Mun tilfinningasemi Hillary bæta stöðu hennar?

Það var merkilegt móment á lokaspretti forkosningabaráttunnar í New Hampshire að sjá Hillary Rodham Clinton sýna alvöru tilfinningar á fundi með kvenkyns kjósendum á kaffihúsi í Portsmouth. Hvort sem þetta var ekta eða fals var þetta merkileg stund, enda er þetta í fyrsta skipti sem virkilega sést að Hillary er mennsk, opnaði inn fyrir skelina og sýndi að hún getur bognað, er ekki prógrammerað eða tilfinningalaust vélmenni. Meira að segja sýndi hún ekki svona tilfinningar í mesta hita Lewinsky-málsins fyrir áratug, þegar að hefði verið full ástæða til eiginlega, en þá stóð hjónaband Clinton-hjónanna tæpast.

Það hefur verið talað fram og til baka í dag um hvort að þetta hafi verið raunveruleg viðbrögð eða innlegg á viðkvæmum tímapunkti. Tel að það skipti ekki máli, þetta voru tilfinningar sem hún varð að koma til skila. Það er líka eðlilegt að manneskja sem er undir þeirri pressu og Hillary hefur verið í sýni einhverjar tilfinningar. Pólitíkin hefur alla tíð verið megingrunnur tilveru Hillary, hún hefur verið harðskeytt og öflug í pólitískri baráttu og það er allavega orðið mjög langt síðan að hún hefur beygt af og opnað skelina sína. Þetta var allavega viðkvæmt augnablik og þarf varla að koma að óvörum, eins og staðan er eiginlega orðin.

Hillary hefur allt frá því að Clinton forseti yfirgaf Hvíta húsið verið að byggja upp eigin stjórnmálaferil, lengst af áður var hún konan við hlið eiginmannsins. Hún hefur haft ambisjónir og hefur líka haft öflugan sess á alþjóðavettvangi. Allt sem hún hefur byggt er í raun undir í New Hampshire og í þessari forkosningabaráttu. Bylgjan sem hefur verið til Barack Obama er sú mesta og óvæntasta sem hefur verið í bandarískum stjórnmálum síðan að Bill Clinton gerði Demókrataflokkinn að sínum og eðlilegt að hún bogni í þessum þunga. Ekki einu sinni fyrir mánuði hefði því verið spáð að Obama myndi fanga athygli hvítra kjósenda.

Þetta er að mörgu leyti örlagadagur fyrir Hillary. Hún má alls ekki við þungum skelli í dag. Hann gæti verið handan við hornið, fari allt á versta veg er hættan á því að öldungadeildarþingmenn sem setið hafa á sér og beðið eftir framvindu mála í þessari kosningabaráttu fari að styðja Obama og ekki verði í raun við neitt ráðið. Hillary veit því að þetta eru örlagaríkir dagar. Og það er mannlegt að bogna, meira að segja þegar að maður á fulla vasa kosningafjár og góða ferilskrá, sem virðist ekki skipta máli.

Tilfinning mín er að Hillary hafi bætt við sig fylgi eftir að hún breytti um kúrs í baráttunni á sunnudag, eftir frekar glataðan málstað og innihaldslausa baráttu, enda virkaði hún eins og róbót á kosningafundum; fjarlæg og tóm. En hvort það var of seint að breyta áherslum ræðst í kvöld. Þetta verður spennandi forkosningakvöld. New Hampshire hefur oft ráðið örlögum frambjóðenda - það gerir það hiklaust í kvöld. Sama hvernig fer.

Athugasemdir

[HP Foss, 8.1.2008 kl. 17:52]

Mér finnst með ólíkindum hvað þú ert vel inní öllum mögulegum og ómögulegum málum. Hvergi virðast menn koma að tómum kofunum hjá þér og maður hefur það á tilfinningunni að þú sért búinn að kynna þér fréttaefnið betur en blaðamennirnir sjálfir.   

[Guðmundur H (IP-tala skráð) 8.1.2008 kl. 18:01]

Mér leiðist orðið "móment" í þessum annars fína texta þínum. Hvernig væri að nota íslenskt orð? Augnablik kemur fyrst í hugann.

[Stefán Friðrik Stefánsson, 8.1.2008 kl. 18:05]

Hef bara á áhuga á stjórnmálum HP Foss, þegar að maður hefur áhuga á því sem maður er að skrifa um og fylgist með því af áhuga er gaman að skrifa um það.

Varðandi orðið móment að þá nota ég það oft, má vera að sumum mislíki það, en ég get samt ekki sagt annað en að hér sé skrifuð fín íslenska, það er lítið um málfræðivillur hjá mér eða vondan texta heilt yfir.

mbk.

[HP Foss, 8.1.2008 kl. 18:21]

Mættir samt skrifa " þegar maður hefur..." í stað "þegar að maður hefur...", fyrst við erum nú farnir að ræða íslenskt mál.

[Paul Nikolov, 8.1.2008 kl. 22:06]

Jæja, mér sýnast að Obama hefur unnið Naw Hampshire samkvæmt síðasta könnun. Clinton hefur lofaði að halda áfram hvað sem er til 5. febrúar. Hún gefast ekki upp auðveldlega.

Tekið eftir hvernig Edwards kom til að vernda Obama líka. Edwards er sem stendur í þriðju sæti. Honum hefur líklega dettur í hug að hann sigrar ekki, og er að reyna núna að komast að vera varaforseti frambjóðandi. 

Hvað sem er, er það spennandi kosning. Það er fyrsta sinn í tæp 50 að enginn forseti eða varaforseti er að bjóða sig fram. Það eitt sem ég er viss um er að Bandaríkin myndi ekki kjósa maður eins hægrisinnir og Bush.

Spennandi efni og álit þitt á þessi kosning er alltaf fræðandi.  

[Stefán Friðrik Stefánsson, 8.1.2008 kl. 23:03]

HP Foss: Ég er ekki fullkominn í málfræði, það eru það fáir. En ég held að það séu ekki margar villur hér eða vont málfar. Held að það séu margir á moggablogginu mun verr staddir í málfræði en ég.

Paul: Takk kærlega fyrir kommentið. Hef alltaf haft einlægan og mikinn áhuga á bandarískum stjórnmálum. Ekkert síður stúderað demókrata en repúblikana. Var einn þeirra sem var mjög hrifinn af því hvernig Clinton tæklaði forsetakosningarnar 1992. Það var ekki hægt annað en dást að innkomu hans og hversu ferska nálgun hann tók. Clinton stuðaði og var misjafn, en ég hef alltaf haft gaman af þeim hjónum. Hef stúderað þau mikið.

Gott að þú hafir gaman af að lesa skrifin. Skrifa allavega af áhuga, þetta eru spennandi tímar, enda finnur maður vinda breytinganna núna. Spurning um hvort að Hillary nær að standast þær kröfur sem eru gerðar til breytinga með stuðningi við Obama. Erfitt að segja.

Þetta er í fyrsta skipti frá 1928 sem hvorki forseti eða varaforseti eru í forkosningaferlinu og fyrstu kosningarnar frá 1952 þar sem hvorki forseti eða varaforseti verða í sjálfum forsetakosningunum. Mikil tímamót. Þetta verður spennandi. Endilega sendu mér línu varðandi kosningarnar þegar að þú vilt hafa samband.

mbk.