Nektin selur

Það er ekki hægt að segja annað en að nektin selji í nútímasamfélaginu sem við lifum í. Það þarf ekki að horfa lengi í kringum sig í blöðum, á netinu og sjónvarpi... eða mörgum öðrum þáttum til að sjá það. Tímarnir eru afgerandi og boðskapurinn er það líka. Hilmir Snær Guðnason er orðinn þekktur fyrir nektina og hann hefur því ekki beint fetað í fótspor Egils Ólafssonar, í laginu Slá í gegn, sem söng um að hann myndi gera allt fyrir frægðina nema að koma nakinn fram. Hann hefur þorað að sýna allt í kvikmyndum og á sviði og hikar ekki beint.

Nekt er líka orðin meira áberandi í kvikmyndum og leikhúsi. Öll höfum við sennilega upplifað það að með einhverjum hætti er haldið á þær brautir. Ekki er langt síðan að við sáum alþjóðakynningu á leikriti, bresku leikriti meira að segja. Þar var nekt grunnþema í kynningu. Aðalleikarinn gerði Harry Potter ljóslifandi á hvíta tjaldinu fyrir tæpum áratug. Það þarf sennilega varla að taka það fram að með kynningarmyndunum einum var tryggð metaðsókn á verkið. Það blasti bara við öllum, þurfti ekkert að ræða það neitt meira.

Fyrir áratug var leikritið Blue Room kynnt með nektinni. Í verkinu sem sýnt var í London var nekt grunnurinn og aðalleikkonan var Nicole Kidman, sem síðar hlaut óskarsverðlaunin fyrir The Hours og er ein vinsælasta leikkona sinnar kynslóðar. Leikritið sem slíkt féll í skuggann. Þið megið geta þrisvar hvað stóð mest eftir sýninguna. Fyrir nokkrum árum var svo The Graduate sýnt í London líka. Vita nú allir um hvað það snýst eftir myndina guðdómlegu frá 1967 með Dustin Hoffman og Anne Bancroft. Allir vita líka hvað vakti mesta athygli í sviðsuppfærslunni.

En er þetta kannski bara tákn tímans? Það hefur sjálfsagt hver og einn sína skoðun, sína sýn á það. En þetta vekur athygli.

Hilmir Snær nakinn í kvikmyndum