Löng bið frjálslyndra eftir framkvæmdastjóra

Það hefur vakið mikla athygli að enn hefur Sigurjón Þórðarson, fyrrum alþingismaður, ekki verið formlega ráðinn framkvæmdastjóri Frjálslynda flokksins, þrátt fyrir orðróm um það úr öllum áttum í allt sumar. Það eru að verða fjórir mánuðir liðnir frá því að Sigurjón missti þingsæti sitt og honum vantar því eflaust verkefni. Biðlaunatíma hans er lokið nú, enda sat hann aðeins eitt kjörtímabil á þingi.

Þessi farsi frjálslyndra um valdasessa innan flokksins hafa vakið athygli. Hann hefur staðið lengi og náði sennilega hámarki fyrir tæpu ári er Margréti Sverrisdóttur var sagt upp sem framkvæmdastjóra flokksins. Eftir að Sigurjón missti þingsætið eftir að hafa tapað þingbaráttu sinni fyrir endurkjöri hér í Norðausturkjördæmi hefur hann verið í lausu lofti, en það hafa fleiri fyrrum þingmenn þeirra verið líka, en Magnús Þór Hafsteinsson, varaformaður flokksins, er ennfremur án pólitísks hlutverks, hafandi misst þingsæti sitt.

Það hefur verið athyglisvert að heyra umræðuna um þetta mánuðum saman og skiljanlegt að ekki sé rólegt yfir, hafi Sigurjóni verið lofað fyrir löngu starfinu. Reyndar hef ég heyrt margar sögur um að allt flokksstarf Frjálslynda flokksins hafi verið sett á pásu eftir kosningarnar í vor. Þingflokkurinn var endurnýjaður þar fyrir utan formanninn Guðjón Arnar Kristjánsson og lykilmenn í fyrri þingflokki féllu af þingi. Enn hefur ekki verið haldinn miðstjórnarfundur í flokknum og virðist óvissa yfir því hver fari með völdin í flokknum fyrst að formaður flokksins hafi ekki boðað slíkan fund til að stokka upp kapal flokksins og efna að því er virðist þetta loforð.

Reyndar finnst mér athyglisvert að heyra að Sigurjóni hafi verið lofað þessu embætti fyrir kosningar þar sem baráttan hér hafi verið talin vonlaus. Það sáu allir hér í vor að Sigurjón barðist á hæl og hnakka fyrir endurkjöri, hann keyrði kjördæmið fram og til baka, hélt fundi og var mjög virkur. Barátta hans fyrir endurkjöri var mjög einbeitt og hann ætlaði sér virkilega að verja sætið. Samt sem áður hefði mátt segja honum strax að baráttan væri nær vonlaust. Enda fór það svo. Hann var giska fjarri endurkjöri og í raun var lítil von á því alla tíð. Flokkurinn hlaut aðeins 0,3% meira en í kosningunum 2003 er Brynjar Sigurðsson leiddi listann.

Það hafa verið kjaftasögur um að Sigurjón hafi þurft að bíða svo lengi eftir stöðunni því að hann hafi þurft að klára biðlaunatíma sinn. Frjálslyndir bera þó mjög á móti því. Ef svo er ekki virðist formaðurinn ekki hafa sterk tök á flokknum. Ef hann getur ekki komið fram með val sitt á framkvæmdastjóra og óskað eftir stuðningi æðstu stofnana flokksins við það val getur staða hans varla verið beysin. Þingflokkur Frjálslynda flokksins breyttist mikið í vor og þar varð athyglisverð blanda í mannvali og eflaust voru ekki allir á eitt sáttir um hvernig það raðaðist upp.

Margir hljóta að velta fyrir sér stöðu varaformannsins sem er mjög veik, verandi utan þings næstu fjögur árin og það yrðu varla stórfréttir þó einhverra þingmanna flokksins myndu vilja þá stöðu. Enda getur margt gerst í stjórnmálum á fjórum árum. Það verður þó mest spennandi hversu lengi bið frjálslyndra eftir framkvæmdastjóra verði - hversu lengi þó sérstaklega Sigurjón Þórðarson verði að bíða.

Ráðning framkvæmdastjóra Frjálslynda flokksins ekki frágengin

Athugasemdir

[Jens Guð, 6.9.2007 kl. 04:38]

  Það skal alveg játað,  Stefán,  að þetta mál er dálítið vandræðalegt fyrir okkur í Frjálslynda flokknum.  Það hefur ekkert með kjaftasögur að gera.  Ég get vottað að þú skýrir satt og rétt frá. 

  Auðvitað væri best fyrir okkur í Frjálslynda flokknum að leysa málið innanhúss.  En það er heldur engin ástæða til að leyna þessu vandamáli.  Við störfum fyrir opnum tjöldum og viljum að starfsemi stjórnmálaflokka sé gegnsæ.  Meðal annars það sem lýtur að fjármálum.

  Formaður okkar,  Guðjón A.  Kristjánsson,  er orðheldinn maður og heiðarlegur.  Hann vill standa við sitt.  Enda skiptir trúverðugleiki og staðfesta formanns öllu fyrir stjórnmálaflokk.