Iðnir páskaþjófar gripnir í Leifsstöð fyrir brottför

Það er lögreglunni tókst að handsama hinu iðnu páskaþjófa, rúmenska og þýska að uppruna, sem tókst að ræna milljónum króna úr hraðbönkum um hátíðina. Það hlýtur að teljast ein víðtækustu kortasvik hér á Íslandi og virðast þeir hafa náð að vinna skipulega og einbeitt að sínum þjófnaði á meðan að bankarnir voru í páskablóma.

Frásögnin af þessu minnir reyndar á erlenda spennumynd frekar en íslenskan veruleika. Hasar og spenna í Leifsstöð og mennirnir með töskur smekkfullar af seðlum. Þeir fara nú væntanlega beint á Hraunið og geta hugleitt hvernig þeir segja þessa mergjuðu sögu.

Það hefði verið svakalegt ef löggan hefði misst þessa menn úr landi og gott að það tókst að stoppa þá í tæka tíð. Það væri gaman að vita nákvæma tölu varðandi ránsfenginn og eins hvort að þessir menn eigi sér sögu sem svo voldugir hraðbankanotendur.

Sviku út milljónir

Richard Widmark látinn

Bandaríski leikarinn Richard Widmark er látinn, 93 ára að aldri. Widmark var einn af hörkutólunum í kvikmyndunum á gullaldartíma Hollywood á fimmta og sjötta áratug 20. aldarinnar og þekktur fyrir eftirminnilega túlkun sína á litríkum karakterum í glæpamyndum og vestrum. Augnaráðið hans er margþekkt og rómað, og hann þótti fágaður og vandvirkur leikari.

Besta kvikmyndin á ferli Widmarks er án nokkurs vafa hans fyrsta leikverk á hvíta tjaldinu, Kiss of Death (sjá næstu klippu og neðst), frá árinu 1947, en fyrir leiksigur sinn í hlutverki Tommy Udo hlaut Widmark í senn heimsfrægð og óskarsverðlaunatilnefningu, sem varð hans eina á löngum og litríkum leikferli. Kiss of Death er náttúrulega ein af stórmyndum fimmta áratugarins - sífellt betri með árunum. Handrit Ben Hecht og Charles Lederer er auðvitað klassi og samleikur Widmark með Victor Mature og Karl Malden alveg eðall. Ein af þessum pottþéttu gömlu myndum.



Árið 1950 náði hann öðrum hápunkti á ferlinum með tveim glæsilegum túlkunum. Widmark var flottur sem bragðarefurinn Harry Fabian í Night and the City. Þar er hann skemmtileg illkvittnislegur og eiginlega ekki hægt að komast hjá því aðeins að hata þennan blessaða karakter örlítið. Gene Tierney, sú vanmetna stjarna gullnu tímanna í Hollywood, er þarna líka í essinu sínu. Widmark var yndislega góður sem dr. Clint Reed í kvikmynd Elia Kazan, Panic in the Streets, en auk hans áttu Jack Palance og Paul Douglas stjörnuleik þar. Widmark og Marilyn Monroe voru svo yndisleg saman í Don´t Bother To Knock árið 1952 og þar komst Anne Bancroft á kortið í bransanum.



Ein þessara gömlu og góðu Widmark-mynda var ennfremur Pickup on the South Street (sjá klippu hér fyrir ofan) árið 1953 þar sem hann lék vasaþjófinn Skip - Thelma Ritter drottning gullnu og hnyttnu brandaranna í Hollywood er þar yndisleg sem ávallt ásamt Jean Peters sem ávallt glansaði á hvíta tjaldinu. Í The Broken Lance árið 1955 voru Widmark og Spencer Tracy í essinu sínu sem feðgar er lenda harkalega saman. Tracy var alltaf bestur þegar að hann lék einbeitta menn með hugsjónir og kraft og túlkun hans á Matt Devereaux er traust og góð. Widmark smellpassar í hlutverk Joe og Jean Peters lék enn og aftur á móti honum, þarna sem ástin hans.

Í Cobweb árið 1955 var Widmark í kvennafans með þeim Gloriu Grahame, Lauren Bacall og Lillian Gish og lék Dr. McIver með glans. Charles Boyer og hann áttu magnaðan samleik í átökum og samtölin eru flott. Grahame er yndisleg sem eiginkona Widmarks í myndinni og Gish, sem var ein af traustustu leikkonum gullaldartímans í Hollywood og fékk því miður aldrei óskarinn þrátt fyrir margar ógleymanlegar túlkanir, glansar þarna. Widmark var svo góður við hlið John Wayne í The Alamo árið 1960, einni bestu vestramynd allra tíma. The Alamo var hiklaust besta vestramyndin hans Widmarks.



Í hinni stjörnum prýddu Judgment at Nuremberg (sjá klippu) árið 1961 var Widmark í hlutverki Lawsons og leiftraði þar. Handritið er yndislegt og myndin ein af þessum tímalausu klassíkerum sem allir kvikmyndaunnendur verða að sjá - sérstaklega gaman að sjá einmitt kraftmikla túlkun í Widmark. Annars er þetta ein þessara kvikmynda þar sem er mikið og gott persónugallerí og varla veikan blett að finna í leiktúlkunum. Aðrar góðar myndir Widmark á sjöunda áratugnum voru Two Rode Together, Ford-myndin Cheyenne Autumn, Madigan og The Bedford Incident.



Eftirminnilegasta leiktúlkun Widmarks á síðari tímum er hiklaust þegar að hann lék Hr. Ratchett í Murder on the Orient Express (sjá klippu) árið 1974. Hann er drepinn snemma í myndinni en á samt mörg gullin augnablik. Persónugalleríið er auðvitað yndislegt í þessari snilldarsögu Agöthu Christie og hinn kaldrifjaði bissnessmaður verður eftirminnilegur í túlkun Widmarks, þó að leikkonurnar Lauren Bacall og Ingrid Bergman eigi þar bestu stundirnar auk Albert Finney, sem er brilljant í hlutverki Poirots. Bergman fékk óskarinn fyrir pottþétta túlkun sína á sænska kristniboðanum. Skylduáhorf!



Auk þessa mætti nefna túlkun hans í Rollercoaster (myndin er kannski ekki snilldarverk en túlkun Widmarks á Hoyt er algjör klassi), Blackout (sjá klippuna hér fyrir ofan) Twilight´s Last Gleaming og Against All Odds, en hann glansar enn og aftur þar sem gullna týpan að öfluga vonda karlinum. Eftir Against All Odds sást hann varla leika og ég held að það sé rétt munað hjá mér að hann hafi ekki leikið síðan á níunda áratugnum, allavega man ég ekki eftir neinum stórverkum hans síðan þá.



Richard Widmark var eftirminnilegur og traustur leikari - einn af þeim gömlu góðu sem lagði allt í túlkunina og var sannur í tjáningu. Einn af þessum gömlu risum hvíta tjaldsins sem hafði karakter og kraft í að gera vondu karlana enn harðskeyttari en aðrir og hafði augnaráðið til að krydda frammistöðuna hvort sem hann var að leika hjartahlýja menn eða skepnur í mannsmynd.

Richard Widmark látinn

Er vænlegast að veðja á afmælisdagana í Lottó?

Man ekki hversu oft ég hef hlegið að þeim sem hafa veðjað á afmælisdagana sína sem lottótölur og sagt við þá að þetta væri hjátrú og stjarnfræðilegar líkur á vinningi. Það er svolítið sérstakt að heyra af því að fólk sé að vinna út á afmælisdagana sína vænar fúlgur og bara mjög gott ef að lukkutölurnar standa undir nafni.

Það er reyndar orðið sjaldgæft að ég spili í Lottóinu. Veit ekki hvað ég hafði spilað þar oft án þess að vinna ekki neitt. Hef stundum keypt lottómiða þegar að vinningur hefur verið margfaldur. Neita því svo ekki að eftir að lottóvinningarnir fóru að koma hingað til Akureyrar í vænum skammti á síðustu mánuðum hefur maður velt því fyrir sér hvort Akureyringar séu að verða heppnari en annað fólk.

En það er svosem gott að vita að það er enn von fyrir þá sem enn nenna því að kaupa lottómiða helgi eftir helgi með sömu tölunum.

Afmælisdagar í áskrift skila milljónum

Heimilt að selja eignir án aðkomu Ríkiskaupa

Það er áhugavert að lesa skýrslu Ríkisendurskoðunar um umdeild mál á fyrrum varnarliðssvæðinu. Það sem vekur mesta athygli mína er það mat að heimilt hafi verið að selja eignir þar án aðkomu Ríkiskaupa, ekki hafi þurft að bjóða þær út og að Árni Sigfússon, bæjarstjóri í Reykjanesbæ, hafi ekki verið vanhæfur.

Það er á nokkrum stöðum talað um að hitt og þetta hafi verið óheppilegt og hafi vakið spurningar en það er samt ekki talið rangt eða óheimilt. Því er niðurstaða skýrslunnar á þá leið að ekki hafi verið óheimilt eða óviðeigandi í ákvörðunum sem fylgdu nýju skipulagi fyrrum varnarsvæðisins.

Það er líka merkilegt að töluð er niður sú saga vissra stjórnmálamanna að óheppilegar tengingar hafi verið milli fjármálaráðherrans og bróður hans sem tók þátt í kaupum á svæðinu. En þetta er merkileg skýrsla og áhugaverð til lestrar, sérstaklega fyrir þá sem hafa fylgst mikið með málinu.

Ekki skylda að bjóða eignir út

Gámalíf á vegum verktaka - miðbæjarhnignunin

Þær eru ekki fagrar sögurnar af lífinu í miðbæ Reykjavíkur þessa dagana og sérstaklega er áhugavert að velta því fyrir sér hvernig það sé að búa í þessum gámi í Bergstaðastræti þar sem hvorki er salernisaðstaða né mannsæmandi aðstæður - allt með samþykki verktakanna sem eiga svæðið. Það þarf að taka á svona rugli.

Þegar að ég fór síðast í miðbæ Reykjavíkur brá mér allnokkuð frá því að ég var þar síðast. Það er allt þar á hraðri niðurleið og vægt til orða tekið að miðbærinn sé að verða eins og brunarústir. Þegar að farið er um Laugaveginn blasir veggjakrot og almennur sóðaskapur við og verslunarhúsnæði standa auð, það er sérlega sláandi hvað mörg verslunarrými eru orðin tóm. Hnignun miðbæjarins er staðreynd.

Það er sérstakt að borgaryfirvöld skuli vera algjörlega sofandi yfir þessari skelfilegu þróun. Hnignun miðbæjarins verður um leið hnignun Reykjavíkur enda er miðbærinn jafnan besta dæmið um þróun sveitarfélagsins. Það vantar drift og kraft í þessum efnum og taka til hendinni.

Ef ekkert verður að gert verður Reykjavík endanlega að athlægi vegna sofandagangs yfirvalda í málefnum miðbæjarins.

Búa í gámi í miðborginni

Breskur prófessor heldur uppi vörnum fyrir Ísland

Í miðri krísutíð íslensks efnahagslífs er áhugavert að breski prófessorinn Richard Portes haldi uppi vörnum fyrir Ísland og fari gegn straumnum í þeim efnum, enda hefur lítið heyrst að utan nema efasemdir um aðstæður hér. Íslenskt efnahagslíf hefur fengið frekar vonda einkunn í erlendu pressunni og frá sérfræðingum síðustu misserin.

Það er gott að heyra eitthvað annað en barlóm og neikvæðni að utan yfir stöðu okkar og sérlega fróðlegt að breskur fræðimaður við London Business School sé svo einlægur talsmaður Íslands og að okkur eigi eftir að vegna vel. Kemur þetta sér vel fyrir okkur og mun vonandi ná að byggja að einhverju leyti upp vonir um að íslenskt efnahagslíf sé ekki komið að fótum fram.

Ákvörðun Seðlabankans hefur verið mjög umdeild í gær og í dag, eins og við var að búast. En það þurfti eitthvað að gera og miðað við aðstæður var fátt í stöðunni annað en hækka stýrivextina. Það verður að láta það ráðast næstu dagana hvort að þetta hafi einhver áhrif á stöðuna önnur en næstu 48 klukkustundirnar.

Að þeim tíma liðnum ræðst hvert framhaldið verði að einhverju leyti. En vonandi verður Portes hinn breski sannspár um stöðu íslensks efnahagslífs.

Segir Ísland afar vel rekið land