Alfreð Þorsteinsson er guðfaðir nýja meirihlutans

Það kemur sannarlega ekki að óvörum að heyra fregnir af því að Alfreð Þorsteinsson sé guðfaðir nýja meirihlutans í borgarstjórn Reykjavíkur. Með því er hann væntanlega að kippa í spottana til að tryggja að ekki verði hróflað við neinu í gamla konungsríkinu hans í Royal Alfreð Hall á Bæjarhálsinum. Þetta er í sjálfu sér skiljanlegt, enda er Alfreð margkalinn á hjarta vegna örlaga R-listans, endalokum sínum í stjórnmálum sem fengust með spítalagæluverkefni sem honum var svo um síðir sparkað út úr.

Upp er tekið gamla R-listamódelið með óskiljanlegum leifum úr margklofnum Frjálslynda flokknum, afl með tengingar í tvo flokka en vill þó opinberlega kannast við hvorugt þeirra. Margrét Sverrisdóttir sagði fyrir stundu að Frjálslynda flokknum hefði verið rænt í ársbyrjun en vill ekki kenna sig við floppframboðið frá í vor, Íslandshreyfinguna. Eftir stendur nýstofnaður meirihluti með stífnuðum brosum. Svandís er skyndilega búin að hvítþvo Björn Inga af spillingarstimplinum en getur þó ekki sagst ætla að styðja samruna REI og GGE.

Það er ekki óeðlilegt að sjálfstæðismenn séu óánægðir með þennan lélega kokkteil sem hrist var saman, enda hefur aldrei farið miklum frægðarsögum af pólitískum hræringi með tengingar í fjórar til sex áttir eins og það sem blasir við. Þetta er meirihluti sem margir velta fyrir sér hvernig muni verða. Það verður áhugavert að sjá hvernig að rúmlega 30 mánuðir af þessum kokkteil muni endast. Vissulega er spurt um stöðu mála innan Sjálfstæðisflokksins en enn fróðlegra verður að sjá hvernig að Birni Inga gangi að vinna með þrem framboðum fyrst að hann gat ekki unnið með einu.

Glottið á Alfreð Þorsteinssyni hlýtur að vera öflugt og gott á sama tíma og R-listinn er endurreistur á brauðfótunum undir pólitískri tilveru Margrétar Sverrisdóttur. Það verður áhugavert að sjá hvort að leiðsögn Alfreðs innan Orkuveitunnar verði áfram með sama hætti og hvort meirihlutinn er verndargrunnur fyrir þá stefnu fyrst og fremst. Ég held að spottateygingar Alfreðs hafi þar skipt sköpum enda svíður honum að horfa eigi framhjá verklaginu sem einkenndi hann svo lengi.

Dapurlegt að endurreistur R-listi sé kominn til valda

Nýr meirihluti í Reykjavík án málefnagrunns

Það er öllum ljóst að nýr meirihluti fjögurra stjórnmálaflokka í borgarstjórn Reykjavíkur er án málefnagrunns. Hið eina sem fram kom á blaðamannafundi fyrir stundu var það hver af fjórum forystumönnum ætti að skipa stóru embættin og síðan ætti bara að sjá til með framhaldið. Þetta er auðvitað mjög veikur meirihluti, enda veit t.d. enginn hvaða pólitíska umboð Margrét Sverrisdóttir hefur.

Í sjálfu sér eru þetta tímamót fyrir alla aðila. En hinsvegar vekur mikla athygli hversu mikill vinur minnihlutaflokkanna Björn Ingi Hrafnsson er orðinn eftir öll átökin í REI-málinu. Eftir öll stóru orðin um kaupréttarsamningana og bitlinginn til kosningastjóra Binga er allt fallið í ljúfa löð milli þessara aðila. Heilt yfir tel ég að þetta verði veikur meirihluti. Þetta eru fulltrúar fjögurra ólíkra framboða, eitt þeirra er reyndar algjörlega blankó eftir að Margrét Sverrisdóttir yfirgaf Frjálslynda flokkinn, svo ekki er hún fulltrúi hans í þessum meirihluta. Og hvar er Ólafur F. Magnússon, réttkjörinn borgarfulltrúi? Er hann orðinn ósýnilegur?

Það er vonandi að Magnús Þór Hafsteinsson og Guðjón Arnar Kristjánsson séu ánægðir með að stjórnmálaferli Margrétar Sverrisdóttur hafi verið bjargað, enda er hún að verða forseti borgarstjórnar í Reykjavík, svo skömmu eftir að hún yfirgaf þá. Hún fær fljúgandi start í fjölmiðlaathygli og verður einn valdamesti forystumaður borgarinnar, hefur t.d. líf meirihluta í höndum sér rétt eins og Björn Ingi Hrafnsson hafði áður. Það var ekki undrunarefni að Margrét væri spurð í hverra umboði hún sæti. Það verður að ráðast.

Fulltrúar flokkanna sem mynda nýjan meirihluta eru farnir að éta upp í sig öll stóru orðin. Bjarni Harðarson, alþingismaður, leit t.d. mjög kjánalega út í þinginu áðan þar sem hann át ofan í sig öll stóru orðin um að Bingi ætti að segja af sér. Guðjón Arnar Kristjánsson leit út eins og fyrrum eiginmaður maka sem hefur gift sig öðrum og er spurður um hvernig honum líki hjónaband makans fyrrverandi; semsagt mjög hlægilegur. En þetta verður bara að ráðast.

Ég held að þessi meirihluti verði mjög óstöndugur og hlakka sérstaklega til að sjá hvernig Margrét Sverrisdóttir standi að verki umboðslaus í meirihluta. Fjölmiðlar spyrja um stöðu hennar og eðlilegt að aðrir gera það. Björn Ingi Hrafnsson verður að eiga við sig sín óheilindi. Mér finnst þau ekki honum til sóma, enda greinilega prinsipplaus maður þar á ferð.

En nú verður spurt að því hvernig þessum fjórum flokkum gangi að sjóða saman málefnin, eitthvað sem við heyrðum ekkert um í dag. Það lyktar víða af óheilindum og fróðlegt að heyra hvernig gangi að bæta brunarústum Frjálslynda flokksins við R-listann.

Samkomulag um nýjan meirihluta handsalað klukkan 14

Meirihlutinn springur - Dagur B. borgarstjóri

Meirihluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks í Reykjavík er sprunginn. Myndaður hefur verið nýr meirihluti Framsóknarflokks, Samfylkingar, VG og F-listans og mun Dagur B. Eggertsson verða nýr borgarstjóri í Reykjavík. Skjótt skipast veður í lofti. Innan við sólarhring eftir átakafund í borgarstjórn þar sem augljóst var að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson var einangraður hefur honum verið sparkað úr embætti.

Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík svaf gjörsamlega á verðinum. Það var augljóst í gær að þreifingar voru hafnar á milli minnihlutaaflanna, sérstaklega Dags B. Eggertssonar og Björns Inga Hrafnssonar og greinilega var allt sett upp með þeim hætti að allt væri galopið. Þannig talaði altént Björn Ingi svo eftir var tekið. Sjálfstæðismenn sem hefðu getað stokkað stöðu mála upp og hefðu getað verið með pálmann í höndunum misstu málið úr höndum sér.

Heldur er þetta háðugleg endalok á stjórnmálaferli hins svokallaða gamla góða Villa. Það var orðið vel ljóst á síðustu dögum að grundvöllur hans væri brostinn í embætti borgarstjóra og það hefði verið heiðarlegast og best fyrir sjálfstæðismennina sex að halda í aðrar áttir þegar á því var tækifæri. Þetta spil hefur allt undið mjög hratt upp á sig og hlýtur að vera gríðarlegt áfall fyrir Sjálfstæðisflokkinn í borgarstjórn.

Eftir tólf ára minnihlutasetu hafði Sjálfstæðisflokkurinn öll tækifæri til að standa sig vel og vinna af krafti. Hann missti þau spil algjörlega úr höndunum og þarf að endurvinna sér styrk og trúverðugleika. Þetta hlýtur að teljast háðugleg útreið fyrir nánustu stuðningsmenn Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar, sem trúðu því að hann gæti leitt flokkinn út úr þessari krísu.

Nýr meirihluti myndaður í borgarstjórn

Stardust

Í kvikmyndagagnrýni á film.is skrifa ég um ævintýramyndina Stardust í leikstjórn Matthew Vaughn og með Robert De Niro, Peter O´Toole, Charlie Cox, Michelle Pfeiffer, Claire Danes, Siennu Miller og Nathaniel Parker í aðalhlutverkum.


Stardust

Það er fátt skemmtilegra í bíóferð en að kynnast ævintýraheimum, sem allt í senn eru spennandi, ógnvekjandi, heillandi og nýstárlegir. Sumar ævintýramyndir fara oft vel yfir mörk hins raunverulega að mati þeirra sem lifa sínu hversdagslega lífi, en eru samt heillandi og kynna okkur fyrir heim sem laðar okkur til sín með einum hætti eða öðrum. Ein þessara mynda er Stardust, kvikmynd leikstjórans Matthew Vaughn. Það skemmtilegasta við hana í okkar augum hlýtur að vera að myndin er að nokkru leyti tekin upp hér á Íslandi.

Stardust er allt í senn ástarsaga, yndisleg blanda af gamni og alvöru, og hörkugóð hasarmynd. Sterkur og pottþéttur pakki í heildina, fyrir þá sem unna alvöru ævintýrum. Hún fjallar um Tristan, ungan mann, sem leitar að fallinni stjörnu til að færa konunni sem hann elskar til að sannreyna hversu heit ástin er í raun og veru. Vandinn er bara sá að til að ná stjörnunni þarf hann að fara á slóðir töfraríkisins Stormhold. Ævintýrið er þar með bara rétt að hefjast, en ekki er beinlínis auðvelt að komast þangað og í ferðinni opnast nýr veruleiki fyrir Tristan.

Það er vandmeðfarið að gera ævintýramynd fullkomna. Oft er erfitt að finna mörkin á því sem hittir í mark. Ef ætti að líkja Stardust við einhverjar myndir dettur mér helst í hug ævintýramyndirnar The Princess Bride, Labyrinth og Willow. Þó er Stardust að mörgu leyti mjög óvenjuleg mynd, engu lík, og því er upplifunin að sjá hana enn magnaðri en ella. Töfraheimar hafa heillað kvikmyndaáhugafólk árum saman og það sást best með velgengni Lord of the Rings og annarra ævintýramynd á undanförnum árum hvað tímalaus ævintýri geta verið velheppnuð.

Leikhópurinn í Stardust er frábær, stjörnum prýddur. Robert De Niro fer á kostum í hlutverki kapteins Shakespeare og hefur ekki verið betri árum saman. Michelle Pfeiffer átti flotta endurkomu á hvíta tjaldið eftir fjögurra ára leikhlé í Hairspray og er enn betri hér í hlutverki Lamiu – glansar eins og ávallt og er stóra stjarna myndarinnar. Ungstirnið Charlie Cox smellpassar í hlutverk ævintýraprinsins Tristans, það verður áhugavert að fylgjast með honum á komandi árum. Claire Danes er augnayndi sem fyrr í sinni rullu og Sienna Miller er ekki síðri. Gamla brýnið Peter O´Toole er traustur í hlutverki höfðingja Stormhold.

Það er vel til fundið að Sir Ian McKellen sé sögumaður myndarinnar. Hann hefur réttu röddina sem þarf til að gera góða mynd enn betri og hann á auðvitað sess í huga og hjarta okkar allra sem dýrkum ævintýramyndir og nutum trílógíunnar yndislegu um Hringadróttinssögu Tolkiens, en túlkun hans á Gandalfi er með þeim bestu á síðustu árum. Tónlist Ilan Eshkeri er yndisleg, setur sterkan svip á myndina og er pottþétt í alla staði. Kvikmyndataka Ben Davis er rúsínan í pylsuendanum og færir okkur heillandi sýn í ævintýraheimana. Hver myndrammi er snilld á sinn hátt.

Leikstjórinn Matthew Vaughn er í huga margra þekktur sem eiginmaður ofurfyrirsætunnar Claudiu Schiffer. Hann gerði hina stórgóðu spennumynd Layer Cake (með ljóshærða Bond-inum Daniel Craig) og sýnir hér enn og aftur að hann er pottþéttur á sínu sviði. Þetta er sannarlega mynd sem munað verður eftir og fangar athygli þeirra sem á hana horfa. Það verður áhugavert að fylgjast með Vaughn á komandi árum og vonandi að hann verði þekktur fyrir eitthvað annað en bara vera giftur Schiffer. Það er freistandi að halda það eftir að hafa séð Stardust allavega.

Gallarnir eru fáir, en vekja þó athygli þegar að heildarmyndin er skoðuð að lokum. Handritið á það til að verða mjög gloppótt. Sum samtölin virka of tilgerðarleg og verða undarleg - sum atriðin eiga það til að vera svolítið yfirdrifin. En í heildina má alltaf búast við að á stundum sé farið dálítið langt og varla er það stórgalli í augum flestra, en þau safnast þó saman undir lokin, þó vissulega sé myndin mikið tæknimeistaraverk og sé vel leikin.

Í heildina er Stardust auðvitað skylduáhorf fyrir þá sem dýrka sannkallað ævintýri með öllum þeim hasar, dulúðleika og rafmögnuðum neista sem þeim fylgja. Öll hasaratriðin eru gerð með meistaralegum hætti og lauflétta húmoríska hliðin er yndisleg og án þess að verða væmin eða ýkt. Ef þú ert í stuði fyrir fyndna ævintýramynd með ekta hasar og stemmningu þá er þetta hiklaust myndin fyrir þig.

Beitti Davíð sér fyrir nýjum meirihluta í Reykjavík?

Það er ekki hægt að segja annað en að það sé stórmerkileg kjaftasaga að Davíð Oddsson, seðlabankastjóri og fyrrum forsætisráðherra, hafi beitt sér fyrir nýjum meirihluta Sjálfstæðisflokks og VG í borgarstjórn Reykjavíkur. Orðrómur var um það um síðustu helgi að þreifingar væru í gangi milli aðila og hugmyndir um að borgarfulltrúarnir sex sem voru ósáttir við Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson myndu taka upp samstarf við VG, þá án Vilhjálms borgarstjóra.

Talað var um þennan kost sérstaklega í fréttaskýringu Péturs Blöndals í Morgunblaðinu á mánudag. Eftir blaðamannafund borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins og sættirnar við Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson (sem virðast að mestu vera á yfirborðinu) hefur róast yfir allavega á meðal borgarfulltrúanna sem hafa sameinast um að lægja öldur. En það væri fróðlegt að vita hversu miklar þreifingar átti sér stað og hverjir tóku þátt í þeim hafi slíkt átt sér stað.

Það að Davíð Oddsson sé orðaður við slíkt vekur athygli. Orðrómur hefur verið um að forysta Sjálfstæðisflokksins hafi verið ósátt við slíkar þreifingar og hugleiðingar á meðal hóps sjálfstæðismanna og varla undrunarefni enda hefur stuðningur Geirs H. Haarde, forsætisráðherra og formanns Sjálfstæðisflokksins, og stuðningsmanna hans við Vilhjálm Þ. ekki farið framhjá neinum, en Inga Jóna Þórðardóttir flutti sem kunnugt er ávarp við opnun kosningaskrifstofu gamla góða Villa í prófkjörinu 2005, þar sem VÞV og GMB tókust á.

Það virðist vera að þeir sem hafa lengst af stutt Davíð Oddsson og verið í innsta kjarna hans sé ekki sérstaklega umhugað um Vilhjálm Þ. og hafi viljað stokka upp stöðu mála. Það að nafn Davíðs sé nefnt í því samhengi skiptir miklu máli og hvort sem aðeins um kjaftasögu eða staðreynd sé að ræða er ljóst að þetta opnar frekari hugleiðingar um stöðu mála innan kjarnans í Reykjavík og hversu mjög ósáttir menn séu við verklag Vilhjálms Þ.