Ásta Lovísa Vilhjálmsdóttir látin

Ásta Lovísa Vilhjálmsdóttir er látin. Ásta Lovísa vann hug og hjörtu þjóðarinnar í erfiðu veikindastríði við krabbamein. Hún bloggaði um lífsreynslu sína og örlög með í senn hetjulegum og eftirminnilegum hætti. Baráttuhugur hennar var aðdáunarverður. Hún miðlaði lífsreynslu sinni til fólks með þeim hætti sem aldrei mun gleymast. Hún barðist til hinstu stundar og bloggaði nær alveg fram í andlátið. Vefurinn hennar er minning um hetju. Ég dáðist mjög að henni. Styrkur hennar var aðdáunarverður, allt til hinstu stundar.

Ég votta börnum Ástu Lovísu og fjölskyldu hennar mína innilegustu samúð.

Minningin um mikla hetju í baráttuhug mun aldrei gleymast.

Ásta Lovísa Vilhjálmsdóttir látin

Verður Ágúst Ólafur formaður fjárlaganefndar?

Í ljósi þess að Lúðvík Bergvinsson er orðinn þingflokksformaður Samfylkingarinnar hlýtur flest að benda til þess að Ágúst Ólafur Ágústsson, varaformaður flokksins, verði formaður fjárlaganefndar, eins og ég benti á hér fyrr í dag. Allt annað væri hrein niðurlæging fyrir mann í stöðu þeirri sem Ágúst Ólafur gegnir innan flokksins. Staða mála skýrist af nefndakapal flokksins, en þar hljóta Ágústi Ólafi að vera falin mikil störf. Ella er hann hreinlega úti í kuldanum.

Það verður fróðlegt að sjá hvaða sess hann fær. Upphækkun Lúðvíks til forystu í þingflokknum vekja athygli eftir öll ummælin á flokksstjórnarfundinum 22. maí sl, er ráðherrar voru valdir. Það var Ágúst Ólafur mjög dapur, það er erfitt verandi varaformaður stjórnmálaflokks sem hefur úr sex ráðherrastólum að skipa og vera ekki valinn í neinn þeirra að leyna vonbrigðum sínum. Það er eðlilegt. Ágúst Ólafur er keppnismaður í pólitík og hefur verið kjörinn varaformaður flokksins en nýtur samt sem áður ekki stöðu til ráðherrasetu.

Það verður fróðlegt að sjá hvað Ágúst Ólafur fær í kjölfarið. Ef það verður ekki formennska í lykilnefnd á borð við fjárlaganefndina, sem er stærsti bitinn í þingstarfinu, eru örlög hans köld og grimm, segi ég og skrifa. Þá gengisfellur hann enn meir en orðið er.

Lúðvík kjörinn þingflokksformaður Samfylkingar

Fær Valgerður keppni um varaformennskuna?

Ég er ekki í vafa um að Valgerður Sverrisdóttir verður kjörin varaformaður Framsóknarflokksins á miðstjórnarfundi þann 10. júní nk. og taki þar með stöðu í forystusveit flokksins. Til þess hefur hún stuðning víða að, að því er virðist. Hún er leiðtogi flokksins í lykilvígi sínu, þar sem flokkurinn hlaut mest fylgi í kosningunum 12. maí sl. Í Norðausturkjördæmi sitja þrír af sjö þingmönnum Framsóknarflokksins og hún vann nokkurn varnarsigur með því að halda flokknum stærri en VG og Samfylkingin eftir að hafa fengið vondar skoðanakannanir.

Það vakti athygli mína þegar að ég hlustaði á svæðisfréttir RÚVAK síðdegis í gær að þar talaði Gunnar Bragi Sveinsson, leiðtogi Framsóknarflokksins í Skagafirði, fyrir endurnýjun innan flokksins. Hann sagðist þar íhuga framboð til varaformennskunnar. Ég held að Gunnar Bragi sé sá fyrsti til þess sem hefur talað um mögulegt framboð til varaformennskunnar, utan auðvitað Valgerðar. Magnús Stefánsson, fyrrum félagsmálaráðherra, talaði jafnvel um að hann færi fram en hann hefur nú ákveðið að leggja ekki í það.

Það er auðvitað ljóst að Guðni Ágústsson, formaður Framsóknarflokksins, og Valgerður Sverrisdóttir, varaformannsframbjóðandi, hafa bæði setið á Alþingi frá árinu 1987, eða í tvo áratugi. Þau hafa mikla reynslu fram að færa og kynnst bæði vist í stjórnarandstöðu sem og í stjórnarsamstarfi auðvitað. Það er auðvitað ljóst að nokkuð nýjir tímar eru framundan fyrir Framsókn, þar eru tímar uppbyggingar og uppstokkunar framundan í ljósi þess að flokkurinn varð fyrir afhroði á landsvísu þann 12. maí sl. Flokkurinn er nú kominn í stjórnarandstöðu í fyrsta skipti í tólf ár og aðeins í þriðja skiptið frá árinu 1971, er viðreisnarstjórnin féll.

Það verður fróðlegt að sjá hvort að fulltrúar yngri kynslóða innan flokksins fara fram í varaformannskjörinu. Það er greinilegt ákall til staðar um uppstokkun skv. þessum fréttum og tali Gunnars Braga. Það er samt sem áður mjög ólíklegt að Valgerður tapi varaformannskjörinu, eftir sín áralöngu flokksstörf og hún hefur væntanlega stuðning víðsvegar til þess að taka við, sérstaklega í ljósi þess hve flokkurinn fékk góða kosningu á hennar svæði í ljósi afhroðs um allt land.

Lúðvík kjörinn þingflokksformaður Samfylkingar

Lúðvík Bergvinsson, alþingismaður Samfylkingarinnar í Suðurkjördæmi, hefur verið kjörinn þingflokksformaður Samfylkingarinnar. Það vekur athygli í ljósi þess að á fundi flokksstjórnar Samfylkingarinnar var gefið í skyn að Ágúst Ólafur Ágústsson, varaformaður Samfylkingarinnar, yrði þingflokksformaður í kjölfar þess að hann var ekki valinn til ráðherrasetu fyrir flokkinn, þrátt fyrir stöðu sína innan flokksins. Reyndar gaf Ágúst Ólafur ekkert út á það í viðtölum um kvöldið.

Það hlýtur að vera eins og staðan er nú orðin að Ágúst Ólafur verði valinn sem formaður fjárlaganefndar Alþingis, eftir að hafa hvorki orðið ráðherra né þingflokksformaður í þessum kapal flokksins eftir stjórnarmyndunina. Það hljóta að vera mikil vonbrigði fyrir ungliða í UJ að Ágúst Ólafur skyldi ekki hafa verið valinn til ráðherrasetu fyrst að flokkurinn fékk sex ráðherrasæti. Reyndar ekki síður að Katrín Júlíusdóttir varð ekki fyrir valinu í ráðherrakapalnum.

Lúðvík Bergvinsson tapaði eins og flestir muna fyrir Ágúst Ólafi í varaformannskjöri á landsfundi Samfylkingarinnar í maí 2005, sem mikið hefur verið um fjallað. Lúðvík hefur langa þingreynslu að baki, aðeins Jóhanna Sigurðardóttir, Össur Skarphéðinsson og Ellert B. Schram hafa lengri þingreynslu en Lúðvík og Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir hefur verið jafnlengi og Lúðvík á þingi.

Hann var fyrst kjörinn á þing í kosningunum 1995 fyrir Alþýðuflokkinn og frá 1999 setið á Alþingi fyrir Samfylkinguna. Þannig að hann hefur talsverða reynslu svo sannarlega af þingstörfum og hefur því vigt til að takast á við formennsku þingflokksins í ljósi þess væntanlega.

Óánægja meðal sjálfstæðismanna á Akureyri

Sverrir Leósson, fyrrum útgerðarmaður á Akureyri, skrifaði grein í Morgunblaðið um síðustu helgi og fjallar þar um óánægju sína með að Sjálfstæðisflokkurinn í Norðausturkjördæmi fékk ekki ráðherrastól. Ég tel að þessi óánægja sé almenn meðal sjálfstæðismanna hér allavega á Akureyri og að Sverrir tali fyrir hönd fjölda fólks hér. Það blasir alveg við að það er ekki beint ásættanlegt að eftir sögulegan sigur Sjálfstæðisflokksins hér í Norðausturkjördæmi fái hann ekki ráðherrastól.

Sverrir hefur vissulega alla tíð verið kjarnyrtur í sínum skrifum, en ég tel að hann tali máli fjölda fólks í þessum skrifum. Ég skrifaði sjálfur grein með þessum brag daginn eftir að ráðherrakapallinn lá fyrir. Það er öllum ljóst að eftir sigur af þessum hætti sem vannst hér þann 12. maí sl. er staða mála varðandi Norðausturkjördæmi frekar óásættanleg og það er því engin furða að Staksteinar Morgunblaðsins taki málið upp í skrifum sínum í dag. Enda vekja skrif af þessu tagi frá t.d. manni eins og Sverri mikla athygli. Það er alveg ljóst.

Sá sigur sem vannst hér hjá Sjálfstæðisflokknum í Norðausturkjördæmi fyrir rúmum hálfum mánuði var aldrei sjálfsagður. Það er sögulegt að Sjálfstæðisflokkurinn vinni sigur á Norðurlandi eystra og Austurlandi. Aðeins einu sinni áður í stjórnmálasögunni hefur Sjálfstæðisflokkurinn orðið stærstur á svæðinu, en það var árið 1999 þegar að flokkurinn vann mjög naumlega og aðeins á utankjörfundaratkvæðum sigur í Norðurlandskjördæmi eystra hinu forna, í síðustu kosningunum þar, undir forystu Halldórs Blöndals. Það er reyndar mjög kaldhæðnislegt að eftir sinn mesta kosningasigur þá var Halldór tekinn út úr ríkisstjórn og gerður að forseta Alþingis.

Mér finnst þessi niðurstaða ekki vænleg fyrir Sjálfstæðisflokkinn í Norðausturkjördæmi. Þetta er niðurstaða sem er verð mikillar umhugsunar á stöðu mála fyrir okkur hér í ljósi þess að við tókum kjördæmið með frekar afgerandi hætti og færðum sögulegan sigur. Það er ekki sjálfgefið að sú staða verði fyrir hendi eftir fjögur ár tel ég. Ég tel að það sé óhætt að segja að það sé mikil óánægja hér á Akureyri með þessa niðurstöðu og að hér fáist ekki ráðherrastóll. Þetta eru mjög vond skilaboð frá forystu flokksins til fólks hér.

Spáð og spekúlerað í aðstoðarmönnunum

Það er mikið spáð og spekúlerað í því þessa dagana hverjir verði aðstoðarmenn ráðherranna nýju. Það kom fáum að óvörum í dag að Össur Skarphéðinsson, iðnaðarráðherra, ákvað að velja Einar Karl Haraldsson sem aðstoðarmann sinn og eins fyrir helgina þegar að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra, ákvað að velja Kristrúnu Heimisdóttur sem aðstoðarmann sinn. Nöfn beggja voru í umræðunni og talin bæði líkleg til að vera valin.

Einar Karl og Kristrún voru framarlega í flokki helstu trúnaðarmanna Össurar og Ingibjargar Sólrúnar í formannskjörinu í Samfylkingunni árið 2005. Einar Karl var reyndar áður fyrr mjög framarlega í Alþýðubandalaginu og framkvæmdastjóri flokksins í formannstíð Ólafs Ragnars Grímssonar og hefur því þekkt Össur lengi, en Össur starfaði innan Alþýðubandalagsins allt þar til árið 1990 og var varaborgarfulltrúi flokksins um nokkuð skeið, áður en hann fór í Alþýðuflokkinn. Einar Karl var varaþingmaður Samfylkingarinnar á síðasta kjörtímabili og hefur verið áberandi í starfinu þar eftir að flokkurinn varð til.

Það sem við hér í Norðausturkjördæmi veltum eflaust mest fyrir okkur í þessum ráðherrakapal er hvern Kristján L. Möller, samgönguráðherra, muni velja sem aðstoðarmann sinn. Ekki yrði ég hissa þó að hann veldi flokksmanneskju héðan úr kjördæminu sér við hlið. Það yrði nærtækt fyrir hann að líta til Láru Stefánsdóttur og Margrétar Kristínar Helgadóttur, varaþingmanna Samfylkingarinnar í kjördæminu. Það var Kristjáni og Samfylkingunni auðvitað talsvert áfall að ná ekki að tryggja kjör Láru, en hún var þó vissulega mjög nærri því að detta inn sem jöfnunarmaður, og að tryggja Möggu Stínu sem fyrsta varaþingmann. Staðan fyrir flokkinn hér er því óbreytt.

Samfylkingin í Norðausturkjördæmi tapaði þriggja prósentustiga fylgi og varð fyrir nokkru áfalli og mistókst að verða stærra afl í kjördæminu en áður. Það er samt sem áður mjög merkilegt í ljósi úrslitanna að aðeins Samfylkingin hafi ráðherrastól í kjördæminu. Það kæmi mér ekki að óvörum að Kristján veldi aðstoðarmann úr kjördæminu m.a. til að tengjast betur flokksmönnum á svæðinu, enda er þetta stórt og viðamikið kjördæmi og honum vantar tengilið við flokksmenn á svæðinu vegna mikilla anna og til að byggja upp við starfið á svæðinu. Þetta gerði Sturla Böðvarsson t.d. sem samgönguráðherra áður. Ég tel Láru og Möggu Stínu mjög líklegar í þessu ljósi.

Ennfremur verður fróðlegt að sjá hverja hinir ráðherrarnir velja. Orðrómur er um að Björgvin G. Sigurðsson, viðskiptaráðherra, velji Guðnýju Hrund Karlsdóttur eða Róbert Marshall. Talað er um að Þórunn Sveinbjarnardóttir, umhverfisráðherra, velji jafnvel Dofra Hermannsson, varaborgarfulltrúa og starfsmann þingflokks Samfylkingarinnar, sem aðstoðarmann sinn. Svo er auðvitað talað um að Jóhanna Sigurðardóttir velji aðstoðarmann af höfuðborgarsvæðinu. Guðlaugur Þór Þórðarson, heilbrigðisráðherra, mun væntanlega velja aðstoðarmann úr ungliðastarfinu eða náinn samstarfsmann innan flokksins.

Fróðlegt verður svo að lokum að sjá hvern Geir H. Haarde, forsætisráðherra, velur sem aðstoðarmann sinn, en Ragnheiður Elín Árnadóttir, aðstoðarmaður hans, varð alþingismaður í kosningunum 12. maí sl. Mjög líklegt er að hann velji aðstoðarmann innan úr flokkskjarnanum eða einhvern sem hefur staðið honum nærri í starfi flokksins.

Það er líklegt að þessi aðstoðarmannakapall skýrist fyrir lok mánaðarins, en Alþingi kemur saman á fimmtudag.