Leyndardómsfulla bréfið

Mál málanna í dag er hiklaust nafnlausa bréfið sem nú skekur Baugsmálið. Ekkert meira rætt í dag á bloggsíðunum og spjallvefirnir eru mjög áberandi á kafi í að ræða þetta bréf. Svosem varla við öðru að búast en að þetta bréf verði aðalpunktur málsins næstu daga. Meira að segja farið að velta því fyrir sér hver hafi skrifað það. Þetta mál verður sífellt kostulegra, bætist alltaf á það meiri mystík og spurningamerki. Ekki var þörf á meiri dulúð í þessu máli.

Það verður fróðlegt að sjá hvort bréfið komi verjanda eða ákæruvaldinu til góða. Heilt yfir varpar það rýrð á málið allt og gerir það enn vandræðalegra. Það er fyrir löngu orðið eins og farsi frá miðri síðustu öld, eða leikrit eftir Pinter; óskiljanleg langvella.

Það væri samt fróðlegt að vita hver skrifaði bréfið. Væntanlega þagna ekki efasemdir fyrr en það er ljóst. Væntanlega mun höfundurinn ekki áfjáður um að gefa sig upp, af mjög skiljanlegum ástæðum.

Áttu stuttan fund um nafnlaust bréf

Sameiningartáknið sem villtist af leið

Ég verð að viðurkenna að það er orðið langt síðan að ég hætti að líta á Ólaf Ragnar Grímsson sem sameiningartákn á forsetastóli - er í rauninni einn af þeim sem ber enga virðingu í sjálfu sér fyrir þessum þjóðhöfðingja. Mér finnst embættið hafa þróast á aðrar og verri brautir á hans forsetaferli. Það kristallaðist mjög vel í viðtali Egils Helgasonar við forsetann um síðustu helgi. Ég botna engan veginn í þeim ummælum hans þar að í ljósi þess að hann sé þjóðkjörinn hafi enginn í raun yfir honum að segja.

Björg Thorarensen, lagaprófessor, hefur nú bent á það í fjölmiðlum að forsetaembættið heyri undir forsætisráðuneytið. Það er sú túlkun sem flestir hafa lagt í stöðu mála. Forsætisráðherra á að vera sá sem forsetinn ráðfærir sig við ef krísuástand ber að höndum og ef einhver mál þarfnast úrlausnar. Þarna á milli þarf að vera viðunandi samstarf að mínu mati. Á það hefur skort hin seinni ár. Forsetinn hefur mótað sér grunn manns sem þorir að vega að þingi og ríkisstjórn með áberandi hætti. Það er ekki gott verklag.

Ég veit ekki betur en að Ólafur Jóhannesson, fyrrum forsætisráðherra, hafi talað um forsetaembættið með þessum hætti sem Björg víkur að, einkum í bókum sínum um lögfræði. Vigdís Finnbogadóttir, forseti Íslands 1980-1996, sagði í viðtalsþætti við hana sem sýndur var í júlílok 1996, nokkrum dögum áður en hún lét af embætti, að Ólafur hefði ráðlagt henni við upphaf forsetaferilsins að ef vanda bæri að skyldi leita til forsætisráðherra, enda þyrfti þar á milli að vera góð samvinna. Það gerði enda Vigdís í krísum á hennar forsetaferli; flugfreyjuverkfallinu 1985 og EES-málinu 1993.

Ég er einn þeirra sem ber mikla virðingu fyrir forsetatíð Kristjáns Eldjárns og Vigdísar Finnbogadóttur. Það verður seint sagt að þau hafi verið hægrifólk í stjórnmálum, en þau met ég mest af forsetunum fimm. Eflaust er það einkum vegna þess að þau fetuðu millistig í embættisverkum sínum og voru sameiningartákn þjóðarinnar á örlagastundum. Einn þáttur þess að mínu mati er sú staðreynd að bæði voru ekki þátttakendur í stjórnmálum fyrir forsetaferilinn. Ég hef alltaf verið á móti því að forsetinn eigi sér þann bakgrunn.

Ég er hættur fyrir nokkru að skilja á hvaða leið Ólafur Ragnar Grímsson er í þessu embætti. Ég ber enga virðingu fyrir honum og get engan veginn skilið hvert hann er að fara í orðalagi sínu um embættið. Valdsvið forsetans er skýrt og ætti að vera það í huga flestra. Það að líta á forsetann sem kóng í ríkinu er rangtúlkun á embættinu. Þetta er valdalaust táknrænt embætti, þetta á að vera sameiningartákn á örlagastundum. Það er leitt frá því að segja að þetta er ekki lengur svo.

Ég bar mikla virðingu fyrir Vigdísi Finnbogadóttur og hugsa með hlýju til hennar og þess tíma er hún var farsæll forseti á Bessastöðum. Hún var forseti allra, óháð flokkapólitík og fylkingadráttum hversdagsstjórnmála. Þannig forseta vil ég. Í þeirri átt vil ég sjá þetta embætti og finnst afar leitt að sjá hvernig að núverandi forseti slær um sig með rangtúlkunum um stöðu embættisins og reynir æ ofan í æ að gera forsetaembættið að pólitísku bitbeini.

Forsetakosningar fara fram á næsta ári. Þá vona ég að þjóðin velji til verka á Bessastöðum fulltrúa úr ópólitískri átt, forseta sem er ekki pólitískur brennuvargur liðinna tíma. Það þarf að endurreisa veg og virðingu forsetaembættisins með því að láta stjórnmál lönd og leið.

Nafnlaust bréf veldur ólgu í Baugsmálinu

Var að lesa áðan nafnlausa bréfið sem nú skekur Baugsmálið. Mjög athyglisverð lesning, svo ekki sé fastar að orði kveðið. Þar er því haldið greinilega fram að dómarar í Hæstarétti Íslands hafi bæði sýknað menn og vísað frá ákæruliðum í Baugsmálinu til þess að hefna sín á Davíð Oddssyni, seðlabankastjóra og fv. forsætisráðherra, fyrir að hafa beitt sér fyrir því að þeir Ólafur Börkur Þorvaldsson og Jón Steinar Gunnlaugsson hafi verið skipaðir hæstaréttardómarar.

Eins og flestir vita stóð töluverður styr um þær ákvarðanir árin 2003-2004 og eins og frægt var mælti meirihluti réttarins með hvorugu dómaraefninu á sínum tíma, en það kom í hlut dómsmálaráðherra Sjálfstæðisflokksins að ákveða hverjir færu í réttinn. Eins og flestir hafa séð er þetta mál mjög flókið og ekki virðist það vera að verða eitthvað auðveldara viðfangs eða einfaldara úr fjarlægð. Það stefnir greinilega í sviptingar í dómsstigum fram á veginn, ef marka má það sem gerist núna.

Þetta bréf er mjög alvarlegs eðlis að mínu mati. Það hlýtur að teljast nokkuð alvarleg atlaga að réttarskipan hér á landi. Þetta er mjög ógeðfellt bréf og það hlýtur að fara fram athugun á því hver sé uppruni þess. Þetta er einfaldlega of alvarlegt mál til að það liggi í þagnarhjúpi.

Svona samsæriskenningar og allt að því dylgjur er vont veganesti í málið á þessu stigi - það er engin þörf á einu óskiljanlega púslinu enn í þessa torskildu heildarmynd.

Ferðaþjónustan ósátt við flokkun ferðamanna

Samtök ferðaþjónustunnar sendi í morgun frá sér yfirlýsingu í kjölfar þess að aðstandendum Snow Gathering-klámþingsins, sem átti að halda hér í marsbyrjun, var vísað frá Hótel Sögu og hætt var við þinghaldið. SAF sendir Hótel Sögu þar greinilega tóninn og bendir á að ekki sé hægt að flokka ferðamenn sem koma hingað til landsins og það sé óæskilegt. Með þessu sé vont fordæmi gefið. Orðrétt segir:

"Þrátt fyrir óbeit sem fólk kann að hafa á klámiðnaði og annarri starfsemi sem fólk stundar löglega í heimalandi sínu en er bönnuð á Íslandi, er vandséð hvernig ferðaþjónustufyrirtæki geti meinað því fólki að koma í skemmtiferð til Íslands. Það koma rúmlega 400 þúsund ferðamenn árlega til Íslands, þeir eru ekki yfirheyrðir um störf sín heima við enda ógerlegt. Samkvæmt dagskrá þessarar umræddu samkomu ætlaði fólkið að vera í skipulögðum skoðanaferðum allan tímann.

Ljóst er að ómögulegt er fyrir fyrirtækin að flokka gesti sína í æskilega og óæskilega gesti hafi engin lögbrot verið framin. Frávísun hópa, sem engin lög hafa brotið, er alvarlegt mál sem getur leitt til skaðabóta enda um mikil viðskipti að ræða fyrir mörg fyrirtæki hér á landi."

Það verður fróðlegt að sjá hvað gerist næst í þessu máli. Tekist hefur verið á um það á netinu af miklum krafti, man varla annað eins - þar sem tekist er á með og á móti. Sitt sýnist hverjum. Hef séð það vel hér á blogginu, en mörg góð komment hafa þar komið.

Ómögulegt að flokka ferðamenn

Óskiljanlega dómsmálið

Það er að verða ansi torskilið og langdregið þetta Baugsmál. Ég skal fúslega viðurkenna að ég er fyrir löngu búinn að missa sjónar á því hvað var upphaf þess og hvenær það náði hámarki. Þetta er allt orðið eins og ormurinn langi; óskiljanleg lönguvitleysa. Það hefur verið dramatík í málinu að undanförnu í héraðsdómi Reykjavíkur. Þetta eru að verða eins og réttarhöld í bandarísku sjónvarpi með miklu drama.

Held að það sé rétt hjá mér að Baugsmálið sé fimm ára á þessu ári, þetta er orðið langvinnt mál; löng rannsókn og það hefur farið sem jójó á milli Hæstaréttar og Héraðsdóms Reykjavíkur, sem eru til húsa nærri á sömu torfunni í höfuðstaðnum. Flestir fylgjast með hvernig málinu lýkur. Þessi hluti málsins stefnir í að vera harður og fróðlegt að sjá hvernig umræðan verður á meðan.

Þó að þetta mál sé orðið langdregið í huga margra Íslendinga og mjög teygt er fylgst vel með því svo sannarlega.

Óskar eftir fundi vegna nafnlauss bréfs