Óskemmtileg lífsreynsla á Keflavíkurflugvelli

Það hlýtur að hafa verið verulega óskemmtileg lífsreynsla að vera í flugvélinni sem rann út af flugbrautinni á Keflavíkurflugvelli. Það sem mér finnst mest áberandi er hversu lítið var hugsað um farþegana í vélinni í kjölfarið, sérstaklega andlega líðan þess, t.d. var ekki spurt um líðan farþegana fyrr en um klukkustund síðar, eftir því sem nokkrir þeirra hafa sagt í fréttum.

Það hlýtur að vera algjört lágmark að hugsað sé um hag farþeganna eftir svona mál og reynt að kanna vel hvernig fólk sé stemmt, enda er þetta í huga flestra einstæð lífsreynsla, þar sem flugferð er jafnan einn traustasti fararmátinn og lítið um slys í sjálfu sér. Ég hef t.d. aldrei upplifað dramatíska flugferð í líkingu við þetta og er ansi viss um að það sé visst sjokk fyrir alla að upplifa svo harkalega lendingu. Þekki fólk sem hefur upplifað harkalega lendingu, t.d. við Fornebu-völlinn fyrir nokkrum árum og þetta er mikil lífsreynsla

Það vekur mjög mikla athygli að svona ástand sé fyrir það fyrsta á alþjóðaflugvelli á Íslandi. Eins og flestir vita eru hitaskil meginástæða ísingar, það er með vægari veðurbreytingum varðandi lendingarskilyrði á flugbraut. Á alþjóðaflugvelli ætti svona ástand varla að vera stórvandamál, sérstaklega í eins góðu veðri og raun bar vitni í nótt. Það hversu mikið mál þetta er leiðir hugann að stöðu mála á Keflavíkurflugvelli, en í eðlilegri stöðu ætti flugferðin að enda vel þrátt fyrir svona aðstæður.

Það er ekki nema von að hugsað sé hvers vegna svona smávægilegt mál verður að stórmáli. Hefur öryggi á vallarsvæðinu minnkað eftir að við tókum við yfirstjórn þar? Þetta var ekki stórmál meðan að Bandaríkjamenn héldu utan um stöðu mála þar og þetta er mál sem virkar smávægilegt en skiptir máli að sé í lagi. Það að svona gerist á alþjóðaflugvelli vekur spurningar.

RNF: Hálka stærsti þátturinn í því að flugvélin rann út af braut

Tengdadóttir og sonur Jónínu Bjartmarz stefna RÚV

Lucia Celeste Molina Sierra og Birnir Orri Pétursson hafa nú stefnt Ríkisútvarpinu vegna frægrar umfjöllunar um mál hennar í tengslum við ríkisborgararétt sinn. Lucia dróst inn í flókið pólitískt mál á elleftu stundu kosningabaráttunnar í vor og fékk eflaust stærri sess í huga landsmanna en hún vildi með umsókninni. Þetta var heitt mál og tilfinningar eru í því og það hefur verið tekist á um það af krafti.

Þetta var auðvitað mjög vandræðalegt mál í alla staði, bæði fyrir Luciu og ráðherrann fyrrverandi, tengdamóðurina, og eiginlega fjölskyldu hennar alla í raun. Hitinn var mikill í því og Kastljós gekk mjög ákveðið fram í forystu þess að fjalla um málið og frægt varð rifrildi Helga Seljan og Jónínu í spjallþættinum nokkrum dögum fyrir alþingiskosningar. Er á hólminn kom höfnuðu borgarbúar Jónínu og Framsóknarflokknum í Reykjavík (og á landsvísu) í kosningunum 12. maí, hún missti ekki aðeins ráðherrastólinn, heldur þingsætið eftir átta ára þingferil.

Nokkrum vikum eftir að stjórnmálaferli Jónínu lauk í kjölfar þessa hitamáls úrskurðaði siðanefnd Blaðamannafélags Íslands um að umfjöllun Kastljóss hefði brotið siðareglur BÍ. Deilt var harkalega um þann úrskurð. Ég hef aldrei farið leynt með þá skoðun mína að fjalla hafi átt um þetta mál með áberandi hætti. Þá skoðun tjáði ég margoft þegar á málinu stóð rétt fyrir alþingiskosningar og endurtek hana hérmeð. Þetta var svo sannarlega frétt sem vakti athygli, rétt eins og umræðan í kjölfarið sýndi vel.

Kastljós fékk upplýsingar sem sýndi athyglisvert vinnuferli málsins og ákveðið var að birta það. Það má vel vera að deilt sé um hvernig verkið var unnið, en fréttin var stór engu að síður. Margir töldu þetta persónulegt mál Helga. Það er af og frá, enda er á bakvið umfjöllunina umfram allt ritstjóri þáttarins og dagskrárstjóri Sjónvarpsins, Þórhallur Gunnarsson. Enda sýnist mér á öllu að parið beini málinu til æðstu stjórnenda Ríkisútvarpsins fyrst og fremst.

Það má deila vissulega um ýmislegt í þessu máli öllu. Hinsvegar finnst mér eðlilegt að þættir af því tagi sem Kastljós er þori að koma fram með afgerandi mál og skapa umræðu um þau. Það má vel vera að það komi við stjórnmálamenn og sé ekki þeim að skapi. Hinsvegar hef ég aldrei litið á fjölmiðla sem halelúja-miðstöð umfjöllunar í stjórnmálum. Ég get ekki betur séð en að allt þetta mál hafi vakið stórar spurningar og málið allt var það stórt að það varð að koma í umræðuna.

Er á hólminn kemur verða fjölmiðlar að þora. Mér finnst þessi umfjöllun mjög léttvæg miðað við margt sem sést hefur á prenti í gegnum tíðina og finnst því þessi tíðindi boða nýja stefnu jafnvel þegar að kemur að því taka alvarleg mál fyrir til umfjöllunar. Það er eðlilegt að parið og ennfremur fyrrum ráðherra og alþingismaður (sem er í bakgrunni þessa dómsmáls) vilji verja heiður sinn, telji þau að ráðist hafi verið að honum.

Það er þá bara dómstóla að fjalla um málið. Það er réttur okkar allra að beina til dómstóla þeim málum er við teljum á okkur brotið með einum eða öðrum hætti. Áhugavert verður að sjá niðurstöðu þess máls, sem mun hafa talsverð áhrif á fjölmiðlaumfjöllun í landinu.

Ríkisútvarpinu stefnt fyrir ærumeiðingar

Rétt ákvörðun að láta Eyjólf hætta með landsliðið

Það kemur engum að óvörum að forysta KSÍ hafi ákveðið að endurráða ekki Eyjólf Sverrisson sem landsliðsþjálfara. Hann hafði náð endastöð í hlutverki sínu, hafði einfaldlega ekki staðið sig og það hefði verið óverjandi fyrir KSÍ að endurráða Eyjólf til einhverra ára úr því sem komið var. Reyndar er það mjög klaufalegt að samningstíminn hafi ekki náð yfir alla undankeppnina, en það er eins og það er.

Það hefði allt orðið galið hefði Eyjólfur verið endurráðinn og starfslokin því eðlileg. Þar spilar tapið gegn Liechtenstein lykilhlutverk. Það var eins og ég sagði á sínum tíma og endurtók í viðtali við morgunútvarp Rásar 2 fyrir rúmri viku ófyrirgefanleg niðurlæging fyrir okkur öll. Það að lúta í gras gegn landsliði á borð við þetta með þrem mörkum gegn engu var í einu orði sagt sorgleg niðurlæging sem við hvorki eigum né getum sætt okkur við. Þjálfari sem heldur utan um liðið í slíku klúðri á að taka pokann sinn.

Það var öllum nóg boðið með leiðsögn Eyjólfs með liðið eftir þennan leik og þá heyrði maður síðustu vígin í kringum Eyjólf falla. Eftir það var aðeins spurning með Danaleikinn. Lengra hefði hann einfaldlega ekki umboð til að leiða liðið, hvorki frá þjóðinni, leikmönnum eða KSÍ. Umræður um agavandamál og uppreisn leikmanna gegn glötuðum þjálfara vöktu athygli, en komu ekki að óvörum. Þjálfarinn naut ekki virðingar nokkurs manns eins og komið var og það varð að láta hann fara.

Endurráðning útfrá stöðunni hefði verið óverjandi og þá hefði liðið misst allan damp endanlega og líka stuðning þjóðarinnar. Fólki var nóg boðið. Ég vona að KSÍ bæri gæfa til að velja alvöru þjálfara, með credit sem slíkur og alvöru reynslu en geri liðið ekki að tilraunamiðstöð manns með enga þjálfarareynslu að baki. Það er komið nóg af slíku takk. Til að endurbyggja liðið til vegs og virðingar þarf sterkan þjálfara!

Eyjólfur hættur sem þjálfari landsliðsins