Stund langþráðrar viðurkenningar í Hollywood

Það var stór stund í sögu bandarísku kvikmyndaakademíunnar þegar að Martin Scorsese hlaut leikstjóraóskarinn fyrir tíu dögum eftir að hafa verið sniðgenginn í Hollywood í þrjá áratugi fyrir kvikmyndir sínar. Hann var utangarðsmaður glyssins í Hollywood. Hann hafði fimm sinnum verið tilnefndur, reyndar ekki verið tilnefndur fyrir frábæra kvikmynd á borð við Taxi Driver, en t.d. tapað fyrir Raging Bull og Goodfellas með áberandi hætti.

Scorsese átti heiðurinn skilið. Það vissu flestir að hann fengi verðlaunin sennilega núna, en margir voru hissa þegar að hann tapaði fyrir tveim árum fyrir The Aviator, glæsilega innsýn í ævi Howards Hughes. Það var háreist stórmynd með glamúr og glysi og margir töldu að þá myndi Hollywood falla fyrir Scorsese, sennilega var myndin markaðssett með það í huga að falla Hollywood í geð, enda var Katharine Hepburn, dálæti kvikmyndaheimsins frá árdögum, ein sögupersónan. Scorsese fór tómhentur heim, en Cate Blanchett sem lék Hepburn vann fyrir túlkun sína.

Það er kannski rétt sem margir segja að The Departed er ekki besta mynd Martin Scorsese. Mér fannst hún þó einna best af þeim fimm myndum sem voru tilnefndar með henni. Það var reyndar orðin ansi æpandi staðreynd að Scorsese hafði ekki hlotið verðlaunin. Ég var nú einn af þeim sem vonaðist eftir að The Aviator fengi óskarinn árið 2005, enda fannst mér hún betri en Million Dollar Baby, þó sú mynd sé vissulega mjög góð. Það hefði allavega orðið stórtíðindi hefði Scorsese tapað aftur nú í kapphlaupinu um óskarinn. Enda fór ekki svo. Ég fann það á mér lengi að nú ætlaði Hollywood að stíga skrefið til fulls til Scorsese, viðurkenna snilld hans í kvikmyndum. Svo fór.

Þetta var svipað móment og fyrir fjórum árum þegar að akademían steig hið stóra og áberandi skref að veita Roman Polanski leikstjóraóskarinn fyrir The Pianist. Það var mjög stór stund. Margir töldu að fortíð hans og umdeilt orðspor myndi koma í veg fyrir það. Enda mátti sjá gleðiglott á andliti Harrison Ford þegar að hann leit í umslagið. Spekingar Hollywood höfðu spáð Rob Marshall óskarnum fyrir Chicago, en sem betur fer fóru verðlaunin ekki þangað. Vonaði ég á þeirri stund að farið yrði alla leið og The Pianist hlyti óskarinn líka sem besta mynd ársins 2002, enda hiklaust í senn langbesta og stórbrotnasta myndin. Svo fór því miður ekki. Chicago vann. Það var átakanlega slappt val.

Það hefur oft gerst í gegnum áranna rás að rangir sigurvegarar hafi orðið á þessum blessuðu óskarsverðlaunum. Ég var einn þeirra sem tók bakföll af ergju þegar að Shakespeare in Love var frekar valin kvikmynd ársins 1998 en Saving Private Ryan, meistaraverk Steven Spielberg. Það var dapurt að fylgjast með því. Miramax keyptu kvikmyndaóskarinn með gylliboðum og valið var umdeilt og leiddi síðar til breytinga á valkerfinu og reglum um gjafir til meðlima í akademíunni, sem velja sigurvegarana. Sem betur fór var þó ekki komið í veg fyrir að Spielberg fengi leikstjóraóskarinn fyrir myndina. Annað slæmt val var þegar að Halle Berry vann leikkonuóskarinn fyrir Monster´s Ball.

Kvikmyndir skipta alltaf máli. Þessi mest áberandi kvikmyndahátíð sögunnar er í brennidepli árlega hjá öllum kvikmyndaspekingum. Það er því ekki sama í huga þeirra hvernig þau fara. Fyrst og fremst var þetta gleðileg óskarsverðlaunahátíð að þessu sinni fyrir þær sakir að Scorsese og Ennio Morricone fengu loksins verðlaunin. Það var löngu tímabært. Morricone er besta kvikmyndatónskáld sögunnar. Fjögur tónverk hans eru hér í spilaranum.

Athugasemdir

[Steini Briem (IP-tala skráð) 8.3.2007 kl. 00:06]

Það besta við kvikmyndir er að Ingrid Bergman er alltaf jafn ung. "Play it once, Sam." (Ilsa Lund sagði víst aldrei "Play it again, Sam" í Casablanca.)

[Stefán Friðrik Stefánsson, 8.3.2007 kl. 00:10]

Nákvæmlega. Hún sagði það aldrei, merkilegt nokk. En mikið er það annars mikil brill mynd. Verður aldrei léleg.

mbk.

[Steini Briem (IP-tala skráð) 8.3.2007 kl. 00:17]

Ein af nokkrum myndum sem ég verð aldrei leiður á. Hún er bara snilld og ég get eiginlega ekki hugsað mér annan en Bogart sem Rick Blaine.