Sláandi staðreyndir um banaslys í umferðinni

Mér finnst það verulega sláandi staðreynd að áfengi eða fíkniefni séu helstu orsakavaldar rúmlega tíu banaslysa í umferðinni á síðasta ári. Þetta er umhugsunarverð staða í það minnsta. Reyndar var árið 2006 auðvitað gríðarlega sorglegt ár í umferðinni og ætti að verða okkur öllum lærdómsríkt í þeim efnum að aðgerða sé þörf í umferðarmálunum.

Að mínu mati eru þó verstu skilaboðin af þeim öllum að birtast með þessum tölum þar sem vikið er að þætti vímugjafa, þ.e. að fólk sé undir áhrifum. Oftar en ekki gerast þá slys um miðja nótt eftir að fólk hefur skemmt sér fram eftir nóttu eða misst tök á sér með öðrum hætti. Þess eru líka dæmi að farþegar í bifreið sem er stýrt af einhverjum undir áhrifum hafi látið lífið. Þetta eru auðvitað skuggalegar staðreyndir og þær munu vonandi vekja okkur til umhugsunar.

Sem betur fer stefnir þetta ár í að verða mun betra en hið fyrra í umferðinni. Það er samt aldrei viðunandi að banaslys eigi sér stað. Sérstaklega er óviðunandi að sjá þessar tölur þar sem vímugjafar leika lykilhlutverk í banaslysum. Við höfum upplifað mörg svört ár í umferðinni hér heima, en ég tel að síðasta ár hafi fengið okkur öll til að hugsa. Mér finnst fólk vera mun meðvitaðra um það nú en áður að það verður að hugsa hlutina upp á nýtt. Þetta er staða sem við getum ekki verið róleg yfir að neinu leyti, sérstaklega þegar að við hugsum til ársins svarta 2006.

Það er mikilvægt að vera með upplýsandi og góða umræðu um þessi slys. Stór og góður þáttur í því er að færa fólki reynslusögur þeirra sem hafa lifað af erfið slys. Við sáum umfjöllun um nokkur þannig tilfelli í fréttatímum Stöðvar 2 undanfarna daga eftir gönguna þar sem minnt var á umferðarslysin og sýnd samstaða gegn þessari þróun. Það var virkilega gott framtak og það var auðvitað sláandi að sjá allar blöðrurnar fara á loft, þær svörtu sem táknuðu þá rúmlega þrjátíu sem fórust í umferðinni árið 2006 og þann mikla fjölda rauðra sem tákna þá sem slösuðust.

Það er búið að segja það ansi oft að vakningar sé þörf í þessum málum. Ég vona að hún sé að eiga sér stað nú og fólk sé orðið mun meðvitaðra en áður að það er mikilvægt að fara varlega í umferðinni. Það er mun betra að komast heill á leiðarenda en komast þangað alls ekki. Höfum það í huga. Stór hluti þess sem taka verður á er svo fyrrnefnd tilfelli um þá sem látast í slysum vegna þess ölvunar með einum eða öðrum hætti.

Fyrst og fremst erum við á krossgötum í þessum efnum enn eina ferðina. Þetta eru mál sem þarf alltaf að hugsa vel um og takast á við. Stór þáttur þessa er fræðsla á málunum og taka á þeim sláandi staðreyndum sem blasa við. Þessir punktar þykja mér standa upp úr sem hinir verstu. Þetta er þróun sem verður að snúa við.

Ellefu banaslys á síðasta ári rakin til ölvunar eða fíkniefnaneyslu

Hver mun verða skipaður í Hæstarétt Íslands?

Það kom ekki að óvörum að Hrafn Bragason, hæstaréttardómari, hefði ákveðið að víkja úr Hæstarétti. Hann verður sjötugur innan árs og því öllum ljóst að styttist í starfslok hans. Vangaveltur munu nú hefjast um það hverjir muni sækja um sæti Hrafns í Hæstarétti, en Björn Bjarnason, dómsmálaráðherra, mun skipa í réttinn, en hann sat hjá við tvær síðustu skipanir í kjölfar mála Hjördísar Bjarkar Hákonardóttur.

Þegar að Guðrún Erlendsdóttir lét af dómaraembætti vorið 2006 var Hjördís Björk Hákonardóttir skipuð í hennar stað, eftir að hafa ekki fengið dómaraembætti árin 2003 og 2004, þegar að Ólafur Börkur Þorvaldsson og Jón Steinar Gunnlaugsson fengu skipun í réttinn. Páll Hreinsson, forseti lagadeildar Háskóla Íslands, sótti þá um stöðuna en fékk ekki þrátt fyrir að margir töldu hann einn allra vænlegasta umsækjandann. Það kæmi ekki að óvörum þó að Páll myndi aftur sækja um núna og eflaust verður líka spáð í hvort að Eiríkur Tómasson, lagaprófessor, muni verða í hópi umsækjenda, en margir framsóknarmenn, þar á meðal Halldór Ásgrímsson lýstu yfir óánægju sinni þegar að hann fékk ekki skipun í réttinn haustið 2004 er Jón Steinar var valinn.

Tvær konur sitja í Hæstarétti. Ingibjörg Benediktsdóttir var skipuð í réttinn af Sólveigu Pétursdóttur árið 2001 og eins og fyrr segir hefur Hjördís Björk Hákonardóttir verið hæstaréttardómari frá því að Guðrún Erlendsdóttir hætti á síðasta ári, en hún var skipuð í réttinn af Geir H. Haarde, forsætisráðherra. Eflaust munu heyrast einhverjar raddir um það hvort að kona muni fá hnossið nú og eflaust munu einhverjar sækja um. Sigríður Ingvarsdóttir, héraðsdómari við héraðsdóm Reykjavíkur, sótti um embættið í fyrravor. Fróðlegt verður að sjá hvort hún verði nú í hópi umsækjenda.

Allan Vagn Magnússon, héraðsdómari, hefur sótt nokkrum sinnum um embætti hæstaréttardómara og ekki fengið. Athyglisvert verður að sjá hvort hann reynir aftur og sama mætti eflaust segja um Eggert Óskarsson, héraðsdómara, og Þorgeir Ingi Njálsson héraðsdómari við héraðsdóm Reykjaness, sem hafa reynt áður að komast í Hæstarétt.

Svo eru eflaust einhver ný nöfn fólks sem munu bætast við, fólk sem hefur víðtæka reynslu og hefur hug á embættinu. Það verður í það minnsta athyglisvert að sjá lista umsækjenda þegar að umsóknarfrestur hefur runnið út.

Þórunn vill ekki að álver rísi við Húsavík

Þórunn Sveinbjarnardóttir, umhverfisráðherra, lýsti því yfir í viðtali á Morgunvaktinni á Rás 1 í morgun að hún vildi ekki að álver myndi rísa á Bakka við Húsavík, né heldur í raun og veru í Helguvík og Þorlákshöfn. Þessi skoðun er ekki að tóna beint við ummæli Kristjáns L. Möllers, samgönguráðherra, og Samfylkingarinnar hér í Norðausturkjördæmi. Greinilega er ekki sama skoðun ríkjandi innan Samfylkingarinnar um álverið við Húsavík.

Ummæli ráðherrans eru að mínu mati mjög afdráttarlaus gegn álveri og vekja vissulega mikla athygli. Það hefur reyndar blasað við öllum að Þórunn tilheyrir þeim hópum sem vill vissulega hægja á í stóriðjumálum. Hún var önnur tveggja þingmanna Samfylkingarinnar sem lagðist gegn Kárahnjúkavirkjun og álveri við Reyðarfjörð á sínum tíma og hefur verið áberandi talsmaður gegn þeirri framkvæmd alla tíð.

Ég hélt að það væri þegjandi samkomulag um að láta á þessa álversframkvæmd reyna. Það sagði allavega Kristján Möller í kosningabaráttunni hér. Enda blasir við öllum að yrði þetta álver að veruleika gengi það fyrir endurnýjanlegri orku. Það væri reyndar fróðlegt að heyra hvernig Samfylkingarfólki í Þingeyjarsýslu líði með þessa afstöðu umhverfisráðherrans. Trúnaðarmenn Samfylkingarinnar þar hafa meira að segja staðið fyrir álgöngu til stuðnings við álver þar. Það fólk er varla mjög glatt yfir þessu tali.

Ég held að allir alvöru fjölmiðlamenn myndu nú fara og spyrja Kristján L. Möller út í afstöðu ráðherrans. Þetta er mál sem væri gott að fá skoðun hans á.

Hver er hún nú aftur þessi Nancy Sinatra?

Það er mjög athyglisvert að fylgjast með baráttu söngvarans Geirs Ólafssonar fyrir því að söngkonan Nancy Sinatra komi til Íslands. Mun baráttan hafa tekið á sig svo öfluga mynd að hann er nú sakaður um að hafa fært söngkonunni falsað meðmælabréf frá Geir H. Haarde, forsætisráðherra, en hann hefur neitað því. Mun forseti Íslands hafa lagt inn meðmæli gegn því sennilega að söngkonan fari á fund hans til Bessastaða og drekki með honum kaffi. Varla ætlar hann að taka lagið Somethin´Stupid með henni.

En eflaust spyrja margir sig að því hver hún sé eiginlega þessi Nancy Sinatra. Jú, eins og nafnið gefur til kynna er þetta dóttir Frank Sinatra, sem var auðvitað einn fremsti söngvari 20. aldarinnar og söng fjölda ódauðlegra laga á löngum tónlistarferli. Þau sungu saman hinn fræga dúett á sjöunda áratugnum, Somethin´ Stupid, sem fyrr er nefndur. Það er eflaust frægasta lagið hennar Nancy í sjálfu sér og sá dúett hefur oft verið sunginn síðar, sennilega er útgáfan með Nicole Kidman og Robbie Williams fyrir nokkrum árum þekktust utan þessarar.

Þegar að ég hugsa til Nancy Sinatra dettur mér fyrst í hug tvenn kvikmyndalög. Jú, hún söng titillagið í James Bond-kvikmyndinni You Only Live Twice, sem er með þeim þekktari úr kvikmyndabálkinum og hefur öðlast gott líf í áranna rás. Ennfremur söng hún lagið Bang Bang (My Baby Shot Me Down) en það komst aftur á landakort athyglinnar þegar að Quentin Tarantino valdi lagið sem upphafslag kvikmyndarinnar Kill Bill, Vol. 1, árið 2003. Svo hefur hún sungið These Boots Are Made for Walking, en ætli það sé ekki mjög þekkt líka. Það var notað fyrir nokkrum árum, og var þá vinsælt aftur, í kvikmyndinni The Mexican með Brad Pitt og Juliu Roberts.

Meira man ég ekki eftir með Nancy Sinatra og hef lítið kynnt mér ævi hennar. Það verður fróðlegt að sjá hvort að Geir Ólafs nær að lokka hana til Íslands. Hann virðist hafa lagt mikla vinnu í það verkefni að ná henni hingað og allavega hefur honum tekist að ná athygli landsmanna með þessari umræðu um bréfið falsaða.

Geir Ólafs hafnar ásökunum um falsað bréf

Hrafn Bragason hættir í Hæstarétti

Hrafn Bragason, hæstaréttardómari, hefur óskað eftir lausn úr réttinum. Eins og flestum er kunnugt er Hrafn síðasti dómarinn sem enn sat í réttinum og var skipaður áður en Sjálfstæðisflokkurinn tók við dómsmálaráðuneytinu fyrir sextán árum. Það var Jón Sigurðsson, fyrrum dómsmálaráðherra og seðlabankastjóri, sem skipaði Hrafn í Hæstarétt í september 1987. Hrafn er sonur Braga Sigurjónssonar, fyrrum ráðherra og alþingismanns Alþýðuflokksins.

Frá árinu 1991 hefur Sjálfstæðisflokkurinn haft embætti dómsmálaráðherra. Því hafa Þorsteinn Pálsson, Sólveig Pétursdóttir og Björn Bjarnason, dómsmálaráðherrar frá 1991, skipað nær alla dómara við réttinn, utan þess reyndar að Geir H. Haarde skipaði tvo síðustu hæstaréttardómara vegna þess að Björn Bjarnason vék sæti. Í þeim tilfellum voru Jón Steinar Gunnlaugsson og Hjördís Björk Hákonardóttir skipuð í réttinn.

Það má búast við að fjöldi einstaklinga sæki um dómarasæti nú þegar að eitt slíkt losnar. Það verður fróðlegt að sjá hver muni taka sæti Hrafns.

Hæstaréttardómari óskar lausnar frá embætti

Dómur yfir Libby mildaður - mistök forsetans

George W. Bush, forseti Bandaríkjanna, hefur nú mildað dóm yfir Scooter Libby, fyrrum skrifstofustjóra Dick Cheney, sem nú þarf ekki í fangelsi. Ég tel að þetta séu mjög mikil mistök hjá forsetanum, sérstaklega tel ég að þau brennimerki hann illa á erfiðum hjalla á forsetaferlinum. Hann mælist einn óvinsælasti forsetinn í sögu Bandaríkjanna á þessum tímapunkti og virðist mælast á svipuðum slóðum og Nixon áður en hann gafst upp og sagði af sér vegna Watergate, máls sem eyðilagði virðingu hans og pólitískan heiður að eilífu.

Bush er í mjög erfiðri stöðu, nú þegar að rétt rúmlega eitt og hálft ár er enn eftir af forsetaferli hans. Hann hefur þingið ekki með sér lengur og þjóðin hefur misst alla trú á pólitískri leiðsögn hans og forystuhæfileikum. Það er erfitt að snúa svo töpuðu tafli sér í vil. Þessi ákvörðun mun aðeins verða til að gera hann enn óvinsælli og gæti gert það að verkum að repúblikanar eygji enga von á því að vinna Hvíta húsið að nýju, með nýjum frambjóðanda af hálfu Repúblikanaflokksins. Það stefnir í örlagatíma fyrir flokkinn og nær útilokað að hann muni hafa nokkur áhrif á það hvaða flokksmaður muni sækjast eftir embættinu þegar að hann hættir.

Óvinsældir forsetans hafa þegar gert það að verkum að þingmenn og forsetaefni flokksins vilja frekar stökkva fyrir björg en leita eftir stuðningi og atbeina hans. Þetta er vissulega mjög erfið staða. Nú þegar að innan við eitt og hálft ár er til forsetakosninganna reyna forsetaefni flokksins að leggja lykkju á leið sína í baráttunni fyrir Hvíta húsinu til að minnast ekki orði á forsetann og fyrri verk hans. Það er metinn pólitískur dauðadómur að hafa stuðning hans og flokkurinn er að leita í aðrar áttir. Þetta sést best af því að þeir sem sækjast eftir endurkjöri í þingdeildunum að ári vilja ekkert með forsetann að hafa og þora að snúast gegn honum.

Ég veit ekki til fulls nú hver endanleg pólitísk örlög Bush forseta verða, en það er þó hægt að segja með nokkurri vissu að lokasprettur embættisferilsins verður erfiður. Ég spáði því í ítarlegum pistli í nóvember 2006 þegar að repúblikanar töpuðu báðum þingdeildunum og landsmenn felldu ótvíræðan dóm gegn forsetanum að ekki aðeins ægivald hans í landsmálunum væri liðið undir lok heldur líka ægivald hans innan eigin flokks. Hann væri lamaður leiðtogi án umboðs.

Það mun að öllum líkindum fara svo. Þessi ákvörðun um að milda dóminn yfir Libby mun ekki mælast vel fyrir og fær á sig allan blæ alvarlegra mistaka að mínu mati.

Bush mildar dóm yfir Libby