Glæsilegur sigur - nýjir tímar í kvennaboltanum?

Stelpurnar okkar stóðu sig frábærlega í dag og burstuðu slóvenska liðið í sumarblíðunni 5-0; takk fyrir! Glæsilegur sigur, stelpurnar áttu hann svo sannarlega skilið. Liðsandinn og stemmningin skein af liðinu og þær fóru algjörlega á kostum. Margrét Lára, íþróttamaður ársins 2007, var stjarna leiksins og sýnir enn og aftur hversu góð hún er.

Ekki fer á milli mála að þetta landslið er að blómstra - þjálfari og leikmenn samstíga í góðum verkum. Þarna er gott starf til fjölda ára að skila sér svo sannarlega. Auðvitað eru nýjir tímar í kvennaboltanum. Fókusinn er nú á kvennalandsliðið mun frekar en karlaliðið, sem er heillum horfið og í tómum vandræðum. Nú flykkist fólk á völlinn til að sjá stelpurnar okkar, sem eru að uppskera flott.

Þetta er auðvitað stórglæsilegur árangur - loksins er kvennaboltinn að fá verðskuldaðan sess. Nú er hann í ljóma sigursældar og góðs árangurs. Þeir dagar eru liðnir að litið var á kvennaboltann sem minna spennandi en karlaboltann. Svo góður árangur byggir ekki bara góða liðsheild heldur tryggir að landsmenn vilja fylgjast með. Landsmenn hafa sjaldan stutt eins vel við bakið á kvennalandsliðinu og nú, enda er stemmningin þannig að landsmenn fylgjast með.

Ekki fer á milli mála, eftir þennan sigur og á Serbum í fyrra, að þetta er lið sem eru allir vegir færir. Þetta er lið sem getur fært góða sigra, liðsheildin er öflug og landsmenn styðja stelpurnar 110%. Það allt skiptir máli. Þetta er blanda sem getur varla klikkað. Það sjáum við vel á þessum fagra júnídegi.

Ísland vann stórsigur á Slóveníu

Ólafur Ragnar heiðrar Steingrím Hermannsson

Á morgun verður Steingrímur Hermannsson, fyrrum forsætisráðherra, áttræður. Afmælinu verður fagnað með málþingi í Kópavogi. Athygli vekur að Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, mun flytja þar ræðu Steingrími til heiðurs. Steingrímur og Ólafur Ragnar hafa lengi unnið saman í stjórnmálum, en þeir voru í þrjú ár samstarfsfélagar í síðustu vinstristjórn á Íslandi, 1988-1991, þar sem Steingrímur var forsætisráðherra en Ólafur Ragnar var fjármálaráðherra.

Langt er um liðið síðan Ólafur Ragnar hóf stjórnmálaferil sinn, sem varð stormasamur og litríkur en hann kom við í nokkrum flokkum áður en hann hélt til Bessastaða og sagði sig þá úr Alþýðubandalaginu, þar sem hann var formaður í átta ár. Fyrstu skrefin voru þó stigin innan Framsóknarflokksins. Alla tíð var Ólafur Ragnar umdeildur, ekki síður innan Framsóknarflokksins en á öðrum þeim vettvangi sem hann valdi sér áður en að hann varð forseti Íslands, með fyrri eiginkonu sína, Guðrúnu Katrínu Þorbergsdóttur, sér við hlið fyrir tólf árum. Hin mikla gæfa Ólafs Ragnars var þá að vera vel giftur.

Ólafur Ragnar sat í miðstjórn Framsóknarflokksins 1967-1974 og í framkvæmdastjórn 1969-1973. Á þessum fyrstu árum Ólafs Ragnars í Framsóknarflokknum var Eysteinn Jónsson, formaður flokksins. Eysteinn var öflugur maður í íslenskri stjórnmálabaráttu. Hann varð yngstur allra ráðherra, leiddi flokkinn og var lengi forystumaður á sínum heimavelli í pólitík fyrir austan. Í skjóli Eysteins Jónssonar hóf Ólafur Ragnar Grímsson stjórnmálaþátttöku sína. Það kom mér því ekki að óvörum þegar forsetinn Ólafur Ragnar Grímsson flutti ávarp til heiðurs Eysteini á aldarafmæli hans í nóvember 2006.

Þar var talað af virðingu um pólitísk verk Eysteins og forystu hans. Eysteinn varð aldrei forsætisráðherra, en setti mikið mark á Framsóknarflokkinn og pólitískt landslag um áratugaskeið. Sennilega er ekki ofmælt að framsóknarleiðtoginn Eysteinn hafi verið pólitískur lærifaðir Ólafs Ragnars og leikið lykilhlutverk í hans pólitíska lífi. Þetta staðfestir Ólafur Ragnar í aldargreininni og minningargrein sumarið 1993. Þar segir Ólafur Ragnar frá bílferð þeirra og Sólveigar, eiginkonu Eysteins, en hann var þá að keyra þeim á milli staða, ungur maður á leið til náms erlendis.

Segir Ólafur Ragnar svo í minningargreininni um það er Eysteinn, þar í þeirri ferð, tilkynnti Ólafi Ragnari að hann ætlaði að hætta formennsku í flokknum árið 1968: Í skugga sólarinnar, sem sleikti hin sögufrægu fjöll, sagði hann mér að nú ætlaði hann að hætta formennsku í Framsóknarflokknum. Rétti tíminn væri kominn. Honum varð ekki þokað þótt ég beitti öllum þrótti og ákafa ungs manns til að telja honum hughvarf. Auðvitað lét svo sterkur stofn íslenskra stjórnmála ekki ungan strák hagga sér. Hugurinn var skýr. Ákvörðunin hafði verið tekin. Rökin voru margvísleg en þó var fjarri því að hann ætlaði að draga sig í hlé.

Í upphafi áttunda áratugarins lenti Ólafur Ragnar upp á kant við forystu flokksins og hann stofnaði ásamt fleirum ungliðum í Framsóknarflokknum, samtök Möðruvellinga, sem voru til vinstri í flokknum. Ólafur Ragnar vildi kanna þann kost að sameina Framsóknarflokkinn og vinstri flokkana í einn flokk. Ólafur Jóhannesson, sem á þeim tíma var forsætisráðherra og formaður Framsóknarflokksins, var andvígur þessum hugmyndum og Ólafur Ragnar yfirgaf flokkinn ásamt samherjum sínum með miklum hvelli. Hann gekk þá í flokk Hannibals Valdimarssonar, Samtök frjálslyndra og vinstri manna og var t.a.m. formaður framkvæmdastjórnar flokksins 1974-1976. Eftirmálann þekkja allir.

Steingrímur Hermannsson rakti eftirminnilega sameiginlega pólitíska sögu sína og Ólafs Ragnars Grímssonar í ævisögu sinni. Þeir voru ekki samherjar í lykilmálum sem leiddu til þess að Ólafur Ragnar sagði skilið við Framsóknarflokkinn og samstarf við Steingrím Hermannsson, en um tíma leit svo út fyrir að þeir myndu leiða Framsókn saman hlið við hlið. Þeir komu þó saman síðar og mynduðu stjórn sem komst í sögubækurnar fyrir ýmsa hluti. Aftur mætast þeir nú á áttræðisafmæli framsóknarleiðtogans. 

Eflaust mun Ólafur Ragnar mæra afmælisbarnið Steingrím með sama hætti og Eystein, þann stjórnmálamann sem mest mark setti á hann og mótaði til framtíðar. Fróðlegt verður að lesa um hvaða sess Steingrímur skipar í pólitískri sögu hans, nú þegar að Ólafur Ragnar heldur áfram að heiðra framsóknarleiðtoga fyrri tíðar í ræðuhöldum.

Hálendisbjörninn reyndist vera hestur

Jæja, þá er búið að blása af kenninguna um hálendisbjörninn á Hveravöllum. Hálendisbjörninn varð að meinlausu hrossi við nánari athugun, ekki mikil þörf á að hræðast hann. Fannst þessi saga fyrst og fremst fyndin þegar hún var fyrst sett fram í gær, hljómaði fjarstæðukennd og sem hálfgerður farsi eftir allt sem gekk á þegar Einbjörn og Birna á Skaga komu fyrr í þessum mánuði.

Eiginlega er ekki laust við að visst móðursýkisástand hafi ríkt í samfélaginu eftir að sumar bjarnanna hófst og þessar skepnur björguðu fréttagúrkunni fyrir fréttamönnum og okkur fréttafíklunum. Sögurnar um hversu hættulegir birnirnir eru og hvort að hægt sé að veiða þá hafa verið ráðandi í umræðunni og allir virðast vera orðnir ísbjarnasérfræðingar allt í einu. Þeir sem vildu bjarga björnunum voru allt í einu vissir um að þetta væru ekki svo hættulegar skepnur.

En jæja hesturinn á Hveravöllum fær sínar fimmtán mínútur af frægð. Hefði samt bjargað fréttagúrkunni aftur að fá einn ísbjörninn enn í sviðsljósið - fréttamenn gráta eflaust fréttatækifærið sem hálendisbjörn hefði fært þeim svona um hásumarið þegar að Einbjörn og Birna á Skaga skipta ekki lengur svo miklu máli.

Kom ísbjörn upp um hestana?