Vilhjálmur Þ. á pólitískum berangri

Pólitísk staða Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar er mjög veik - virðist bara tímaspursmál hvenær hann hættir sem leiðtogi borgarstjórnarflokksins. Er engu líkara en að helstu stuðningsmenn hans í prófkjörinu 2005 hafi skilið hann eftir á pólitískum berangri. Ef undan eru skilin Guðlaugur Þór Þórðarson, leiðtogi flokksins í RN, og Marta Guðjónsdóttir, formaður Varðar, hef ég séð fáa úr baklandi Vilhjálms Þ. koma sjálfviljuga í fjölmiðla með stuðning við hann sem borgarstjóraefni.

Geir H. Haarde, formaður Sjálfstæðisflokksins og leiðtogi í RS, hefur sagst styðja Vilhjálm Þ. meðan hann gegni leiðtogastörfum en gat þó ekki í sömu hendingu lýst yfir stuðningi við hann sem borgarstjóra aftur. Það eru engin dæmi um það, svo ég muni allavega eftir, að formaður Sjálfstæðisflokksins geti ekki lýst afdráttarlaust yfir stuðningi við leiðtoga flokksins í borginni sem borgarstjóraefni. Yfirlýsing Geirs átti kannski að vera stuðningur en var það ekki. Hol og innantóm yfirlýsing sem var helst minnst fyrir innihaldsleysið, það að formaður flokksins bakkaði ekki Vilhjálm upp sem leiðtoga og til að leiða flokkinn áfram mikið lengur.

Ég er ósammála því mati Bjarna Benediktssonar, alþingismanns, að það sé veikast fyrir Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson að borgarfulltrúar flokksins hafi verið ósýnilegastir í að tala um stöðu hans. Það sem er veikast fyrir hann er hversu lítinn stuðning hann fær úr baklandi sínu, hjá þeim sem bökkuðu hann upp í prófkjörinu 2005 og tryggðu honum sigur í spennandi leiðtogaslag við Gísla Martein Baldursson. Staða Vilhjálms Þ. er orðin það veik heilt yfir að hann verður að fara í bakland sitt og taka púlsinn á stöðunni. Þar ráðast örlög hans umfram allt, þó mér sýnist reyndar sem mjög hafi fjarað undan honum víða.

Staða Vilhjálms væri allt önnur ef hann hefði verið óskoraður leiðtogi borgarstjórnarflokksins alla tíð og hann hefði aldrei þurft að taka slag um leiðtogastöðuna. Það vita allir hvaða bakland hann hafði til að hljóta hana. Veikur opinber stuðningur úr því baklandi vekur því mesta athygli. Í vikunni sneri Deiglan baki við Vilhjálmi Þ, eða altént gaf honum mjög pent þau skilaboð að hann ætti að fara meðan að hann gæti. Pólitísk innistæða hans væri orðin nær engin og staðan heilt yfir veik. Þar var talað um Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson í þátíð pólitísks styrkleika. Greinaskrifin þar sýndu hversu veikt baklandið var orðið.

Mér finnst Vilhjálmur Þ. standa mjög illa. Hef sagt áður að hann eigi að segja af sér leiðtogastöðunni og hugsa í þeim efnum um heill og hag Sjálfstæðisflokksins. Það er reyndar sorglegt hversu illa hann hefur farið með sterkt umboð úr prófkjöri en þau mistök eru augljós og verða ekki aftur tekin, sama hversu oft beðist er auðmjúklega afsökunar. Hann brást flokksmönnum, umfram allt þeim sem hafa stutt hann.

Baklandið þegir meðan að leiðtoginn riðar til falls. Þögn þeirra þessa febrúardaga er nokkuð hávær. Sú þögn stendur eftir þegar að veik staða Vilhjálms Þ. er greind.

Skrípaleikur í Valhöll - léleg vinnubrögð

Það er enginn vafi á því að blaðamannafundurinn með Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni í Valhöll er einn sá daprasti í íslenskri fjölmiðlasögu og var starfsfólki Sjálfstæðisflokksins til skammar. Engu líkara var en að umgjörðin væri sett fram til þess að ganga endanlega frá stjórnmálaferli Vilhjálms í beinni útsendingu, án þess að hann ætlaði sér að hætta.

Svo klúðurslegt var allt við augnablikið að freistandi var að telja viðvaninga við stjórn í Valhöll. Það er alveg ljóst að svona vandræðaleg vinnubrögð og klaufaleg framganga við fjölmiðla hefði aldrei sést á framkvæmdastjóraferli Kjartans Gunnarssonar sem vann allt svona af fagmennsku og passaði vel upp á að augnablikið nyti sín, gildir þá einu landsfundir flokksins, fundir þingflokksins og forystumannanna. Fjölmiðlar fengu þar alltaf greiðan aðgang að kjörnum fulltrúum og passað vel upp á að alla þá þætti sem mestu máli skipta.

Á því augnabliki þegar að leiðtogi Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík, sem hefur verið undir miklu álagi vegna pólitískra mistaka sinna og lélegrar forystu, reynir að verjast og byggja sig upp, er skondið að sjá starfsmenn flokksins byrja á því að reka ljósmyndara og blaðamenn út af fundinum og fram á gang, allt að því með valdi. Á þeim tímum sem við lifum á er lágmark að fjölmiðlar hafi aðgang að kjörnum fulltrúum og sérstaklega á því augnabliki að stjórnmálamaður er að koma með yfirlýsingu um framtíð sína í starfi. Þetta er verklag sem verður ekki hægt að afsaka svo auðveldlega eða bæta fyrir.

Þessi vinnubrögð eru vond fyrir Sjálfstæðisflokkinn í heild og alveg lágmark að framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins taki sig saman í andlitinu og biðji fjölmiðla afsökunar og eiginlega sjálfstæðismenn alla líka, því að þessi fjölmiðlasirkus, sem var stýrður af starfsmönnum flokksins, var fyrir neðan allar hellur og skaðaði aðeins leiðtoga í vanda og borgarstjórnarflokkinn í heild sinni.

„Óánægja blaðamanna skiljanleg"

Romney styður McCain - færir honum útnefninguna

Mitt Romney mun tilkynna opinberlega í kvöld um stuðning sinn við John McCain sem forsetaefni Repúblikanaflokksins og færa honum þingfulltrúa sína. Með því færir hann honum í raun útnefningu flokksins á flokksþinginu í St. Paul í Minneapolis í september og farmiðann í forsetakosningarnar í nóvember, enda hafði hann hlotið 286 þingfulltrúa í forkosningum innan flokksins.

Eftir þessa stuðningsyfirlýsingu hefur McCain hlotið 1113 þingfulltrúa, fyrir hafði hann 827. Vantar honum þá aðeins 78 þingfulltrúa til að hljóta útnefninguna formlega. Með þessu er forsetaframboð Mike Huckabee, sem enn berst við McCain af alvöru, sjálfkrafa búið og þarf ekkert að velta sér meira upp úr forkosningum á meðal repúblikana eða Huckabee yfir höfuð. Það var alltaf langsótt að Huckabee næði McCain og sú von dó endanlega með forkosningu á Washington-svæðinu í vikunni.

Það er því ljóst nú 40 dögum eftir fyrstu forkosningar repúblikana í Iowa að hinn 71 árs gamli John McCain verður forsetaframbjóðandi Repúblikanaflokksins og berst fyrir því að halda Hvíta húsinu eftir átta ára forsetaferil George W. Bush, mannsins sem sigraði hann í forkosningum repúblikana fyrir átta árum. Það hefur verið ljóst frá forkosningunum í Suður-Karólínu og Flórída að McCain myndi ná útnefningunni og góður árangur hans á ofur-þriðjudegi kláraði alvöru baráttu um hnossið. Eftir að Mitt Romney gafst upp fyrir viku hefur aðeins verið tímaspursmál hvenær hann næði þessu.

Tæpum níu mánuðum fyrir forsetakosningarnar 4. nóvember er því forkosningabaráttu repúblikana formlega lokið og þeir komnir með forsetaefni á meðan að stefnir í harðan slag á meðal demókrata fram í mars eða apríl, sumir tala um slag fram á sumarið. Á meðan að Hillary Rodham Clinton og Barack Obama eyða peningum og tíma sínum í að slást hvort við annað getur John McCain slappað af; fundið sér varaforsetaefni, safnað peningum gegn öðru þeirra, fínstillt strategíuna og sameinað flokkinn að baki sér.

Vel gert hjá Hæstarétti

Það er ánægjulegt að Hæstiréttur hafi ómerkt sýknudóminn umdeilda í nauðgunarmálinu og vel gert hjá þeim. Sá dómur stóðst einfaldlega ekki og var til skammar fyrir Héraðsdóm Reykjavíkur. Enda var deilt á hann í samfélaginu, fólki brá hvernig rétturinn komst að niðurstöðu.

Það er því miður orðin alkunn staðreynd að dómar fyrir kynferðisafbrotamál hér heima eru til skammar. Bæði eru þeir jafnan alltof vægir og með þeim er ekki staðfest hversu alvarlegur glæpur felst í verknaðinum. Kynferðisafbrot eru að mínu mati stóralvarlegur glæpur og eðlilegt að dómar verði í þeim málum verði þyngdir.

Ályktun héraðsdóms stenst ekki

Villi og Huddersfield mega muna sinn fífil fegurri

Davíð Oddsson er snillingur í að tala í fyrirsögnum og hefur frábæran húmor; getur verið skemmtilega kaldhæðinn. Davíð var í essinu sínu í dag er hann líkti pólitískri stöðu Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar, fyrrverandi borgarstjóra, við stöðu knattspyrnuliðsins Huddersfield í V-Yorkshire.

Eins og sparkspekingar vita má liðið muna sinn fífil fegurri; er í 15. sæti í fyrstu deild ensku knattspyrnunnar og með heil 15 mörk í mínus. Með öðrum orðum; liðið er í miklum vandræðum, rétt eins og "gamli góði Villi".

Hló vænt þegar að ég sá þessi ummæli, enda eru þau allt í senn kaldhæðin, hnitmiðuð og flott. Davíð er töffari!

Deiglan afskrifar Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson

Það eru mikil tíðindi að Deiglan hafi snúið baki við Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni sem leiðtoga Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Það segir meira en mörg orð um hina veiku stöðu Vilhjálms. Sífellt fleiri taka afstöðu gegn því að hann leiði flokkinn áfram og verði að nýju borgarstjóri. Þeir sem skrifa á Deigluna hafa verið í þeim hópi sem dyggast hafa staðið við bakið á Vilhjálmi og forystu Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík.

Kannski þurfa þetta ekki að vera tíðindi. Það er öllum ljóst að Vilhjálmur Þ. fer ekki aftur fram í kosningum, hann hefur misst allan styrk og trúverðugleika sem leiðtogi þó hann hafi enn þann titil að nafninu til. Það vill enginn lýsa yfir stuðningi við Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson sem borgarstjóra á næsta ári með sannfærandi hætti, ekki einu sinni formaður Sjálfstæðisflokksins, nema ef við undanskiljum comeback gæjann Árna Johnsen frá Vestmannaeyjum, en það getur varla verið sterkur liðsauki eins síns liðs fyrir leiðtoga Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn. Í raun má segja að örlögin séu ráðin, en spurt sé um dagsetningu endaloka stjórnmálaferils Vilhjálms.

Fyrrum samstarfsmenn mínir í ungliðahreyfingunni, Borgar Þór Einarsson og Þórlindur Kjartansson, sem eru stofnendur Deiglunnar, voru greinilega vel meðvitaðir um veika stöðu Vilhjálms og voru greinilega að fara yfir valkosti þess hvernig Vilhjálmur skilji við borgarmálin svo sómi sé fyrir hann. Það má ekki gleyma því að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson á að baki mjög langan feril í borgarmálunum, hann hefur unnið þar í hálfan þriðja áratug, var formaður Sambands íslenskra sveitarfélaga í hálfan annan áratug og auk þess leiðtogi borgarstjórnarflokksins í fimm ár. Það er eðlilegt að mörgum svíði hversu illa er komið fyrir þessum reynda leiðtoga.

Þeir sem næst hafa staðið Vilhjálmi, t.d. Deiglan, er greinilega farið að senda út skilaboð til Vilhjálms Þ. um að draga sig í hlé meðan að hann geti farið standandi frá velli. Það væri afskaplega sorglegt ef maður með reynslu og pólitíska farsæld Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar innan Sjálfstæðisflokksins gæti ekki einu sinni yfirgefið völlinn með því að sómi sé að. Ég trúi því að enn sé það hægt, þó hann hafi eyðilagt verulega fyrir sér með skelfilegum blaðamannafundi á mánudag, sem var honum og Sjálfstæðisflokknum til algjörrar skammar.

Það er eðlilegt að þeir sem næst standa Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni ráði honum heilt og að fara meðan að það getur orðið með sómasamlegum hætti en ekki þeim sorglega brag sem því miður stefnir í meðan að beðið er dag frá degi eftir því að þessi endalok sem blasa við öllum eru endanlega staðfest. Þau á Deiglunni eiga heiður skilið fyrir að ráðleggja Vilhjálmi heilt á þessum leiðarlokum hans í stjórnmálum.

Kaldhæðnisleg staða Vilhjálms - leiðtogatafl

Það er kaldhæðnislegt að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson hefur fallið í sama farið og hann gagnrýndi Þórólf Árnason fyrir í vandræðum hans sem borgarstjóra fyrir nokkrum árum. Þá sagði Vilhjálmur það svo alvarlegt að stjórnmálamenn segðu ekki satt og sagðist myndu segja af sér í sömu sporum. Það virðist hann þó ekki ætla að gera, þrátt fyrir að hann hafi misst styrk sinn sem leiðtoga með gjörðum sínum að undanförnu.

Það er illa komið fyrir Vilhjálmi þegar að eini maðurinn sem stígur fram honum til varnar sé Árni Johnsen, alþingismaður, sem sagði af sér þingmennsku fyrir nokkrum árum en endurheimti hana í þingkosningum fyrir tæpu ári. Ekki einu sinni Geir H. Haarde, formaður Sjálfstæðisflokksins, var það heiðarlegur í stuðningi sínum við Vilhjálm að lýsa því yfir að hann ætti að verða borgarstjóri aftur. Stuðningur formannsins var því mjög veikur og man ég satt best að segja ekki dæmi þess að formaður Sjálfstæðisflokksins geti ekki lýst yfir afdráttarlausum stuðningi við leiðtoga flokksins í borginni sem borgarstjóraefni. Segir allt um stöðuna sem uppi er.

Það er furðuleg umræðan um val á nýjum leiðtoga í borgarstjórnarflokki Sjálfstæðisflokksins. Í forsíðuuppslætti í Fréttablaðinu talar Júlíus Vífill Ingvarsson um leiðtogakosningu innan borgarstjórnarflokksins þegar að Vilhjálmur Þ. muni hætta. Finnst það fjarstæðukennt. Það var haldið prófkjör í Reykjavík í nóvember 2005, það var fjölmennasta prófkjör sem haldið hefur verið á Íslandi og þar greiddu tæplega 12.000 manns atkvæði. Að fara gegn því er fjarstæða. Hanna Birna Kristjánsdóttir hlaut flest atkvæði í því prófkjöri; hlaut yfir 10.000 atkvæði í heildina og náði mjög góðri kosningu í annað sætið.

Það er því eðlilegast að þegar að Vilhjálmur hætti muni verða litið til prófkjörs og Hanna Birna verði leiðtogi - listinn færist upp hvað varðar embætti. Annað myndi verða vandræðagangur fyrir Sjálfstæðisflokkinn í Reykjavík og með því yrðu send þau skilaboð að prófkjör skipti í raun engu máli.

Vilja endurvinna traust

Skrípaleikur í Valhöll - staða flokksins veikist

Mér fannst blaðamannafundurinn í Valhöll, þar sem Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni mistókst að sýna að hann væri sterkur leiðtogi Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík og sökkti sér æ neðar í pólitíska glötun, vera hreinn skrípaleikur. Það var ekkert á þessum blaðamannafundi sem benti til þess að Vilhjálmur myndi geta orðið sterkur leiðtogi að nýju og öll framganga hans og tjáning þar urðu til þess að veikja hann æ meir í sessi.

Það var líka afskaplega dapurlegt að sjá hversu illa starfsmenn Sjálfstæðisflokksins höndluðu þennan fund og ekki beint í takt við þau vinnubrögð sem einkenndu flokkinn á framkvæmdastjóraárum Kjartans Gunnarssonar. Ég ætlaði varla að trúa því þegar að loka átti fundinum af og jafnvel breyta honum í one-on-one settlegt spjall fjölmiðlamanna við leiðtoga í augljósri pólitísku krísu um þá alvarlegu stöðu sem uppi er og vofir enn sem mara yfir honum og Sjálfstæðisflokknum í höfuðvígi sínu. Algjört klúður og sérstök tilfinning að stærsti flokkur þjóðarinnar haldi blaðamannafund með þessum formerkjum.

Enn undarlegra var að Vilhjálmur hóf fundinn með þeim orðum hvort að hann ætti að segja eitthvað. Eflaust áttu þeir von á því þar sem hann boðaði til fundarins og þeir höfðu beðið í vel á annan klukkutíma þegar að hann hófst. Þetta var allt í heild sinni skelfilegt klúður og ekki nema von að sú spurning vakni hvort að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson haldi virkilega að þessi fundur og með þeim formerkjum sem einkenndu hann hafi virkilega styrkt hann og Sjálfstæðisflokkinn. Hann gerði ekkert annað en að veikja flokkinn og allt yfirbragð hans minnti á skrípaleik.

Það má vel vera að ég hafi lengi verið í Sjálfstæðisflokknum, stutt hann og unnið fyrir hann en ég mun aldrei verja vinnubrögð af þessu tagi og finnst þau til skammar þeim sem ráða för í Reykjavík. Þeir sem standa að þessum vinnubrögðum þurfa að hugsa sinn gang. Ég held að þeir tímar séu liðnir að forystumenn eins flokks geti boðið stuðningsmönnum og kjósendum sínum upp á stjórnleysi af þessu tagi og við blasir í höfuðvígi hans. Þetta hefur skaðað flokkinn og væri eðlilegt að forysta hans hugsaði sitt ráð.

Vilhjálmur: Hamrað á því sem mér kemur verst

Veikluleg yfirlýsing hjá Geir um Vilhjálm Þ.

Það er ekki hægt að segja annað en að "stuðningsyfirlýsing" Geirs H. Haarde, formanns Sjálfstæðisflokksins, við Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson sé máttlaus og veik. Hún er hol og ósannfærandi. Hann getur ekki einu sinni lýst yfir stuðningi við að leiðtogi flokksins sé afgerandi borgarstjóraefni á þessu kjörtímabili en muldrar ósannfærandi að það bara ráðist. Þetta er eins aumt og það getur orðið og er eiginlega besta dæmið um það hversu dauður pólitískt Vilhjálmur Þ. er eiginlega orðinn.

Mér finnst það ábyrgðarhlutur að formaður Sjálfstæðisflokksins ætli sér að vaka yfir þessu rugli og blessa það með þeim hætti og hann er að gera svo augljóslega. Blaðamannafundurinn í dag með Vilhjálmi var að mínu mati kristalsdæmi þess hversu vond staða hans er orðin. Hann virðist ekki bera skynbragð á það hvernig staðan er og eiginlega með algjörum ólíkindum að forysta flokksins hafi ekki gripið í taumana og tekið á þessu ráðleysi sem upp er komið með leiðtoga í borgarmálunum, leiðtoga í höfuðvígi flokksins, sem hefur enga stjórn orðið lengur á eigin ferli og getur ekki tryggt farsæla forystu lengur.

Þetta lyktar því miður allt af því að það sé verið að halda dauðahaldi í Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson meðan að nokkrum aðilum þóknast það, væntanlega til að geta skotið nýjum "forystumanni" inn með sama hætti og Markúsi Erni var skotið inn fyrir sautján árum. Á meðan verði lappað upp í Vilhjálm. Þessi atburðarás er öll Sjálfstæðisflokknum til skammar og mér finnst formaður flokksins ekki traustvekjandi við að blessa þessa vitleysu alla.

Geir: „Tek afstöðu þegar þar að kemur“

Afleit ákvörðun Vilhjálms - klúður í Valhöll

Mér finnst sú ákvörðun Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar að sitja áfram sem leiðtogi Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík vera algjörlega afleit og jaðra við pólitískt klúður af stórum skala, þar sem persónulegir hagsmunir nokkurra einstaklinga eru sett ofar heill og hag Sjálfstæðisflokksins. Það er í sjálfu sér dapurlegt að sjá hvernig komið er fyrir Vilhjálmi, en ákvörðun hans er sérstaklega vond fyrir flokkinn.

Allt yfirbragð blaðamannafundarins í Valhöll bar þess vitni að þar fór stjórnmálamaður sem hefur brennt allar brýr að baki sér og er búinn að vera í stjórnmálum, en getur ekki hugsað sér að hætta. Þessi blaðamannafundur var reyndar á tímabili farinn að minna mig á lestur bókarinnar Beðið eftir Godot eftir Beckett. Svo loksins þegar að hann byrjaði var hann stórt klúður, bæði í uppsetningu þar sem vandræðalegt yfirbragð var áberandi og engin tíðindi voru í sjálfu sér, önnur en þau að Vilhjálmur getur ekki horfst í augu við tapað tafl.

Það má vera að stærstu tíðindi blaðamannafundarins séu þau að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson ætlar ekki að gefa kost á sér í næstu borgarstjórnarkosningum. Með þá ákvörðun í vasanum skil ég ekki hvers vegna að Vilhjálmur ætlar að halda áfram sem leiðtogi. Það vakti líka athygli að borgarfulltrúar fóru allir af fundi löngu áður en niðurstaða var kynnt. Vilhjálmur var einn í orðsins fyllstu merkingu á þessum blaðamannafundi. En spurningarnar grassera. Er verið að geyma leiðtogastöðuna fyrir annan aðila þegar að kemur að vali borgarstjóra? Er verið að reyna að koma í veg fyrir að kjörinn borgarfulltrúi taki við borgarstjórnarflokknum?

Hafi þessi blaðamannafundur átt að styrkja stöðu Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar sem leiðtoga borgarstjórnarflokksins og borgarfulltrúa mistókst það hrapallega. Það sem ég óttast þó mest er að Sjálfstæðisflokkurinn veikist sem heild í lykilvígi sínu allra mest. Það er algjörlega afleitt að heill og hagur nokkurra manna sem geta ekki horfst í augu við endalok stjórnmálaferils Vilhjálms sé sett ofar flokkshag.

Vilhjálmur: Hef axlað ábyrgð