Verða jafnréttislögin nú ekki lengur barn síns tíma?

Það er ekki langt síðan að sagt var eftirminnilega að jafnréttislögin væru barn síns tíma. Ekki voru allir sáttir við þá túlkun. Nú hefur Jóhanna Sigurðardóttir, félagsmálaráðherra, lagt fram ný jafnréttislög, nýjan grunn í þessum lagabálki fyrir þingið. Jóhanna hefur jafnan verið mikill jafnréttissinni og sýnir það með nýju lagatillögunum. Sagt er að Jóhanna vinni frá morgni til kvölds, mæti fyrst í vinnuna og fari jafnvel síðust heim. Sama orð fór af henni er hún gegndi embættinu hér áður fyrr. Nýlega mældist hún vinsælasti ráðherrann.

Meðal allra helstu baráttumála kvenna í dag er launamunur kynjanna. Það er vissulega ólíðandi á okkar tímum að kynin fái ekki sömu laun fyrir sambærileg störf. Varla þarf að taka það fram nógu oft að mikilvægt er að taka á þessum launamun. Það má hinsvegar deila um það hvort að rétta leiðin sé sú sem felst í nýjum lagatillögunum að afnema launaleyndina. Þetta hefur verið baráttumál femínista árum saman og virðist sigur þeirra vera í sjónmáli nú undir forystu Jóhönnu. Þarna er Jóhanna að vinna eftir stjórnarsáttmálanum frá því í vor, en þar var þetta plan grunnlagt.

Ég hef alltaf verið á móti kynjaskiptingu á vinnustöðum eða reglugerðum þar um. Sum fyrirtæki hafa staðið sig vel í þessum efnum þrátt fyrir enga sérstaka reglugerð og ráða hæft fólk til verka, án þess að hugsa um kynferði. Enda á það ekki að vera úrslitaatriði. Það hefur sést vel af því að til eru konur sem vinna algeng karlastörf með sóma og karlmenn hafa unnið kvennastörf. Karlmenn vinna t.d. við umönnunarstörf af ýmsu tagi; á dvalarheimilum og leikskólum t.d. og konur hafa unnið við að keyra vörubíla og svona mætti lengi telja. Tel ég afleitt að neyða fyrirtæki til að setja vissa kvóta vinnuafls. Það verður hvert fyrirtæki að hafa eigin leikreglur. Vil ég ekki forræðishyggju í þessum efnum.

Það verður áhugavert að sjá hvað gerist reyndar nú í málefnum fyrirtækja. Mun ríkisstjórnin beita sér fyrir því að sett verði lög um að visst hlutfall kvenna verði í stjórnum fyrirtækja, eins og ég hef heyrt suma ráðherra tala fyrir? Ég hef alla tíð verið þeirrar skoðunar að ráða eigi í stöður eftir hæfni og líka eftir huglægu mati. Það er eitur í mínum beinum þegar farið er að tala um kynjakvóta og staðla þannig tengd. Fólk á að komast áfram á eigin verðleikum en ekki kynjakvótum sem sett eru beinlínis til að breyta mati úr því hver sé hæfastur til starfsins í það hvort um sé að ræða jafnan hlut kynjanna.

Þetta hefur oft birst við val á framboðslistum fyrir kosningar. Þar eru stundum settir kynjakvótar til að velja á listann eftir. Hefur það gerst að kona hafi hækkað um sæti og lækkað um sæti vegna slíkra reglna. Heilt yfir tel ég kynjakvóta fáránlega og tel t.d. að í prófkjörum eigi fólk að standa jafnfætis. Konur hafa t.d. innan Sjálfstæðisflokksins náð góðum árangri í prófkjörum þrátt fyrir enga kynjakvóta. Nægir þar að nefna að í prófkjöri okkar hér í Norðausturkjördæmi í fyrra náðu konur tveim af þrem efstu sætunum. Framboðið okkar var hið eina sem gat státað sig af svo sterkri stöðu kvenna, eftir prófkjör eða forval.

Jafnréttislögin eiga að vera skynsamur grunnur til að vinna eftir en ekki forræðishyggja boða og banna yfir fyrirtækjum. Það er engum til sóma að taka upp forræðishyggju í þessum efnum. Tel ég að flestir séu þeirrar skoðunar að skynsemin sé nógu sterk til að vinna sitt verk ein og sér. Lögin eiga ekki að stuðla að forræðishyggju og því að við lifum í samfélagi boða og banna í þessum efnum.

Frumvarpi að nýjum jafnréttislögum dreift á Alþingi í dag

Angelina Jolie fjölgar mannkyninu

Það verður nú seint sagt um óskarsverðlaunaleikkonuna Angelinu Jolie að hún sé feit, enda hefur hún alla tíð borið þá ímynd að vera mjög grönn. Nú eru hinsvegar sögusagnir um að hún eigi von á öðru barni sínu, en fyrir á hún eitt barn, Shiloh, og hefur ættleitt heilan helling af börnum, sennilega þrjú börn að mig minnir. Þeir sem hafa séð myndina Girl, Interrupted, sem færði Jolie óskarinn fyrir sjö árum, sjá þar ímynd hennar sem spengilegrar konu. Móðurhlutverkið hefur fært henni enn aðra ímynd.

Jolie þýðir fögur, það er réttnefni á Angelinu sem þykir með fögrustu konum kvikmyndaheimsins. Hún hefur enda verið kyntákn alla tíð. Miðnafnið Jolie er því ekki ættarnafn, heldur er ættarnafn hennar Voight, enda er faðir Angelinu óskarsverðlaunaleikarinn Jon Voight sem var einn af þekktustu leikurum sinnar kynslóðar, og hlaut óskarinn fyrir eftirminnilega túlkun á lamaða hermanninum í Coming Home, manninum sem kemur heim lamaður frá Víetnam. Jolie og Voight hafa ekki talað saman í ein fimm ár vegna ágreinings, en vinna í því að laga samskiptin núna.

Jolie hefur átt erfitt síðustu mánuði. Það eru nokkrir mánuðir síðan að móðir hennar, leikkonan Marcheline Bertrand, lést úr krabbameini og auk þess hefur stjarnan sokkið sér ofan í góðgerðarstarf um allan heim, einkum í Asíu, en hún er sem kunnugt er góðgjörðarsendiherra Sameinuðu þjóðanna þar. Hún hefur með því hlutverki fetað í fótspor margra þekktra leikara, t.d. Audrey Hepburn sem var mannréttindatalsmaður alla tíð samhliða leikferlinum og var í sama hlutverki og Jolie er eiginlega nú. Jolie hefur sinnt hlutverkinu vel og gott dæmi er að hún dvaldi um jólin 2005 á hörmungarsvæðunum í Asíu þar sem flóðbylgjurnar skullu á nokkru áður.

Áhyggjur hafa verið uppi um það að vinnan sé að sliga leikkonuna. Hún bæði borði og sofi of lítið og heilsan sé ekki í forgrunni. Þetta er skapmikil og ákveðin kona sem er ekki vön að láta karlana í kringum sig stjórna sér. Gott dæmi er um það hvernig að samskiptum hennar og föðurins lauk með hvelli fyrir nokkrum árum og hún lét Billy Bob Thornton gossa þegar að hann var farinn að skipta sér of mikið af hennar málum. Ekki er nú langt síðan að talað var um mikla erfiðleika hjá Jolie og Brad Pitt. Börnin hafa þó sameinað þau.

Annars hefur jafnan verið sagt um stjörnurnar að þær séu skapmiklar. Ætli Angelina Jolie sé ekki gott dæmi um það. Móðurhlutverkið verður henni sennilega enn og aftur mikilvægt við þessar aðstæður.

Angelina Jolie sögð barnshafandi

Fjórir ráðherrar á landinu - fjarvera forsetans

Það er ekki oft sem það gerist að fjórir eða færri ráðherrar landsins sinni störfum sínum hér heima. Til dæmis verður Björn Bjarnason starfandi forsætisráðherra næstu dagana og gegnir öllum ráðherraembættum Sjálfstæðisflokksins á þeim tíma. Aðeins tveir ráðherrar Samfylkingarinnar eru heima; þau Jóhanna Sigurðardóttir og Kristján L. Möller. Ástæðan er auðvitað Norðurlandaráðsþingið í Osló og þinghald Sameinuðu þjóðanna, en hið minnsta fimm varaþingmenn eru á þingi þessa dagana fyrir ráðherra og alþingismenn.

Fjarverur ráðherra og kjörinna fulltrúa hafa vakið athygli síðustu dagana. Sérstaklega hefur tal um hlutverk handhafa forsetavalds verið í umræðunni vegna tíðra ferðalaga Ólafs Ragnars Grímssonar sem er skv. fréttum erlendis í rúmlega 100 daga á ári hverju, sem hlýtur að teljast mikið fyrir kjörinn þjóðhöfðingja með engin raunveruleg pólitísk völd. Hlutverk handhafa forsetavalds er rætt. Það er löngu liðinn sá tími að þurfi þrjá handhafa til verksins á meðan að forsetinn er ekki heima til að sinna verkum sínum. Nóg væri að hafa einn; þingforsetann.

Launakjör handhafa forsetavalds á meðan að Ólafur Ragnar Grímsson vísiterar heiminn án pólitískra valda vekja athygli. Þau eru út úr öllu korti og hljóta að leiða til þess að þessu skipulagi verði breytt. Þó forsetinn sé staddur erlendis er hann ekki aftengdur sem slíkur. Við lifum jú á tímum internets, farsíma, faxins, SMS-skilaboða og tölvupósts; svo fátt eitt sé nefnt. Það þarf að breyta stjórnarskrá til að stokka þessa þætti handhafa forsetavalds upp.

Það þarf að leggja áherslu á það í vinnu stjórnarskrárnefndar sem hlýtur að fara brátt af stað og leysa af hólmi nefnd sem skilaði engu af sér þrátt fyrir áralanga vinnu. Það þarf að kanna líka betur hlutverk íslenska forsetaembættisins og stokka upp stöðu hans þykir mér. Þetta er vinna sem er mikilvæg, en hefur einhverra hluta vegna verið sleppt.

Fámennt á þingfundi vegna Norðurlandaráðsþings

Ógeð á netinu

Það er með ólíkindum að heyra fréttir af tölvuleiknum Second Life þar sem hægt er að búa sér til sýndarheima til að misnota börn. Þetta er að mínu mati skelfilegt dæmi um það ógeð sem víða finnst á netinu. Þetta er skuggalegur sori, sem satt best að segja er mjög ógeðfellt að sjá að virkilega sé til í netheimum. Það er svosem ekkert nýtt að finnist svartir kimar á netinu, en þetta er nú með þeim svörtustu.

Mér sýnist á viðbrögðunum að öllu siðuðu fólki sé brugðið yfir þessum ósóma. Ekki er ég hissa á því. Þessi leikur leiðir eflaust enn til umræðu um það hvort að herða verði mörk á netinu og taka þau mál til endurskoðunar. Þessi leikur er ekkert annað en ógeðfelldur vettvangur fyrir barnaníðinga og það er gott hjá Sky að taka þetta til skoðunar.

Barnaníðingar koma sér fyrir í öðru lífi

Það er ekkert betra en íslenskt nammi

Í huga okkar flestra er alveg ljóst að ekkert slær út íslenska nammið. Það er eitthvað við súkkulaðið hérna sem er alveg einstakt, sérstaklega frá Nóa Síríus. Það er því gott að heyra að fólk erlendis pantar nammi héðan í kassavís af hinni skemmtilegu vefverslun á nammi.is, þar sem hægt er að kaupa allt hið besta af íslensku nammi.

Man að ég skoðaði síðuna fyrir nokkru og spurði mig eiginlega að því hvort að síðan væri að mala gull út fyrir landsteinana. Hvort að það væru kannski bara Íslendingar sem væru að panta þar. Það er gott að vita að svo sé ekki, og margar pantanir sem koma þar inn séu einmitt frá útlöndum. Þetta er skemmtileg markaðssetning sem vekur athygli hið minnsta.

Sérstaklega finnst mér áhugavert að Bretar, sem eiga mjög góðar súkkulaðitegundir, hrósi sérstaklega okkar afurðum, t.d. hinum frábæra Þristi. Þetta er ánægjuleg og óvænt útrás þykir mér, þó reyndar vitum við öll hvað íslenskt nammi er yndislega gott.

Íslenskt nammi vinsælt vestanhafs

Aðdáunarverðar hetjur í Sinfóníunni í Írak

Það er aðdáunarvert að fylgjast með hugrekki Sinfóníuhljómsveitar Íraks í miðjum hita átaka og sprengjuhótana í landinu. Hún heldur ótrauð áfram að spila þrátt fyrir ástandið og leikur Strauss með glans og sóma. Þessi manneskjulega saga færir okkur yndislega og mannúðlega sýn á stöðuna í Írak.

Baráttan þar fyrir lýðræði og uppbyggingu er lykilatriði í öllum þrengingum sem þar eiga sér stað. Hvað svo sem okkur finnst um veru Bandaríkjamanna þar á lýðræðisbaráttan að vera lykilatriði í öllu öðru sem gerist í Írak. Vonandi tekst að marka veg til lýðræðisþróunar og farsæls mannlífs í þessu hrjáða landi.

Þrátt fyrir að Írakar hafi í fyrsta skipti í hálfa öld nýlega fengið tækifæri til að kjósa milli flokka í þingkosningum; hafði val til að kjósa og gat kosið án ógnar einræðisafla og ógnarstjórnar sem ríkti með harðri hendi, er staðan lítið breytt. Þar ríkir enn vargöld og ógn. Þrátt fyrir hótanir og sýnileg verk hryðjuverkaafla um að reyna að eyðileggja lýðræðisstarfið í Írak mun það vonandi ekki takast.

Fréttin um hetjurnar í Sinfóníuhljómsveitinni færir okkur notalega sýn á mannlegan kraft þarna og það er vonandi að tónar þessarar hljómsveitar fái að óma út yfir allar hættur og sprengjuskelfingar.

Hugrakkasta hljómsveit í heimi