Fjölskylduvörn Ingimundar Kjarval

Það blandaðist engum hugur um það sem sáu Kastljós og sjónvarpsfréttir í kvöld að Ingimundur Kjarval og fjölskylda hans er allt annað en sátt við dóm Héraðsdóms Reykjavikur í dag. Þar tapaði fjölskyldan baráttu sinni við Reykjavíkurborg fyrir því að fá málverk ættarföðurins Jóhannesar Sveinssonar Kjarvals aftur í sína vörslu. Nær allt ævistarf Jóhannesar hefur verið eign Reykjavíkurborgar frá árinu 1968.

Stór deila milli aðstandenda Jóhannesar og Reykjavíkurborgar hefur verið hvort Jóhannes hafi gefið safnið með löglegum hætti og allt standist í þeim efnum. Fullyrðir fjölskylda listmálarans að andlegt ástand hans hafi verið með þeim hætti að hann hefði ekki verið með réttu ráði á þessum tíma sem um ræðir. Stór hluti niðurstöðunnar í dómnum í dag virðist vera byggð á orðum og ummælum Geirs Hallgrímssonar, fyrrum forsætisráðherra, sem var borgarstjóri í Reykjavík árið 1968 er samningurinn kom til sögunnar.

Eins og flestir vita er meginhluti verkanna geymdur á Kjarvalsstöðum, en safn borgarinnar var nefnt eftir Jóhannesi og er á Klambratúni í Reykjavík. Barátta Ingimundar og fjölskyldu hans er orðin mjög löng. Hef ég fylgst með henni nokkurn tíma, en á síðustu árum hefur Ingimundur verið virkur við að skrifa á spjallvefnum Málefnin, en þar var ég mjög virkur við að skrifa á sínum tíma en er nær hættur skrifum þar nú. Ingimundur hefur greinilega lítinn áhuga á að beygja sig undir þennan úrskurð og stefnir í áfrýjun þessa dóms og farið verði jafnvel fyrir erlenda dómstóla staðfesti Hæstiréttur dóm héraðsdóms.

Það verður fróðlegt að fylgjast með þessu máli. Krafturinn virðist hvergi nærri farinn úr Ingimundi ef marka má orð hans, en hann sagði sérstaklega fjölmiðlum til syndanna í viðtölum í dag. Það voru hörð og áberandi orð. Greinilegt er að hann telur þetta vörn sína fyrir hönd fjölskyldunnar og greinilegt að hann er ekki á þeim slóðum að gefa eftir í átökum við borgina, sem hann hefur verið í átökum við nú í áratugi.

Héraðsdómur telur sannað að Kjarval hafi gefið borginni teikningarnar

Nýr menningarsamningur undirritaður á Akureyri

Kristján Þór Júlíusson, bæjarstjóri, og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, menntamálaráðherra, undirrituðu nýjan menningarsamning ríkis og bæjar í Davíðshúsi í dag. Um er að ræða eitt af síðustu embættisverkum Kristjáns Þórs á bæjarstjórastóli, en hann lætur af embætti bæjarstjóra á þriðjudag eftir níu ára starfsferil.

Samningurinn er endurnýjuð uppfærsla á þeim samningi sem hefur verið til staðar milli samningsaðila frá árinu 1996, en var síðast endurnýjaður fyrir þrem árum. Hann hljóðar upp á samtals 360 milljóna króna hlut ríkisins og gildir til ársloka 2009. Meginmarkmið samningsins er að efla enn frekar hlutverk Akureyrar í lista- og menningarlífi á Íslandi. Stærsti hluti samningsins er að lokið verður byggingu menningarhúss í Strandgötu á samningstímanum, en það verkefni hefur verið á döfinni í tæpan áratug og löngu kominn tími til að ljúka því.

Menningarhús verður orðin staðreynd fyrir lok næsta árs. Jafnframt er samstaða um að önnur meginmarkmið séu að efla starf Sinfóníuhljómsveitar Norðurlands, styrkja starf Listasafnsins á Akureyri sem meginstoðar myndlistar utan höfuðborgarsvæðisins og að renna enn styrkari stoðum undir starfsemi atvinnuleikhúss á Akureyri. Auk þess er minnst á að Amtsbókasafnið geti gegnt hlutverki sínu sem eitt af skylduskilasöfnum í landinu, og að kynna fornleifaverkefnið að Gásum og miðla þeirri þekkingu sem til hefur orðið.

Í heildina er þetta góður og gagnlegur samningur og gott að niðurstaða hafi náðst í þessi mál á þessum tímapunkti og þessi mál séu öll örugg og frágengin í upphafi ársins.

Ríkið og Akureyri gera samstarfssamning um menningarmál

Að vera eða ekki vera.... með skaup

Að vera eða ekki vera... með skaup, þarna er efinn. Nei án alls gríns, þá sá ég að bloggvinur minn, Atli Fannar Bjarkason, virðist víkja að hugleiðingum mínum hér á blogginu á nýársdag um Skaupið í fjölmiðlapistli sínum í Blaðinu í dag. Það er gott að heyra skoðanir annarra á því sem ég setti fram. Reyndar fékk ég mjög mikil viðbrögð á skrifin og mörg þrusugóð komment á nýársdag. Var mjög líflegt og gott hérna og allir með skoðanir. Hefði viljað fá komment frá Atla þar inn, enda alltaf gaman af því að heyra skoðanir annarra.

Áramótaskaupið er nú einu sinni þess eðlis að allir hafa á því skoðanir. Annaðhvort eru menn að dýrka skaupið eða hreinlega þola það ekki. Ég hef oft verið í þeim flokki að verja það og heyra þær skoðanir að það hafi verið ömurlegt. Nú, og reyndar í fyrra, var ég í þeim flokki að finnast það slappt. Einn góðvinur minn sendi mér póst og sagðist telja að ég hefði verið ósáttur vegna þess að lítil pólitík hefði verið í skaupinu. Margt til í því. Mér fannst vanta þennan klassíska húmor. En það er mitt mat. Ég sagði mínar skoðanir því ég vildi heyra í öðrum. Það tókst allavega.

Það verður sjaldan hægt að gera hið fullkomna skaup sem allir dýrka út af lífinu. Ég geri mér vel grein fyrir því. Ég ætla ekki að segja að ég hafi setið algjörlega með steinrunnið andlit yfir öllu skaupinu. Mér fannst nokkur atriði góð, t.d. Baugsmyndin "hlutlausa", andi Gísla á Uppsölum að heimta eitt stykki flatskjá og samningaviðræður við Kanana voru atriði sem mér fannst góð. Sumt var mjög misheppnað að mínu mati, sumt alveg glatað. En það er bara mitt mat - og mér dettur ekki í hug að allir séu sammála mér. En ég segi það sem mér finnst. Heiðarlegt og gott.

Þessi þjóð er svo skemmtilega ólík í grunninn að það er vonlaust að telja okkur geta gert skemmtiefni sem allir liggja flatir yfir hlæjandi sig máttlausa. Væntanlega gerðu aðstandendur Skaupsins sitt besta. Eflaust er það svo, þeirra húmor verður aldrei allra og það verður Spaugstofan ekki heldur, né t.d. Fóstbræður í denn og Stelpurnar nú. Það er alveg rétt hjá Atla að ég var svo ósáttur að ég vildi helst leggja Skaupið niður. En kannski voru það bara natúral fyrstu viðbrögð einhvers sem fannst skemmtiefnið missa marks. En það eru auðvitað bara pælingar.

Ég bjóst enda aldrei við að allir væru sammála mér, en ég lét það flakka sem var í hausnum á mér á nýársdag. Ég fékk allavega viðbrögð, góð komment, sumir ósáttir, aðrir ánægðir. Fínt bara. Það er alltaf gaman að rabba um málin, enn skemmtilegra um húmor en pólitík. Eða ég tel það.

Samfylkingin minni en VG í tveim kjördæmum

Það er fróðlegt að fara vel yfir síðustu mánaðarkönnun Gallups. Þar sést t.d. að VG er stærri en Samfylkingin í tveim kjördæmum; Norðvestur- og Norðausturkjördæmi, og jafnstór henni í einu, og að Frjálslyndi flokkurinn er nærri jafnvinsæll í Reykjavík suður (kjördæmi Margrétar Sverrisdóttur) og í Norðvesturkjördæmi, pólitísku heimavígi Guðjóns Arnars Kristjánssonar, formanns flokksins. Sjálfstæðisflokkurinn stendur sterkast að vígi í Suðvesturkjördæmi, með 42%, en borgarkjördæmin koma skammt undan. Fylgi Sjálfstæðisflokksins hefur fallið niður í 28% í Norðvesturkjördæmi en þar munar aðeins þrem prósentustigum á Sjálfstæðisflokknum og VG. Taflan hér að ofan segir sína sögu sjálf.

Framsóknarflokkurinn virðist eiga í verulegum erfiðleikum og hefur t.d. misst talsvert fylgi síðustu mánuðina hér í Norðausturkjördæmi og er komið niður í 15% á meðan að flokkurinn mælist hæstur með 17% í Norðvesturkjördæmi. Athygli vekur að Framsókn hefur eflst um helming á einum mánuði í Reykjavík suður, kjördæmi Jónínu Bjartmarz og svipað í Kraganum, kjördæmi Sivjar Friðleifsdóttur. Flokkurinn fer bráðlega að nálgast það að koma þar inn mönnum. Í kjördæmi Jóns Sigurðssonar, formanns Framsóknarflokksins, Reykjavík norður, mælist hann með 3%.

Staða Samfylkingarinnar er vissulega athyglisverð. Flokkurinn mælist hvergi yfir 30% fylgi og er fjarri því að eiga fyrsta þingmann kjördæmis í nokkru kjördæma landsins. Nú hefur Samfylkingin fyrsta kjördæmaþingmann í Reykjavík norður og Suðurkjördæmi. Í báðum kjördæmum er nú vel yfir 10% munur á milli Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar, Sjálfstæðisflokknum í vil. Í heildina er þetta mjög athyglisverð tafla.

Ekki viðunandi útkoma fyrir Sjálfstæðisflokkinn

Það er fróðlegt að sjá sundurliðun á nýjustu skoðanakönnun Gallups á fylgi flokkanna. Mér finnst það athyglisvert að fylgi Sjálfstæðisflokksins stendur í stað milli mánaða og það hækkar ekki. Mér finnst þetta varla geta flokkast sem viðunandi staða fyrir Sjálfstæðisflokkinn í ljósi alls og þetta er ekki góð útkoma miðað við að það styttist í kosningar. Vissulega er flokkurinn yfir kjörfylginu 2003, en þá voru aðstæður með þeim hætti að viðbúið var að fylgið myndi lækka. Sótt var harkalega að Davíð Oddssyni með óvönduðum meðölum og margt annað var flokknum erfitt.

Hér í Norðausturkjördæmi batnar staðan ekki milli mánaða. Í könnuninni þar á undan misstum við yfir 6% fylgi í einni gusu þrátt fyrir að prófkjör hefði farið fram í þeim mánuði, fjölmennt og vel heppnað prófkjör. Það var alveg greinilegt að tvö mál hafa verið í umræðunni hér og voru í þessu prófkjöri, mál sem situr í fólki hér. Það er annarsvegar mál Árna Johnsen, sem að óbreyttu er aftur á leið á þing, og hinsvegar þjóðlendumálin, sem mun ekki efla okkur hér á þessum slóðum. Vel hefur komið fram í máli Kristjáns Þórs Júlíussonar, leiðtoga flokksins í kjördæminu, að hann styður ekki málflutning fjármálaráðherra í þeim efnum.

Það er algjörlega ljóst þegar að litið er á þessa skoðanakönnun að Sjálfstæðisflokkurinn á ekkert gefið í þessum efnum. Þetta verða átakakosningar þar sem hvert atkvæði ræður úrslitum um hvernig stjórn verður mynduð. Allir flokksmenn verða að vinna fyrir sigri í vor og tryggja að flokkurinn hafi þá stöðu að kosningum loknum að geta leitt sterka tveggja flokka ríkisstjórn. Sagan sýnir að tveggja flokka stjórnir hafa verið farsælastar. Reyndar þekkjum við yngri kjósendur fátt annað en sterkar tveggja flokka stjórnir, en þriggja til fjögurra flokka stjórn hefur ekki setið síðan að síðasta vinstristjórn sat hér undir lok níunda áratugarins og við upphaf þess tíunda. Sjálfstæðisflokkurinn hefur markað sterka forystu og það er valkostur hans nú sem fyrr.

Þessi skoðanakönnun er vissulega enginn stóridómur komandi þingkosninga. Þetta er vísbending í áttina að því hvað kemur upp úr kjörkössunum eftir fjóra mánuði. Þessi skoðanakönnun er ávísun upp á það að Sjálfstæðisflokkurinn er með litlu meira raunfylgi nú en í þingkosningunum 2003, sem voru ekki góðar fyrir flokkinn, þó það hafi tekist þá að koma í veg fyrir vinstristjórn. Ég hef ekki farið leynt með þá skoðun mína að framboð Árna Johnsen muni veikja flokkinn í þessari jöfnu kosningabaráttu og ég er ekki einn um þá skoðun innan Sjálfstæðisflokksins. Á því máli verður að taka og ég tel að allir sjálfstæðismenn sem eru þeirrar skoðunar eigi að láta í sér heyra af krafti.

Við hér í Norðausturkjördæmi höfum öll sóknarfæri til þess að vinna góður sigur í vor og að fá fjóra þingmenn kjörna í alþingiskosningunum eftir fjóra mánuði. Listi okkar er með þeim hætti að sóknarfærin eru til staðar. Kannanir hafa sýnt okkur um nokkuð skeið með mest fylgi í kjördæminu og að Kristján Þór Júlíusson verði fyrsti þingmaður kjördæmisins þann 12. maí. Markmið okkar hér er alveg skýrt. Við þurfum ekki á innansveitarvanda að halda, vísa ég þar til mála Árna Johnsen sem hefur æ ofan í æ sýnt og sannað að hann er ekki traustsins verður og fór illa með það traust sem honum var sýnt í nóvember og lét þar ófyrirgefanleg ummæli falla að mínu mati.

En þessi könnun er ein slík á langri leið en vekur alla sjálfstæðismenn til umhugsunar um það að ekkert er öruggt í þessum efnum - það er enn langt til kosninga.

Sjálfstæðismenn fengju meirihluta í borginni samkvæmt nýrri könnun