna Kristjánsdóttir verði borgarstjóri. Það er ekkert flókið við það og er eiginlega með ólíkindum að ekki enn hafi verið höggvið á þennan hnút, enda er þessi krísa engum til góðs, sérstaklega hvorki flokknum né þeim sem eru kjörnir fulltrúar hans í Reykjavík.

Þessi galtóma niðurstaða sunnudagsins lokar ekki á kjaftasögur og vangaveltur um styrk Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík til forystu. Á meðan að ekki er tekið af skarið og svarað þeirri spurningu sem mestu skiptir mun allt snúast um hvort flokkurinn hafi styrkt til að hafa völd í höfuðborginni.

Niðurstaðan ekki eins skýr og ætla hefði mátt