Glæsilegt hjá Dalvíkingum

Fiskidagurinn mikli á Dalvík var stórvel heppnaður að þessu sinni eins og áður. Vel á fjórða tug þúsunda einstaklinga voru á Dalvík í gær. Svo vel gekk að aðeins eitt atvik er í fréttum eftir helgina sem leiðinlegt telst að einhverju leyti. Að öðru leyti virðist allt hafa farið vel fram og gengið mjög vel. Það telst gott miðað við allan mannfjöldann sem var staddur á Dalvík.

Held að flestallir sem fóru á fiskidaginn hafi farið þaðan glaðir í hjarta og ánægðir með daginn. Þessi hátíð er mikil rós í hnappagat Dalvíkinga og þeim til mikils sóma. Þeir geta verið stoltir með helgina. Þetta er glæsilegt í einu orði sagt. Þarna tóku heilu fjölskyldurnar saman höndum og unnu alla helgina, buðu heim í mat og byggðu upp notalega stemmningu. Það er mikið mál að halda svona bæjarhátíð svo vel sé og allt verður saman að smella til þess. Það leikur enginn vafi á því að þetta er bæjarhátíð eins og þær gerast bestar.

Einn helsti aðall hátíðarinnar er að þar er allur matur ókeypis. Ég heyrði einhversstaðar að á annað hundrað þúsund matarskammta hafi verið grillaðir og yfir tíu tonn af sjávarfangi hafi verið borðað. Það segir allt sem segja þarf um umfang hátíðarinnar. Fiskidagurinn mikli er kominn til að vera. Það sanna vel viðtökur landsmanna við deginum og góð skipulagning heimamanna sem leggja sig alla í verkefnið. Ég þakka kærlega skipuleggjendum og aðstandendum hátíðarinnar fyrir að veita okkur góða og ánægjulega skemmtun.

Fjölmenni á Fiskideginum mikla

100 dagar liðnir - hvað varð um Madeleine?

100 dagar eru nú liðnir frá því að Madeleine McCann hvarf sporlaust í bænum Praia de Luz á Algarve í Portúgal. Mikil dulúð hefur umlukið málið allt frá fyrsta degi og foreldrar hennar hafa leitt leitina að henni með mjög áberandi hætti í fjölmiðlum. Þetta mál hefur verið hrein skelfing fyrir foreldrana. Samviskubit þeirra yfir stöðunni hlýtur að vera gríðarlega mikið og varla minnkar það með degi hverjum.

Það er merkilegt að nú eftir alla þessa daga og fáar sýnilegar vísbendingar um hvað gerðist að kvöldi fimmtudagsins 3. maí, kvöldið sem Madeleine hvarf að talið berst að hlut foreldranna. Að mörgu leyti er það í miklum dularhjúpi og margir hafa velt því fyrir sér hvernig foreldrarnir gátu skilið dóttur sína eftir á hótelherberginu og framganga þeirra síðan hefur verið eitt stórt spurningamerki. Ljóst er að portúgalska lögreglan vann málið allt of hægt í upphafi og klúðraði væntanlega rannsókninni á upphafsstigi. En hlutur foreldranna hefur ekki síður verið til umræðu en þeirra.

Það segir sig sjálft að eftir hundrað daga hvarf manneskju verður umræðan um hvort að hún sé látin mjög hávær. Þess eru þó dæmi að fólk finnist eftir svo langt hvarf, hafi það verið numið á brott, en þau eru grátlega fá í raun og veru. Svo virðist sem portúgalska lögreglan telji líklegast að Madeleine sé látin. Það er að mörgu leyti ekki óvarlegt mat miðað við stöðu málsins eftir allan þennan tíma. Klúður lögreglunnar er þó mikið og verður aldrei framhjá því litið. Fyrir nokkrum dögum fannst blóð í hótelherbergi McCann-hjónanna. Það er auðvitað kostulegt að það finnist svo seint, enda gæti verið um stórtíðindi í málinu að ræða.

Spurningarnar um framgöngu foreldranna verða æ meira áberandi. Það yrðu athyglisverð endalok ef þau yrðu kærð fyrir vítaverða vanrækslu, eins og fram kemur í fréttinni. Þetta er að mörgu leyti athyglisvert mál. Það er mikilvægt að á það fáist einhver endir. Það verður skelfilegt fari það svo að Madeleine finnist aldrei og aldrei verði ljóst hvað gerðist fyrir 100 dögum.

Fjölmiðlar fjalla enn um málið með sama hætti og var fyrstu vikuna. Hef fylgst talsvert með því íá bresku fréttastöðvunum. Auðvitað vilja þeir fylgja eftir því sem gerðist og reyna að fá svör. Það vilja allir sem fylgjast með. Eftir því sem hver dagur líður aukast þó líkurnar á því að Madeleine sé látin. Vonin minnkar sífellt.

Það er hin napra staðreynd allra mála af þessu tagi, líka þessu auðvitað.

Lögreglan segir mögulegt að Madeleine McCann sé látin

Fiskisúpustemmning í vinakeðju á Dalvík

Ég var að koma heim frá Dalvík, en þar var mikil stemmning á fiskisúpukvöldi. Hafði áður ætlað mér að gista þar eins og í fyrra á fiskidagshelginni þá, en ýmislegt hefur gert það að verkum að svo verður ekki að þessu sinni. En ég mun að sjálfsögðu fara úteftir eftir hádegið á morgun og líta þá á hátíðarhöldin og fá mér grillaðan fisk og fiskborgara með öllu því góða meðlæti sem til staðar er.

Það var gaman að fara úteftir aðeins í kvöld þó að stutt hafi stoppið svosem verið. Það er virkilega notalegt að sjá hversu vel heimamönnum hefur tekist að byggja þennan dag upp með öllu því sem til þarf. Stemmningin er miklu meiri en fyrir ári og hátíðin heldur sífellt áfram að vaxa undir forystu Júlla Júll. Þar hefur verið unnið af krafti árum saman og öllum ljóst að hátíðin er rós í hnappagat bæjarbúa útfrá. Held að fáum sem störtuðu þessum hátíðarhöldum fyrir sex árum hafi í raun órað fyrir því að svo vel myndi ganga sem raun ber vitni.

Vináttukeðja var mynduð á Dalvík í kvöld og þar tók mikill fjöldi þátt. Frú Vigdís Finnbogadóttir, fyrurm forseti, og Karl Sigurbjörnsson, biskup Íslands, fluttu ræður í kirkjunni fyrir athöfnina við vinastundina úti. Það var ánægjulegt að sjá þennan merkilega atburð. Fyrr í dag var fyrsta skóflustungan tekin að menningarhúsi Dalvíkinga við Ráðhúsið. Eins og flestir vita ákvað Sparisjóður Svarfdæla að færa íbúum Dalvíkurbyggðar menningarhúsið að gjöf í febrúar. Við þá athöfn flutti Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, menntamálaráðherra, ávarp. Missti ég af þeirri athöfn en það hefur væntanlega verið gleðileg stund.

Þetta var skemmtileg kvöldstund á Dalvík. Fiskidagurinn mikli hefur gert mikið fyrir Dalvík. Þetta er auðvitað öflug bæjarhátíð. Þar er allur matur og öll skemmtun að mestu ókeypis. Sannkölluð gleðistund. Það geta mörg sveitarfélög lært mikið af því sem Dalvíkingar hafa gert til góðs með þessari hátíð, sem er sannkallaður yndisauki í mannlífið hér í firðinum á hverju ári. Þar eru allir velkomnir og engin hlægileg aldurstakmörk. Þar gleðjast allar kynslóðir saman.

Vináttukeðja og friðardúfur á Dalvík

Fjölmenni á Dalvík - glæsilegt framtak

Á morgun verður Fiskidagurinn mikli haldinn á Dalvík í sjöunda skiptið. Sú hefð hefur skapast að á öðrum laugardegi í ágústmánuði er haldin þessi glæsilega bæjarhátíð við höfnina á Dalvík. Fiskidagurinn hefur tekist með eindæmum vel þau sex ár sem hann hefur áður verið haldinn. Árið 2001 komu um 7.000 manns á hátíðarsvæðið, 2002 um 15.000, 2003 um 23.000, 2004 rúmlega 25.000, 2005 voru þeir 30.000 og í fyrra rúmlega 35.000 manns.

Mikið fjölmenni, yfir 10.000 manns, er þegar komið til Dalvíkur og stefnir í skemmtilega fiskidagshelgi nú rétt eins og hin fyrri árin. Enn ein hefðin hefur skapast í kringum fiskidaginn en það er súpukvöldið nú daginn fyrir fiskidaginn. Það er skemmtilegt upphaf að hátíðinni og góð hefð sem með því er komin til sögunnar. Í kvöld opna íbúar í rúmlega 40 íbúðarhúsum í Dalvíkurbyggð heimili sín fyrir gestum og gangandi. Þeim er boðið upp á súpu og virkilega notaleg stemmning skapast. Það var mjög ánægjulegt að fara í fyrra labbitúr um bæinn og kynna sér það sem var að gerast og verður gaman í kvöld. Allsstaðar er fólki tekið með höfðingsskap, því boðið upp á góðan mat og notalegt andrúmsloft.

Ég bjó í nokkur ár á Dalvík og á þar góða vini, bæði frá árunum í skólanum þar og svo fólk sem ég kynntist í gegnum lífið og tilveruna. Allt alveg yndislegt fólk og það er gott að maður á góðar tengingar þangað - það finn ég alltaf vel þessa helgi sem þessi bæjarhátíð er. Það er svo margt fólk sem vill að maður komi í heimsókn og vill ræða við mann og metur mann mikils. Það er ómetanlegt. Allsstaðar hitti ég fólk á hátíðinni sem maður þekkir og það er jafnan um margt að spjalla, suma hittir maður alltof sjaldan og aðrir eru traustir vinir sem maður er reglulega í sambandi við.

Fiskidagurinn mikli er kominn til að vera, það er engin spurning. Þetta er auðvitað glæsilegt framtak, enda mikil þörf á því að heiðra sjávarútveginn með þessum hætti og borða ljúffengar afurðir úr matarkistu hafsins. Helst er þó gaman að hitta góða félaga og eiga góða stund. Það hefur svo sannarlega tekist á Dalvík á þessum degi að byggja upp yndislega stemmningu og greinilegt á þeim fjölda sem þarna hefur komið saman seinustu árin að fólk skemmtir sér konunglega í góðu veðri og hefur gaman af.

Bendi lesendum að sjálfsögðu á heimasíðu Fiskidagsins mikla og kynna sér dagskrá og atburðina um helgina. Að lokum vil ég auðvitað hvetja alla, sem eiga tök á því, til að skella sér til Dalvíkur á morgun og njóta lífsins og yndislegrar stemmningar þar.

„Ótrúlegt mannhaf “ á Dalvík

Sigrún Björk ver umdeilda ákvörðun sína

Sigrún Björk Jakobsdóttir, bæjarstjóri, hefur nú sent út frá sér yfirlýsingu þar sem hún svarar formlega gagnrýni sem hefur verið beint að henni vegna ákvörðunar bæjaryfirvalda að setja 23 ára aldurstakmark á tjaldsvæði bæjarins um verslunarmannahelgina. Það er skiljanlegt að bæjarstjórinn reyni að verja þessa ákvörðun, enda var hún tekin af henni og það er erfitt að bakka þegar að staðan er orðin með þeim hætti sem við hefur blasað undanfarna daga þar sem ákvörðunin er vægast sagt óvinsæl hérna í bænum og ólga til staðar vegna málsins meðal bæjarbúa.

Þessi ákvörðun væri kannski að mörgu leyti sterk og afgerandi í tilefni þessarar yfirlýsingar ef ekki væri sú veigamikla frétt undanfarna daga að hún nýtur ekki stuðnings meirihluta bæjarstjórnar Akureyrar. Það hefur komið vel fram undanfarna daga að sjö bæjarfulltrúar styðja ekki þessa ákvörðun. Um er því að ræða landlausa ákvörðun, eða ég get ekki tekið öðruvísi til orða miðað við stöðu málsins. Það hefði reyndar þurft að koma betur fram í fréttaflutningi Hildu Jönu Gísladóttur hvaða bæjarfulltrúar væru andsnúnir þessari ákvörðun. En við blasir að meirihlutinn stóð ekki heill að þessari ákvörðun, sumir virðast varla hafa vitað af ákvörðuninni fyrr en hún hafði komist í fjölmiðla.

Það hefur komið vel fram í skrifum mínum að ég styð ekki það að setja frekari aldurstakmark á tjaldsvæðin hér en 18 ár mögulega. Af því leiðir að ég get ekki stutt þessa ákvörðun og stend því auðvitað við fyrri skrif mín um málið. Mér fannst þessi ákvörðun koma seint fram og hún virkaði illa á fólk að mjög miklu leyti. Það að setja bann á að 18-23 ára sjálfráða fólk geti tjaldað hér á Akureyri svo seint var mikið klúður og um er að ræða umdeilda ákvörðun. Það er í sjálfu sér mjög einfalt mál. Þegar að við bætist að meirihluti bæjarstjórnar stendur ekki heill að þessari ákvörðun er réttast að spyrja hvað standi eftir í raun.

Mér finnst undirskriftasöfnun þar sem afsagnar lykilfólks í bæjarmálunum er krafist þó fáránleg. Það er kosið til sveitarstjórna til fjögurra ára og myndu einhverjir segja af sér kæmu bara varamenn kjörinna lista til sögunnar í bæjarstjórn. Það má vel vera að fólk sé ósátt en þessi nálgun að krefjast afsagnar finnst mér vanhugsuð, þó ég skilji viðbrögð þeirra sem eru andsnúnir ákvörðuninni, en ég er auðvitað einn þeirra eins og sést af skrifunum. Hinsvegar mun ég ekki undir nokkrum kringumstæðum skrifa undir mótmælin sem hafa verið í fréttum undanfarna daga.

Vonandi læra allir eitthvað á þessu máli. Það væri auðvitað eðlilegast að farið verði eftir vilja meirihluta bæjarstjórnar og þessi ákvörðun verði ekki sett í framkvæmd aftur. Bæjarstjórinn á Akureyri hefur gengið í gegnum pólitískt napra tíma vegna þessa máls. Ég vona að hún hafi lært eitthvað af þessu máli. Það að ætla að setja aldurstakmörk af þessu tagi, einkum svo seint, hefur skapað umræðu um hátíðina sem slíka. Þá umræðu þarf að taka. Eftir stendur þó að ég mun ekki geta skrifað upp á ákvörðun af þessu tagi og vona að hún sé úr sögunni.

Ákvörðun um að banna ungmennum að tjalda tekin af illri nausyn

Undarleg ákvörðun - pólitísk krísa á Akureyri

Það hefur ekki farið framhjá neinum manni að mikil pólitísk krísa hefur skapast hér á Akureyri vegna þeirrar ákvörðunar bæjaryfirvalda að meina 18-23 ára fólki aðgang að tjaldsvæðum bæjarins. Mikið hefur verið rætt og ritað um þessi mál. Um það verður ekki deilt að hátíðarhöldin um verslunarmannahelgina hér á Akureyri voru háð meira og minna í skugga þessarar ákvörðunar sem var umdeild og hefur verið tekist á um hana í kastljósi fjölmiðla, sem er að mörgu leyti mjög eðlilegt.

Mér fannst þessi ákvörðun bæjaryfirvalda með hreinum ólíkindum, einkum og sér í lagi að 18-23 ára einstaklingar eru orðnir lögráða. Ég hef hvergi á nokkrum vettvangi sem ég hef fylgst með og heyrt rökstuðninga með og á móti þessum fáránlegu aldurstakmörkum heyrt þeirri spurningu svarað af hverju mörkin voru sett við 23 ára aldur. Af hverju ekki 22 ára, nú eða 24 ára, eða kannski 25 ára? Þessi tala meikar verulega lítinn sens í huga mér og hef ég velt þessu máli verulega fyrir mér. 20 ára aldurstakmark hefði kannski verið skiljanlegt að vissu marki vegna áfengiskaupaaldurs, þó að það sé samt á gráu svæði í huga margra.

Ég stóð í þeirri trú fyrir þessa verslunarmannahelgi að tekin hefði verið sú ákvörðun að hafa aldurstakmarkið 18 ár. Enda var það í sjálfu sér varla svo fáránlegt viðmið. Við erum öll sjálfráða 18 ára og getum gert flest það sem okkur dettur í hug. Það að taka ákvörðun um að fara til Akureyrar og dvelja þar yfir helgi telst varla ólöglegt þegar að maður hefur náð átján ára aldri og getur sett sér sínar lífsins reglur að mestu leyti sjálfur með tilliti til lagabókstafsins í það minnsta. Það að fá sér í glas ætti líka að vera eigin ákvörðun á þessum aldri. Það leiðir vissulega hugann að því hversvegna áfengiskaupaaldri hefur ekki verið breytt og hann settur við hlið 18 ára aldurs.

Mér fannst þessi ákvörðun verulegt pólitískt klúður hjá meirihluta Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Sigrún Björk Jakobsdóttir, bæjarstjóri, kom ekki vel frá þessu máli. Í hita leiksins og þegar að ólgan jókst sífellt var það allt í einu skátunum að kenna að þessi aldursmörk voru sett. Þegar að í ljós var komið að ekki var meirihluti í bæjarstjórn Akureyrar við þetta 23 ára aldurstakmark var málið að mestu leyti fallið. Þetta er enda að mínu mati gjörsamlega óverjandi ákvörðun og ég hef ekki á nokkrum vettvangi heyrt sannfærandi vörn í þessu máli frá bæjarstjóra. Ég tel að þetta verði talin vond ákvörðun bæði nú sem síðar. Þetta var óskiljanleg ákvörðun líka.

Það fer mjög í taugarnar á mér að Sjálfstæðisflokkurinn á Akureyri standi að því að setja slík aldursviðmið. Ég hélt að flokkurinn sem ég hefði unnið fyrir hér árum saman stæði fyrir eitthvað allt annað en þessa ákvörðun. Um er því að ræða mikið persónulegt áfall að svo mörgu leyti. Um er að ræða ákvörðun sem ég get engan veginn stutt og ég mótmæli henni harðlega. Þetta er ákvörðun sem hélt ekki vatni og að mörgu leyti var lagt á flótta með hana um leið og hún hafði í raun verið tekin. Hún varð veruleiki mjög seint, svo seint reyndar að öll kynningarblöð tengd hátíðinni voru merkt því að átján ára aldurstakmark væri á tjaldsvæðin.

Vissulega var veðrið vont um helgina og það hafði sín áhrif. Það hafði líka þessi ákvörðun og ímyndin sem vofði yfir Akureyri þessa helgina var að hér væri fólk á þessum aldursmörkum, 18-23 ára, ekki velkomið og það væri í straffi. Það er ólíðandi að mínu mati og það er undarlegt að enn skuli jafnvel haldið í það að þessi aldursmörk verði sett aftur. Það verður að taka af skarið strax. Svona klúður má einfaldlega ekki gerast aftur í höfuðstað Norðurlands. Ég studdi ákvörðun um að leggja af sérstök ungmennatjaldsvæði en ég mun aldrei geta varið að loka tjaldsvæðin fyrir lögráða fólki. Það er alveg einfalt mál í sjálfu sér.

Nú er hafin undirskriftasöfnun gegn þessari ákvörðun og gegn bæjaryfirvöldum, einkum bæjarstjóranum á Akureyri. Ég fæ ekki betur séð en að um sé að ræða mikla pólitíska krísu. Það kemur mér ekki að óvörum að ólga vakni vegna þessa máls. Sjálfur hef ég hugleitt mjög undanfarna daga hvort ég geti hreinlega stutt stjórnmálaflokk sem stendur að svona ákvörðun og svona verklagi. Tíminn verður að leiða það í ljós.

Hvetja til afsagnar bæjarstjórnar

Kærar þakkir

Ég vil þakka kærlega fyrir þær góðu kveðjur sem mér og fjölskyldu minni hafa borist síðustu dagana. Met þær mjög mikils. Ég ætla að hefja nú aftur bloggskrif að einhverju marki. Það var réttast fyrir rúmri viku að draga sig aðeins í hlé. Það er auðvitað alltaf visst persónulegt áfall þegar að alvarleg veikindi verða í nánustu fjölskyldu og alvarlegur sjúkdómur gerir vart við sig. En það er orðið tímabært að hefja aftur skrif að vissu marki, enda alltaf um nóg að skrifa.


Það var mjög athyglisvert að sjá skrif Fréttablaðsins um þessa vefsíðu fyrr í vikunni. Mér fannst þau skrif fyrir neðan allar hellur og eiginlega til skammar fyrir blað af þessari stærðargráðu. Þessi vefsíða fór ekki í neitt persónulegt sumarfrí til sólarhressingar, heldur vegna þess að alvarleg veikindi voru í fjölskyldu minni og ég hafði einfaldlega ekki styrk til að standa í miklum skrifum. Það er eitt skref að horfast í augu við alvarleg veikindi foreldris, annað að halda áfram á sama krafti og ég tók einn pakkann í einu í því öllu saman.

Það er mjög merkilegt að sjá hvernig að Fréttablaðið amast þar við því að ég skrifi bloggfærslur út frá fréttum Morgunblaðsins á mbl.is. Þetta væl er farið að fara vægast sagt verulega í taugarnar á mér. Morgunblaðið býður upp á það að bloggað sé út frá fréttum. Það er valkostur fyrir alla bloggara, ekki bara mig. Ef blaðamaður Fréttablaðsins ætlar að gefa í skyn að ég kóperi fréttir og segi aldrei skoðanir mínar eða eigin hugleiðingar á atburðum samfélagsins vil ég vísa því algjörlega á bug sem óhróðri.
 
Mér fannst þessi skrif ekki til sóma Fréttablaðinu og hugleiði hvað búi að baki þeim. Fréttablaðið vil ég ekki sjá eftir þessi skrif og hef gefið það vel til kynna. Blað af svo skítlegri breiddargráðu er ekki velkomið inn á mitt heimili.

Bloggfrí

Ég hef ekki verið í miklu skriftarstuði síðustu dagana. Alvarleg veikindi í fjölskyldu minni hafa gert það að verkum að ég er ekki í miklu stuði. Ætla að taka mér smá bloggfrí á næstunni. Held að það sé ágætur leikur.

Mun Ólafur Ragnar halda áfram á forsetastóli?

Í dag er ár þar til að þriðja kjörtímabili Ólafs Ragnars Grímssonar á forsetastóli lýkur. Hann hefur nú verið forseti Íslands í ellefu ár, eða frá 1. ágúst 1996. Spurningar eru því farnar að vakna um hvort að hann muni sækjast eftir endurkjöri að vori eða draga sig í hlé. Ólafur Ragnar verður 65 ára á næsta ári, eða ári yngri en Vigdís Finnbogadóttir var er hún ákvað að gefa ekki kost á sér í forsetakosningunum 1996.

Fari Ólafur Ragnar fram aftur mun hann feta í fótspor Ásgeirs Ásgeirssonar og Vigdísar Finnbogadóttur, sem gáfu kost á sér fjórum sinnum á forsetastól. Ólafur Ragnar Grímsson sagði í kosningabaráttunni 1996 reyndar að átta ár væru hæfilegur tími á forsetastóli en sóttist engu að síður eftir að sitja hið þriðja. Eins og flestir vita hafa nú verið lögð drög að ævisögu Ólafs Ragnars sem eigi að koma út fyrir jólin. Margir þykjast telja að þar verði um uppgjörsbók að ræða á atburðum forsetaferilsins umfram allt.

Persónan sem er miðpunktur hennar hefur búið á forsetasetrinu að Bessastöðum nú í ellefu ár og hefur upplifað sorgir og gleði þar. Ólafur Ragnar Grímsson hefur alltaf verið umdeildur maður. Honum tókst að kasta af sér grímu umdeilds stjórnmálamanns árið 1996 með athyglisverðum hætti og hljóta atkvæði fólks úr ólíkum áttum, meira að segja þeirra sem aldrei hefðu kosið hann í þingkosningum, eftir skrautlegan stjórnmálaferil í forystu Alþýðubandalagsins og sem óvinsæll fjármálaráðherra sem sýndur var í gervi Skattmanns í Áramótaskaupi ein áramótin er hann sat á ráðherrastóli. Honum tókst að byggja nýja ímynd, allt í einu varð pólitíski klækjarefurinn að reffilegum statesman sem lækkaði röddina og breytti sér úr vígreifu ljóni í ljúfasta lamb.

Stóra stjarna forsetakosninganna 1996 var þó ekki síður Guðrún Katrín Þorbergsdóttir, fyrri eiginkona Ólafs Ragnars, sem lék lykilrullu í sigrinum mikla. Þau voru saman í forsetaframboði og hún markaði sér annan sess en eiginkonur fyrri forsetaframbjóðanda og var þungamiðja í baráttunni, einkum þó sem formaður stuðningsmannafélags hans sem hélt utan um baráttuna. Guðrún Katrín sló í gegn og tók virkan þátt í baráttunni uns yfir lak. Hún var ekki síður hinn afgerandi sigurvegari júníkvöldið þegar að Ólafur Ragnar tók kjöri eftir að hafa tekist að vinna kosningarnar með glæsibrag.

Guðrún Katrín varð stór hluti forsetaembættisins við forsetaskiptin - hún hafði lykilstöðu og var ekki bara settleg eiginkona forseta, hún var ólík fyrri forsetafrúm þjóðarinnar. Hennar naut þó ekki lengi við. Hún greindist með hvítblæði rúmi ári eftir kjör Ólafs Ragnars og eftir erfiða meðferð við meininu virtist henni hafa tekist að yfirstíga veikindin. Bakslagið kom í júní 1998. Hún greindist aftur og hélt til Seattle þar sem hinsta vonin var til staðar á krabbameinsstofnun. Allt kom fyrir ekki. Guðrún Katrín lést í október 1998. Hún var íslensku þjóðinni harmdauði.

Þjóðarsorg var í landinu þessa októberdaga er komið var með líkkistu hennar heim í haustkaldri snjókomu og hún var kvödd. Andlát hennar var gríðarlegt áfall fyrir forsetann og hann gekk þá í gegnum sína erfiðustu daga á embættisferlinum. Það verður fróðlegt að lesa umfjöllun um þessa dimmu daga er forsetinn kvaddi eiginkonu sína í kastljósi fjölmiðlanna. En hann fann hamingjuna að nýju hjá Dorrit Moussaieff nokkru eftir lát Guðrúnar Katrínar og þau giftust við rólega athöfn að Bessastöðum á sextugsafmæli forsetans.

Pólitísk átök hafa orðið á forsetaferli Ólafs Ragnars. Allir muna eftir örlagadeginum mikla 2. júní 2004 þegar að hann synjaði fjölmiðlalögum staðfestingar og beitti málskotsréttinum margfræga, 26. grein stjórnarskrár, í beinni sjónvarpsútsendingu á dramatískum blaðamannafundi á Bessastöðum. Hinn dauði bókstafur laganna, eins og Ólafur Ragnar kallaði hann árið 1977, lifnaði við í örlagaríkri ákvörðun hans. Áralöng átök Davíðs Oddssonar og Ólafs Ragnars urðu umfjöllunarefni í fréttatímum og fræg gjá myndaðist milli aðila.

Ólafur Ragnar Grímsson hefur vissulega frá mörgu að segja. Árin ellefu á Bessastöðum hafa verið örlagaríkur tími á ævi hans og verið eftirminnilegur tími, einkum pólitískt, í sögu landsins. Eflaust mun frásögn af þeim verða áhugaverð í bókaskrifum. En bókin kemur á þeim tímapunkti að þriðja kjörtímabil Ólafs Ragnars Grímssonar rennur brátt sitt skeið. Ákvörðun um framhaldið er handan við hornið.

Er bókin uppgjör við litríkan forsetaferil að leiðarlokum eða er hún hinn dramatíski upphafspunktur þess að Ólafur Ragnar Grímsson feti í fótspor Ásgeirs Ásgeirssonar og Vigdísar Finnbogadóttur; horfi til fjórða kjörtímabilsins? Þegar að stórt er spurt verður víst æði oft fátt um svör. Það eru þó örlagaríkir tímar framundan fyrir húsbóndann á Bessastöðum hvort sem verður ofan á að lokum.