Forseti í háleitum skýjaborgum

Ólafur Ragnar Grímsson ávarpaði í dag þjóðina frá Bessastöðum í ellefta skiptið á nýársdegi á stormasömum forsetaferli sínum. Um mitt ávarpið var ég farinn að fá það mjög sterklega á tilfinninguna að þessi forseti liti á sig sem alheimsleiðtoga og sérstakt sameiningartákn alls heimsins. Hann var farinn að minna mig á Ástþór Magnússon eins og hann varð mest innlifaðastur í að breyta forsetaembættinu í einhvern alheimsfriðarvettvang án innistæðu.

Ég tek Ólaf Ragnar ekki það hátíðlega, í sannleika sagt, að líta á hann sem mann sem markar vinda alheimsins og hefur lykiláhrif á alþjóðastjórnmál með vist sinni á Bessastöðum. Merkilegust fannst mér ummæli Ólafs Ragnars um að aðrir þjóðarleiðtogar væru farnir að gefa gaum ummælum hans í áramótaávarpi á nýársdag 1998 um loftslagsmál. Ég tek því mátulega og undrast satt best að segja þessi ummæli og það sjálfhól sem mér fannst þetta vera. Menn hafa alla tíð hugsað um loftslagsmál og ummæli Ólafs eru engin þáttaskil í þeim efnum, þó hann telji það kannski sjálfur.

Verksvið forseta Íslands á að vera hér heima á Íslandi og hann á að sinna málefnum okkar og vera sameiningartákn okkar. Forseti Íslands verður vængbrotinn þegar að hann getur ekki verið trúverðugur sem sameiningartákn allra landsmanna. Ég hef ekki litið á þennan forseta sem sameiningartákn eftir blaðamannafundinn skrautlega á Bessastöðum sumarið 2004 þegar að hann beitti 26. grein stjórnarskrár með sögulegum hætti. Átök um embættið hafa verið í forsetatíð hans og honum hefur ekki auðnast að gera það að sameiningartákni allra landsmanna eins og forverar hans. Þjóðin er sundruð í fylkingar um þennan forseta.

Ég get ekki annað sagt en að ég tel forsetann vera í skýjaborgum yfir að tala fyrir alþjóðlegu samstarfi með þeim hætti sem hann gerði í ávarpinu. Það er allt í lagi að impra á málum og ræða stöðu heimsins en forseti Íslands getur aldrei verið alheimsfriðarleiðtogi eða málsvari alþjóðastjórnmála með meira áberandi hætti en þeim að láta í veðri vaka hitt og þetta, segja álit sitt. Mér finnst það standa forseta Íslands nær að verða það sameiningartákn sem hann hefði átt að reyna að helga sig í að verða. Ég er einn þeirra sem er ekki sáttur við þennan forseta og finnst hann ekki hafa unnið með þeim hætti að efla virðingu embættisins.

Ólafur Ragnar er og hefur alla tíð verið pólitískur bardagamaður. Það sést á öllum hans orðum og gjörðum. Sjálfur hef ég alla tíð verið andvígur því að einstaklingur með fortíð úr stjórnmálum verði forseti. Það sem við þurfum er sameiningartákn sem getur verið fulltrúi okkar allra og verið óbundinn af pólitískum væringum. Þannig forsetar voru Kristján Eldjárn og Vigdís Finnbogadóttir. Þannig forseta þurfum við á eftir Ólafi Ragnari, sem vonandi hættir á næsta ári.

Athugasemdir

[Sigríður Laufey Einarsdóttir, 2.1.2007 kl. 01:35]

Er samála flestu í þessum góða pistli. Kaus ekki Ólaf Ragnar en fannst hann vaxa mjög í starfi þangað til hann hélt blaðamannafundinn skrautlega sem þú nefndir, var búin að ætla mér að kjósa hann þá. Skrifaðir reyndar grein í Mbl. á móti honum sem forseta eftir það, hef oft orðið að þola mótlæti vegna þess.

Að mínu mati var alls ekki nógu mikilvæg ástæða til fyrir forsetann að skipta sér af ákvörðun Alþingis. Eiitthvað í hjarta mínu særði mig djúpt og hef ekki getað fyrirgefið forsetanum.

 Það sem verra er að hann skemmdi/eyðilagði forsetaframboðið þannig að erfitt verður að kjósa nokkurn sem sameiningartákn með þeim reglum sem nú gilda um forsetakosningar.

Heyrist ekki mikið frá stjórnarskrárnefnd ennþá. Það væri nauðsynlegt að breyta kosningalögum um forsetskosningar þannig að tvær umferðar yrðu og þá kosið um tvo efstu hvort sem frambjóðendur yrðu tveir eða fleiri.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 2.1.2007 kl. 09:07]

Það má alveg muna það að í loftslagsmálunum hefur forsetinn lengi haldið fram öfga hrakspánni um stöðvun Golfstraumsins, sem er hugsanleg eftir líkanaspám (þarf samt ekki að þýða kólnun, hlýnun andrúmsloftsins vegur upp á móti) en ekki sennileg og margar nýjar ransóknir sýna góða heilsu straumsins, eins og þetta muni bara verða án nokkurs vafa. Ísöldin komi. Forsetinn er ekki ýkja trúverðugur talsmaður um afleiðingarnar af völdum hlýnununar vegna gróðurhúsaáhrifa. Þar breytir engu þó hann sé forseti. Fínn pistill!

[Magnús Guðjónsson, 2.1.2007 kl. 12:42]

Það er líklega rétt að það hafi gustað um Ólaf Ragnar, það hefði líklega gert það þó hann hefði ekkert gert, Sjáfstæðismenn hafa aldrei þolað að hann yrði forseti, Davíð hataði hann og þá náttúrlega allmargir líka fylgisveinar hans. Ég ætla rétt að vona að sjálfsæðismönnum takist ekki að kaupa forsetaembættið í næstu kosningum

[Hallgrimur Viðar Arnarson (IP-tala skráð) 2.1.2007 kl. 12:59]

Góð grein sem segir flestar skoðanir mínar á Ólafi.Forseti vor er svo mótsagnakenndur persónuleiki að manni verður stundum illt í maganum. Þó svo að ég sé Sjálfstæðismaður þá verð ég að líta hlutlaust á hann. Ef ég geri það þá er ég samt ekki ánægður með hann. Útgjöld Forsætisembættisins hafa aldrei verið hærri. Dramantíkinn í kringum embættið aldrei verið meiri og því miður finnst mér hrokinn og montið hafa aukist með árunum.

[Jónas Björgvin Antonsson, 2.1.2007 kl. 15:15]

Ég held þú sért að láta persónuna Ólaf flækjast fyrir þér. Það er hollt að horfa framhjá því hver segir og hlusta frekar eftir því hvað er sagt.

Ég tel t.a.m. að það sé í góðu lagi að setja markið hátt og trúa því að maður (eða við Íslendingar) geti haft áhrif. Það er skárra en sjónarmið Geirs flokksforingja að við séum svo lítil og smá að enginn taki mark á okkur eða hlusti á það sem við höfum að segja.

Mér finnst ekkert að því að reyna að beita sér fyrir því að hugað sé að umhverfismálum á heimsvísu. Ég tel rétt að þetta land hafi töluvert fram að færa í þeim efnum og að við getum haft áhrif. Held að útrás atvinnulífsins lýsi því best hversu mikil áhrif lítil þjóð getur haft. Það er smáhyggja að álíta sig svo lítils virði að ekki megi hafa uppi stóra drauma og mikil áform. Öðruvísi gerist fátt - sennilega ekki neitt. Ætli það hafi ekki verið sagt um flestar mestu mannanna hugmyndir að þær væru galnar, óraunhæfar og þar frameftir götunum.

Ég hef aldrei kosið Ólaf Ragnar. Ég hef ekkert sérstakt álit á honum. En ég læt það ekki þvælast fyrir mér þegar mér finnst hann segja eitthvað af viti.

J#

[Árni Gunnarsson frá Reykjum (IP-tala skráð) 2.1.2007 kl. 20:45]

Gott hjá þér Jónas Björgvin. Það eru landlæg veikindi á landi voru að meta fyrst hver segir og síðan hvað sagt var. Vanmetakennd sjálfstæðismanna í garð Ólafs Ragnars hefur vanað þá til æviloka í mati á orðum og gjörðum forsetans. Sem gamall bóndi veit ég hvað vönun er skelfileg fötlun. Auðvitað er Ólafur annarar stærðar en þessir vansælu íhaldstittir. Þeir ættu frekar að fela andlega vamburði sína í því að hæla honum og láta sem þeir séu á sömu skoðun. Mesta niðurlæging Íslandssögunnar í tilliti stjórnsýslu var  auðvitað hænsnahússumræðan um fjölmiðlalögin sem illu heilli fór fram á Alþingi. Það var djarfleg ákvörðun hjá forsetanum að stöðva þá skelfingu með því að grípa inn í og stöðva. Ég leyfi mér að benda á að til eru upptökur af miklu af þeim fíflagangi öllum. Ég er honum svolítið reiður fyrir að hafa ekki gengið alla leið og krafist þjóðaratkvæðagreiðslu. En Sagan er óhappamönnum erfið og óbilgjörn og hún mun að lokum kveða upp sinn dóm. Þeim dómi þarf Ólafur Ragnar ekki að kvíða að neinu ráði.