Er algengt að börn séu tattúveruð eða götuð?

Merkilegt að heyra af þessum tilfellum þar sem börn undir lögaldri eru húðflúruð án leyfis foreldra sinna. Þetta hlýtur að vekja spurningar um hvernig foreldrar bregðist við slíkum tilfellum og hvort þau geti gert eitthvað í stöðunni. Siðleysið er algjört hjá þeim sem taka slíkt verk að sér án þess að kanna aldur þeirra sem vilja tattúvera sig eða gera það vitandi vits að þau hafi ekki leyfi til að taka slíka ákvörðun í ljósi aldurs þeirra. Þeir sem húðflúra hakakross á börn eru ekki merkilegir einstaklingar.

Kannski er hópþrýstingur ein ástæða þess að fólk undir lögaldri telur sig vera að gera hið rétta að tattúvera sig. Slíkt er þó ekki hægt að hætta við síðar þegar það fer í taugarnar á þeim eða það verður ekki lengur í tísku. Ekki er hægt að bakka með slíka ákvörðun. Þeir leika sér að því að húðflúra börn verða að hafa einhverja ábyrgðartilfinningu og reyna að hugleiða siðferðislegu hliðar málsins.

Svo er auðvitað spurningin hversu mörg börn undir lögaldri hafa verið götuð. Slík tilfelli eru ekkert síður ámælisverð en húðflúrun. Ég hef heyrt af nokkrum dæmum þar sem börn hafa tekið ákvörðun um að gera eins og einhverjir vinir þeirra eða þeir sem þau líta upp til, annað hvort þekkja vel eða úr fjölmiðlum, og vilja reyna það sama. Slík aðdáun getur oft verið hrein bölvun.

Húðflúraði hakakross á barn

Verða svipaðar óeirðir á Íslandi og eru í Lettlandi?

Ég held að fyrsta hugsun allra sem heyra af mótmælunum í Riga í Lettlandi sé hvort þetta sé það sem koma skuli hér á Íslandi í kreppunni. Vel má búast við því ef mið er tekið af því að reynt sé að koma í veg fyrir að ráðherrar og aðrir kjörnir fulltrúar sinni störfum sínum á Alþingi, bæði af mótmælum í dag og undir lok síðasta árs þar sem ráðist var inn á Alþingi með öskur og læti. Munurinn er kannski sá að mótmælin hér hafa verið frekar fámenn, t.d. í morgun fyrir utan Alþingi.

Fjarri því er að mótmælin hér á Íslandi hafi verið fjöldamótmæli. Gott dæmi um það eru netskrif um síðustu helgi þar sem fólk var hreinlega grátbeðið um að vera með en ekki heima hjá sér að blóta í einrúmi. Ég held að fjöldinn í mótmælunum hér hafi aldrei farið yfir 10.000, ekki einu sinni þegar mest var í hitanum í nóvember og í kringum fjölmenna borgarafundinn í Háskólabíói. En kannski höfum við ekki enn náð botninum og því mótmælin ekki náð fjöldastyrk ennþá.

Ég hef alltaf verið þeirrar skoðunar að fólk eigi að tjá sig óhikað og mótmæla ef það vill. Málefnaleg mótmæli og traust rök skipta þó mestu máli. Slíkt hefur meiri áhrif en mörgum órar fyrir. Ákvörðun dagsins um að auglýsa bankastjórastöðurnar eru klárlega merki þess að mótmælin hafa virkað og kerfið sé að færast í átt að því að gera upp það sem liðið er.

Nú er mikilvægt að styðja rannsóknarnefnd og saksóknara í því verki að rannsaka allt sem skiptir máli. Svo verður að ráðast hvort ferlið fer rétta leið. Að því loknu munu kjósendur allavega fá tækifærið til að kjósa. Almenningur mun í lok þessa alls gera upp þetta mál sjálft með atkvæði sínu í kjörklefanum.

Óeirðir vegna kreppu í Riga