Sorglegt mál úr fortíðinni

Breiðavíkurmálið er einn dökkasti bletturinn yfir samfélaginu frá liðnum áratugum og hefur fylgt okkur inn í nýja öld. Skýrsla Breiðavíkurnefndarinnar er áfellisdómur yfir öllu málinu, þar sem mörg alvarleg mistök voru gerð af hálfu stjórnvalda á þeim tíma. Það er hið eina rétta að stjórnvöld nú biðji þá sem urðu fyrir skaða þar afsökunar og borgi þeim skaðabætur.

Það var sláandi að hlusta á lýsingar af því sem gerðist á drengjaheimilinu í Breiðavík fyrir áratugum í Kastljósþættir fyrir rúmu ári; sorglegt og nísti í hjartastað. Það hversu lengi þögnin stóð um afbrotin í Breiðuvík er vitnisburður um það að það verður að tala um kynferðislegt ofbeldi hreint út og því miður hefur komið í ljós að þeim sem var treyst fyrir velferð brothættra barna í vanda brugðust stórlega.

Það að lýsingar á kynferðisofbeldinu og líkamlegum barsmíðum sem börn þurftu að þola komist fyrst í umræðuna fyrir alvöru nú er að mínu mati stóralvarlegt mál. Hversvegna var þetta mál í þagnarhjúpi öll þessi ár? Hvar var eftirlitið á þessum tíma eiginlega og hvar voru þeir sem báru ábyrgð á málaflokknum? Með skýrslunni er mörgum spurningum svarað, en eðli afbrotanna hvílir enn sem mara og mun væntanlega gera það alla tíð.

Þetta er mikill áfellisdómur yfir þeim sem héldu á málum á þessum tíma. Það er því ekki til of mikils mælst að stjórnvöld dagsins í dag biðji þessa menn opinberlega afsökunar á því að hafa verið neyddir til vistar á þessum vítisstað sem þetta heimili hefur verið.

Urðu fyrir margskonar ofbeldi