Illa skipulagt bankarán með öxi úr BYKO

Eftir því sem heildarmyndin í bankaráninu í Lækjargötu skýrist betur sést hversu það var í raun illa skipulagt og það var komið upp um þá sem rændu bankann á aðeins örfáum klukkustundum. Og nú hefur ránsfengurinn verið endurheimtur og öxin, sem keypt var í BYKO í morgun, fannst skammt frá bankanum. Þannig að málið er upplýst og reyndist ekki mikil ráðgáta.

Það er greinilegt að þeir sem skipulögðu þetta hafa greinilega ekki lagst í bestu bækur eða kvikmyndir um bankarán og hafa eitthvað flaskað á því að gera þetta fagmannlega. Gárungarnir hljóta að gefa þessu ráni bara eina öxi, verðskuldar varla meira. En kannski er löggan svona í og með klár, virðast hafa staðið sig vel en það virðist kannski ekki hafa verið erfitt að rekja slóð þessara manna og rekja svo upp þráð atburðarásarinnar og fá fram heildarmyndina.

Í heildina er þetta eitt þessara mála þar sem greinilega hefur verið farið af stað án þess að hafa vel skipulagt framhald á ráninu. Strax farið að tala um að þetta hafi verið útlendingar, án þess að varla verði séð að það sé aðalatriði málsins. En samt, það er fyrir öllu að peningarnir hafi nást og mennirnir hafi gleymt að horfa á vandaðar bankaránsmyndir og flaskað á skipulagningunni.

Öxin fannst og þýfi endurheimt

Þrír handteknir - bankarán upplýst?

Það er ekki hægt að segja annað en að löggan hafi unnið vel við að upplýsa bankaránið í Lækjargötu. Strax búið að handtaka þrjá menn og vonandi verður ljóstrað upp um alla söguna á bakvið ránið fyrr en síðar. Myndræn var handtaka mannsins við Hjálpræðisherinn en fjölmiðlar voru auðvitað á staðnum þegar að hann var tekinn og þetta sýnt í hádegisfréttum Stöðvar 2.

Skil samt ekki í því af hverju það er trúnaðarmál hversu miklu var stolið úr bankanum. Finnst að það ætti að opinbera þann þátt málsins, enda skil ég ekki hversvegna það ætti að vera leyndarmál. Annars er fólkið í útibúinu auðvitað í sjokki, enda óskemmtileg lífsreynsla að lenda í. Þurfa að jafna sig á þessu. Nýbúin að vera öryggisæfing þarna en það er greinilegt að eitthvað þarf að hugsa öryggismálin almennt upp á nýtt.

Annars skilst mér að það eigi að rífa þennan banka bráðlega og þar verða reist hótel. Þetta verður því væntanlega síðasti hasarinn þarna í bráð. Annars var bankaútibúið í Lækjargötu auðvitað vettvangur hins margfræga Skeljungsráns árið 1995, en það var upplýst seint og um síðir fyrir nokkrum árum.

Tveir í haldi lögreglu

Íslenskt bankarán - kuldaleg lífsreynsla

Alltaf nöturlegt að heyra af bankaráni í íslensku samfélagi. Sem betur fer hafa bankarán verið sjaldgæf hér. Hafa gerst þó inn á milli og jafnan vakið athygli, eðlilega. Sem betur fer hefur ofbeldi ekki átt sér stað þó harka fylgi verknaðinum. Held að það sé rétt hjá mér að aðeins séu 24 ár frá fyrsta íslenska bankaráninu þar sem vopni var beitt af alvöru.

Það var þegar að rænt var við Landsbankann á Laugavegi í skjóli nætur. Um það voru skrifaðar bækur og atburðarásin, sem var stórmerkileg, var sviðsett í Sönnum íslenskum sakamálum. Það hlýtur að vera afar kuldaleg lífsreynsla að vera á vakt við þessar aðstæður á hábjörtum degi og leiðir til spurninga um öryggismál þeirra sem vinna í bankanum. Það virðist alltaf vera smugur fyrir þá sem skipuleggja sig vel og eru staðráðnir í að láta verknaðinn ganga upp.

Þetta minnir mun frekar á erlendan veruleika í kvikmyndunum en það sem gerist í okkar litla og rólega samfélagi. En samhliða öllum verslunarránunum í skjóli nætur má eiga von á því að skipulögð séu stærri rán þar sem reynt er að ná slatta af peningum. Vonandi mun ganga vel að finna þennan ræningja í Glitnisútibúinu.

Vopnað bankarán í Lækjargötu

Skelfilegur bandarískur raunveruleiki

Það er dapurlegra en orð fá lýst að lesa fréttir af því að bandarískur unglingur hafi ákveðið að slátra fjölskyldu sinni, skjóta foreldra og systkini á meðan að þau sofa, vegna þess að honum hafi ekki samið við föðurinn. Þó að bandarískt samfélag sé að mörgu leyti óútreiknanlegt er þetta svo kaldrifjaður verknaður að það er ekki nema von að spurt sé hvernig að unglingar komist í skotvopn með þessum hætti og brenglist svona gjörsamlega.

Þetta mál minnir í fyrstu aðallega á það þegar að Menendez-bræðurnir drápu foreldra sína fyrir tveim áratugum á heimili sínu í Beverly Hills. Það var á yfirborðinu hin fullkomna fjölskylda í flottu hverfi en þar var greinilega margt að. Um þetta mál voru t.d. skrifaðar bækur og gerð eftirminnileg sjónvarpsmynd. Mikið fjölmiðlamál eðlilega á sínum tíma. Það er ekki nema von að spurt sé hvað fari í gegnum huga fimmtán ára unglings þegar að hann slátrar fjölskyldu sinni. Klikkunin er algjör.

Það er erfitt að fá svör við erfiðum spurningum en það er eðlilegt að fyrstu viðbrögðin séu undrun. Er tölvuleikjaveruleikinn þar sem hægt er að skjóta niður fólk endalaust og kuldalegt efni þar sem morð og óhugnaður er aðalefnið að hafa slík áhrif á ungt fólk að það geti verið svo kaldrifjað að slátra sínum nánustu? Ekki nema von að spurt sé. Það hefur verið rætt mörgum sinnum á undanförnum árum um skotvopnaeign í Bandaríkjunum; hversu auðveldlega ungt fólk geti komist í skotvopn og misst algjörlega stjórn á sér; nægir þar að hugsa til fjöldamorðanna í bandarískum skólum. Við fengum smáskammt af þeim óhugnaði í Finnlandi fyrir nokkrum mánuðum.

Þetta eru sorglegar staðreyndir. Erfitt er að finna einhverja eina töfralausn. Ein þeirra er þó að endurskoða byssulög og herða viðurlög til muna en það er ekki ein gullin töfralausn, enda hefur sannast að sé nógu kaldrifjaður vilji að baki þess að gera slíkt og hugurinn að baki er brenglaður getur fátt stöðvað hann. En þegar að fimmtán ára unglingar geta framið slíkan verknað og hafa aðgang að vopnum er eðlilegt að spurningin sé hvað sé eiginlega að gerast. Hvar er samfélagið að bresta?

Ég hef alltaf verið talsmaður þess að herða lög um byssueign og setja ströng viðurlög í þeim efnum. Það á að vera grunnmál. En það er alveg ljóst að þessi veruleiki er sorglegri en orð fá lýst. En vonandi leggjast Bandaríkjamenn nú í alvöru pælingar um skotvopnavandann og hvað sé að gerast í þeirra samfélagi.

Myrti foreldra og yngri bræður

Manndrápsakstur í umferðinni

Enn og aftur berast fregnir af ökumönnum sem keyra um á manndrápshraða, keyra langt yfir hraðamörk og jafnvel í vímuástandi. Akstur á þeim hraða og var t.d. í þessu tilfelli á Reykjanesbrautinni flokkast ekki undir neitt annað en hreinan háska, enda eru í senn bæði ökumaðurinn og þeir sem hann mætir í lífshættu vegna þess. Hvað er fólk að hugsa þegar að það keyrir á slíkum hraða eða hvað fer í gegnum huga þess á meðan? Eða sennilega hugsar það auðvitað ekki neitt, þeysir bara áfram hugsunarlaust.

Ætla að vona að við séum ekki komin í biðferli eftir banaslysi, þar sem ökumaður á háskahraða drepur jafnvel fjölda fólks með hugsunarleysi sínu og gerræðislegum ákvörðunum. Það er auðvitað mikið áhyggjuefni hversu alvarleg staðan er í umferðarmálum. Það er búið að tala vel og lengi um að úrbóta sé þörf - taka verði á þessum augljósa vanda. Það þarf að fara að gera eitthvað meira en bara tala. Það er auðvitað dapurlegt þegar að fólk tekur þá ákvörðun að geisast áfram á kolólöglegum hraða og jafnvel í vímu.

Þeir sem keyra svona bera ekki einu sinni virðingu fyrir sjálfu sér og hvað þá þeim sem það mætir á leið sinni. Þetta hefur gerst of oft á síðustu mánuðum. Þetta hlýtur að fara að leiða til þess að horft verði út fyrir orð okkar allra sem tölum fyrir því að fólk hugsi sitt ráð og fari ekki undir stýri í annarlegu ástandi. Akstur í vímu, annaðhvort að völdum áfengis eða eiturlyfja, er vaxandi vandamál sem kristallast æ meir með atvikum að undanförnu.

Í sjálfu sér tel ég þetta orðið eitt mesta vandamálið í umferðinni í dag. Það er engin trygging fyrir því þegar fólk sest undir stýri og heldur út í umferðina að það mæti ekki fólki undir áhrifum vímugjafa - út úr heiminum í sínu annarlega ástandi. Þetta er mikið áhyggjuefni sem full þörf er á að tala um með mjög áberandi hætti.

Hirtur á 150 km hraða á Reykjanesbrautinni

Var Spaugstofan geðveikari en síðast?

Eftir mestu gagnrýni á tveggja áratuga grínferli sínum mátti búast við að Spaugstofan reyndi að deila á þjóðina sem gagnrýndi hana í þætti gærkvöldsins. Og auðvitað var gríninu beint að geðsjúkdómum í víðum skilningi þess orðs, enda voru þeir sakaðir um að sýna þeim sjúkdómi óvirðingu og fjalla öðruvísi um þau veikindi en önnur og falla í pytt fordómanna sem hafa svo oft einkennt þau.

Fannst þessi þáttur eiga ágætis móment vissulega en undir lokin fór þetta eiginlega einum of langt, varð svona kjánalega mikið rugl. Það er oft með Spaugstofuna að þeir skynja ekki hvenær að eitt efni hættir gjörsamlega að vera fyndið og fara að slá þær nótur að yfirkeyra annars ágætis gamanefni með endurtekningum sem þjóna engum tilgangi, gengisfella grínið svo að fólki finnst alveg nóg um. Gott dæmi var ósmekklegt grín að veikindum Ólafs F. Magnússonar, borgarstjóra, og hnífabrandarinn margslitni. Bæði varð yfirgengilega slitið og ósmekklegt í sjálfu sér, þó kannski hafi mátt brosa út í annað í fyrsta sketsi.

Veit ekki hvort Spaugstofan hefur lært eitthvað á látum síðustu viku. Það var nefnilega ekki verið að gagnrýna neitt annað en siðferðisþröskuldinn í efni þeirra. Það er eitt að gera grín að einhverju en það er annað að draga það svo langt að fólki gjörsamlega ofbýður. Held að það hefði engum fundist grínið um Ólaf F. ósmekklegt fyrir viku nema vegna þess að það var endurtekið svo oft og yfirkeyrt að fólki fannst nóg komið. Skipti þar í sjálfu sér engu skoðun fólks á persónu Ólafs F. Magnússonar heldur að fólki fannst að svona ætti ekki að gera. Það er alveg óþarfi að kynda undir fordómum á geðsjúkdómum.

Gamansemi Spaugstofunnar fyrir viku keyrði yfir öll mörk. Það er kannski eðlilegt að Spaugstofan svari því með því að grínast með það. Þeir gerðu það líka þegar að þeir voru sakaðir um að draga Guð upp úr háði og vera klámhundar. Bæði málin voru mjög umdeild og kölluðu á harðari umræðu en þeir höfðu upplifað fram að því. Báðum málum var svarað í spéspegli helgina eftir ólguna. Því hlaut grín um geðsjúkdóma og geðpælingar í víðri merkingu að vera það sem myndi súmmera upp vikuna. Enda er þetta mesta gagnrýni sem þeir hafa orðið fyrir.

Fólki nefnilega misbauð og skiptir þá engu hversu lélegar eftiráskýringar Spaugstofumanna eru. Finnst samt þetta skemmtiprógramm orðið ansi þreytt. Spaugstofan hefði gott af því að fara að pása sig aðeins. Þreytan lekur af þessu grínkonsepti þeirra.

Britney algjörlega búin að missa það

Það er greinilegt að Britney Spears er orðin algjörlega galin. Lýsingar á geðheilbrigði hennar nú eftir að hún hefur verið svipt lögræði og sjálfræði gefur tilefni til að fullyrða að hún hafi endanlega verið búin að missa ráð og rænu og verið paranojuð. Það hefur verið á við að hreinan harmleik að fylgjast með fréttum af endatafli falls hennar síðustu dagana, enda greinilega allt hrunið í lífi hennar.

Þetta hlýtur að vera alveg gjörsamlega skelfilegt líf sem hún lifir. Frægðin getur verið mjög dýrkeypt, ætli að Britney sé ekki að verða fyrsta flokks dæmi um það. Annars er það litla sem heitir orðið líf hjá Britney komið í rúst. Hún er búin að missa börnin vegna óreglu og á hraðferð til glötunar. Það er ekki beint hægt að segja að mikið sé eftir af frægri ímynd hennar sem saklausrar blondínu með englablæ - fátt eftir sem minnir á forna frægð, ef marka má misheppnaða endurkomuna fyrir nokkrum mánuðum sem var með því daprara sem sést hefur lengi.

Sumir bíða eftir að hún deyi. Þær fréttir bárust um daginn að allar helstu fréttastöðvarnar hefðu tilbúið æviágrip hennar ef hún myndi deyja svo að það yrði auðvelt að setja inn á vefsíðurnar. Ég man þegar að Britney var að byrja að ótrúleg ímynd saklausrar stelpu, allt að því hreinnar meyjar með tæra englaásýnd, var búin til fyrir hana. Sú ímynd var kostulega hjúpuð. Hún var undir þeim merkjum mjög lengi. Á tveim til þrem árum er ferill hennar fokinn út í veður og vind og hún er orðin eins og útlifuð tuskudúkka sem heldur aðeins áfram að steypast í glötun.

Britney virðist ekki lifa neinu skemmtilífi lengur, þó það sé reynt. Það er ekki fjarstæðukennt að telja að henni vanti stórlega hjálp frá glötun, þó frá öðrum en peningaplokkurum á borð við dr. Phil. Hún er á hraðri niðurleið og aðeins spurning hvenær að hún steypist endanlega í duftið. Þetta eru í senn skelfileg og nöpur örlög.

Sakaði mömmu sína um að sænga hjá kærastanum

Fjöldamorð í Chicago

Það er skelfilegt að heyra fréttirnar af enn einu fjöldamorðinu í Bandaríkjunum, nú í kvenfataverslun í Chicago. Hef verið að fylgjast með fréttum af þessu. Það er ljóst að fjórir eða fimm voru myrtir en ekkert hefur enn verið staðfest með skotmanninn. Þetta er eðlilega aðalmálið vestanhafs og einhver tími líður áður en heildarmyndin verður ljósari.

Þetta eru óneitanlega mjög sjokkerandi tíðindi, enn ein árásin sem skekur bandarískt samfélag. Það er ekki ár síðan að Virginia Tech-árásin blóðuga átti sér stað og allir muna eftir Columbine-skotárásinni. Ekki er langt síðan að Norðurlöndin nötruðu eftir fjöldamorð í Jokela-framhaldsskólanum í Finnlandi. Þetta er skelfileg upplifun.

Veit ekki hvort Bandaríkjamenn eru orðnir vanir svona skelfilegum skotárásum, enda hefur margt dunið yfir bandaríska þjóðarsál. Það hlýtur samt að hafa mikil áhrif á heilt samfélag að upplifa svona fjöldamorð og það í verslunarhúsnæði þar sem enginn á von á að neitt slæmt geti gerst.

4 látnir í skotárás í Chicago

Carla Bruni orðin forsetafrú Frakklands

Það kemur engum að óvörum að Nicolas Sarkozy, forseti Frakklands, og Carla Bruni hafi gift sig í Elysée-höll. Þau hafa átt í fjölmiðlavænu ástarsambandi síðustu vikur og fjölmiðlar hafa elt turtildúfurnar heimshornanna á milli. Það eru samt stórmerkileg tíðindi að hin ítalska Carla sé orðin forsetafrú Frakklands og maður sér hana ekki alveg fyrir sér í hlutverki húsfreyjunnar í Elysée-höll.

Hún hefur verið kennd við marga heimsþekkta menn í gegnum tíðina; nægir þar að nefna Mick Jagger, Donald Trump, Eric Clapton, Kevin Costner og Laurent Fabius, fyrrum forsætisráðherra sósíalista í Frakklandi. Margir telja að hún hafi verið ástæða endaloka áratugalangs og margumtalaðs sambands Mick Jagger og fyrirsætunnar Jerry Hall. Hún á að baki tónlistarferil en sneri baki við þeim bransa fyrir fyrirsætuferil.

Það varð ljóst í desember að hún væri nýja konan í lífi Sarkozy Frakklandsforseta, en tveim mánuðum áður hafði forsetinn skilið við Cesiliu, eiginkonu sína í áratug. Það hafði verið ljóst allt frá kjöri forsetans í fyrravor að hjónabandi þeirra væri í raun lokið og þátttökuleysi Ceciliu í forsetakosningunum í maí 2007 voru mjög sterk ábending í þá veru að ekki yrði hjónabandssælan í Elysée-höll langlíf - hún sást ekki þar og kjaftasagan sú að hún hafi ekki einu sinni kosið eiginmanninn, hafi ekki farið á kjörstað.

Þau skildu tímabundið meðan að Sarkozy var innanríkisráðherra og það hafði verið stirt þeirra á milli árum saman - kuldaleg samskiptin í fyrrasumar og haust í sviðsljósi forsetaembættisins voru mjög áberandi og augljóst að draga myndi til tíðinda. Enda sáust þau ekki saman í marga mánuði áður en þau skildu. Mesta athygli vakti þetta þegar að Cecilia þáði ekki heimboð Bush-hjónanna til Maine er Sarkozy forseti átti leið um Bandaríkin í heimsókn sem markaði upphaf þíðu milli Bandaríkjanna og Frakklands eftir að Jacques Chirac flutti úr Elysée-höll. Fjarvera Ceciliu var æpandi áberandi.

Ástarsamband forsetans við Cörlu Bruni hefur verið umdeilt og það verður áhugavert að sjá hvernig það fer í franska alþýðu að eignast forsetafrú af tagi Cörlu. Hún er ekki beinlínis týpan sem telst líkleg til að vera konan við hlið hins önnum kafna eiginmanns eins og fyrri forsetafrúr, en það er ekki hægt að segja annað en að þær Bernadette Chirac, Danielle Mitterrand, Anne Giscard d´Estaing, Claude Pompidou og Yvonne de Gaulle hafi verið hinar ekta týpur makans við hlið forsetans, þær sem sinntu hlutverkinu upp á klassíska mátann.

Sarkozy vann frönsku forsetakosningarnar í maí 2007 með afgerandi hætti, hlaut sterkt umboð og naut lengi vel mikils stuðnings, sem sást best í því að bandamenn hans unnu þingkosningarnar mánuði síðar. Það hefur þó verið að halla undan fæti. Erfiðleikar heima fyrir og ástarsambandið við fyrirsætuna umdeildu hafa greinilega veikt stöðu hans. Enn eru þó rúm fjögur ár eftir af kjörtímabili forsetans og áhugavert að sjá hvernig honum gangi með þessa nýju og umdeildu konu upp á arminn.

Cecilia Sarkozy yfirgaf Sarkozy forseta og franska forsetaembættið í haust með þeim orðum að hún hvorki vildi né gæti fetað í fótspor Bernadette Chirac - gæti aldrei orðið hin eina sanna forsetafrú Frakka. Enn áhugaverðara verður að sjá Cörlu Bruni í þessu hlutverki, satt best að segja.

Forseti Frakklands kvæntur á ný

Foreldrar missa stjórn á tölvunotkun barnanna

Það er að verða ansi algengt að maður heyri sögur af því að foreldrar hafi algjörlega misst stjórn á tölvunotkun barna sinna og jafnvel að komi til handalögmála vegna þess að börn og unglingar sætti sig ekki við mörkin. Þess hafa verið dæmi að lögreglan sé kvödd að heimilum fólks til að grípa inn í heimilisátök þar sem foreldrarnir reyna að hafa stjórn á netnotkun barna sinna og missa alveg stjórn á stöðunni - lögreglan verður aðilinn sem aðeins getur lægt öldur.

Mér finnst það stóralvarlegt mál þegar að svo er komið að aðeins lögreglumenn geta leyst heimilisástand vegna deilna um tölvur. Hvert stefnir samfélagið eiginlega? Ekki veit ég hvað þessi strákur sem réðst að mömmu sinni vegna þess að honum voru settar skorður við tölvunotkun er gamall. Hef heyrt að hópurinn 10-15 ára sé einna verstur í þessu samhengi og jafnvel að yngri hóparnir verði stjórnlausastir.

Það má líka velta því fyrir sér hvernig heimilisaðstæður séu þar sem foreldrarnir hafa enga stjórn á börnum sínum og þurfa að leita til lögreglu til að halda heimilisfriðinn og það við ólögráða börn sín. Þetta hlýtur að teljast dæmi um einhverja vanrækslu þar sem börnin líta á tölvuna sem besta vin sinn og jafnvel þann aðila sem helst er leitað til, mun frekar en annarra einstaklinga.

Þetta er svolítið sláandi veruleiki og ekki nema von að spurt sé hvað sé til ráða, þegar að lögreglan ein getur lægt öldur í heimilisátökum barna og foreldra, sem hafa í sjálfu sér enga stjórn á vandanum.

Ósætti vegna tölvunotkunar