Obama á sigurbraut - útgönguleið fyrir Hillary

Ekki er lengur spurning um hvort heldur hvenær Barack Obama hljóti formlega útnefningu demókrata sem forsetaefni flokksins í kosningunum í nóvember. Síðustu dagana hefur orðið æ augljósara að Hillary Rodham Clinton á ekki lengur raunhæfa möguleika á útnefningunni og endataflið, sem margir töldu að myndi ekki hefjast fyrr en síðla mánaðar eða í byrjun júní þar sem ofurfulltrúar kláruðu dæmið, er hafið.

Niðurstaðan í forkosningunum á þriðjudag var mikið áfall fyrir Hillary. Henni mistókst að ná afgerandi sigri í Indiana og ná að halda í við Obama í Norður-Karólínu, en alltaf var ljóst að hann myndi taka fylkið. Sigur þar var held ég aldrei raunhæfur möguleiki fyrir Hillary. Tölfræðin í þessum slag er mjög einföld; Hillary nær ekki útnefningunni nema þá að Obama verði einfaldlega rændur sigri, sem hann hefur náð á öllum sviðum; í þingfulltrúum, fjölda fylkja og atkvæðafjölda.

Eina vonin fyrir Hillary nú er að Michigan og Flórída verði tekin með í dæmið og að ofurfulltrúarnir sjái að Obama geti ekki náð alþýðufylginu og veðji þess í stað á hana. Æ ólíklegra er að þetta muni skipta máli og sýnist mér á öllu að þessi slagur verði búinn í síðasta lagi eftir rúma viku þegar að kosið er í Oregon og Kentucky. Þá muni Obama hafa náð útnefningunni eða verði það nærri henni að einfaldlega verði þá lýst yfir sigri; ekki verði beðið eftir að forkosningaferlinu ljúki þann 3. júní í Montana. Enda varla þörf á því í stöðunni.

Þegar að Obama fór í þinghúsið í Washington hópuðust þingmenn saman í kringum Obama, hvort sem þeir höfðu stutt hann eða Hillary. Var engu líkara en hann hefði þegar hlotið útnefinguna. Hann fékk móttökur sem hæfir sigurvegaranum einum. Æ augljósara verður að ofurfulltrúarnir veðja frekar á Obama nú og erfitt að sjá atburðarás sem snúi við því sem gerst hefur síðustu dagana. Andrúmsloftið í þinghúsinu sagði meira en mörg orð um hvernig pólitísku vindarnir blása í Demókrataflokknum.

Því er ekki viðeigandi lengur að tala um þetta sem alvöru kosningaslag. Þetta er búið og tímaspursmál aðeins hvenær Obama nær hnossinu mikla. Óvarlegt að mæla það í vikum, mun frekar í innan við hálfum mánuði, 8 til 10 dögum sennilega, jafnvel ekki svo mikið í sjálfu sér. Í þeirri stöðu spyrja sig allir að því hver verði útgönguleið Hillary Rodham Clinton. Þetta verður ekki árið þar sem kona verður í fyrsta skipti alvöru forsetaefni annars af stóru flokkunum, eins og margir höfðu spáð fyrir ekki löngu síðan.

Allt mun það ráðast af því hvenær Hillary áttar sig á stöðunni, eða öllu heldur sýnir merki þess að taflið er tapað, ekki sé unnt að sigra þessa refskák sem hún og Bill hafa spilað síðustu vikurnar eftir því sem harðnað hefur á dalnum. Barack Obama sendi skýr skilaboð í vikunni um að hann gæti vel hugsað sér að hún yrði varaforsetaefni hans í kosningunum. Hillary hefur unnið baki brotnu í baráttunni, verið dugleg og mjög einbeitt í sinni baráttu í erfiðri stöðu. Þrátt fyrir það varð þetta ekki árið hennar.

En hún hefur styrkleika sem Obama vantar, sem hann þarf að virkja í sannleika sagt. Hún heillar fjölda fólks sem honum hefur mistekist að fá til að kjósa sig, enda hefði hann náð útnefningunni fyrir allnokkru ef svo hefði orðið. Kannanir sýna að flokkurinn er illa klofinn og margir sem studdu Hillary geti ekki hugsað sér að styðja Obama sem forseta Bandaríkjanna. Gæti hinsvegar hugsað sér að styðja framboð með baráttukonunni sem þeir studdu heilshugar allt til endalokanna.

Hillary er komin í þá stöðu að fyrr en síðar verður hún að spyrja sig um hver verði pólitísk framtíð hennar. Langur slagur úr þessu mun skaða ekki aðeins hana heldur sögulega pólitíska arfleifð eiginmanns hennar sem 42. forseta Bandaríkjanna, hins vinsæla og heillandi forseta sem markaði söguleg þáttaskil með forsetasetu sinni, þó umdeildur hafi verið. Hún vill eiga sér pólitískt líf handan þessarar baráttu og leitar að útgönguleið.

Hillary veit að boð um varaforsetaútnefningu er ekki það sem stefnt var að, en yrði samt sem áður söguleg þáttaskil fyrir sig og konur - sárabót fyrir tapið í þessu um margt sögulega pólitíska einvígi fyrstu konunnar og fyrsta blökkumannsins sem berjast um Hvíta húsið með raunhæfa möguleika á því að hljóta hnossið. Hún yrði fyrsta konan sem varaforseti ef Obama myndi vinna, en ella búa í haginn fyrir forsetakosningarnar 2012.

Ef Obama tapar myndi hún því eiga sér líf og ná að eiga tækifæri; hvort heldur yrði sem forsetaefnið sem sætti sig við tap og hóf sig upp úr þeim öldudal með sögulegum pólitískum sáttum eftir harðan slag. Hún gæti orðið fyrsti kvenvaraforsetinn eða flokksleiðtogi demókrata í öldungadeildinni og forsetaefni síðar með sáttum. En þessi möguleiki verður ekki opinn endalaust, heldur ræðst af því hvenær hún sættir sig við endalokin.

Ted Kennedy hefur af gömlum vana talað gegn Clinton-hjónunum og lét sér fátt um finnast um augljóst boð Obama til Hillary um sameiginlegt framboð og um leið að ljúka þessum harðvítuga slag með sáttum. Stuttu síðar hafði Ted slegið af orðalaginu og leiðrétti það sem hann raunverulega meinti. Augljóst var hver tók í þá spotta.

Hillary ræður því úr þessu hversu erfiður slagurinn verði fyrir Demókrataflokkinn og hvort alvöru sættir náist. Í taflinu getur hún samið sig út sem taktískan sigurvegara með því að ná sáttum á mikilvægu augnabliki, þrátt fyrir tapað pólitískt tafl og erfiða stöðu. Í tapi getur nefnilega viss sigur falist, er til lengri tíma er litið.

Búið spil fyrir Clinton?

Hver segir satt í handtökumáli Jóns Ásgeirs?

Eftir yfirlýsingar Elínar Hirst og Haraldar Johannessen annarsvegar og DV hinsvegar er ljóst að orð er á móti orði í hinu margumtalaða handtökumáli Jóns Ásgeirs. Báðar hljóma þær mjög sannfærandi en alveg kristaltært er að ekki er sagt satt í öðru tilfellinu og annaðhvort segja þau tvö ósatt eða blaðið. DV hefur verið umdeilt blað og væntanlega eru margir sem taka yfirlýsingar þess ekki trúanlegt.

Eflaust munu fylkingar þeirra sem takast á í þessu máli vera eftir þeim sem dýrka Baug og þola ekki Baug. Þetta er eins og að fylgjast með knattspyrnuleik á milli Vals og KR; stuðningsmennirnir halda með sínu "liði" út í eitt og gefa aldrei eftir sama hvað er. Sumar umræðurnar um Baug hljóma eins og keppni um hver geti verið bestur í að upphefja einhvern og tala niður til annarra. Gjörsamlega óþolandi, enda kemur ekkert vitrænt út úr þessu.

Þetta mál er þess eðlis að mikilvægt er að úr því fái skorið hver fer með ósannindi og hver segir satt í þessu yfirlýsingaflóði síðasta sólarhringinn. Skiptir þar engu hver elskar mest að dýrka Baug eða hata það.

DV stendur við frásögn sína

Eru erlendar konur að koma hingað í vændi?

Löngu þekkt staðreynd er að vændi, sem margir nefna elstu atvinnugreinina, sé til staðar á Íslandi, við erum hvorki fullkomnari né öðruvísi í þeim efnum en aðrar þjóðir að þar eru til skuggahliðar. Þær hafa verið að koma æ betur fram á síðustu árum. Það hefur ekki komið vel fram hversu útbreitt vændi er hér á Íslandi, en það virðist vera að flestir kenni það við félagslega erfiðleika eða fátækt af einhverju tagi. Vændi gefur af sér peninga og það blasir við að það hefst einkum til að geta safnað saman peningum.

Jafnan hefur verið skilningur flestra að íslenskar konur hafi yfirleitt um betri kosti að velja en fara út í vændi. Samt virðist það viðgangast hér. Flestir virðast tala um vændi til að afla sér peninga fyrir eiturlyfjum og einhverjum nauðsynjavörum. Viðskipti sem geta tryggt viðurværi fólks. Það er dapurlegt að svo illa sé komið fyrir fólki að það sé tilbúið að selja sig fyrir peninga en sá veruleiki er er ekki bara bundinn við önnur lönd, þó sumir hafi viljað horfa framhjá vanda hér heima.

Nú er því velt fyrir sér hversu algengt sé að erlendar konur komi einmitt hingað til að selja þjónustu sína. Athygli vakti fyrir ári þegar að rússnesk kona kom hingað til lands gagngert til að stunda vændi, dvaldist á hóteli í Reykjavík þar sem blíða hennar var seld. Man vel eftir því þegar að fréttamaðurinn Guðjón Helgason bankaði á herbergishurðina hennar og hún opnaði og bandaði út höndunum í allar áttir þegar að hún sá myndavélina, ekki mjög áfjáð í viðtal.

Vændi er ólöglegt en refsilaust á Íslandi nema þriðji aðili tengist málinu. Ljóst er að einstaklingur sem selur líkama sinn á bágt að einhverju leyti. Oft er deilt um hvort að vændi og mansal sé eitt og hið sama. Um fátt hefur verið deilt meira en um það hvernig eigi að taka á vændi, þær deilur hafa verið þvert á stjórnmálalínur.

Nú er allavega komið nýtt álitaefni í þessu, hvort að erlendar konur komi hingað sérstaklega til að veita sína þjónustu eins og sú rússneska fyrir ári.

Til Íslands til að veita kynlífsþjónustu

Landsbankaræninginn í Hafnarfirði játar

Jæja, þá er bankaræninginn í Hafnarfirði búinn að játa. Hefur varla getað annað en komið fram og viðurkennt að ræna bankann, enda náðust af honum góðar myndir og bara tímaspursmál hvenær að hann myndi nást.

Skil reyndar ekki af hverju reynt er að ræna banka nú til dags. Ekki er mikið af peningum aðgengilegir hjá gjaldkerum nú til dags og því harla tilgangslaust að reyna að ná háum upphæðum með því að taka þátt í slíku ráni.

Mikla athygli vakti að ræninginn var klæddur í hettupeysu merktri bandaríska íshokkíliðinu Pittsburgh Penguins. Fróðlegt að vita hvort að hann er íshokkíáhugamaður eða þetta hafi verið bara gervi.

Bankaræningi handtekinn

Opinská uppljóstrun stjörnu sem er stolt af sínu

Á tímum fullkomnunaráráttunnar í sviðsljósi nútímans, þar sem stjörnurnar eiga allar að falla í sama mót æsku, þokka og baráttunnar fyrir því að vera varla með fituörðu utan á sér eða tanaðan kroppinn vekur sannarlega athygli að heyra hvað leikkonan Mischa Barton segir um sögusagnir fjölmiðlanna um að hún sé með appelsínuhúð.

Myndin af Mischu sýnir unga konu sem er stolt af sínu útliti og er slétt sama þó að það sé ekki blessað af öllum þeim sem vilja hafa allar stjörnurnar eins og í einhverju kapphlaupi við að þóknast öðrum. Nú til dags heyrum við svo mikið af krassandi lýsingum þar sem stjörnurnar vilja verða fullkomnari en allt að þessi tjáning hennar kemur sem ferskur vindblær, þar sem allt háfleyga blaðrið er tónað niður.

Enda er það fréttaefni að fræg kona tali svo opinskátt einmitt um að vera sátt við sitt og að hún geri sig ánægða með lífið sem hún á, er ekki að toppa alla aðra með því að beygja sig fyrir tali hinna sjálfskipuðu álitsgjafa á lífsstandard stjarnanna. Vonandi er kominn tími til að stjörnurnar átti sig á því að það þurfa ekki allir að vera fastir í sama móti sérvalinna sérfræðinga um líf og framkomu fræga fólksins.

Þarna kemur kona sem er stolt með sitt og hikar ekki við að segja það. Ekki hægt annað en að bera virðingu fyrir svona þrusukonu.

Alsæl með líkamann þrátt fyrir appelsínuhúð

Kópavogur með Íslandsmetið í Útsvari

Vil óska Erni, Víði og Hafsteini til hamingju með að sigra í Útsvari og tryggja þar með Kópavogi Íslandsmetið í Útsvari þennan veturinn. Var fjári fúll með að þeir skyldu slá út hið góða lið okkar Akureyringa, en þeir eru vel að sigrinum komnir, töpuðu fyrstu viðureign sinni en hafa staðið sig mjög vel síðan og náðu að sigra Reykvíkinga í spennandi einvígi.

Hef fylgst með Útsvari af miklum áhuga í vetur. Þetta er ágætis spurningaþáttur, í og með svolítið dreifaralegur og skemmtilega hallærislegur í einfaldri umgjörð sinni. Litasamsetningin í settinu og kynningarstiklunni, auk hins einfalda en smellna stefs er hallærisleg en flottur heildarpakki utan um pottþétt form á sjónvarpsefni sem allir fylgjast með, allavega með öðru auganu þó þeir vilji ekki viðurkenni það og stundum þeim báðum.

Alltaf er gaman að horfa á spurningaþætti og stemmningin var hin besta í þessum pakka. Þóra og Sigmar hafa staðið sig vel að halda utan um þáttinn. Liðin oftast nær verið mjög góð og fókusinn er hraður og góður. Sumir ekki tekið sig alvarlega, sem er mjög gott í og með. Enda á þetta að vera mest til gamans gert og baráttuhugurinn í keppninni á að vera að standa vörð um heiður sinnar heimabyggðar. Flott líka að hafa fólk með ættartengsl en sem býr ekki lengur þar, auk þess sem nýbúar taka þátt að auki.

Þetta voru þættir sem renna vel í gegn og þeir sem hafa virkilega gaman af spurningaþáttum áttu mjög auðvelt með að falla inn í stemmninguna í þessum, hvort sem fylgst var með frá upphafi eða bara til að fylgjast með keppni þar sem heimabyggðin tók þátt. Gott að vita að þátturinn muni halda áfram næsta vetur. Þóra var sérstaklega flott í kvöld, en ég taldi á tímabili að hún myndi kannski eiga barnið sitt í þættinum, eða kannski í einhverju auglýsingahléinu, þó stutt séu.

Fannst samt spes að enginn skyldi þekkja matarmenninguna sem mæld er í Sæmundi og Eyvindi. Sko, þetta er ekki flókið. Sæmundur í vinnugallanum er mjólkurkexið frá Frón og Sæmundur í sparigallanum er kremkexið frá Frón. Spurt var um hið síðarnefnda í lokaspurningunni, sem reyndar var bara metin á fimm stig. Reykvíkingarnir horfðu þess í stað til Eyvindar og giskuðu á kjöt í karrý.

Eyvindur er nafn yfir súpukjöt í hinum ýmsu myndum. Kjöt í karrý, sem nota bene er uppáhaldsmaturinn minn, er nefnt hjá gárungunum því miður geðslega nafni Eyvindur með hor. Kjötsúpa er nefnd bara Eyvindur og kubbasteik, steikt súpukjöt, er auðvitað Eyvindur í sparifötunum.

Viðeigandi lokaspurning að taka fyrir þessa skemmtilegu matarmenningu og orðalag tengd henni. Verst af öllu að enginn landsbyggðarbær komst í úrslitin. Auðvitað vorum við ósátt hér með að Pálmi, Erlingur og Arnbjörg Hlíf komust ekki í úrslitin, en hey, það gengur bara betur næst!

Kópavogur vann Útsvar