Volgi borgarstjórinn talar sig frá vínkælinum

Það er svolítið kostulegt að sjá hvernig að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, borgarstjóri, er nú byrjaður að reyna að tala sig frá vandræðaganginum sem fylgdi kælinum í vínbúðinni í Austurstræti, sem hann vildi að yrði fjarlægður. Hann segir nú það vera sér að meinalausu að hann verði settur á sinn stað og í samband. Sennilega eru pólitískir ráðgjafar borgarstjórans farnir að átta sig á því að þetta mál er í alla staði hið vandræðalegasta fyrir mann sem vill kenna sig við leiðtogastöðu í hægriflokki.

Borgarstjórinn í Reykjavík segir nú kælinn vera algjört aukaatriði málsins. Hvers vegna fór hann þá fram á að hann yrði fjarlægður og gekk skrefið lengra með því að krefjast líka að bjór yrði ekki seldur í stykkjatali. Nú er búið að snúa við blaðinu, það er leitað af eftiráskýringum til að koma sér út úr klúðrinu. Þeir eru ekki margir sem leggja í það að verja talanda borgarstjórans og það sem hann kom með upphaflega. Hann er auðvitað bara orðinn algjört aðhlátursefni eins og nakti keisarinn í gamla góða ævintýrinu. Þetta er svona týpískur vandræðagangur, sem vekur enn meiri athygli en ella vegna þess að um er að ræða kjörinn sveitarstjórnarfulltrúa í vel á þriðja áratug og formann sambands sveitarfélaga í hartnær tvo áratugi.

Þetta mál er allt hið kostulegasta. Það að láta sér detta í hug að einn kælir í vínbúð leiki lykilhlutverk í drykkjuvenjum þeirra sem koma til að kaupa sér léttar veigar er eiginlega hlægilegt í besta falli sagt. Eða hvort bjór sé seldur í stykkjatali. Þetta mál með kælinn hefur hinsvegar opnað á margar spurningar um stjórnmálamanninn Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson og hvar hann sé staddur á sinni pólitísku vegferð. Í svo miklu klúðri er skiljanlegt að reynt sé að bakka en spurningin er hvort að það sé ekki orðið of seint. Hvort borgarstjórinn sé ekki orðinn of pólitískt volgur til að slá í gegn.

Það er mikið verkefni að vera borgarstjóri. Þar skiptir máli að láta til sín taka og vinna vel. Geirs Hallgrímssonar var minnst fyrir að malbika Reykjavík, Davíðs Oddssonar verður minnst fyrir framkvæmdasemi á mörgum sviðum á valdastóli og Gunnars Thoroddsens fyrir að byggja upp borgarhverfin með myndarbrag. Svona mætti lengi telja. Það verða grátleg örlög fyrir gamla góða Villa ef hans verður minnst fyrir að slökkva á vínkælinum og halda að bjórdrykkja landsmanna standi og falli með því hvort bjórinn sé seldur kaldur.

Ekki er þetta vegleg hægristefna í verki hjá gamalreyndum en þó volgum sveitarstjórnarmanni, segi ég og skrifa.

Borgarstjóri: Mín vegna má setja kælinn upp aftur

Níðingsverk á Selfossi

Það hefur verið sláandi undanfarna daga að heyra lýsingar af atburðarásinni sem átti sér stað þegar að þvagsýni var tekið gegn vilja konu með þvaglegg á Selfossi nýlega. Mér finnst þetta ekki geðslegur verknaður og finnst satt best að segja með ólíkindum að nokkur leggi sig fram um að verja svona verklag, sem er í senn grimmilegt og ómannúðlegt. Þetta er ekki fjarri því að teljast níðingsverk að mínu mati. Nú er ljóst að konan var beitt ofbeldi. Heilt yfir hefur þetta mál vakið sterk viðbrögð sem er eðlilegt, en eftir stendur hversu harkalega var gengið fram.

Það er vissulega alltaf vert að hugleiða hversu langt á að ganga í svona tilfellum. Eins og lýsingar hafa verið af málinu á Selfossi finnst mér að óvenjulangt hafi verið gengið. Tek ég undir með formanni Læknafélagsins að lykilatriði er nú að setja verði starfsreglur í þessum efnum, til að taka á tilfellum af þessu tagi. Heilt yfir er þetta mjög harkalegt inngrip og ekki beint geðslegt að ímynda sér aðferðirnar sem notaðar hafa verið.

Konan beitt ofbeldi

Gamanið kárnar hjá grínleikara í Svíaríki

Bill Murray hefur alltaf verið einn af mínum uppáhaldsgrínleikurum. Klikkar sjaldan allavega húmorískir taktar hans. Það var svolítið skondið að lesa þessa annars háalvarlegu frétt um ófarir hans í Svíaríki, þar sem gamanið kárnaði heldur betur, keyrði fullur á óþekktum bíl og vildi ekki blása í mælitækin. Þetta er svolítið mikið líkt Bill Murray. Hann hefur aldrei fetað troðnar slóðir og eiginlega þekktur fyrir skondna takta og stjörnustæla í bland við svolítið sérlundaðan karakter. Hann er einn af gamanleikurunum sem þykir mjög spes í skapi allavega utan leiktilverunnar.

Persónulega finnst mér besta kvikmyndahlutverk Murrays vera túlkun hans á Bob Harris í Lost in Translation. Held að þetta sé einmitt sá karakter í túlkun sem er næst honum sjálfum. Hann hefði sennilega nælt sér í óskarinn fyrir þetta hlutverk ef ekki hefði verið fyrir í hópi tilnefndra sjálfur Sean Penn, sem fór á kostum í Mystic River, en tapað verðlaununum svo mörgum sinnum að grátlegt þótti, t.d. sem dauðadæmdi fanginn í Dead Man Walking, einhverfi faðirinn í I am Sam og bóheminn í Sweet and Lowdown. Murray gat ekki leynt vonbrigðum sínum með að fá ekki verðlaunin á sínum tíma og setti upp skeifuna yfir þakkarræðu Penns. Báðir voru utangarðsmenn hjá akademíunni en aðeins annar gat fengið heiðurinn.

Sú mynd með Murray sem ég hef samt alltaf hlegið mest yfir er What About Bob sem var gerð fyrir um tveim áratugum. Er þar sem gjörsamlega óþolandi tilfelli sem eltir sálfræðinginn sinn í sólarfríið og hleypir heldur betur lífi í það og fokkar upp friðsælli tilveru hans í fríi sem skipulagt var sem notalegt en endar sem ígildi helvíti á jörðu. Gjörsamlega frábær mynd. Finnst hann líka alltaf góður sem Jeff, besti trúnaðarvinur leikarans Michaels (í túlkun Dustins Hoffmans) sem fær hvergi vinnu sem leikari og endar sem femínistakella í sápuóperu og slær eftirminnilega í gegn, í Tootsie og allir sem sjá hina frábæru Caddyshack gleyma ekki Murray í hlutverki Carls.

Bill Murray hefur verið lýst sem sérvitrum gamanleikara. Það er æði oft segin saga með helstu gamanleikara bransans að þeir eru fyndnastir út í frá en hundleiðinlegir inn á við, semsagt í prívatlífinu. Setja semsagt upp grímu gamansemi í bransanum. Besta tilfellið hvað þetta varðar er sennilega Peter Sellers sem aldrei fékkst til að ræða líf sitt án þess að fara í einhvern karakter og hlæja út og inn að öllu saman en þjáðist innan frá mjög og var eiginlega lokaður í skel gamanleikarans sem varð að brosa og hlæja að öllu. Svona er víst Steve Martin líka og fleiri mætir menn, sumir segja að Robin Williams sé með eina risastóra grímu yfir sér.

Bill er einn leikaranna sem minnst verður fyrir gamanleik undanfarna áratugi, einn þeirra bestu. Vonandi kemst hann heilu og höldnu frá veseninu í Svíaríki.

Bill Murray gripinn drukkinn á golfbíl